11 Απρ 2014

Aπίστευτα γεγονότα που ίσως δε γνωρίζετε για τη Γη

gi1
Αν και η επιστήμη έχει προχωρήσει σε σημαντικές διαπιστώσεις ως προς θέματα που έχουν να κάνουν με τον πλανήτη μας, αλλά και το σύμπαν που τον περιβάλλει, υπάρχουν μερικά θέματα για τη Γη, που μπορεί να μας… διαφεύγουν.
Πάνε πολλά χρόνια από τότε που εγκαταλείφτηκε η ιδέα πως η Γη είναι επίπεδη και ίσως οι περισσότεροι από εμάς να πιστεύουμε ότι γνωρίζουμε πλέον τις βασικές επιστημονικές γνώσεις για τον πλανήτη μας, μέσα από τον απλό δρόμο της παρατήρησης των φυσικών στοιχείων.
Νομίζετε πως ξέρετε τα πάντα για τη Γη; Ε λοιπόν υπάρχουν κάποια στοιχεία που κατά πάσα πιθανότητα δεν είχατε σκεφτεί πως μπορεί να ισχύουν…
1. Η Γη δεν είναι στρογγυλή!
Αν και η Γη είναι σφαιρική, εντούτοις, λόγω των βαρυτικών δυνάμεών της, δεν αποτελεί έναν τέλειο κύκλο. Στην πραγματικότητα, υπάρχει ένα εξόγκωμα γύρω από τον ισημερινό λόγω αυτού του γεγονότος. Η πολική ακτίνα της Γης είναι 3.949.99 μίλια, ενώ η ακτίνα του Ισημερινού είναι 3.963.34 μίλια.
gi2
2. Το όνομα «Γη» στα αγγλικά, προέρχεται από τους Αγγλοσάξονες
Η λέξη «Γη» στα αγγλικά («earth»), προέρχεται από την αγγλοσαξονική λέξη Erda, που σημαίνει «έδαφος» ή «χώμα» και πιστεύεται ότι είναι 1.000 ετών. Η ελληνική λέξη «Γη», προέρχεται από το όνομα της αρχαιοελληνικής θεάς με το όνομα Γαία. Κατά ειρωνικό τρόπο, ο πλανήτης μας καλύπτεται κατά 71% από νερό και είναι ο μόνος πλανήτης που γνωρίζουμε σε ολόκληρο το σύμπαν που έχει αυτό το πολύτιμο συστατικό σε υγρή μορφή.
3. Η μέρα δεν έχει 24 ώρες!
Οι άνθρωποι συχνά ισχυρίζονται ότι δεν… υπάρχουν αρκετές ώρες μέσα στην ημέρα και έχουν δίκιο! Δεν υπάρχουν καν 24. Καλά ακούσατε. Ο πραγματικός χρόνος που χρειάζεται ο πλανήτης για να περιστραφεί γύρω από τον άξονά του, είναι 23 ώρες 56 λεπτά και 4 δευτερόλεπτα. Πρόκειται γι’ αυτό που ονομάζεται αστρική ημέρα. Η ηλιακή ημέρα, ο χρόνος δηλαδή που χρειάζεται ο ήλιος για να επιστρέψει στο ίδιο σημείο επί του μεσημβρινού, ποικίλλει τόσο πολύ, όσο 16 λεπτά όλο το χρόνο, λόγω της θέσης του στην τροχιά του.
4. Η Γη είναι ο μόνος πλανήτης με τεκτονικές πλάκες
gi3
Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η Γη αποτελείται από 7 μεγάλες πλάκες, που μετακινούνται σε διαφορετικές κατευθύνσεις έως και 4 ίντσες ανά έτος. Όταν συγκρούονται η μια με την άλλη, σύμφωνα με τη θεωρία, δημιουργούνται τα βουνά. Όταν απομακρύνονται μεταξύ τους σχηματίζονται οι κοιλάδες. Επίσης, αν λάβουμε υπόψη την τρομακτική πλευρά αυτού του γεγονότος, οι πλάκες αυτές και η σύγκρουσή τους, αποτελούν την αιτία για την οποία προκαλούνται οι σεισμοί και τα ηφαίστεια. Τα καλά νέα είναι ότι όλη αυτή η δραστηριότητα, επιτρέπει στον άνθρακα που είναι ουσιαστικής σημασίας για την ίδια την ύπαρξή μας, να ανακυκλωθεί και να αναπληρωθεί, επιτρέποντας στη ζωή όπως την ξέρουμε να συνεχίζεται.
5. Η Γη είχε έναν δίδυμο πλανήτη που ονομαζόταν «Θεία»
