Πώς να καλλιεργήσετε νούφαρα

Τα πιο δημοφιλή υδρόβια φυτά είναι χωρίς αμφιβολία τα νούφαρα. Τα νούφαρα έχουν μαγέψει τον άνθρωπο εδώ και χιλιάδες χρόνια, γοητεύοντας ακόμα και τους αρχαιότερους πολιτισμούς. Αυτή η μυστηριώδης αναδυόμενη ομορφιά τα οδήγησε να βρουν το δρόμο τους από τους κήπους των ανακτόρων και των μεγάλων πάρκων, στον κήπο του σπιτιού μας. 

Τα νούφαρα φαίνονται ντελικάτα, αλλά μην αφήνετε εξωτική αύρα τους να σας ξεγελάσει. Αυτά τα λουλούδια είναι τόσο ανθεκτικά όσο και όμορφα. Αντέχουν σχεδόν σε οποιοδήποτε περιβάλλον. 

Τα νούφαρα μπορούν να καλλιεργούν σε ένα ενυδρείο, μια στέρνα ή σε λίμνες οποιουδήποτε μεγέθους. Αναπτύσσονται από ριζώματα φυτεμένα σε γλάστρες κάτω από το νερό αναδύοντας μίσχους με στρόγγυλα φύλλα και άνθη σε σχήμα αστεριού που επιπλέουν στην επιφάνεια. Έχουν μεγάλα κυκλικά φύλλα και υπέροχα λουλούδια που προσθέτουν χρώματα στη λίμνη όπως, λευκό, κίτρινο, ροζ, κόκκινο και λιλά. Υπάρχουν δύο τύποι νούφαρων. Οι ανθεκτικές ποικιλίες και οι τροπικές ποικιλίες. 

Οι ανθεκτικές ποικιλίες μπορούν να καλλιεργηθούν σαν πολυετή και να ξεχειμωνιάσουν στη λίμνη σας. Οι ανθεκτικές ποικιλίες νούφαρων είναι αξιόπιστες και εύκολες να φυτευτούν - μια καλή επιλογή για τον αρχάριο. Ανθίζουν το πρωί και κλείνουν μετά το ηλιοβασίλεμα, διαρκούν τρεις ή τέσσερις ημέρες πριν να βυθιστούν κάτω από την επιφάνεια. Τα λουλούδια εμφανίζονται από την άνοιξη μέχρι το φθινόπωρο, ανθίζουν σε όλα τα χρώματα εκτός από τα μπλε και μοβ. Τα ανθεκτικά νούφαρα κοιμούνται (μένουν αδρανή) το χειμώνα και μπορούν να μείνουν μέσα στο νερό ή να αποθηκευτούν. Οι ανθεκτικές ποικιλίες προτιμούν τα ηλιόλουστα σημεία της λίμνης και επίσης προτιμούν ήσυχα νερά γι' αυτό καλό είναι να τις φυτεύετε μακριά από σιντριβάνια και καταρράκτες. Αναπτύσσονται και πολλαπλασιάζονται με ριζώματα και ευδοκιμούν όταν φυτεύονται κάτω από την επιφάνεια του νερού σε βάθος από 40 μέχρι 100 cm. Αρχίζουν να ανθοφορούν από τα μέσα του Μάη μέχρι τις πρώτες φθινοπωρινές παγωνιές. 

Οι τροπικές ποικιλίες δεν είναι ανθεκτικές στο κρύο και θα παγώσουν εντελώς με την πρώτη σκληρή παγωνιά. Οι τροπικές ποικιλίες είτε καλλιεργούνται σαν ετήσιες είτε διατηρούνται σε προστατευμένο περιβάλλον από πλευράς θερμοκρασίας και σκληρών καιρικών συνθηκών.  Οι τροπικές ποικιλίες προτιμούν ρηχά νερά μέχρι 30 cm. και ευδοκιμούν καλύτερα σε ζεστές λίμνες και τοποθεσίες. Οι τροπικές ποικιλίες ανθίζουν την μέρα και τη νύχτα. Τα τροπικά νούφαρα, που ανθίζουν σε πιο εξωτικά χρώματα, χρειάζονται λίγο περισσότερη φροντίδα, αλλά είναι αξίζει τον κόπο να ασχοληθείτε μαζί τους. Τα λουλούδια τους είναι μεγαλύτερα και πιο παραγωγικά. Οι ποικιλίες που ανθίζουν τη νύχτα έχουν ζωντανά, σχεδόν ηλεκτρικά χρώματα. Τα τροπική νούφαρα απαιτούν θερμοκρασία του νερού πάνω από 22 βαθμούς C, και τα ριζώματά τους πρέπει να ξεφυτεύονται από τη λίμνη το χειμώνα.

Νούφαρα για να φυτέψετε στη λίμνη σας μπορείτε να βρείτε στο εμπόριο. Συνήθως είναι διαθέσιμα σαν ριζώματα για φύτευση, συσκευασμένα σε καλάθια φύτευσης μαζί με όλα τα απαραίτητα για να τα φυτέψετε σωστά.

Αν έχετε υπομονή μπορείτε να καλλιεργήσετε τα δικά σας νούφαρα ακολουθώντας τις παρακάτω οδηγίες.

- Φυτέψτε τα νούφαρα σε μια μεγάλη γλάστρα φαρδιά και ρηχή προτού τα τοποθετήσετε στη λιμνούλα. Το ρίζωμα του νούφαρου μοιάζει με το ρίζωμα τις ίριδας και αναπτύσσεται οριζόντια. Χρησιμοποιήστε πλαστική γλάστρα για να μην αλλοιωθεί από το νερό. Η γλάστρα πρέπει να έχει τρύπες στον πάτο και στα πλαϊνά για να κυκλοφορεί το νερό μέσα της.  Αν η γλάστρα έχει μεγάλες τρύπες αποστράγγισης απλώστε μια λινάτσα μέσα στο δοχείο για να συγκρατεί το χώμα. Αν το χώμα ξεχειλίζει  από τις τρύπες αποστράγγισης μέσα στην λίμνη μπορεί να θολώσει το νερό της.

- Γεμίστε τη γλάστρα με βαρύ χώμα - χώμα κήπου, λούνι (λάσπη κοίτης) ή αργιλώδες, λασπώδες χώμα (πχ κοκκινόχωμα). Αφήστε 6-10 cm κενό στο πάνω μέρος της γλάστρας. Μη χρησιμοποιείτε ελαφρύ φυτόχωμα σαν αυτό που χρησιμοποιείτε για τις μεταφυτεύσεις στις γλάστρες σας. Τέτοια χώματα περιέχουν υλικά που επιπλέουν στο νερό και θα κάνουν χάλια την λιμνούλα σας. Αποφύγετε χώματα που περιέχουν τύρφη και περλίτη για τον ίδιο λόγο.

- Αφαιρέστε από το ρίζωμα τα παλιά φύλλα και κλαδιά και τις παλιές σαρκώδεις ρίζες. Αφήστε μόνο τα φύλλα και τα μάτια που μόλις άρχισαν να ξεπετάγονται και τις νεότερες λεπτές ρίζες. Τοποθετήστε το ρίζωμα σε γωνία 45 μοιρών στο χώμα της γλάστρας. Συνιστάται να φυτέψετε το ρίζωμα κοντά στη μια πλευρά της γλάστρας και όχι στο κέντρο της. Το ρίζωμα συνήθως έχει ένα μάτι ή μία παραφυάδα που είναι το σημείο από το οποίο ξεκινάει να αναπτύσσεται το νούφαρο. Αυτό το μάτι θα πρέπει να κοιτάει προς τα πάνω και να μην είναι σκεπασμένο με χώμα. 

- Αν έχετε λίπασμα σε κόκκους ή ταμπλέτες, τοποθετήστε 1-2 ταμπλέτες στο χώμα για να βοηθήσετε το φυτό στο ξεκίνημά του. Πιέστε τις ταμπλέτες στο χώμα πριν φυτέψετε.

- Όταν φυτευτεί το ρίζωμα σκεπάστε το χώμα της γλάστρας με χαλίκι και λίγες μεγάλες πέτρες. Αυτό θα βοηθήσει να κρατηθεί το χώμα γύρω από το φυτό και να μην παρασυρθεί από το νερό. Και πάλι το μάτι του ριζώματος πρέπει να μείνει ακάλυπτο.

- Αφού το νούφαρο έχει φυτευτεί είναι έτοιμο να τοποθετηθεί στη λίμνη. Ποτίστε την γλάστρα καλά προτού την τοποθετήσετε στη λίμνη. Τοποθετήστε το δοχείο μέσα στη λίμνη, λοξά σε γωνία για να φεύγει ο αέρας. 

