Ιδού οι φονικές «παπαδιές» του ζωικού βασιλείου! [εικόνες, βίντεο]

Κι όμως, υπάρχουν περιπτώσεις στο ζωικό βασίλειο όπου το φαινόμενο της εξολόθρευσης του αρσενικού από το θηλυκό «σύντροφό» του όχι μόνο δεν επισύρει ποινικές διώξεις, αλλά αποτελεί προαιώνια αναπόφευκτη πρακτική, η οποία μάλιστα εκτελείται εν ψυχρώ δίχως το παραμικρό ίχνος οίκτου ή δισταγμού.

Θα μπορούσε, βέβαια, να πει κάποιος: Μα στο ζωικό βασίλειο δεν υπάρχουν ηθικοί κώδικες. Για να πάρει την άμεση απάντηση: Γιατί, και που υπάρχουν στις ανθρώπινες κοινωνίες, καταφέρνουν να έχουν πάντα ισχύ;

Η ιστορία, η λογοτεχνία, το θέατρο και ο κινηματογράφος βρίθουν από γλαφυρά παραδείγματα «μαύρων χηρών», μηχανορραφιών και πλεκτανών με θύματα λιγότερο ή περισσότερο ανυποψίαστους αρσενικούς συζύγους που θυσιάζονται στο βωμό ανομολόγητων παθών, βρώμικων μυστικών και ανίερων προθέσεων.

Στο υπόλοιπο ζωικό βασίλειο, ωστόσο, τα πράγματα είναι απλούστερα, «μια κ' έξω», «χωρίς πολλά-πολλά» και σχετίζονται σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις με τη διάφυλη σχέση, όπως αυτή εκφράζεται μέσα από τη σεξουαλική πράξη (βλέπε τις περιπτώσεις των αραχνίδων, των εντόμων, των αμφίποδων, των γαστρόποδων και των κεφαλόποδων).

Το σεξ κυριαρχεί παντού στη φύση και μάλιστα σε στενή συνάφεια, άλλοτε με λιγότερο και άλλοτε με περισσότερο εμφανή τρόπο, έμμεσο ή άμεσο, με το θάνατο.

«Όλοι σκοτώνουν κάτι ή κάποιον», έχει πει ένας μεγάλος Έλληνας ποιητής. Και ποιο άλλο έδαφος μπορεί να αποδειχθεί περισσότερο πρόσφορο για την εκδήλωση του βασικού δολοφονικού ενστίκτου αν όχι αυτό της σχέσης των φύλων και του σεξ;

Υπάρχει πράγματι καταλληλότερος χώρος για την άνθισή του από εκείνον της συζυγικής κάμαρας;

Δεν έχει κανείς παρά να σκεφτεί τις φορές που έχει θελήσει να «σκοτώσει» το «σύντροφό» του – και το έχει κάνει – με λέξεις ή με άλλο συμβολικό τρόπο.

Το ότι δεν τον «σκοτώνει» πραγματικά δεν μειώνει τη δύναμη του φονικού ενστίκτου. Απλά, αυτό μετατίθεται και μετασχηματίζεται σε άλλες συμπεριφορές και πράξεις, διαφορετικές, αλλά εξίσου «φονικές».

 iefimerida.gr 

Διαβάστε περισσότερα ...

Χελώνες ουρούν από το στόμα

Από το στόμα ουρούν οι κινεζικές χελώνες «Pelodiscus sinensis», γνωστές για το μαλακό τους κέλυφος, γεγονός που τις βοήθησε να επιβιώσουν σε βάλτους και έλη με υφάλμυρο νερό.

Στις αρχές του 19ου αιώνα επιστήμονες ανακάλυψαν ότι το εσωτερικό του στόματος της κινεζικής χελώνας ήταν γεμάτο μικροσκοπικές προεξοχές, οι οποίες, όπως αποδείχθηκε, επιτρέπουν στο ερπετό να αναπνεύσει κάτω από το νερό, αυξάνοντας την επιφάνεια όπου ανταλλάσσονται το οξυγόνο και το διοξείδιο του άνθρακα.

Σύμφωνα με τον Δρ. Alex Yuen Kwong, από το Πανεπιστήμιο της Σιγκαπούρης, τα χαρακτηριστικά αυτά εξελίχθηκαν για έναν και μοναδικό λόγο: ώστε οι χελώνες να ουρούν ευκολότερα από το στόμα τους.