Οι επιστήμονες πιστεύουν τώρα ότι κάποτε δεν ήμασταν μόνοι μας σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο. Η Γη είχε ένα «δίδυμο» πλανήτη με το μέγεθος του Άρη που ονομαζόταν «Θεία» και ήταν 60 μοίρες είτε μπροστά είτε πίσω (όπως το βλέπει κανείς) από τον πλανήτη μας. Ένα απόγευμα, περίπου 4.533 δισεκατομμύρια χρόνια πριν, ο πλανήτης «Θεία», συνετρίβη με τη Γη. Το μεγαλύτερο μέρος αυτού του πλανήτη απορροφήθηκε, αλλά ένα μεγάλο κομμάτι του, συνδυασμένο με υλικά από τον πλανήτη μας, δημιούργησε τη Σελήνη. Ο λόγος που οι επιστήμονες πιστεύουν κάτι τέτοιο είναι επειδή η Σελήνη είναι ασυνήθιστα μεγάλη για έναν πλανήτη του δικού μας μεγέθους και έχει μεταλλικά ισότοπα παρόμοια με αυτά της Γης.
6. Η μυστηριώδης και (σχεδόν) τέλεια τροχιά της Σελήνης
gi4
Μιλώντας για τη Σελήνη υπάρχουν και μερικά πράγματα που δεν γνωρίζουμε με σιγουριά. Για παράδειγμα, το κέντρο της Σελήνης είναι 6.000 πόδια πιο κοντά στη Γη, κάτι το οποίο θα έπρεπε να προκαλέσει στην τροχιά της μεγαλύτερη αστάθεια, αλλά η τροχιά της είναι σχεδόν τέλεια κυκλική. Η Σελήνη καλύπτεται με μια σκόνη που περιέργως μυρίζει σαν μπαρούτι, παρόλο που αποτελείται από εντελώς διαφορετικά υλικά. Επίσης, ενώ δεν υπάρχει «σκοτεινή πλευρά» του φεγγαριού, η βαρυτική δύναμη της Γης έχει κάνει τη Σελήνη να επιβραδύνει έτσι ώστε να περιστρέφεται μόνο μία φορά κατά τη διάρκεια ενός μηνός (αυτό αναφέρεται και ως «συγχρονισμένη περιστροφή») – γι’ αυτό κιόλας μόνο μία πλευρά της σελήνης «βλέπει» προς τη Γη. Επιπλέον, είναι μια αρκετά απίστευτη σύμπτωση το ότι ο Ήλιος συμβαίνει να είναι 400 φορές μεγαλύτερος από τη Σελήνη, αλλά και 400 φορές μακρύτερα από τη Γη, με αποτέλεσμα να φαίνεται στον ουρανό πως έχουν το ίδιο μέγεθος.
7. Πάνω από το 90% των ωκεανών παραμένει ανεξερεύνητο
Μπορεί να γνωρίζουμε πολλά για το φεγγάρι και στον Άρη, αλλά η αλήθεια είναι πως μόλις πρόσφατα αρχίσαμε να εξερευνούμε τους απέραντους ωκεανούς μας. Στην πραγματικότητα, λιγότερο από το 10% των απέραντων, βαθιών μπλε θαλασσών μας έχουν εξερευνηθεί. Ο ωκεανός περιέχει το 97% του νερού μας και το 99% του ζωικού βασιλείου. Ενώ έχουμε εντοπίσει 212.906 θαλάσσια είδη, υπάρχουν πιθανώς 25 εκατομμύρια ακόμη για τα οποία δεν γνωρίζουμε τίποτα.
8. Η ψυχρότερη θερμοκρασία που καταγράφηκε ποτέ ήταν -89,2 βαθμοί Κελσίου
gi5
Η Ανταρκτική είναι η ψυχρότερη ήπειρος της Γης. Η χαμηλότερη φυσική θερμοκρασία που έχει καταγραφεί ποτέ στην Γη ήταν −89,2°C στον ρωσικό Σταθμό Βοστόκ στην Ανταρκτική, στις 21 Ιουλίου 1983. Αντιθέτως, το πιο ζεστό σημείο στη Γη καταγράφηκε στις 13 Σεπτεμβρίου, 1922 στο El Azizia της Λιβύης, όπου το θερμόμετρο έφτασε τους 57 βαθμούς Κελσίου.
9. Το υψηλότερο σημείο στη Γη δεν είναι το όρος Έβερεστ
Είναι αλήθεια, ότι είναι ένα από τα πιο διάσημα βουνά του κόσμου και στα 8.848 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, θεωρείται η κορυφή του κόσμου. Ωστόσο, λαμβάνοντας υπόψη ότι σήμερα γνωρίζουμε πως η Γη δεν είναι απολύτως στρογγυλή, οποιοσδήποτε ή οτιδήποτε κατά μήκος του ισημερινού είναι ελαφρώς πιο κοντά στα αστέρια. Αυτό σημαίνει ότι παρότι το όρος Chimborazo στο Εκουαδόρ είναι μόλις 6.268 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, ακριβώς επειδή βρίσκεται πάνω σε ένα «φούσκωμα», είναι τεχνικά πιο μακριά από το κέντρο της Γης, δηλαδή πολύ ψηλότερο από το Everest!