- Τοποθετήστε πέτρες ή άδειες γλάστρες με χαλίκι στον πάτο της λίμνης και τοποθετήστε επάνω τους την γλάστρα σας αν το νούφαρο που έχετε είναι από αυτά που θέλουν ρηχά νερά. Έτσι θα διορθώσετε το βάθος τους και την απόσταση τους από την επιφάνεια. Επειδή τα ανθεκτικά νούφαρα φυτεύονται σε μεγαλύτερο βάθος από τα τροπικά χρειάζονται μεγαλύτερο χρονικό διάστημα για να βγουν τα φυτά τους στη επιφάνεια και να ανθίσουν. Για να επιταχύνετε αυτή την διαδικασία μπορείτε να τα φυτέψετε κι αυτά ρηχότερα όπως τις τροπικές ποικιλίες. Όταν αρχίσουν οι βλαστοί να αναπτύσσονται μετακινείστε τα φυτά σε μεγαλύτερο βάθος. Όταν τα νούφαρα φτάσουν στην επιφάνεια του νερού και απλώσουν τα φύλλα τους τότε σε λίγο καιρό θα ανθίσουν κιόλας.

Πώς θα ξεχειμωνιάσετε τα ανθεκτικά νούφαρα.

Ξεκινήστε να ετοιμάζετε τα ανθεκτικά σας νούφαρα για ξεχειμώνιασμα, αφαιρώντας όλα τα νεκρά και ετοιμοθάνατα φύλλα τους Αν η λίμνη πιάνει πάγο ή αν αποστραγγίζεται για τον χειμώνα, αφαιρέστε το νούφαρο μαζί με το δοχείο. Αποθηκεύστε ολόκληρο το δοχείο κρατώντας το δροσερό και υγρό σε μια πλαστική σακούλα. Εάν δεν μπορείτε να αποθηκεύσετε ολόκληρο το δοχείο, αφαιρέστε και καθαρίστε τα ριζώματα που έχουν φυτρώσει και φυλάξτε τα σε τύρφη σε θερμοκρασία 5 έως 10 βαθμούς C.

Αν η λίμνη σας δεν πιάνει πάγο, μην αφαιρείτε το δοχείο. Απλώς μετακινήσετε το στο βαθύτερο σημείο της λίμνης, όπου το νερό δεν παγώνει.

Την άνοιξη επαναφέρετε το δοχείο στο κατάλληλο βάθος στη λίμνη. Αν έχετε ξεθάψει και αποθηκεύσει τα ριζώματα, τώρα θα πρέπει να τα ξαναφυτέψετε από την αρχή σαν αν ήταν νέα φυτά.

Πώς να διαχωρίσετε τα ριζώματα από τα νούφαρα

Αν και η άνοιξη είναι η ευκολότερη περίοδος για να διαχωρίσετε τα ριζώματα από τα ανθεκτικά νούφαρα σας, ωστόσο αυτά μπορούν να διαχωριστούν οποτεδήποτε κατά τη διάρκεια της περιόδου ανάπτυξής τους. Μετά από ένα-δυο χρόνια τα νούφαρά σας δεν θα χωράνε στη γλάστρα τους και θα πρέπει να διαχωριστούν και να ξαναφυτευτούν. Αυτή η είναι η καταλληλότερη στιγμή να δημιουργήσετε λίγα παραπάνω φυτά-νούφαρα για τη λίμνη σας και ίσως και για τους φίλους σας.

Αφαιρέστε τη γλάστρα από το νούφαρο. Με ένα λάστιχο ποτίσματος ξεπλύνετε απαλά το χώμα για να εμφανιστεί και απλωθεί το ριζικό σύστημα.

Εξετάστε το ρίζωμα. Θα δείτε την παλαιότερη βλάστηση από την μία άκρη και την νεότερη (μάτια, φύλλα, ρίζες) από την άλλη. Μπορείτε απλά να σπάσετε και να πετάξετε ένα μεγάλο μέρος από το παλιό τμήμα του ριζώματος. Νεαρά φυτρωμένα "μάτια" μπορεί να έχουν σχηματιστεί κατά μήκος του ριζώματος. Αυτά μπορούν να αποκοπούν και να φυτευτούν σε γλάστρες.

Χρησιμοποιώντας ένα μαχαίρι, περικόψτε το ρίζωμα μέχρι το τμήμα βλάστησης του φυτού. Οι μικρότερες ποικιλίες, μπορούν να κοπούν σε μήκος δύο εκατοστά. Οι μεγαλύτερες ποικιλίες, χρειάζονται ρίζωμα 12-15 εκατοστών. Πολλοί επαγγελματίες καλλιεργητές κόβουν όλες τις ρίζες εκτός από τις αναδυόμενες νέες (λευκές) ρίζες. Κόψτε όλα τα νέα βλαστάρια και τα παλιά φύλλα. Αυτό βοηθά στο να υπάρχει ισομερής κατανομή της ενέργειας σε όλα τα μέρη του νέου φυτού. Το φυτό πρέπει να προσπαθήσει περισσότερο για να αναπτύξει πρώτα νέο ριζικό σύστημα και όχι για να κάνει φύλλα και λουλούδια.

Φυτέψτε το διαχωρισμένο ρίζωμα ακολουθώντας την ίδια διαδικασία φύτευσης όπως όταν φυτεύετε ένα νέο ρίζωμα.

valentine.gr/

Διαβάστε περισσότερα ...

20 “βότανα” που έχουμε σπίτι μας και δεν το γνωρίζουμε

Διαβάστε για τα "βότανα" που έχουμε σπίτι μας και δεν το γνωρίζουμε.

1. Γαρύφαλλο. Αντιμετωπίζει τα κοψίματα...

Ρίξε λίγο γαρίφαλο σε σκόνη πάνω στο κόψιμό σου για να αποφύγεις τον κίνδυνο μόλυνσης. Εκτός από υπέροχο μπαχαρικό, το γαρίφαλο είναι και πλούσιο σε ευγενόλη, ένα χημικό με παράλληλη αντισηπτική και παυσίπονη δράση.

2. Ζάχαρη. Αντιμετωπίζει το λόξιγκα!

Την επόμενη φορά που θα σε ενοχλήσει, πάρε την γλυκιά σου εκδίκηση καταπίνοντας 1 κ. γ. ζάχαρη. Οι ειδικοί πιστεύουν πως η ζάχαρη επιδρά στο νευρομυϊκό σύστημα, που κανονικά θα έδινε εντολή στους μύες του διαφράγματος να συνεχίσουν τις σπασμωδικές συσπάσεις, ήτοι τον λόξιγκα.

3. Ελαιόλαδο. Αντιμετωπίζει τα εκζέματα!

Για να καταπραΰνεις ένα έκζεμα, χρησιμοποίησε λίγο ελαιόλαδο απευθείας στο σημείο όπου εντοπίζεται το πρόβλημα. «Φουλ» σε αντιοξειδωτικά, τα οποία καταπολεμούν τις φλεγμονές που σχετίζονται με το έκζεμα, το ελαιόλαδο είναι η βάση για πολλά ενυδατικά καλλυντικά, όμως όταν χρησιμοποιείται αυτούσιο δεν περιέχει χημικά που μπορεί να προκαλέσουν ερεθισμό, όπως οι κρέμες που βρίσκεις στο εμπόριο. Και όχι μόνο.

Το ελαιόλαδο βοηθά και στην επανόρθωση της επιδερμίδας, εμποδίζοντας τη δημιουργία ρυτίδων ή καφέ «λεκέδων». Με ένα κομμάτι βαμβάκι τρίψε ελαφρά 1 κ.γ. ελαιόλαδο στο επίμαχο σημείο. Σε σοβαρά περιστατικά, μετά την επάλειψη με λάδι τύλιξε το σημείο με πλαστική μεμβράνη και άσε την σε όλη τη διάρκεια της νύχτας για καλύτερη ενυδάτωση.

4. Βότκα. Αντιμετωπίζει την κακοσμία των ποδιών!

Αν τα πόδια σου μυρίζουν κάτι λιγότερο από ευχάριστα, μπορείς να έχεις θεαματικά και... μυρωδικά αποτελέσματα, αν τα τρίψεις με ένα πανάκι βουτηγμένο σε βότκα. Γρήγορα θα απαλλαγείς από τη δυσάρεστη οσμή. Κάνει την ίδια δουλειά με το οινόπνευμα για εντριβές (που μπορείς να χρησιμοποιήσεις αν προτιμάς να απολαύσεις το ποτάκι σου). Η βότκα περιέχει αλκοόλ που είναι αντισηπτικό και δημιουργεί ξηρότητα, οπότε καταστρέφει τους μύκητες και τα βακτήρια που ευθύνονται γι' αυτές τις απαίσιες μυρωδιές, καταπολεμώντας παράλληλα την υγρασία που ευνοεί την ανάπτυξή τους.

5. iPod. Αντιμετωπίζει την υψηλή αρτηριακή πίεση!