Στο πλαίσιο της μελέτης η ερευνητική ομάδα του Δρ. Kwong κράτησε τέσσερις χελώνες σε δεξαμενές με νερό για έξι ημέρες.Προς έκπληξή τους οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι μόνο το 6% της ουρίας της χελώνας εξαγόταν από την αμάρα, την έξοδο των ερπετών για τα ούρα και τα περιττώματα.

Στη συνέχεια, οι ερευνητές μελέτησαν τη συμπεριφορά των χελώνων στην ξηρά, χρησιμοποιώντας δοχεία με νερό.Όπως προέκυψε από την έρευνα οι χελώνες βουτούσαν στο νερό το κεφάλι τους για 20 με 100 λεπτά. Μάλιστα συχνά συγκρατούσαν λίγο νερό στο στόμα τους και στη συνέχεια το έφτυναν, διαδικασία που κατά περίεργο τρόπο αύξανε κατά πολύ την ουρία στο νερό του δοχείου.

Τελικά αποδείχθηκε ότι οι χελώνες ουρούσαν από το στόμα.Μάλιστα οι ερευνητές βρήκαν στο στόμα τους μια πρωτεΐνη που τις βοηθά να απομονώσουν την ουρία από το αίμα τους. Η πρωτεΐνη αυτή βρέθηκε αποκλειστικά στο στόμα και όχι στα νεφρά, όπως θα περίμενε κανείς.

Οι ερευνητές πιστεύουν ότι η ικανότητα των κινεζικών χελώνων να ουρούν από το στόμα τις βοήθησε να προσαρμοστούν στους βάλτους και τα έλη.

Για να ουρήσουν κανονικά θα έπρεπε να πίνουν πολύ νερό, όμως στους οικοτόπους τους τα ύδατα παρουσιάζουν υψηλή συγκέντρωση άλατος, το οποίο δεν θα «ξεφορτώνονταν» εύκολα.

Οπότε αντί να πίνουν το υφάλμυρο νερό, οι χελώνες απλά ξεπλένουν το στόμα τους με αυτό.

Πηγή:econews

Διαβάστε περισσότερα ...

Η «δασκάλα» των δελφινιών

ΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ ΧΑΪΝΗ

Το νερό είναι το φυσικό περιβάλλον της Ιφιγένειας Σκορδά και τα δελφίνια οι καλύτεροί της σύντροφοι. Ως εκπαιδεύτρια στο δελφινάριο του Αττικού Ζωολογικού Πάρκου, είναι υπεύθυνη για την καλή σωματική και πνευματική τους υγεία, για το ευ ζην τους γενικότερα και την αρμονική συνύπαρξή τους με όλη την ομάδα ζώων και ανθρώπων με τους οποίους έρχονται σε καθημερινή επαφή.

«Εκπαιδεύουμε συνολικά 14 δελφίνια, μεταξύ των οποίων και τρία μωρά. Πρόκειται για ζώα δεύτερης και τρίτης γενιάς που έχουν μεγαλώσει σε αιχμαλωσία, δεν έχουν ζήσει ποτέ σε άγρια κατάσταση». Αν και αυτή δεν είναι μια πρακτική που υποστηρίζει η ίδια ως επιστήμονας -έχει σπουδάσει θαλάσσιες επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου και κατέχει μεταπτυχιακό στην Ωκεανογραφία από το Πανεπιστήμιο της Αθήνας, ενώ έχει πάρει την ειδικότητά της ως εκπαιδεύτρια δελφινιών στις Βερμούδες- διαβεβαιώνει ότι οι συνθήκες στο πάρκο είναι άριστες και ότι η διαχείριση των ζώων γίνεται βάσει αυστηρών προδιαγραφών και κανόνων.