antikleidi
Διαβάστε περισσότερα ...

4 Απρ 2014

Προσπάθεια διάσωσης των μολοσσικών σκύλων της Ηπείρου


Η προσωπική προσπάθεια μιας παρέας λίγων φίλων, στις αρχές του 1997, να «σώσουν τα ελληνικά τσοπανόσκυλα» μαζεύοντας τα τελευταία δείγματα της φυλής, οδήγησε το 2006 στην ίδρυση του Διασωστικού Ομίλου του Μολοσσού της Ηπείρου, ενός σκύλου- φύλακα, ο οποίος απαντάται σε αναφορές από την αρχαιότητα στον ελλαδικό χώρο, ενώ εξελίχθηκε στις συνθήκες της Πίνδου αλλά κινδυνεύει με μιγαδοποίηση.

Αφορμή για τη γνωριμία με το εθελοντικό εγχείρημα, ήταν η δωρεά 4 κουταβιών μολοσσικών ποιμενικών και ενός ελληνικού ποιμενικού σκύλου σε κτηνοτρόφους της περιοχής του Εθνικού Πάρκου Βόρειας Πίνδου, που έγινε με τη συνεργασία του Διασωστικού Ομίλου, του Φορέα Διαχείρισης Εθνικών Δρυμών Βίκου - Αώου και Πίνδου και της Καλλιστώ.

«Ξεκινήσαμε να σώσουμε την ποιμενική φυλή, τον μολοσσό της Ηπείρου, και διαπιστώσαμε ότι οι φυλές είναι πολλές. 

Ο ελληνικός ποιμενικός, ο μολοσσός της Ηπείρου, το λευκό ελληνικό τσοπανόσκυλο, καθώς και μία σπάνια ράτσα τα «μουστακάτα» στη λαϊκή διάλεκτο, ο αρχαίος γρίφος που μοιάζει με γκριφόν και συναντάται σπάνια στη Δυτική Μακεδονία και τα Πιέρια Όρη».

Τα μέλη του Ομίλου μίλησαν στο ΑΠΕ-ΜΠΕ για την «προσπάθεια που δεν είναι επιδοτούμενη», όπως τόνισαν, αλλά και για την ανάγκη υποστήριξής της. 

«Τηρούμε παγκόσμιους κανόνες για την αναπαραγωγή των ζώων για να σωθεί η φυλή τους, ώστε να έχουμε καθαρόαιμα. 

Ζητάμε φίλους και συνεργάτες για να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα επιλεκτικής αναπαραγωγής του Ομίλου με στόχο τη διάσωση, τη διάδοση και τη διεθνή αναγνώριση της φυλής, από την FCI, τη Διεθνής Κυνολογική Ομοσπονδία».

Ο μολοσσός της Ηπείρου χρησιμοποιήθηκε από την αρχαιότητα ως σήμερα τόσο ως φύλακας αλλά κυρίως στην κτηνοτροφία, για φύλακας κοπαδιών. 

Τα τελευταία αρχέγονα δείγματα, συναντώνται στις αρχές της δεκαετίας του 1980. 

Πρόκειται για ένα όμορφο και περήφανο ζώο, που κινδύνεψε να εξαφανιστεί λόγω της αστυφιλίας, της εισαγωγής άλλων φυλών, των ασθενειών, της φόλας, αλλά και της αλλαγής στην διαχείριση των κοπαδιών. 

Οι παλαιότεροι θυμούνται και αναφέρουν ότι οι Σαρακατσαναίοι είχαν τα ελληνικά ποιμενικά, ενώ οι Βλάχοι κατά κανόνα, είχαν βραχύσωμα ζώα, πιο δυνατά, με κοντή τρίχα, τα «ζάρκα».





 ΑΠΕ-ΜΠΕ
Διαβάστε περισσότερα ...

Κίνδυνος εξαφάνισης των νησιών Μάρσαλ


Τα νησιά Μάρσαλ στον Βόρειο Ειρηνικό, αποτελούνται από 29 κοραλλιογενείς ατόλες, οι οποίες κινδυνεύουν άμεσα από την κλιματική αλλαγή που έχει δημιουργήσει η υπερθέρμανση του πλανήτη.

Οι μεγάλες παλίρροιες και τα τεράστια κύματα του Ειρηνικού ωκεανού έχουν δημιουργήσει σημαντικά προβλήματα διάβρωσης του εδάφους, το οποίο σταδιακά χάνεται κάτω από την επιφάνεια του νερού.

«Εάν ο κόσμος συνεχίσει να ζει με αυτόν τον τρόπο, συνεχίσει να έχει την ίδια νοοτροπία και να μολύνει το περιβάλλον, θα αντιμετωπίσουμε εδώ μια κατάσταση που δεν θα λάβει χώρα σε 100 χρόνια από σήμερα. Μιλάμε για κάτι που συμβαίνει ήδη σήμερα» ανέφερε ο Τόνι Ντε Μπρουν, υπουργός παρά τω προέδρω των Νησιών Μάρσαλ.

Στη διαδρομή προς την Λάουρα, όπου βρίσκεται ένα θαλάσσιο πάρκο, λίγα χιλιόμετρα μακριά από την πρωτεύουσα Μαζούρο, ο δρόμος έχει κυριολεκτικά πλημμυρίσει από τα νερά που υπερβαίνουν τους κυματοθραύστες που έχουν τοποθετηθεί.

Η διάβρωση του εδάφους είναι το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα της περιοχής, που παλεύει για τη φυσική αλλά και την οικονομική της σωτηρία.

«Είμαστε τα καναρίνια που πεθαίνουμε στο ορυχείο, που λένε στους εργάτες: βγείτε έξω, θα πεθάνετε κι εσείς. 