Τριάντα λεπτά κατάλληλης μουσικής κάθε μέρα μπορούν να κατεβάσουν την υψηλή αρτηριακή πίεση σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του Παν/μίου της Φλωρεντίας στην Ιταλία. Οι ερευνητές διαπίστωσαν πως τα άτομα που ακολουθούσαν φαρμακευτική αγωγή για την πίεση, την έριξαν ακόμα περισσότερο ακούγοντας απαλή μουσική και αναπνέοντας αργά. Η συστολική πίεση (το πρώτο νούμερο που εμφανίζεται στη μέτρηση) έπεσε κατά 3,2 μονάδες σε μία εβδομάδα, ενώ ένα μήνα μετά είχε μειωθεί κατά 4,4.

6. Κυδώνι. Αντιμετωπίζει την αιμορραγία των ούλων!

Κόψε ένα κυδώνι και ρίξ' το σε λευκό κρασί. Άφησε το για 1 βδομάδα. Χρησιμοποίησέ το για να κάνεις πλύσεις. Έχει αιμοστατικές ιδιότητες.

7. Φυτικό λάδι. Αντιμετωπίζει το συχνό σπάσιμο των νυχιών!

Μήπως τα εύθραυστα νύχια σου σε ταλαιπωρούν και σε κάνουν να ντρέπεσαι για την εμφάνισή τους; Υπάρχει λύση! Για να αποκτήσεις μακριά και γερά νύχια, πρέπει να λύσεις το πρόβλημα της αφυδάτωσης. Εκτός από μια καλή ενυδατική κρέμα για τα χέρια που επιβάλλεται να χρησιμοποιείς σε καθημερινή βάση, δοκίμασε και μια θεραπεία νυκτός με σίγουρα αποτελέσματα: Πριν πέσεις για ύπνο, άλειψε τα χέρια σου με φυτικό λάδι και μετά φόρεσε πλαστικά γάντια μίας χρήσης.

Ενώ εσύ κοιμάσαι, τα γάντια θα βοηθήσουν το λάδι να εισχωρήσει στο δέρμα σου, προσφέροντας στις ταλαιπωρημένες παλάμες και τα νύχια σου έξτρα ενυδάτωση.

8. Παγωτό.

Αντιμετωπίζει το κάψιμο στη γλώσσα! Σίγουρα σου έχει συμβεί πολλές φορές: ήπιες την πρώτη γουλιά από τον ελληνικό καφέ σου ή δάγκωσες την καυτή πίτσα και κατακάηκες... Ο ιστός στο επάνω εσωτερικό του στόματος είναι εξαιρετικά λεπτός γι' αυτό και πολύ ευαίσθητος στις καυτές τροφές.

Αν δεν είχες υπομονή να κρυώσει λίγο το τυρί στην πίτσα σου, ανακουφίσου στη στιγμή με μια κουταλιά παγωτό ή παγωμένο γιαούρτι. Ένα παγωμένο αναψυκτικό ή ένα παγάκι στο στόμα θα σε σώσουν επίσης, αρκεί να βγάλεις το παγάκι πριν αρχίσεις να πονάς για τον αντίθετο λόγο!

9. Μέντα ή κανέλα. Αντιμετωπίζει το άγχος από το κυκλοφοριακό!

Σε μια έρευνα που διεξήγαγε η NASA, οι επιστήμονες του Παν/μίου Wheeling κατέγραψαν τις αντιδράσεις 25 φοιτητών που υποβλήθηκαν σε έντονες συνθήκες οδήγησης. Εκείνοι που μασούσαν τσίχλα μέντας δήλωσαν πως η αίσθηση κόπωσης και το άγχος μειώθηκε κατά 20%.

Η μέντα και η κανέλα ελάττωσαν τη νευρικότητα κατά 25%, αύξησαν τα αντανακλαστικά κατά 30% και έκαναν τη διαδρομή να φαίνεται συντομότερη κατά 30%. Αντιπαθείς τις τσίχλες; Τοποθέτησε αρωματικά κανέλας ή μέντας στο αυτοκίνητό σου.

10. Πατάτα. Αντιμετωπίζει τα εξανθήματα!

Οι ουσίες που μπορούν να προκαλέσουν εξανθήματα είναι αρκετές - από τη χρήση ακατάλληλων προϊόντων μέχρι τα απορρυπαντικά ή τα φυτά. Είτε προκαλούν κοκκινίλες στο δέρμα και κνησμό είτε πυορροούν. Το βασικό τους χαρακτηριστικό είναι ότι είναι εξαιρετικά ενοχλητικά. Για να ανακουφιστείς, φτιάξε χυμό πατάτας. Πώς; Αποχύμωσε 2 πατάτες και βούτηξε μια γάζα στο χυμό.

11. Μπαλάκι του τένις. Αντιμετωπίζει πονεμένα πόδια!

Για ένα ευχάριστο και εντελώς δωρεάν μίνι μασάζ στα ταλαιπωρημένα σου πόδια, βγάλε τα παπούτσια και τις κάλτσες σου και κύλισε κάθε πατούσα σου πάνω σε ένα μπαλάκι του τένις ή του γκολφ. Για έξτρα ανακούφιση χρησιμοποίησε ένα μπουκάλι παγωμένο νερό.

12. Λεμόνια ή ελιές. Αντιμετωπίζουν την ταξιδιωτική ναυτία!

Η ταξιδιωτική ναυτία αυξάνει την έκκριση σάλιου, που εντείνει την αίσθηση αδιαθεσίας. Οι ελιές περιέχουν τανίνες, συστατικά, τα οποία στεγνώνουν το στόμα και ανακουφίζουν από τα συμπτώματα. Μόλις νιώσετε ότι κάτι δεν πάει καλά, ρίξτε 2 ελιές στο στόμα σου ή πιείτε το χυμό από ένα κομμάτι λεμόνι!

13. Μολύβι. Αντιμετωπίζει τον πονοκέφαλο!

Όταν αγχώνεστε ή έχετε νεύρα, το πιθανότερο είναι ότι σφίγγετε ασυναίσθητα τα σαγόνια και τα δόντια σας, σωστά; Δυστυχώς, η κίνηση αυτή «τεντώνει» τους μυς που συνδέουν τα σαγόνια με τους κροτάφους και είναι αρκετή για να προκαλέσει πονοκέφαλο. Την επόμενη, λοιπόν, φορά που θα βρεθείτε στα πρόθυρα της κρίσης, τοποθετήστε ένα μολύβι ανάμεσα στα δόντια σας, αλλά χωρίς να το δαγκώνετε. Μ' αυτό τον τρόπο ξεκουράζετε τους μυς από την ένταση και γλιτώνετε τον πονοκέφαλο.

14. Γιαούρτι. Αντιμετωπίζει τη δυσάρεστη αναπνοή!

Πολυάριθμες εργαστηριακές έρευνες έχουν δείξει το εξής παράδοξο: τα ζωντανά βακτήρια που περιέχει το γιαούρτι μπορούν να καταπολεμήσουν τη δυσάρεστη αναπνοή - η οποία προκαλείται από βακτήρια! Φαίνεται πως οι «καλοί» οργανισμοί που ζουν στο γιαούρτι εξουδετερώνουν τους «κακούς» που κατοικούν στο στόμα μας και είναι υπεύθυνοι για την κακοσμία του στόματος.

15. Listerine. Αντιμετωπίζει τις φουσκάλες!

Το κλασικό συστατικό για δροσερή αναπνοή -και ένα πολύ δυνατό αντισηπτικό- κάνει και για τις φουσκάλες. Πότισε με το στοματικό διάλυμα ένα κομμάτι βαμβάκι και πίεσέ το ελαφρά πάνω στο σημείο τρεις φορές τη μέρα μέχρι η φουσκάλα να ξεραθεί και να μη σε πονάει πια.

16. Μελισσόχορτο. Αντιμετωπίζει τον έρπη ζωστήρα!

Το μελισσόχορτο ή lemon balm είναι το πιο αποτελεσματικό βότανο για την αντιμετώπιση του έρπη ζωστήρα (έναν τύπο ιού του έρπητα, που όμως δεν έχει σχέση με το συνώνυμο σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα), αφού διαθέτει αντιβιοτικές ιδιότητες που δρουν κατά του ιού. Βράστε 2 με 4 κουταλιές μελισσόχορτο, άστε το να κρυώσει και μετά χρησιμοποιήστε ένα κομμάτι βαμβάκι για να ταμπονάρετε με το βότανο το οίδημα αρκετές φορές τη μέρα.

17. Γλυκόριζα. Αντιμετωπίζει τους κάλους και τα κότσια!

Όσο περίεργο κι αν σας φαίνεται, η γλυκόριζα περιέχει συστατικά που μοιάζουν με οιστρογόνα και έχουν την ιδιότητα να μαλακώνουν τα σκληρά μέρη στους κάλους και τα κότσια, που μας ταλαιπωρούν. Διαβάστε τη συνταγή για να φτιάξετε στο σπίτι σας τη θεραπευτική κρέμα εύκολα και απλά: Θα αλέσετε μερικά κομμάτια γλυκόριζας, θα τα ανακατέψετε με 1/2 κ. γλ. βαζελίνη και, τέλος, θα τρίψετε το μίγμα στα προβληματικά σημεία.

18. Μήλο. Αντιμετωπίζει το κιτρίνισμα των δοντιών!