Μαθαίνουν από την άσκηση
Βασικό μέλημα των εκπαιδευτών είναι να κρατούν τα δελφίνια σε εγρήγορση, ώστε να μην αποκτούν στερεοτυπικές συμπεριφορές. «Είναι όπως όταν έχεις ένα κατοικίδιο στο σπίτι και δεν ασχολείσαι μαζί του, αλλά απλώς του πετάς φαγητό και νερό. Τότε δεν θα έχει καλή σωματική και νοητική κατάσταση - πρέπει να ασχοληθείς πραγματικά μαζί του». Πώς επιτυγχάνεται αυτό; Μέσω του «περιβαλλοντικού εμπλουτισμού», μιας σειράς σωματικών ασκήσεων που προσφέρουν στα ζώα ερεθίσματα. «Μας λένε ότι τα αναγκάζουμε να κάνουν κόλπα, αλλά προσπαθούμε να εξηγήσουμε στον κόσμο ότι είναι στη φύση του δελφινιού να κάνει άλματα έξω από το νερό 500 φορές την ημέρα. Ταξιδεύουν χιλιόμετρα για να βρουν τροφή με πολύ μεγάλες ταχύτητες, ενώ κάνουν άλματα για πολλούς και διαφορετικούς λόγους: για να προσελκύσουν τα θηλυκά, για να ειδοποιήσουν αν υπάρχει κάποιος κίνδυνος, ακόμη και για να παίξουν, γιατί είναι πολύ κοινωνικά ζώα. Ως εκπαιδευτές, με τις “ενεργητικές συμπεριφορές”, όπως λέγονται, προσπαθούμε να τα διατηρούμε σε μια πολύ καλή φυσική κατάσταση. Ουσιαστικά, απλώς μαθαίνουμε να επικοινωνούμε μαζί τους και τους ζητάμε να κάνουν κάτι μια δεδομένη χρονική στιγμή. Αν θέλουν, το κάνουν, αν δεν θέλουν, δεν το κάνουν και σε καμία περίπτωση δεν τα υποχρεώνουμε», εξηγεί η Ιφιγένεια.

Η επικοινωνία των εκπαιδευτών με τα ζώα γίνεται με τη νοηματική, με τις κινήσεις των χεριών και, όπως αναφέρει η Ιφιγένεια, είναι εξίσου εύκολη όσο και δύσκολη. «Οι τεχνικές που εφαρμόζουμε είναι παρόμοιες και για τα υπόλοιπα θαλάσσια θηλαστικά, όμως επειδή τα δελφίνια είναι πολύ ικανά και έχουν ισχυρή προσωπικότητα, μπορεί να σε παιδέψουν. Καταλαβαίνουν, για παράδειγμα, τη διαφορά ανάμεσα σε έναν έμπειρο και έναν άπειρο εκπαιδευτή, με αποτέλεσμα μερικές φορές να νιώθεις ότι αυτά εκπαιδεύουν εσένα!».

Θετική σχέση
Τα δελφίνια βρίσκονται στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας και θεωρούνται ζώα με ιδιαίτερη αντίληψη. Ωστόσο, οι ικανότητές τους δεν περιορίζονται μόνο σ’ αυτόν τον τομέα. «Δεν μου αρέσει να χρησιμοποιώ τη λέξη “έξυπνα” για τα δελφίνια», λέει η Ιφιγένεια. «Πιστεύω ότι όλα τα ζώα έχουν την ικανότητα να σε χαλαρώνουν και να σου βγάζουν θετικά συναισθήματα».

Για την Ιφιγένεια, ο Ερμής και η Χλόη, τα δελφίνια που εκπαιδεύει (κάθε εκπαιδευτής αναλαμβάνει περιορισμένο αριθμό ζώων για να μπορεί να αντεπεξέλθει πιο αποτελεσματικά στη δουλειά του) είναι η «οικογένειά» της: «Μαζί τους περνάω περισσότερες ώρες απ’ όσες με τους δικούς μου στο σπίτι». Και προς τα πού γέρνει η πλάστιγγα; «Η αλήθεια είναι πως τα προτιμώ από τους ανθρώπους», εξομολογείται και προσθέτει: «Μερικές φορές μπορώ να επικοινωνήσω πολύ καλύτερα με τα δελφίνια και σ’ αυτά τα τρία χρόνια που δουλεύω μαζί τους μου θυμίζουν μερικά πράγματα που είχα ξεχάσει ως άνθρωπος: πώς θα πρέπει να συμπεριφέρομαι στους άλλους ανθρώπους, πώς να είμαι ξεκάθαρη και ειλικρινής. Γιατί στη σχέση μου μαζί τους δεν χωράνε ούτε διπλωματίες ούτε το “ναι” μπορεί να σημαίνει “ίσως” - το “ναι” σημαίνει “ναι” και το “όχι”, “όχι”. Με άλλα λόγια με έχουν κάνει καλύτερο άνθρωπο».

http://www.real.gr/

Διαβάστε περισσότερα ...