Εάν η ζημιά φτάσει σε τέτοιο επίπεδο, ώστε να χρειαστεί να εγκαταλείψουμε αυτά τα νησιά, τότε θα είναι πολύ αργά για τον υπόλοιπο κόσμο για να πετύχει τη δική του σωτηρία» επισήμανε ο Τόνι Ντε Μπρουν.

Μια ομάδα εργασίας από το Διακυβερνητικό Γκρουπ Κλιματικής Αλλαγής συναντήθηκε πρόσφατα στην Ιαπωνία για να εκδώσει την τελική της αναφορά για τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής σε διάφορες κοινωνίες και έθνη του κόσμου.

«Ένα από τα πράγματα που γνωρίζουμε από την τεράστια εμπειρία που έχουμε, είναι ότι ακόμη και μια μικρή άνοδος της στάθμης του νερού, όταν συνδυάζεται με ένα από αυτά τα ακραία φαινόμενα, την τεράστια παλίρροια ή τα τεράστια κύματα, μπορεί να δημιουργήσει ανεπανόρθωτες ζημιές και να οδηγήσει αυτά τα νησιά να μην είναι κατοικήσιμα» τόνισε ο Δρ. Κρις Φιλντ, συμπρόεδρος της ομάδας εργασίας του Διακυβερνητικού Γκρουπ Κλιματικής Αλλαγής.

Τα νησιά Μάρσαλ πρωτοστατούν στο κίνημα αλλαγής της συμπεριφοράς απέναντι στο περιβάλλον και έχουν προχωρήσει στην πλήρη απαγόρευση της χρήσης ορυκτών καυσίμων.

Μαζί με κατοίκους γειτονικών κρατιδίων προσπαθούν να κινητοποιήσουν τη διεθνή κοινότητα, ώστε να πάρει τα αναγκαία μέτρα, πριν είναι πολύ αργά.




 euronews.com

Διαβάστε περισσότερα ...

Απειλείται η Γη από επιστημονικό «αυτογκόλ»;

Απειλείται η Γη από επιστημονικό «αυτογκόλ»;
Διάσημος αστροφυσικός φοβάται ότι οι σούπερ επιταχυντές που κατασκευάζονται μπορεί να δημιουργήσουν «μαύρες τρύπες»που θα μας… καταπιούν!
Ολα ξεκίνησαν όταν έγινε γνωστό ότι ξεκινά η κατασκευή του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) στο CERN. Ανάμεσα στις μεγάλες προσδοκίες και τις ελπίδες της επιστημονικής κοινότητας για τη λειτουργία του επιταχυντή υπήρξαν και κάποιες μεμονωμένες φωνές που δήλωναν ανησυχία. Κάποιοι ειδικοί ανέφεραν ότι από τη βίαιη σύγκρουση σωματιδίων μέσα σε τέτοιους επιταχυντές είναι θεωρητικά δυνατόν να δημιουργηθούν «μαύρες τρύπες». Η απάντηση των συναδέλφων τους ήταν πως, ακόμη και στην (απίθανη) περίπτωση να συμβεί κάτι τέτοιο, οι «μαύρες τρύπες» που θα δημιουργούνταν θα ήταν μικροσκοπικές, η διάρκεια ζωής τους θα ήταν λίγα χιλιοστά του δευτερολέπτου και θα εξαφανίζονταν προτού προλάβουν να… καταπιούν τον πλανήτη.
  • Η «συνταγή»
Οι «μαύρες τρύπες» δημιουργούνται συνήθως όταν ένα ογκώδες αλλά γερασμένο άστρο καταρρέει υπό το ίδιο του το βάρος. Αυτό που απομένει είναι ένα σημείο στον χώρο όπου η πυκνότητα της ύλης είναι άπειρη. Και αυτή η υπερσυγκέντρωση ύλης δημιουργεί ένα βαρυτικό πεδίο τόσο ισχυρό ώστε τίποτα, ακόμη και το φως, να μην μπορεί να δραπετεύσει από τη θανάσιμη έλξη του.
Με βάση τη θεωρία του Αϊνστάιν για την ισοδυναμία μάζας και ενέργειας, θα μπορούσε θεωρητικώς να δημιουργηθεί στο εργαστήριο μια «μαύρη τρύπα» χρησιμοποιώντας όχι βέβαια μάζα αλλά ενέργεια. Θα μπορούσε κάτι τέτοιο να συμβεί κατά την πρόσκρουση σωματιδίων που έχουν μεν αμελητέο βάρος αλλά κινούνται με μεγάλη ταχύτητα και έχουν επομένως υψηλή κινητική ενέργεια. Νεότερες μελέτες έδειξαν ότι η ενέργεια που απαιτείται για τη γέννηση των λεγομένων μίνι μελανών οπών είναι μικρότερη από ό,τι είχε αρχικά εκτιμηθεί. Παραμένει όμως όχι απλά υψηλή αλλά απλησίαστη για τα δεδομένα του LHC ή κάποιου άλλου από τους υπάρχοντες επιταχυντές.
  • Η «παράξενη» απειλή
Η ανακοίνωση των επιτελών του επιταχυντή Realistic Heavy Ion Collider στο Εθνικό Εργαστήριο Brookhaven στις ΗΠΑ ότι θα κάνουν μια μεγάλη αναβάθμιση σε αυτόν προκάλεσε την αντίδραση του διάσημου βρετανού αστρονόμου Μάρτιν Ρις, ο οποίος επανέφερε στο προσκήνιο τα καταστροφολογικά σενάρια. Ο Ρις υποστηρίζει ότι η αναβάθμιση του επιταχυντή και τα πειράματα που έχουν σχεδιαστεί να γίνουν με αυτόν είναι πιθανόν να δημιουργήσουν μίνι «μαύρες τρύπες» και «εξωτικά» υποατομικά σωματίδια όπως το «strangelet». Πρόκειται για ένα υποθετικό μικροσκοπικό σωματίδιο «παράξενης ύλης» το οποίο περιέχει σχεδόν ίσο αριθμό διαφόρων ειδών κουάρκ. Το σωματίδιο έχει λάβει την ελληνική ονομασία παραδοξόνιο. Σύμφωνα με τον Ρις, η δημιουργία παραδοξονίων είναι πιθανόν να μετατρέψει τη Γη σε μια αδρανή υπέρπυκνη σφαίρα με διάμετρο μόλις 100 μέτρων. Αλλοι θιασώτες της ίδιας θεωρίας υποστηρίζουν ότι τα παραδοξόνια δεν θα κάνουν τη Γη υπέρπυκνη σφαίρα αλλά θα μετατρέψουν τα πάντα σε αυτήν σε κάποιο «παράξενο» είδος ύλης, με τελικό αποτέλεσμα να καταστραφεί ο πλανήτης μας. Ακόμη και αν δεχθούμε ότι το παραδοξόνιο μπορεί να καταστρέψει τελικά τη Γη, το… παράδοξο είναι ότι εκείνοι που προέβλεψαν κάτι τέτοιο δεν θα προλάβουν να δικαιωθούν αφού θα τους έχει «καταπιεί» η προφητεία τους.