Ποια ήταν η πρώτη παροιμία που μάθαμε όταν ήμασταν μαθητές στο σχολείο; «Ένα μήλο την ημέρα, το γιατρό τον κάνει πέρα». Σωστά! Επιπλέον, τα τραγανά φρούτα, όπως τα μήλα, και τα λαχανικά δρουν σαν... μικρές οδοντόβουρτσες όταν τα μασάμε. Ο λόγος, όπως εξηγούν οι ειδικοί, είναι ότι διαθέτουν μια φυσική καθαριστική δράση που απομακρύνει τους λεκέδες από το σμάλτο των δοντιών.

19. Μονωτική ταινία. Αντιμετωπίζει τις μυρμηγκιές!

Κι όμως πιάνει! Αν καλύψετε τη μυρμηγκιά σας με ένα κομμάτι μονωτικής ταινίας θα έχετε πολύ καλά αποτελέσματα! Για να το κάνετε σωστά, καθαρίστε πρώτα την περιοχή. Μετά κόψτε ένα κομμάτι μονωτικής ταινίας λίγο μεγαλύτερο απ´ τη μυρμηγκιά. Ανά 3 μέρες βγάζετε την ταινία και απομάκρυνε τα νεκρά κύτταρα τρίβοντας με ελαφρόπετρα ή λίμα. Συνεχίστε μέχρι να εξαφανιστεί. Τα χημικά της ταινίας σκοτώνουν τη μυρμηγκιά.

20. Μαγειρική σόδα. Αντιμετωπίζει την ουρολοίμωξη!

Με τα πρώτα συμπτώματα, διαλύστε ½ κ.γ. μαγειρική σόδα σε 1 ποτήρι νερό και πιείτε το. Συνέχιστε να το πίνετε μία φορά τη μέρα μέχρι να καταφέρετε να πατε στο γιατρό για να σας γράψει αντιβίωση. Η μαγειρική σόδα αυξάνει την αλκαλικότητα στο περιβάλλον της ουροδόχου κύστης, εμποδίζοντας έτσι τα βακτήρια να πολλαπλασιαστούν.

http://www.newsbomb.gr via

Διαβάστε περισσότερα ...

Ενάντια στην μεταλλαγμένη σόγια

Ξέρεις ήδη ότι μεγάλες εταιρείες παραγωγής ζωικών προϊόντων που καταναλώνουμε καθημερινά, χρησιμοποιούν μεταλλαγμένες ζωοτροφές και μάλιστα πριν λίγους μήνες έστειλες email διαμαρτυρίας για αυτό.

Σκέψου ότι την ώρα αυτή οι εταιρείες παραγωγής ζωικών προϊόντων που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα σπαταλούν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ για να εισάγουν σόγια που προορίζεται για ζωοτροφή και είναι τις περισσότερες φορές μεταλλαγμένη.

Αυτό που ίσως δεν ξέρεις όμως, είναι ότι υπάρχει λύση και είναι ελληνική! Τα παραδοσιακά κτηνοτροφικά φυτά, όπως το κουκί και το ρεβίθι, καλλιεργούνται από Έλληνες παραγωγούς, είναι πρωτεϊνούχα και μπορούν να αντικαταστήσουν την εισαγόμενη σόγια στις ζωοτροφές.Όχι μόνο δεν είναι μεταλλαγμένα, αλλά επιπλέον προστατεύουν το περιβάλλον και την υγεία μας, ενώ η χρήση τους στην κτηνοτροφία θα ενισχύσει την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών ζωικών προϊόντων και θα τονώσει την απασχόληση στον αγροτικό τομέα.

Ο στόχος της greenpeace είναι να μαζέψει 10.000 υπογραφές αυτό το καλοκαίρι. Έτσι ώστε το φθινόπωρο, με τη νέα καλλιεργητική περίοδο, να στείλουμε ένα ηχηρό μήνυμα στην πολιτική ηγεσία και τις εταιρείες παραγωγής ζωικών προϊόντων: καλλιέργεια ντόπιων, καθαρών, κτηνοτροφικών φυτών και όχι εισαγωγές μεταλλαγμένης σόγιας!

http://www.kala-nea.gr

Διαβάστε περισσότερα ...

Το μέλλον θέλει σόγια και σόργο

ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΕΣ ΖΩΟΤΡΟΦΩΝ

«Καμήλα» του φυτικού βασιλείου» θεωρείται το σόργο, αφού μπορεί ν' αναπτυχθεί με ελάχιστο νερό, σε σύγκριση με άλλες καλλιέργειες. Αν και δεν θεωρείται τόσο ελκυστική τροφή για τα ζώα, όπως το καλαμπόκι, ωστόσο το μέλλον του ανοίγεται λαμπρό, διότι θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως δεύτερη καλλιέργεια στο ίδιο χωράφι, προσφέροντας έτσι συμπληρωματικό εισόδημα στον γεωργό ή μειώνοντας τις ανάγκες των κτηνοτρόφων σε ζωοτροφές.

«"Καμήλα" του φυτικού βασιλείου» θεωρείται το σόργοΜε το νομοσχέδιο Σκανδαλίδη, κτηνοτρόφοι και γεωργοί, έστω και με συμβολικό τίμημα, 5 ευρώ , παίρνουν μεγαλύτερη βαθμολογία στην κατάταξη για απόκτηση ανεκμετάλλευτων χωραφιών του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης αν καλλιεργήσουν ζωοτροφές. Διάφορα φυτά θα μπορούσαν να καλλιεργηθούν ως ζωοτροφές: βίκος, μπιζέλι, κουκί, μικρόσπερμο ρεβίθι, κριθάρι, τριφύλλι κ.ά.

Στην Ελλάδα καλλιεργείται κατ' εξοχήν μηδική (πολυετές τριφύλλι) και καλαμπόκι. Οι κτηνοτρόφοι προτιμούν το καλαμπόκι, αν κι έχει υψηλότερο κόστος και χρειάζεται περισσότερο νερό. Ομως, όπως είναι φυσικό, δεν χρησιμοποιείται όλη η παραγωγή καλαμποκιού για ζωοτροφές.

Ο δρ Δημήτρης Βλαχοστέργιος, ερευνητής του Ινστιτούτου Κτηνοτροφικών Φυτών και Βοσκών του ΕΘΙΑΓΕ Λάρισας, εξηγεί ότι υπάρχει περιθώριο ανάπτυξης για το σόργο, ως συμπληρωματική ή κύρια καλλιέργεια, το οποίο μπορεί να αντικαταστήσει το καλαμπόκι, σε περιοχές που υπάρχει πρόβλημα επάρκειας ή κόστους νερού.

Σήμερα οι ζώνες καλλιέργειας σόργου εντοπίζονται κυρίως στις Κυκλάδες, την Πελοπόννησο και σε ημιορεινές περιοχές της ηπειρωτικής Ελλάδας. Το σόργο θεωρείται από τις ανερχόμενες καλλιέργειες όσο μεγαλώνει το πρόβλημα επάρκειας νερού, εξ ου κι έχει ήδη αρχίσει να φυτεύεται και σε πεδινές περιοχές. Υπερτερεί έναντι του καλαμποκιού διότι δεν χρειάζεται ιδιαίτερες περιποιήσεις (λίπανση, φάρμακα κ.ά.).

Καθώς οι Ευρωπαίοι ήδη προσανατολίζονται σε πράσινη γεωργία, πληροφορίες αναφέρουν ότι τα επόμενα χρόνια θα προτιμούν για επιδοτήσεις καλλιέργειες, που δεν υποβαθμίζουν την ποιότητα των προϊόντων και του φυσικού περιβάλλοντος.

Απαιτεί νερό

Αντίθετα με το σόργο, η σόγια είναι ποτιστική καλλιέργεια, με απαιτήσεις νερού 600-1.200 χιλιοστά, ανάλογα με τις εδαφοκλιματικές συνθήκες, ενώ για να δώσει υψηλές αποδόσεις απαιτεί εκτός από φώσφορο και αζωτούχα λιπάσματα.

Οπως εξηγεί ο κ. Βλαχοστέργιος, η σόγια συμφέρει να καλλιεργηθεί κυρίως ως συμπληρωματική καλλιέργεια, δηλαδή ως δεύτερη καλλιέργεια το ίδιο έτος. Είτε όμως καλλιεργηθεί ως κύρια, όπως θέλουν οι βιομηχανίες, είτε ως συμπληρωματική καλλιέργεια, αυτό μπορεί να γίνει σε περιοχές όπου υπάρχει φτηνό και πολύ νερό, διότι αλλιώς το φυτό δεν μπορεί ν' αναπτυχθεί.

Η σόγια θα μπορούσε να συνδυαστεί με την παραγωγή βιοντίζελ και την καλλιέργεια αμειψισποράς, δηλαδή συστηματική εναλλαγή καλλιεργειών, λ.χ. με όσπρια ή ορισμένα είδη κτηνοτροφικών φυτών, τα οποία ουσιαστικά «ξεκουράζουν» τα χωράφια, ώστε ο παραγωγός να εισπράξει ένα επιπλέον εισόδημα.

