Οι ιδιοκτήτες σκύλων γνωρίζουμε καλά πόσο οι τετράποδοι φίλοι μας αγαπούν να χώνουν τη μουσούδα τους στον οικιακό κάδο σκουπιδιών όταν μείνουν ανεπιτήρητοι.
Ωστόσο, αυτή η ενοχλητική συνήθεια του σκύλου πιθανότατα χάνεται στα βάθη του χρόνου, από τότε που ο άνθρωπος εξημέρωσε το λύκο και τον μετέτρεψε σε οικόσιτο ζώο.
Νέα έρευνα επιστημόνων του Πανεπιστημίου της Ουψάλα στη Σουηδία υποστηρίζει ότι οι λύκοι που μετεξελίχθηκαν σε σκύλους έτρωγαν και χώνευαν τα πλούσια σε άμυλο σκουπίδια των κατοίκων των πρώτων αγροτικών κοινοτήτων.
Κανείς δεν γνωρίζει πότε ο άνθρωπος εξημέρωσε το σκύλο, ωστόσο τα αρχαιολογικά ευρήματα δείχνουν ότι αυτό συνέβη πριν από εκατομμύρια χρόνια.
Ένα διαφορετικό σενάριο προτείνει ότι οι σύγχρονοι “κοπρίτες” -τα κανονικά δηλαδή σκυλιά που δεν αποτελούν αποτέλεσμα επί μακρόν κατευθυνόμενων διασταυρώσεων για την παραγωγή ζώων με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά- προέρχονται από λύκους που έπαιζαν το ρόλο του βοηθού ή του φύλακα κατά την αναζήτηση θηραμάτων από τους αρχαίους κυνηγούς.
Αντίθετα, η μελέτη των Σουηδών που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Nature υποστηρίζει ότι η εξημέρωση ξεκίνησε από τη συνήθεια των λύκων να κλέβουν τα απομεινάρια τροφίμων του ανθρώπου.
“Τα απορρίμματα από τρόφιμα στις πρώτες αγροτικές κοινότητες αποτέλεσε μια νέα πηγή τροφής για τους λύκους. Οι λύκοι εκείνοι που μπόρεσαν να χωνέψουν την αμυλούχα τροφή του ανθρώπου έγιναν οι πρόγονοι του σημερινού σκύλου” εξηγεί ο Έρικ Άξελσον.
Στην έρευνα συμμετείχαν 50 σύγχρονα σκυλιά από ράτσες διαφορετικές μεταξύ τους, από κόκερ μέχρι γερμανικούς ποιμενικούς. Το DNA αυτών των σκυλιών τέθηκε σε σύγκριση με εκείνο 12 λύκων από όλο τον κόσμο.
Οι μεγάλες διαφορές στην αλυσίδα του DNA σκύλου και λύκου αφορούσαν στην ανάπτυξη του εγκεφάλου και στη δυνατότητα μεταβολισμού του αμύλου.
Το γονίδιο για το μεταβολισμό του αμύλου υπάρχει και στο λύκο αλλά δεν είναι τόσο ισχυρό.
Όσο για τα γονίδια εκείνα που επηρεάζουν την ανάπτυξη του εγκεφάλου, αυτά αντανακλούν τη διαφορά στη συμπεριφορά ανάμεσα στα δύο είδη, καθώς ο σκύλος είναι πολύ πιο υπάκουος.