Δημοσιεύθηκε στο HELIOS PLUS στις 24 Φεβρουαρίου 2014
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ

Διαβάστε περισσότερα ...

25 Μαρ 2014

Ράτσες σκύλων που δεν υπάρχουν πια

Ράτσες σκύλων που δεν υπάρχουν πια (9)

Τι είναι αυτό που μπορεί να κάνει μια ράτσα σκύλου να εξαφανιστεί;
Κάποια σκυλιά «μεταμορφώθηκαν» σε εντελώς καινούρια είδη, για να συμβαδίσουν με τη «μόδα» ή τις ανάγκες της εποχής τους. Άλλες ράτσες εξαφανίστηκαν εντελώς από τους θηρευτές τους (ανάμεσα στους οποίους περιλαμβάνεται και ο άνθρωπος), ενώ άλλα είδη σκύλων αγνοήθηκαν παντελώς από τους εκτροφείς.
Ανεξάρτητα όμως από το πώς μπορεί να προέκυψε η εξαφάνιση μιας ράτσα σκύλων, δείτε παρακάτω ποιες από αυτές δεν υπάρχουν πια στη Γη, σύμφωνα με στον Nick Greene που γράφει στο mentalfloss.com

  • 1. Kurī

Ράτσες σκύλων που δεν υπάρχουν πια (1)

Η ράτσα Kurī μεταφέρθηκε στη Νέα Ζηλανδία γύρω στο 14ο αιώνα, κατά πάσα πιθανότητα από την ανατολική Πολυνησία. Παρότι λέγεται ότι το συγκεκριμένο είδος σκύλου ήταν η αγαπημένη συντροφιά των γυναικών Μαορί, φαίνεται ότι δεν τα συμπαθούσαν ιδιαίτερα όλοι.
«Ήταν ύπουλα και μας δάγκωναν συχνά» είχε γράψει ο Julien Marie Crozet, γάλλος ταξιδευτής που πήγε στη Νέα Ζηλανδία με μια αποστολή εξερεύνησης το 1771.
Τα Kurī περιγράφονταν ως άσχημα και πεισματάρικα, με μειωμένη αίσθηση της όσφρησης.
Τελικά η ράτσα αυτή εξαφανίστηκε.

  • 2. Talbot

Ράτσες σκύλων που δεν υπάρχουν πια (2)

Κάποιοι ιστορικοί πιστεύουν ότι ο Γουλιέλμος ο Κατακτητής έφερε αυτή τη ράτσα στην Αγγλία το 1066.
Το πιστό αυτό κυνηγόσκυλο ήταν αργό, όμως είχε εξαιρετική όσφρηση και χρησιμοποιούνταν συχνά στις μάχες, αλλά και για την επιβολή του νόμου.
Τα Talbot εξαφανίστηκαν περίπου το 16ο αιώνα.

  • 3. Cordoba Fighting Dog

Ράτσες σκύλων που δεν υπάρχουν πια (3)

Αυτό το αδίστακτο και δυνατό μαστίφ, μπουλ τεριέ και μπουλντόγκ μαζί, χρησιμοποιούνταν σε αγώνες στην Αργεντινή.
Φαίνεται όμως ότι η ράτσα αυτή ήταν πολύ… σκληρή για να πεθάνει, γιατί κατά τη διάρκεια του ζευγαρώματος αρσενικά και θηλυκά προσπαθούσαν να κατατροπώσουν το ένα το άλλο.