«Η δική μου χάρτινη ιστορία για τη γη»

Συνεχίζεται για 2η χρονιά το επιτυχημένο πρόγραμμα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης μαθητών από την Tetra Pak και την Οικολογική Εταιρεία Ανακύκλωσης.

Κατά τη διάρκεια της περσινής σχολικής χρονιάς, περισσότεροι από 6.500 μαθητές δημοτικού συμμετείχαν στο πρόγραμμα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης «Η δική μου χάρτινη ιστορία για τη γη» της Tetra Pak Ελλάς και της Οικολογικής Εταιρείας Ανακύκλωσης. Σε συνέχεια της μεγάλης αυτής ανταπόκρισης παιδιών και εκπαιδευτικών, η δράση πραγματοποιείται για δεύτερη χρονιά σε δημοτικά σχολεία της Αττικής και θα διαρκέσει έως τις αρχές Δεκεμβρίου, οπότε και προβλέπεται να έχουν ενημερωθεί 7.000 μαθητές.

Το πρόγραμμα έχει ως στόχο να εξοικειώσει τα παιδιά με τη διαδικασία και τα οφέλη της ανακύκλωσης, αλλά και να αναδείξει την αναγκαιότητα να γίνει η ανακύκλωση καθημερινή συνήθεια όλων με τρόπο δημιουργικό και διαδραστικό. Η εκπαιδευτική διαδικασία βασίζεται σε ένα ειδικά διαμορφωμένο ψυχαγωγικό video με πρωταγωνιστή τον Τάκη Κουτάκη, μια χάρτινη συσκευασία, ενώ στη συνέχεια τα παιδιά καλούνται να ζωγραφίσουν τη δική τους χάρτινη ιστορία, αποτυπώνοντας τη διαδικασία της ανακύκλωσης.

Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Η δική μου χάρτινη ιστορία για τη γη» πραγματοποιείται στο πλαίσιο ενός συστηματικού προγράμματος περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης που πραγματοποιεί η Tetra Pak Ελλάς, το οποίο δίνει ιδιαίτερη έμφαση στη δημιουργική εκπαίδευση των παιδιών. Οι δράσεις ενημέρωσης και εκπαίδευσης για το περιβάλλον αποτελούν βασική προτεραιότητα για την Tetra Pak Ελλάς και αποτελούν μέρος μιας ολοκληρωμένης περιβαλλοντικής πολιτικής που εφαρμόζει σε όλη τη διαδικασία της αλυσίδας παραγωγής έως και την κατανάλωση, με έμφαση στη σωστή διαχείριση φυσικών πόρων, τη χρήση πράσινης ενέργειας και την ανακύκλωση.

http://www.real.gr

Διαβάστε περισσότερα ...

Σκύλος – ήρωας έσωσε νεογέννητο

Τον τίτλο του ήρωα κέρδισε επάξια το βράδυ της Κυριακής ένας σκύλος από το Όρεγκον των Ηνωμένων Πολιτειών, που έσωσε ένα νεογέννητο κοριτσάκι από βέβαιο θάνατο.

Οι γονείς είχαν πέσει για ύπνο όταν ο «Δούκας», που υιοθετήθηκε από την οικογένεια πριν έξι χρόνια, πήδηξε στο κρεβάτι τους και άρχισε να στριφογυρίζει ανεξέλεγκτα.

Η συμπεριφορά του σκύλου έβαλε αμέσως το ζευγάρι σε υποψίες, καθώς μέχρι σήμερα ήταν εξαιρετικά ήρεμος και υπάκουος.

Όταν οι γονείς πήγαν στο δωμάτιο της νεογέννητης κόρης τους, ηλικίας μόλις εννιά εβδομάδων, διαπίστωσαν ότι το μωρό δεν ανέπνεε.

Αμέσως φώναξαν ασθενοφόρο και το μωρό μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο όπου και ανέκτησε τις αισθήσεις του.

«Αν ο Δούκας δεν έδειχνε τόσο φοβισμένος θα ξαναπέφταμε για ύπνο», δήλωσε η Jenna Brousseau, μητέρα του παιδιού και ιδιοκτήτρια του σκύλου – ήρωα.

Πηγή:econews

Διαβάστε περισσότερα ...

Ασυνήθιστοι κόκκινοι ελέφαντες στην Κένυα!