Την τελευταία τετραετία σε αρκετές περιοχές της Ελλάδας αρχίζει να καλλιεργείται σόγια, ως επίσπορη καλλιέργεια, τονίζει ο ερευνητής του ΕΘΙΑΓΕ. Αναπτύσσεται δηλαδή η σόγια ως δεύτερη καλλιέργεια, αφού οι αγρότες προτιμούν να καλλιεργούν σε δύο εποχές του ίδιου έτους το χωράφι τους. Αντίστοιχα, σε χώρες με αναπτυγμένη βιοτεχνολογία, όπως το Ισραήλ, και με μεγάλη ηλιοφάνεια έχουμε γεωργία 4 εποχών, δηλαδή οι αγρότες σπέρνουν, θερίζουν το ίδιο χωράφι τέσσερις φορές το χρόνο.

Συνήθως η σπορά σόγιας γίνεται μετά τη σπορά και τη συγκομιδή σιτηρών κι έχει απόδοση 200-400 κιλών ανά στρέμμα. Ο παραγωγός πληρώνεται περίπου 30 λεπτά/κιλό, δηλαδή εισπράττει καθαρό κέρδος 40-50 ευρώ /στρέμμα, που θεωρείται ικανοποιητικό συμπληρωματικό εισόδημα.

Η απόδοση της σόγιας ως κύρια καλλιέργεια, με σπορά τον Απρίλιο, μπορεί να φτάσει σε 500-550 κιλά ανά στρέμμα. Ως κύρια καλλιέργεια η σόγια έχει να ανταγωνιστεί το βαμβάκι, που ακόμη και σήμερα, όπου καλλιεργείται, αφήνει μεγαλύτερο κέρδος στους παραγωγούς. Σήμερα, σόγια καλλιεργείται κυρίως στο Νομό Σερρών, τη Θράκη και τη Δυτική Ελλάδα.

http://www.enet.gr

Διαβάστε περισσότερα ...

Η κρίση ανασταίνει τα ξεχασμένα βελανίδια της Κέας

Μόλις τα είχε ξεφουρνίσει. Μας κάλεσε να δοκιμάσουμε και να διακρίνουμε τα συστατικά στο σύμπλεγμα των γεύσεων. Σοκολάτα, σταφίδα, αμύγδαλο και μια υποψία μαύρης ζάχαρης.

Το μυστικό όμως των μπισκότων κρυβόταν στη μαλακή μα συμπαγή τους ζύμη. Σε ένα τάπερ η αμερικανίδα Μάρσι Μέιγιερ φυλούσε την πρώτη ύλη της με την οποίαστοχεύει να αναβιώσει ένα ξεχασμένο συστατικό της οικονομικής ζωής στην Κέα. Ανοιξε το καπάκι, ταρακούνησε την καφέ πούδρα, εξήγησε ότι μπορεί να αποτελέσει εναλλακτική πηγή εισοδήματος για τους νησιώτες. Ηταν αλεύρι από βελανίδια.

Ο καρπός της δρυός μαζί με το σμάλτο και το κάρβουνο συνέθεταν για χρόνια το τρίπτυχο της οικονομίας στην Κέα (Τζιά). Η συγκομιδή της χαμάδας (τα ώριμα βελανίδια όπως τα ονομάζουν οι ντόπιοι) άρχιζε στα τέλη του καλοκαιριού. Τα βελανίδια λιάζονταν, ξεραίνονταν και είτε κατέληγαν σε ζωοτροφή είτε τα σκληρά κουβούκλιά τους συλλέγονταν από τους αγωγιάτες και σάλπαραν σε χιλιάδες τόνους για Σάμο ή Μυτιλήνη. Εκεί αξιοποιούνταν στα βυρσοδεψεία για το βάψιμο δερμάτων. Στα μέσα του '60 όμως τα φτηνά χημικά αντικαθιστούν τη βελανιδόκουπα στα βαφεία.

Μια μεγάλη παραγγελία ακυρώνεται και σαπίζει στις αποθήκες του κυκλαδίτικου νησιού. Οι ντόπιοι πληγωμένοι από τη χασούρα κόβουν αρκετές βελανιδιές, πωλούν τους κορμούς για καυσόξυλα και δεν ψάχνουν ξανά τους καρπούς στις χαράδρες. Σειρά έχει η οικοδομή. Σπίτια και βίλες εύπορων Αθηναίων φυτρώνουν (νόμιμα αλλά και παράνομα) στο νησί. Τα νέα εργατικά χέρια που φτάνουν αυξάνουν τον μόνιμο πληθυσμό σχεδόν κατά 50%. Ωσπου έρχεται και στην Κέα η κρίση.

ΟΙ ΣΚΕΛΕΤΟΙ

Αρκετά κτίσματα μένουν μισοτελειωμένα. Οι τσιμεντένιοι σκελετοί τους στοιχειώνουν σε ξερές πλαγιές. Η Μάρσι Μέιγιερ, η οποία ζει στην Ελλάδα εδώ και 29 χρόνια και έπειτα από μεγάλο διάστημα στην Αθήνα έχει εγκατασταθεί μόνιμα στο νησί, προβληματίζεται από αυτή τη θέα. Θυμάται τα πρώτα της χρόνια στην Καλιφόρνια και την εμμονή της με τα βελανίδια. Μεγάλωσε στη σκιά των φυλλωσιών τους και στα δάση στο Πάλο Αλτο έβρισκε πέτρες με λακκάκια όπου - όπως εικάζει - οι Ινδιάνοι άλεθαν τα βελανίδια για να φτιάξουν αλεύρι.

Ηταν 10 ετών όταν το προσπάθησε και η ίδια και έφτιαξε έτσι το πρώτο της «βελανιδόψωμο». Σχεδόν τέσσερις δεκαετίες μετά βρισκόταν και πάλι σε ένα μέρος πλούσιο σε αυτόν τον καρπό. Και είχε μια ιδέα. Διόλου τυχαίο για κάποιον που προέρχεται από τη Silicon Valley, την περιοχή των πρωτοπόρων επενδυτών που στεγάζει εταιρείες όπως η Apple και το facebook. «Σε αυτό το μέρος μαθαίνεις ότι αν μπορείς να σκεφτείς κάτι, μπορείς και να το κάνεις» λέει η Μέιγιερ.

Ηθελε μια ακόμη πηγή εσόδων αφού ο ξενώνας που είχε στην Κέα μαζί με τον σύζυγό της, Κώστα Μαρούλη, απέδιδε μόνο τους θερινούς μήνες. Επειτασκέφτηκε: «Γιατί να μην κερδίσουν κι άλλοι;». Στόχος της έγινε να εντάξει ξανά τα βελανίδια στην οικονομική δραστηριότητα των νησιωτών. Εφτιαξε μια ιστοσελίδα, ενημέρωσε τους ντόπιους, κατάφερε να συγκεντρώσει 7.560 ευρώ το 2011 μέσω της ψηφιακής πλατφόρμας χρηματοδότησης ιδεών (kickstarter.com) και να αγοράσει έναν αποφλοιωτή βελανιδιών. Επεισε 20 οικογένειες να μαζέψουν τα βελανίδια τους και στη συνέχεια πούλησε περίπου 12 τόνους σε βυρσοδεψεία της Γερμανίας σε τιμή 0,48 ευρώ το κιλό. Τα έσοδα μοιράζονται αυτές τις μέρες στους συμμετέχοντες. Για την επόμενη σεζόν έχει κλείσει ήδη παραγγελία 25 τόνων από τους Γερμανούς.

«Η κρίση μάς βοήθησε» λέει η Μέιγιερ. «Δεν εστιάσαμε σε αυτά που δεν έχουμε. Κοιτάξαμε ό,τι υπήρχε γύρω μας και βρήκαμε νέους τρόπους να προχωρήσουμε».

ΟΙ ΜΝΗΜΕΣ

Είναι εύκολο να αγνοήσεις κάτι όταν το έχεις κάθε μέρα μπροστά σου. Και στην Κέα οι βελανιδιές είναι όπως τα πετρόκτιστα σπίτια και οι εκκλησίες. Οι παλιοί δεν έχουν λησμονήσει την αξία του καρπού, ωστόσο έχουν ντύσει τις αναμνήσεις τους με δυσάρεστες εικόνες. Ο 80χρονος Βασίλης Δεμένεγας διηγείται πώς έτρωγε στην Κατοχή το βελανίδι. «Τα μαζεύαμε, τα λιάζαμε, τα μουλιάζαμε σε νερό για να φύγει η πίκρα και φτιάχναμε τα βελανοκούλουρα. Δεν είχαμε άλλο αλεύρι τότε για ψωμί» λέει. Πέρσι μάζεψε περίπου 100 κιλά σε μία ημέρα που απέδωσαν 45 ευρώ. «Αν σφίξουν κι άλλο τα λουριά, οι νέοι θα πάνε να δουλέψουν, τι θα κάνουν;» προσθέτει.