  • 4. Paisley Terrier

Ράτσες σκύλων που δεν υπάρχουν πια (4)

Η συγκεκριμένη ράτσα προέκυψε από τα Skye Terrier ως σκύλος επιδείξεων, όμως τελικά εξαφανίστηκε όταν μειώθηκε η ζήτηση γι’ αυτά.

  • 5. Braque du Puy

Ράτσες σκύλων που δεν υπάρχουν πια (5)

Το γαλλικό κυνηγόσκυλο εξετράφη για πρώτη φορά μέσα στο 19ο αιώνα, και παρότι υπάρχουν παρόμοια σκυλιά με αυτό, το αυθεντικό Braque du Puy δεν ζει πια.

  • 6. St. John’s water dog

Ράτσες σκύλων που δεν υπάρχουν πια (6)

Αυτά τα φιλικά σκυλιά της Νέας Γης χρησιμοποιούνταν πολύ συχνά από τους εκτροφείς για διάφορες ράτσες retrievers (Golden και Labrador για παράδειγμα).
Η αυθεντική «εκδοχή» του σκύλου αυτού όμως εξαφανίστηκε τον 20ο αιώνα, μέχρι που έμειναν μόλις 2 αντιπρόσωποι. Ήταν όμως και οι δύο αρσενικοί και… κάπως έτσι ήρθε το τέλος τους.

  • 7. Bullenbeisser

Ράτσες σκύλων που δεν υπάρχουν πια (7)

Από το τραχύ αυτό γερμανικό μπουλντόγκ προήλθαν τα μπόξερ.

  • 8. Coton de Reunions

Ράτσες σκύλων που δεν υπάρχουν πια (8)

Λέγεται ότι τα συμπαθητικά αυτά, αφράτα και χνουδωτά σκυλιά επέζησαν ενός ναυαγίου στον Ινδικό ωκεανό, ξέφυγαν από καρχαρίες και κολύμπησαν μέχρι τις ακτές της Μαδαγασκάρης, όπου ζευγάρωσαν με πολλά αδέσποτα από τα οποία προέκυψε η ράτσα Coton de Tuléar.
Ωστόσο, μια πιο αληθοφανής ιστορία θέλει να μεταφέρθηκαν στο νησιωτικό αυτό κράτος από ναυτικούς, που τα είχαν μαζί τους για συντροφιά.

  • 9. Russian Tracker

Ράτσες σκύλων που δεν υπάρχουν πια (9)

Τα μεγαλόσωμα αυτά σκυλιά εκτρέφονταν στη Ρωσία από αγρότες του Καυκάσου, για να φυλάνε τα ζώα τους.
Μετά το 1800 ο Sir Dudley Marjoribanks τα είδε σε ένα τσίρκο στο Μπράιτον της Αγγλίας και τα πήρε μαζί του. Από εκείνη την ομάδα προήλθε το golden retriever ενώ τα tracker σιγά σιγά εξαφανίστηκαν.


Πηγή: Newsbeast.gr

Διαβάστε περισσότερα ...

7 Ιουλ 2013

Η δεκαετία που πέρασε ήταν η θερμότερη που έχουμε ζήσει

Σχεδόν 140.000 άνθρωποι εκτιμάται ότι πέθαναν από τους καύσωνες που έπληξαν την Ευρώπη το 2003 και τη Ρωσία το 2010 (Φωτογραφία: Associated Press)
Η πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα ήταν η θερμότερη δεκαετία από τότε που άρχισαν οι επίσημες μετρήσεις της θερμοκρασίας στα τέλη του 19ου αιώνα, προειδοποιεί ο Παγκόσμιος Οργανισμός Μετεωρολογίας (WMO).
Σε έκθεσή του που αφορά το διάστημα 2001-2010, ο WMO αναφέρει ότι η μέση επιφανειακή θερμοκρασία του πλανήτη έφτασε τους 14,47 βαθμούς Κελσίου, σημειώνοντας σημαντική άνοδο σε σχέση με το μέσο όρο των 14,00 βαθμών το διάστημα 1961-1990.
Όλα τα έτη της περασμένης δεκαετίας, με μόνη εξαίρεση το 2008, περιλαμβάνονται πλέον στις δέκα θερμότερες χρονιές όλων των εποχών.
Ο ρυθμός ανόδου της θερμοκρασίας είναι επίσης ο υψηλότερος που έχει καταγραφεί: Τη δεκαετία που ξεκίνησε το 2001, η άνοδος εκτινάχθηκε στους 0,21 βαθμούς, συγκριτικά με μόλις 0,14 βαθμούς από τη δεκαετία του 1980 μέχρι τη δεκαετία του 1990.
Όσον αφορά τις βροχοπτώσεις, η έκθεση δείχνει ότι η περασμένη δεκαετία ήταν η δεύτερη πιο υγρή μετά τη δεκαετία του 1900. Το 2010, μάλιστα, ήταν σε παγκόσμιο επίπεδο η πιο βροχερή χρονιά που έχει καταγραφεί ως σήμερα.
Αύξηση κατά 20%, σε σχέση με τη δεκαετία του 1990, καταγράφεται και στον αριθμό των θανάτων από ακραία καιρικά φαινόμενα.
Μεγάλο μέρος της αύξησης αντιστοιχεί στα κύματα καύσωνα που σάρωσαν την Ευρώπη το 2003 και τη Ρωσία το 2010 και σκότωσαν συνολικά 136.000 ανθρώπους.
«Στην ερώτηση του εάν ευθύνεται η κλιματική αλλαγή [για αυτά τα φαινόμενα], η απάντηση που δίνουμε παραδοσιακά είναι ότι στις περισσότερες περιπτώσεις δεν μπορούμε να γνωρίζουμε. Δεν μπορούμε να αποδώσουμε ένα συγκεκριμένο συμβάν στην κλιματική αλλαγή, δεδομένου ότι τα φαινόμενα αυτά προκύπτουν από περίπλοκες αλληλεπιδράσεις» σχολίασε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Μισέλ Ζαρό, επικεφαλής του WMO.
«Λόγω της κλιματικής αλλαγής, όμως, αναμένουμε αυτά τα φαινόμενα να γίνουν πιο συχνά ή πιο έντονα» προειδοποίησε.



