Ο Robert Hart (1913-2000) μας άφησε μια ανεκτίμητη κληρονομιά: την έννοια και την εμπειρία του δασόκηπου (Food forest) ή δασοκηπουρικής (Forest gardening) ή αγροδοσοκομίας (Agroforestry). Παρατηρώντας ότι το φυσικό δάσος μπορεί να χωριστεί σε διακριτά στρώματα ή «ορόφους», ο Hart μετέτρεψε ένα υπάρχον μικρό περιβόλι με μηλιές και αχλαδιές σε ένα δάσος τροφής που αποτελείται από επτά διαστάσεις:
1 - Το επίπεδο του «θόλου» που αποτελείται από τα μεγάλα οπωροφόρα δέντρα.
2 - Το επίπεδο των «χαμηλών δέντρων» που αποτελείται από μικρότερα οπωροφόρα δέντρα.
3 - Το επίπεδο των «θάμνων» που αποτελείται από φρουτοθάμνους όπως οι σταφίδες και τα μούρα.
4 - Το επίπεδο των «ποωδών» που αποτελείται από πολυετή λαχανικά και βότανα / χόρτα.
5 - Το επίπεδο της «εδαφοκάλυψης» που αποτελείται από βρώσιμα φυτά που απλώνονται οριζόντια.
6 - Το επίπεδο της «ριζόσφαιρας» που αποτελείται από φυτά που καλλιεργούνται για τις ρίζες και τους βολβούς τους.
7 - Το «κάθετο» επίπεδο που αποτελείται από αμπέλια και αναρριχώμενα φυτά.
Σε μια έκταση μόλις 500 τετρ. μέτρων στο Wenlock Edge του Shropshire στα σύνορα της Ουαλίας ο Hart δημιούργησε τον δασόκηπο των 7 επίπεδων και ο τρόπος καλλιέργειας είναι η veganic περμακουλτούρα δηλαδή χωρίς ζωικές εισροές (ζωικά συστατικά και κοπριά) μιας και ο ίδιος ήταν vegan.
Η ενασχόληση του Hart με την δασοκηπουρική διήρκεσε πολλές δεκαετίες μέχρι και το τέλος της ζωής του και έδειξε ότι το πείραμα πέτυχε: η ομορφιά, η αφθονία, η αειφορία, και η αυτάρκεια μπορούν να συνυπάρχουν με την παραγωγή πραγματικής τροφής και τον σεβασμό της ζωής των αισθανόμενων όντων.
Έτσι το έργο του αναδεικνύεται σε ένα κάλεσμα και μια έκκληση ότι υπάρχει επείγουσα ανάγκη για ριζική αναμόρφωση στον χώρο της τροφής με:
- την παραγωγή τροφής μέσω αειφόρων μεθόδων vegan-οργανικής καλλιέργειας (χωρίς τη χρήση χημικών ουσιών ή ζωικών προϊόντων)
- την υιοθέτηση μιας υγιεινής vegan διατροφής που βασίζεται σε καλλιέργειες που μπορούν να καλλιεργηθούν στο σπίτι κάποιου, όπου αυτό είναι δυνατό, χρησιμοποιώντας το πρότυπο του δασόκηπου
- την ανάκτηση της καλλιέργειας τροφής από τις τοπικές κοινότητες που τώρα έχει συγκεντρωθεί στον έλεγχο των πολυεθνικών
- την ενθάρρυνση των ανθρώπων να καλλιεργούν τουλάχιστον κάποιο ποσοστό της τροφής τους
- και την επέκταση της καλλιέργειας ενός φάσματος βρώσιμων φυτών αντί των 10-15 φυτών που κυριαρχούν στο τρέχον μοντέλο παραγωγής
Χάρις στο όραμα και στην εμμονή του Robert Hart η veganic δασοκαλλιέργεια είναι τώρα πλέον μια καθιερωμένη πρακτική που έχει βρει μιμητές σε όλο τον κόσμο.
1 - Το επίπεδο του «θόλου» που αποτελείται από τα μεγάλα οπωροφόρα δέντρα.
2 - Το επίπεδο των «χαμηλών δέντρων» που αποτελείται από μικρότερα οπωροφόρα δέντρα.
3 - Το επίπεδο των «θάμνων» που αποτελείται από φρουτοθάμνους όπως οι σταφίδες και τα μούρα.
4 - Το επίπεδο των «ποωδών» που αποτελείται από πολυετή λαχανικά και βότανα / χόρτα.
5 - Το επίπεδο της «εδαφοκάλυψης» που αποτελείται από βρώσιμα φυτά που απλώνονται οριζόντια.
6 - Το επίπεδο της «ριζόσφαιρας» που αποτελείται από φυτά που καλλιεργούνται για τις ρίζες και τους βολβούς τους.
7 - Το «κάθετο» επίπεδο που αποτελείται από αμπέλια και αναρριχώμενα φυτά.
Σε μια έκταση μόλις 500 τετρ. μέτρων στο Wenlock Edge του Shropshire στα σύνορα της Ουαλίας ο Hart δημιούργησε τον δασόκηπο των 7 επίπεδων και ο τρόπος καλλιέργειας είναι η veganic περμακουλτούρα δηλαδή χωρίς ζωικές εισροές (ζωικά συστατικά και κοπριά) μιας και ο ίδιος ήταν vegan.
Η ενασχόληση του Hart με την δασοκηπουρική διήρκεσε πολλές δεκαετίες μέχρι και το τέλος της ζωής του και έδειξε ότι το πείραμα πέτυχε: η ομορφιά, η αφθονία, η αειφορία, και η αυτάρκεια μπορούν να συνυπάρχουν με την παραγωγή πραγματικής τροφής και τον σεβασμό της ζωής των αισθανόμενων όντων.
Έτσι το έργο του αναδεικνύεται σε ένα κάλεσμα και μια έκκληση ότι υπάρχει επείγουσα ανάγκη για ριζική αναμόρφωση στον χώρο της τροφής με:
- την παραγωγή τροφής μέσω αειφόρων μεθόδων vegan-οργανικής καλλιέργειας (χωρίς τη χρήση χημικών ουσιών ή ζωικών προϊόντων)
- την υιοθέτηση μιας υγιεινής vegan διατροφής που βασίζεται σε καλλιέργειες που μπορούν να καλλιεργηθούν στο σπίτι κάποιου, όπου αυτό είναι δυνατό, χρησιμοποιώντας το πρότυπο του δασόκηπου
- την ανάκτηση της καλλιέργειας τροφής από τις τοπικές κοινότητες που τώρα έχει συγκεντρωθεί στον έλεγχο των πολυεθνικών
- την ενθάρρυνση των ανθρώπων να καλλιεργούν τουλάχιστον κάποιο ποσοστό της τροφής τους
- και την επέκταση της καλλιέργειας ενός φάσματος βρώσιμων φυτών αντί των 10-15 φυτών που κυριαρχούν στο τρέχον μοντέλο παραγωγής
Χάρις στο όραμα και στην εμμονή του Robert Hart η veganic δασοκαλλιέργεια είναι τώρα πλέον μια καθιερωμένη πρακτική που έχει βρει μιμητές σε όλο τον κόσμο.