Για την ώρα πάντως ο συντοπίτης του Τάσος Μπερκέτης δεν βλέπει τους δύο γιους του να ραβδίζουν τις βελανιδιές. Ασχολούνται ακόμα με την οικοδομή, έστω κι αν λιγόστεψαν τα μεροκάματα. Ο ίδιος μάζεψε ξανά πέρσι χαμάδα όπως όταν ήταν παιδί. «Μου έλεγε ο πατέρας μου πως αν δεν μαζέψω δύο τσουβάλια δεν θα μου φέρει άσπρο ψωμί ή κανταΐφι την Κυριακή» λέει. Ο πατέρας του ήταν αγωγιάτης, μα στον μπακάλη ήταν πάντα χρεωμένος. Αυτοί που κέρδιζαν καλά από το εμπόριο βελανιδιών ήταν οι μεσάζοντες της εποχής.

«Εβγαζαν τα διπλά ενώ εμείς ψωνίζαμε φτωχικά: λάδι, ψωμί και μπακαλιάρο» θυμάται. «Ηταν χρόνια εκείνα που δεν είχαμε παπούτσια. Φορούσαμε το χοιροπέτσι (φτιαγμένο από δέρμα γουρουνιού) και μέχρι τα 25 μου κοιμόμουν σε στρώμα που γεμίζαμε με χοντρό άχυρο από το αλώνι. Αυτή ήταν η εποχή της χαμάδας. Αν είναι τώρα να βγουν χρήματα, καλώς. Ελπίζω όμως να μην επιστρέψουμε σε αυτή τη ζωή». Πέρσι μάζεψε με τη γυναίκα του 1.620 κιλά βελανίδια. Του απέφεραν λίγο παραπάνω από 700 ευρώ.

 Γιάννης Παπαδόπουλος για ΤΑ ΝΕΑ via kali-ellada.blogspot.gr

Διαβάστε περισσότερα ...

Η Παναγιά της Ελλάδας – Αφιέρωμα σε όλες τις Παναγίες της χώρας

 

Από την 1η Αυγούστου ξεκινάει η προετοιμασία των Ορθόδοξων χριστιανών για να τιμήσουν τη μητέρα του Θεανθρώπου, αλλά και όλων των ανθρώπων, την αειπάρθενο Μαρία, που σήμερα 15 Αυγούστου γιορτάζεται η Κοίμησή της.

Έτσι από την πρώτη του μήνα οι πιστοί αρχίζουν τη νηστεία που διαρκεί έως τον Δεκαπενταύγουστο, που αποτελεί για τους Ορθόδοξους χριστιανούς το «Πάσχα του καλοκαιριού».

Η Κοίμηση της Θεοτόκου αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες γιορτές της χριστιανοσύνης και στην Ελλάδα γιορτάζεται από τη μία άκρη ως την άλλη με ιδιαίτερη λαμπρότητα και ευλάβεια.

Χιλιάδες πιστών με την ψυχή γεμάτη ελπίδα και κατάνυξη, προστρέχουν στα αμέτρητα προσκυνήματα, όπου λιτανεύονται οι θαυματουργές εικόνες της Παναγίας για να μαρτυρήσουν τη πίστη τους στο πρόσωπό της και να την ικετέψουν να μεσολαβήσει στον Υιό της για τη σωτηρία της ψυχής τους, αφού, σύμφωνα με τη θρησκευτική παράδοση, η Παναγία λίγο πριν τη μετάστασή της στους Ουρανούς υποσχέθηκε ότι δεν θα σταματήσει να φροντίζει για όλο τον κόσμο και θα γίνει η «μεσίτρια» στον Υιό της για τη σωτηρία της ανθρωπότητας.

Το πρόσωπο της Παναγίας όμως για τους Έλληνες έχει και εθνική σημασία, αφού έχει συνδεθεί με τους αγώνες του έθνους και έτσι ο ελληνικός λαός την τιμά και τη σέβεται περισσότερο από κάθε άλλο ιερό πρόσωπο.

Αυτή η ιδιαίτερη λατρεία που έχει ο ελληνικός λαός για την Παναγία φαίνεται και από τα εκατοντάδες προσωνύμια που της έχουν αποδώσει, αλλά και από τα αναρίθμητα προσκυνήματα ανά την επικράτεια.

Κάθε χρόνο το επίκεντρο των εορταστικών εκδηλώσεων βρίσκεται στην Παναγία της Τήνου, όπου έχει και εθνικό χαρακτήρα, αφού εκτός από την Παναγία τιμάται και η μνήμη αυτών που χάθηκαν κατά τον τορπιλισμό του πολεμικού πλοίου «Έλλη», από τους Ιταλούς, μέσα στο λιμάνι του νησιού ανήμερα της Παναγιάς, αλλά και στο Βέρμιο Ημαθίας, όπου τιμάται η Παναγιά των ξεριζωμένων Ποντίων.

Τήνος - Η Παναγία του έθνους

Η εικόνα της Παναγίας της Τήνου βρέθηκε στις 30 Ιανουαρίου του 1823, έπειτα από πολλές προσπάθειες και «με την υπόδειξη της Παναγίας στη μοναχή Πελαγία», στην ιστορική Μονή της «Κυράς των Αγγέλων», στο Κεχροβούνι.

Με Βασιλικό Διάταγμα του 1836, καθιερώθηκε ο εορτασμός της Παναγίας στην Τήνο να είναι οκταήμερος και να διαρκεί έως τα «εννιάμερα της Θεοτόκου», στις 23 Αυγούστου, όπου μέσα σε ατμόσφαιρα συγκίνησης, κατάνυξης και σεβασμού, ψάλλονται ύμνοι και εγκώμια, μπροστά στον επιτάφιο και την εικόνα.

Ο δρόμος που οδηγεί από το λιμάνι στο ναό του Ευαγγελισμού, όπου βρέθηκε η εικόνα, είναι η μεγαλύτερη απόδειξη της άρρηκτης σχέσης του ελληνισμού με την Ορθοδοξία.

Ημαθία – Μία Πόντια από την Αθήνα

Η Παναγία Σουμελά αποτελεί το σύμβολο της ποντιακής πίστης, αν και η πρώτη ονομασία της θαυματουργής εικόνας ήταν Αθηνιώτισσα.

Την εικόνα της Παναγίας Σουμελά αγιογράφησε ο Ευαγγελιστής Λουκάς. Μετά τον θάνατό του τη μετέφερε στην Αθήνα ο μαθητής του Ανανίας και τοποθετήθηκε σε περικαλλή ναό της Θεοτόκου. Έτσι αρχικά ονομάστηκε ως Παναγία η Αθηνιώτισσα.

Στο τέλος του 4ου αιώνα (380-386 μ.Χ.), σύμφωνα με την παράδοση, η Παναγία η Αθηνιώτισσα εμφανίστηκε ως όραμα στους μοναχούς Σωφρόνιο και Βαρνάβα, στη Αθήνα, και τους κάλεσε στην εκκλησία.

Εκεί είδαν την εικόνα να σηκώνεται από το προσκυνητάρι, να βγαίνει από το παράθυρο και να πετάει προς τα ουράνια. Συγχρόνως, άκουσαν την Θεοτόκο να λέει: «Πηγαίνω στην Ανατολή. Προπορεύομαι στο όρος Μελά. Ακολουθήστε με...».

Οι μοναχοί την ακολούθησαν και στο όρος Μελά, στον Πόντο, όπου στάθηκε, κτίστηκε μεγάλος Ναός και Μονή. Έτσι η εικόνα πήρε την ονομασία Σουμελά από τη φράση «στου Μελά».

Το 1922, μετά την Μικρασιατική καταστροφή, μοναχοί έθαψαν την εικόνα, μαζί με άλλα κειμήλια.

Με την ανταλλαγή, τα ιερά κειμήλια παραχωρήθηκαν και το 1931 τα ξέθαψε και τα έφερε στην Ελλάδα, ο Αμβρόσιος ο Σουμελιώτης. Η εικόνα επανήλθε στην Αθήνα και παρέμεινε στο Μουσείο έως το 1951. Τότε, το Σωματείο «Παναγία Σουμελά» Θεσσαλονίκης πρότεινε το κτίσιμο ναού στις πλαγιές του Βερμίου, στην Καστανιά Βέροιας.

Μικρόκαστρο Κοζάνης– Καβάλα παν στην εκκλησιά

Ιδιαίτερος είναι ο εορτασμός του Δεκαπενταύγουστου στο ιστορικό μοναστήρι της Παναγίας στο Μικρόκαστρο, του δήμου Βοΐου- Κοζάνης.

Κάθε χρόνο χιλιάδες πιστοί προσκυνούν την εικόνα της Παναγίας, που χρονολογείται από το 1603, ενώ εντύπωση προκαλεί η αναβίωση του εθίμου των προσκυνητών καβαλάρηδων από τη Σιάτιστα.