Διαβάστε περισσότερα ...

3 Ιουν 2013

Γιατί η βροχή μυρίζει τόσο ωραία;

Spring Rain wallpaper
Βγείτε έξω μετά από μία καταιγίδα και αμέσως θα νιώσετε τη γλυκιά και ευχάριστη μυρωδιά της φρέσκιας βροχής. Αν παρατηρήσατε αυτό το μυστηριώδες άρωμα και αναρωτηθήκατε πως προκύπτει, δεν είστε οι μόνοι.
Το 1964, δύο Αυστραλοί επιστήμονες (Isabel Joy Bear και R. G. Thomas) ξεκίνησαν να μελετούν τη μυρωδιά της  βροχής, και δημοσίευσαν ένα άρθρο στο περιοδικό Nature, με τίτλο "Nature of argillaceous odor"Για να εξηγήσουν το φαινόμενο, επινόησαν και χρησιμοποίησαν τον όρο Petrichor Αυτή η λέξη έχει τις ρίζες της σε δυο αρχαιοελληνικές λέξεις: πέτρα  και ιχώρ (το αίμα των θεών, στον αρχαίο μύθο).
Σε αυτή την έρευνα και τη μετέπειτα μελέτη , διαπίστωσαν ότι μία από τις κύριες αιτίες αυτής της μυρωδιάς είναι ένα μίγμα από έλαια που εκκρίνονται από ορισμένα φυτά κατά τη διάρκεια των ξηρών περιόδων. Όταν μια καταιγίδα συμβαίνει μετά την ξηρασία, συστατικά από τα έλαια -που συσσωρεύονται την πάροδο του χρόνου στα ξηρά πετρώματα και στο έδαφος- αναμιγνύονται και απελευθερώνονται στον αέρα. Επιπλέον, οι δύο επιστήμονες παρατήρησαν ότι τα έλαια επιβραδύνουν την βλάστηση των σπόρων, και υπέθεσαν ότι τα φυτά μπορεί να τα παράγουν για να περιορίσουν τον ανταγωνισμό για τις λιγοστές πηγές νερού κατά τη διάρκεια περιόδων ξηρασίας.
Αυτά τα αερομεταφερόμενα έλαια συνδυάζονται με άλλες ενώσεις για την παραγωγή της μυρωδιάς. Ιδίως σε δασώδεις περιοχές με εκτενή βλάστηση,  παράγεται  η ουσία με το όνομα γεωσμίνη (geosmin) από βακτήρια που  ζουν στο χώμα και είναι γνωστά ως ακτινομύκητες,. Τα βακτήρια εκκρίνουν την ουσία όταν παράγουν τους σπόρους, και η δύναμη της προσγείωσης της βροχής στο έδαφος στέλνει αυτά τους σπόρους επάνω στην ατμόσφαιρα, και ο υγρός αέρας μεταφέρει τη ουσία  στις μύτες μας.
rain
Επειδή αυτά τα βακτήρια αναπτύσσονται σε υγρές συνθήκες και παράγουν τους σπόρους κατά τη διάρκεια της ξηρασίας, η μυρωδιά της γεωσμίνης είναι συχνά πιο έντονη όταν βρέχει για πρώτη φορά μετά από καιρό, εξαιτίας της μεγαλύτερης συγκέντρωσης σπόρων στο έδαφος. Οι μελέτες έχουν αποκαλύψει ότι η ανθρώπινη μύτη είναι εξαιρετικά ευαίσθητη στη γεωσμίνη. Μερικοί άνθρωποι μπορούν να την ανιχνεύσουν ακόμα και σε πάρα πολύ μικρές συγκεντρώσεις.
Το όζον- Ο3, το μόριο που αποτελείται από τρία άτομα οξυγόνου- παίζει επίσης ένα ρόλο στην οσμή, ειδικά μετά από καταιγίδες. Το ηλεκτρικό φορτίο ενός κεραυνού μπορεί να διαχωρίσει τα μόρια του οξυγόνου και του αζώτου στην ατμόσφαιρα, και συχνά μετασχηματίζονται σε μονοξείδιο του αζώτου (ΝΟ), το οποίο στη συνέχεια αλληλεπιδρά με άλλες χημικές ουσίες στην ατμόσφαιρα για την παραγωγή του όζοντος. Μερικές φορές, πριν ξεσπάσει μια καταιγίδα μπορείτε να μυρίσετε το όζον στον αέρα (έχει μια έντονη μυρωδιά που θυμίζει χλώριο), γιατί μπορεί να μεταφερθεί από μεγάλες αποστάσεις.
springrainlg
Εκτός όμως από την χημική εξήγηση για τη μυρωδιά της βροχής, υπάρχει και το ερώτημα γιατί βρίσκουμε αυτή τη μυρωδιά τόσο ευχάριστη. Μερικοί επιστήμονες εικάζουν ότι είναι αποτέλεσμα της εξέλιξης.
Η ανθρωπολόγος Diana Young του Πανεπιστημίου του Queensland στην Αυστραλία, αναφέρει ότι υπάρχει κάτι που αποκαλεί “πολιτισμική συναισθησία”. Δηλαδή, οι άνθρωποι από τις απαρχές του είδους συνέδεσαν τη βροχή με το πράσινο χρώμα, δηλαδή συνδέουν τη βροχή με τη βλάστηση, με την ανθοφορία της φύσης και με την καρποφορία δένδρων και φυτών που τους θρέφουν. Έτσι, όσφρηση, όραση, ακοή,ένστικτο επιβίωσης, πείνα και άλλες αισθήσεις και ορμέμφυτα δημιουργούν στον εγκέφαλό μας ένα... χαρμάνι αισθητηριακών εμπειριών το οποίο μας ωθεί να αγαπάμε τη βροχή. Εάν αυτή η υπόθεση είναι σωστή, τότε την επόμενη φορά που θα απολαύσετε τη μυρωδιά της φρέσκιας βροχής, θεωρείστε το σαν ένα πολιτιστικό αποτύπωμα που προέρχεται από τους προγόνους σας.
images (21)