Ο ελέφαντας, το μεγαλύτερο χορτοφάγο θηλαστικό που ζει σήμερα στη γη, είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά και συμπαθή ζώα της άγριας φύσης. Η εικόνα του είναι λίγο πολύ γνωστή σε όλους, ενώ το χρώμα του ποικίλλει από ανοιχτό γκρι μέχρι σκούρο καφέ για τον αφρικανικό και τον ασιατικό ελέφαντα αντίστοιχα, με το κόκκινο να απουσιάζει, βέβαια, από τη χρωματική παλέτα. Δεν γεννιούνται, λοιπόν, κόκκινοι ελέφαντες στον πλανήτη γη. Αυτό είναι σίγουρο!

Το φαινόμενο των κόκκινων ελεφάντων της Κένυας εμφανίζεται μόνο στο ονομαστό «Tsavo East National Park», που δημιουργήθηκε το 1948 και βρίσκεται στην πόλη Voi, και η εξήγησή του δεν είναι και τόσο δύσκολη, εάν κάποιος μείνει στο χώρο και παρατηρήσει τις καθημερινές δραστηριότητες των ελεφάντων.

Το κατακόκκινο χρώμα στο δέρμα των… παχύδερμων οφείλεται στα λασπόλουτρα που κάνουν καθημερινά μέσα στο κοκκινόχωμα που υπάρχει παντού στο Πάρκο.

Μικρά και μεγάλα ζώα κυλιούνται όλες τις ώρες της ημέρας στην κόκκινη λάσπη με αποτέλεσμα να παίρνουν αυτό το κόκκινο χρώμα, το οποίο στη συνέχεια ξεραίνεται στο δέρμα τους με τον ήλιο και παραμένει εκεί μέχρι την… επόμενη βουτιά!

Πηγή:peroerga.gr

Διαβάστε περισσότερα ...

«Αστερίες – κανίβαλοι» στις ΗΠΑ

Ορατές είναι ακόμα και σήμερα οι συνέπειες του καταστροφικού τσουνάμι που έπληξε τον Μάρτιο του 2011 τη βορειοανατολική Ιαπωνία.

Ενάμιση χρόνο μετά, το φονικό τσουνάμι πλήττει έμμεσα την άλλη πλευρά του Ειρηνικού Ωκεανού, 5.000 μίλια μακριά, καθώς τα συντρίμμια που δημιούργησε στην Ιαπωνία ξεβράζονται σταδιακά στις ακτογραμμές της Αμερικής, μεταφέροντας μαζί τους πολλά ξενικά είδη.

Οι επιστήμονες φοβούνται ότι οι «ξένοι επισκέπτες» θα καταφέρουν να κυριαρχήσουν, δυσκολεύοντας τα ενδημικά είδη να βρουν τροφή ή ακόμα και σκοτώνοντάς τα.

Μέχρι στιγμής οι επιστήμονες έχουν ανιχνεύσει περίπου 60 θαλάσσια είδη που κανονικά εντοπίζονται μόνο σε ρηχά νερά γύρω από την Ιαπωνία και κατάφεραν να εισέλθουν στην Αμερική και τον Καναδά ταξιδεύοντας μαζί με τα συντρίμμια του τσουνάμι.

Ανάμεσα σε άλλα είδη μεγάλη ανησυχία προκαλεί ο αστερίας του Βορείου Ειρηνικού, ο οποίος τρέφεται με οστρακόδερμα και περιλαμβάνεται στη λίστα με τα 100 χειρότερα ξενικά είδη παγκοσμίως.

Ενδεικτικά αναφέρεται ότι όταν οι συγκεκριμένοι αστερίες μεταφέρθηκαν μέσω πλοίου στην Τασμανία, ερήμωσαν τον βυθό καταβροχθίζοντας τα πάντα και στη συνέχεια στράφηκαν στον κανιβαλισμό.

Επίσης, μέχρι στιγμής οι επιστήμονες έχουν εντοπίσει στις ακτογραμμές της Αμερικής ένα καφέ καβούρι που αναπτύσσεται και πολλαπλασιάζεται με ταχύτατους ρυθμούς σε βάρος των ενδημικών ειδών, φύκια που «αγκαλιάζουν» τα πλοία και προκαλούν σοβαρές φθορές στον υποθαλάσσιο εξοπλισμό, μπλε μύδια αλλά και στρείδια του Ειρηνικού.

Πηγή:econews

Διαβάστε περισσότερα ...