Το έθιμο των καβαλάρηδων προσκυνητών έρχεται από την τουρκοκρατία, όταν αποτελούσε ευκαιρία για τους σκλαβωμένους να δείξουν τη λεβεντιά και τον πόθο τους για λευτεριά.

Πάρος– Η Παναγία με τις 100 πόρτες

Ο ναός της Παναγίας της Εκατονταπυλιανής βρίσκεται στην Παροικιά, της Πάρου. Για τον ναό υπάρχουν δύο ονομασίες: «Καταπολιανή» και «Εκατονταπυλιανή».

Σύμφωνα με την παράδοση, η Κατοπολιανή έχει ενενήντα εννέα φανερές πόρτες, ενώ η εκατοστή είναι κλειστή και δεν φαίνεται. Η πόρτα αυτή θα φανεί και θα ανοίξει, όταν οι Έλληνες πάρουν την Πόλη.

Πολλές παραδόσεις αναφέρονται στην ίδρυση της Εκατονταπυλιανής. Η πρώτη πληροφορεί ότι, όταν η Αγία Ελένη μητέρα πήγαινε στην Παλαιστίνη για να βρει τον Τίμιο Σταυρό, έφτασε στην Πάρο και προσευχήθηκε σ’ έναν μικρό ναό που βρίσκονταν στη θέση της Εκατονταπυλιανής. Κατά την προσευχή της έκανε τάμα ότι αν βρει τον Τίμιο Σταυρό, θα χτίσει στη θέση αυτή έναν μεγάλο ναό. Η προσευχή της εισακούστηκε. Βρήκε τον Τίμιο Σταυρό και, πραγματοποιώντας το τάμα της, ανήγειρε τον μεγαλόπρεπο ναό της Εκατονταπυλιανής. Μία δεύτερη παράδοση αναφέρει ότι το τάμα της Αγίας Ελένης ολοκλήρωσε ο γιος της Άγιος Κωνσταντίνος, αυτοκράτορας του Βυζαντίου, καθώς η ίδια δεν πρόλαβε.

Κεφαλλονιά– Τα φιδάκια της Παναγιάς

Στη νότια Κεφαλονιά, κοντά στο χωριό Μαρκόπουλο, βρίσκεται ο ναός της Κοιμήσεως. Εκεί από τη γιορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρα (6 Αυγούστου) εμφανίζονται μέσα κι έξω από τον ναό μικρά φίδια. Είναι τα λεγόμενα «φίδια της Παναγίας».

Στη θέση αυτή, λέει η παράδοση, υπήρχε ένα παλιό μοναστήρι της Παναγιάς, μεγάλο και πλούσιο. Όταν το μοναστήρι δέχτηκε επίθεση από πειρατές οι καλόγριες για να μην πέσουν στα χέρια τους παρακάλεσαν την Παναγία να τις κάνει πουλιά, ή φίδια.

Έτσι, σαν φίδια, ιερά πλέον, γυρίζουν κάθε χρόνο στις αρχές του Αυγούστου και όσο περνούν οι μέρες πληθαίνουν. Την παραμονή της Κοιμήσεως «πλημμυρίζουν» τον ναό.

Σύμφωνα με την παράδοση αν κάποια χρονιά τα φίδια δεν παρουσιασθούν, είναι κακό σημάδι. Αυτό συνέβη το 1940 και το 1953, όταν το νησί δοκιμάσθηκε από τους σεισμούς.

Λέσβος- Παναγία Αγιασώτισσα

Στην ενδοχώρα της Λέσβου, στην Αγιάσο, ο Δεκαπενταύγουστος αποτελεί μία ξεχωριστή εμπειρία για όλους. Η ομώνυμη εικόνα είναι έργο του ευαγγελιστή Λουκά, πλασμένη με κερί και μαστίχα.

Πολλοί από τους προσκυνητές, με αφετηρία την πόλη της Μυτιλήνης, περπατούν 25 χιλιόμετρα για να φθάσουν στον αυλόγυρο της εκκλησίας, όπου διανυκτερεύουν. Την ημέρα της γιορτής της Παναγίας, ύστερα από τη λειτουργία, γίνεται η περιφορά της εικόνας γύρω από τον ναό, ενώ οι εορταστικές εκδηλώσεις φθάνουν στο αποκορύφωμά τους με τις μουσικές και χορευτικές εκδηλώσεις στην πλατεία του χωριού.

Κάρπαθος- Η Παναγία της Ολύμπου

Διαφορετικός είναι ο εορτασμός στην Όλυμπο της Καρπάθου. Οι λειτουργίες είναι βαθιά συνδεδεμένες με το πένθος που χαρακτηρίζει τη μέρα του Δεκαπενταύγουστου και το αποκορύφωμα του παραδοσιακού εορτασμού είναι ο χορός που γίνεται στη μικρή πλατεία, μπρος στην εκκλησιά της Παναγίας, με τους οργανοπαίκτες να παίζουν τον Κάτω Χορό. Ο χορός, αργός και πάντα με σταθερό βήμα και κατανυκτική διάθεση, κρατά για ώρες.

Αμοργός- Η Χοζοβιώτισσα

Στην Αμοργό, πάνω σε έναν γκρεμό 300 μέτρων δεσπόζει το ιστορικό μοναστήρι της Παναγίας Χοζοβιώτισσας που τιμάται στις 15 Αυγούστου. Κτίστηκε το 1088 μΧ από τον βυζαντινό αυτοκράτορα Αλέξιο Α’ Κομνηνό, σύμφωνα με επιγραφή της Ι. Μονής.

Για τον τρόπο άφιξης της εικόνας στην Αμοργό υπάρχουν δύο παραδόσεις: Η πρώτη λέει ότι η εικόνα βρέθηκε μέσα σε μία βάρκα εκεί ακριβώς που είναι κτισμένο το σημερινό μοναστήρι. Λέγεται ότι την εικόνα τοποθέτησε μία ευσεβής κυρία μέσα σε βάρκα από την πόλη Χόζοβα της Παλαιστίνης και την άφησε να ταξιδέψει μόνη της στη θάλασσα, για να γλιτώσει από τα χέρια των εικονομάχων.

Η δεύτερη εκδοχή λέει ότι τη θαυματουργή εικόνα έφεραν στην Αμοργό μοναχοί από το μοναστήρι του Χοτζεβά της Παλαιστίνης, που βρίσκεται κοντά στην Ιεριχώ, οι οποίοι έφυγαν λόγω των διωγμών από τους εικονομάχους.

Περνώντας από την Κύπρο οι μοναχοί έπεσαν πάνω σε ληστές που βεβήλωσαν, έκοψαν στα δύο και έριξαν στη θάλασσα την εικόνα. Τα δύο τεμάχια ήρθαν με θαυματουργό τρόπο κάτω από το βράχο της Αμοργού κι ενώθηκαν μόνα τους χωρίς να διακρίνεται τίποτε από την τομή.

Άλλοι λένε ότι συγκολλήθηκαν από τους μοναχούς που συνέχισαν το ταξίδι τους, έφτασαν στην Αμοργό και έκτισαν το μοναστήρι στον τόπο που τους υπέδειξε η Παναγία. Μάρτυρας για τον τόπο αυτό ήταν η σμίλη, που για αιώνες βρισκόταν σφηνωμένη στο βράχο και έπεσε το 1952.

Nίσυρος– Παναγία Σπηλιανή

Ένας από τους πιο πολυήμερους και ξεχωριστούς εορτασμούς της Παναγιάς πραγματοποιείται στο νησί της Νισύρου. Εδώ γιορτάζεται το Nιάμερο της Παναγίας, που ξεκινά στις 6 Αυγούστου, γιορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Το έθιμο είναι αφιερωμένο στη γυναίκα, καθώς οι μαυροντυμένες Eννιαμερίτισσες (γυναίκες ταγμένες στην Παναγία) αναλαμβάνουν πρωταγωνιστικό ρόλο στη λατρευτική δράση. Εγκαθίστανται στο χώρο του μοναστηριού της Παναγίας της Σπηλιανής που βρίσκεται μέσα στο κάστρο των Ιπποτών, προσκυνούν και καθαρίζουν τον χώρο και τα ιερά σκεύη.

Στην πραγματικότητα, διεξάγονται δύο παράλληλες λατρευτικές τελετουργίες, η επίσημη εκκλησιαστική από τους ιερείς και η ανεπίσημη με ιέρειες τις Eννιαμερίτισσες, που ακολουθούν αυστηρή νηστεία, κάνουν 300 μετάνοιες κάθε εικοσιτετράωρο και ψάλλουν. Την ημέρα του Δεκαπενταύγουστου, με τη λήξη της λειτουργίας, οι ιερείς λιτανεύουν την εικόνα της Παναγίας ως το χωριό για να ευλογήσει το πανηγύρι. Οι Eννιαμερίτισσες, από την άλλη πλευρά, κρατούν τους δίσκους με τα κόλλυβα και προπορεύονται, ανοίγοντας τον δρόμο για την ιερή εικόνα. Το γλέντι ξεκινά τη στιγμή που η εικόνα φτάνει στο χωριό, με τον τοπικό χορό της «κούπας», τραγούδια και άφθονο κρασί, ενώ οι Εννιαμερίτισσες αποσύρονται.