Διαβάστε περισσότερα ...

21 Απρ 2013

Επιστήμονες ανακάλυψαν ότι τα δένδρα «κλαίνε» όταν διψούν


medium_6509976333
   Ήχους σαν… κλάμα φαίνεται πως παράγουν τα δένδρα – ιδιαίτερα δε, εκείνα που «κατοικούν» σε περιοχές με περιόδους μεγάλης ξηρασίας – όταν υποφέρουν από υπερβολική δίψα, σύμφωνα με τη μελέτη μιας ομάδας Γάλλων επιστημόνων.
    Όπως αναφέρεται στον ιστότοπο του National Geographic, οι επιστήμονες δύνανται πλέον να «ακούν» τις κραυγές βοήθειας των δένδρων που ταλανίζονται από την ξηρασία και να τις ξεχωρίζουν από άλλους ήχους που έτσι κι αλλιώς εκπέμπουν οι φυτικοί οργανισμοί.
   Συγκεκριμένα, η επιστημονική ομάδα του πανεπιστημίου Grenoble της Γαλλίας, κατάφερε να συλλάβει τον υπερηχητικό θόρυβο που εκπέμπεται από τα «στρεσαρισμένα» εξαιτίας της δίψας δένδρα, στα πλαίσια εργαστηριακού πειράματος. Οι ερευνητές τοποθέτησαν ένα λεπτό κομμάτι από ξύλο πεύκου σε μια κάψουλα υγρής ζελατίνης, ώστε να μιμηθούν τις συνθήκες που επικρατούν στο εσωτερικό ενός ζωντανού δένδρου. Στη συνέχεια, εξάτμισαν το νερό από τη ζελατίνη προκειμένου να δημιουργήσουν συνθήκες ξηρασίας στο ξύλο, το οποίο άρχισε τότε να σχηματίζει φυσαλίδες στο εσωτερικό του τις οποίες οι επιστήμονες ηχογράφησαν και ύστερα ανέλυσαν.
medium_118236452
    «Με αυτό το πείραμα, είμαστε πλέον σε θέση να κατανοούμε τα ακουστικά “μηνύματα” των δένδρων» αναφέρει ο φυσικός Alexandre Ponomarenko, του οποίου η ομάδα πραγματοποίησε την εν λόγω μελέτη. «Πλέον καταλαβαίνουμε πότε τα δένδρα “διψάνε” πολύ και ΄ζητούν βοήθεια’» προσθέτει.
   Η ανακάλυψη αυτή, σύμφωνα με τον ίδιο, θα μπορούσε να βοηθήσει τους επιστήμονες να κατασκευάσουν μια συσκευή με μικρόφωνα η οποία θα «λύσει τα χέρια» σε ανθρώπους που ασχολούνται με τη γεωργία ή τις αρχές περιοχών που αντιμετωπίζουν έντονη ξηρασία, αφού θα καταλαβαίνουν πότε τα δένδρα εκπέμπουν «SOS» ότι χρειάζονται νερό.



nationalgeographic
Διαβάστε περισσότερα ...

ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΤΕ ΠΑΡΑΘΑΛΑΣΣΙΟ ΑΓΡΟΤΕΜΑΧΙΟ ΑΠΟ 7000€ ΣΤΗ ΝΕΑ ΠΟΤΙΔΑΙΑ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