Σκιάθος– Η Βαγγελίστρα των Σποράδων

Πνιγμένη μέσα στο πράσινο, στον μυχό του ρέματος του Λεχουνιού και πλάι στις πηγές του, την τοποθεσία Αγαλιανού, κάτω από την ψηλότερη κορυφή της Σκιάθου, την Καραφλυτζανάκα, είναι κτισμένη η Ιερά Κοινοβιακή Μονή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, το Μοναστήρι της Ευαγγελίστριας ή της Βαγγελίστρας, όπως το λένε οι Σκιαθίτες. Η ανοικοδόμηση της Μονής άρχισε το 1794 από μία μικρή ομάδα μοναχών του κινήματος των «Κολλυβάδων», που αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν από το Άγιο Όρος, λόγω του αναβρασμού που υπήρχε τότε με αφορμή την ημέρα κατά την οποία έπρεπε να τελούνται κανονικά τα μνημόσυνα, το Σάββατο δηλαδή αντί της Κυριακής και βασικό σύνθημα την επιστροφή στην αρχαία παράδοση της Εκκλησίας.

Χιλιάδες προσκυνητών συρρέουν τον δεκαπενταύγουστο, όπου την παραμονή το βράδυ γίνεται η έξοδος του επιταφίου της Παναγίας, μέσα σε ατμόσφαιρα μοναδικής κατάνυξης, υπό την συγκινητική μελωδία των εγκωμίων της Θεοτόκου που ψάλλουν όλοι μαζί οι Σκιαθίτες. Ένα έθιμο που συναντάται σε λίγα μέρη της Ελλάδος.

Το Μοναστήρι γιορτάζει δύο φορές τον χρόνο, στις 25 Μαρτίου και στις 15 Αυγούστου.

Πάτμος- Ο επιτάφιος της Παναγίας

Στο νησί της Αποκάλυψης, την Πάτμο, οι μοναχοί τηρούν το έθιμο του επιταφίου της Παναγίας, έθιμο με βυζαντινές καταβολές. Ο χρυσοποίκιλτος επιτάφιος της Παναγίας περιφέρεται στα σοκάκια του νησιού σε μεγαλοπρεπή πομπή, ενώ οι καμπάνες του μοναστηριού και των άλλων εκκλησιών ηχούν ασταμάτητα.

Κουφονήσια- Με τα καΐκια στην Παναγιά

Τον Δεκαπενταύγουστο γιορτάζει η Παναγία στο Κάτω Κουφονήσι. Μετά τη λειτουργία προσφέρεται φαγητό από τους κατοίκους και κατόπιν εκείνοι μεταφέρονται με τα καΐκια τα οποία κάνουν αγώνες για το ποιος θα περάσει τον άλλο στο Πάνω Κουφονήσι.

Άνδρος- Παναγία Φανερωμένη

Το Κάστρο Φανερωμένης είναι από τα πιο χαρακτηριστικά σημεία στην περιοχή του Κορθίου, σε ύψωμα κοντά στο χωριό Κοχυλού. Τον Δεκαπενταύγουστο γίνεται εδώ μεγάλο πανηγύρι στην Παναγία τη Φανερωμένη, που βρίσκεται μέσα στο Κάστρο.

Ρόδος– Παναγία Κρεμαστή

Και στο νησί της Ρόδου η λατρεία, οι παραδόσεις και οι θρύλοι που συνοδεύουν την Παναγία προκαλούν το ενδιαφέρον και το θαυμασμό μας. Αναμφισβήτητα το πιο παραδοσιακό πανηγύρι της Παναγίας στο νησί της Ρόδου, είναι το πανηγύρι της Κρεμαστής.

Πυργί Χίου– Θρησκευτική κατάνυξη και γλέντι

Στο Πυργί υπάρχουν 50 εκκλησίες. Το Δεκαπενταύγουστο, γίνεται το τοπικό πανηγύρι που ξεκινά με τις θρησκευτικές εκδηλώσεις στην εκκλησία της Παναγιάς και ολοκληρώνεται στην πλατεία, όπου χορεύεται ο «Πυργούσικος», χορός γρήγορος και χαρούμενος.

Θάσος– Το τραπέζι της Παναγίας

Πατάτες, ρύζι, μοσχάρι και στιφάδο περιλαμβάνει το γεύμα που παρατίθεται στο μεγάλο τραπέζι που συμμετέχουν όλοι οι πιστοί που έχουν συρρεύσει στον Ιερό Ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου, στην Παναγία της Θάσου, στο χωριό που πήρε το όνομά του από τη Θεοτόκο. Μετά τη λιτάνευση της εικόνας, που συνοδεύεται από πολυμελή μπάντα, όλοι μαζεύονται στο προαύλιο της εκκλησίας, με σκοπό να φουντώσει το γλέντι, με χορούς από όλη την Ελλάδα, μεζέδες και κρασί.

Ζαγοροχώρια– Ηπειρώτικα πανηγύρια για να τιμήσουν την Παναγιά

Ξακουστά σε ολόκληρη την Ελλάδα είναι τα πανηγύρια της Παναγίας που γίνονται τον Δεκαπενταύγουστο στα Ζαγοροχώρια. Σε χωριά όπως η Βίτσα και το Τσεπέλοβο, οι εκδηλώσεις στη μνήμη της Κοίμησης της Θεοτόκου είναι τριήμερες και προσφέρουν την ευκαιρία για ατελείωτο γλέντι με παραδοσιακούς ηπειρώτικους χορούς. Κι ενώ οι δύο πρώτες ημέρες το γλέντι είναι ανοιχτό για όλους, την τρίτη και τελευταία ημέρα της χαράς και του κεφιού, τον πρώτο λόγο έχουν οι ντόπιοι, με τοπικούς σκοπούς και ηπειρώτικους χορούς.

http://www.agrotikabook.gr

Διαβάστε περισσότερα ...

Η καλλιέργεια της Μελιτζάνας και τα μυστικά της

Η επίσημη ονομασία της μελιτζάνας είναι«Solanum Melongena». Εμφανίστηκε στις νότιες περιοχές της Ινδίας την 2η χιλιετία προ Χριστού. Οι Ινδοί την χρησιμοποιούσαν τότε στην διατροφή τους χωρίς όμως να την καλλιεργούν συστηματικά. Η πρώτη συστηματική της καλλιέργεια ξεκίνησε στην Κίνα τον 5ο π.χ. αιώνα . Πέρασε αρκετός καιρός μέχρι να έρθει η μελιτζάνα στην Ευρώπη και πιο συγκεκριμένα στην Ιταλία. Αυτό έγινε τον 14ο αιώνα μ.Χ. όπου ξεκίνησε η καλλιέργεια της στην Γηραιά Ήπειρο για διακοσμητικούς μόνο σκοπούς. Ήταν η πικρή της γεύση που απέτρεπε τους Ευρωπαίους να την εντάξουν στο διαιτολόγιο τους. Περίπου τον 18ο αιώνα άρχισε η μελιτζάνα να χρησιμοποιείται στην Ευρώπη ως φαγητό και από τότε έγινε ένα από τα πιο αγαπημένα καλοκαιρινά λαχανικά. Στην διάδοση της συνέβαλε τα μέγιστα η δημιουργία ποικιλιών του φυτού που ο καρπός τους δεν είναι τόσο πικρός όσο αυτός του μακρινού προγόνου τους.

Η μελιτζάνα είναι ετήσιο και καλοκαιρινό φυτό αφού χρειάζεται υψηλές θερμοκρασίες για να αναπτυχθεί. Μπορεί να φτάσει σε ύψος έως και ένα μέτρο ενώ τα λουλούδια της έχουν χρώμα βιολετί. Οι ρίζες της μπορούν να φτάσουν σε βάθος έως και ένα μέτρο. Οι καρποί του φυτού, που έχουν το ίδιο όνομα με αυτό, εξαρτώνται από την ποικιλία του. Υπάρχουν καρποί σε σχήμα κυλίνδρου, αυγού ή σφαίρας με το χρώμα τους να κυμαίνεται από το λευκό έως το σκούρο μωβ.

Στις μέρες μας έχουν αναπτυχθεί πολλές ποικιλίες και υβρίδια μελιτζάνας. Στην χώρα μας δύο από αυτές τις ποικιλίες είναι οι πιο γνωστές.

• Πρώτη είναι η Τσακώνικη μελιτζάνα. Καλλιεργείται κυρίως στο Λεωνίδιο, στην ανατολική Πελοπόννησο και ανήκει στα προϊόντα με Προστατευόμενη Ονομασία Προελεύσεως, μετά από απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης τον Μάρτιο του 1996. Ο καρπός της ποικιλίας αυτής είναι κυλινδρικός με μήκος που φτάνει έως τα 25 εκατοστά και διάμετρο έως τα 6 εκατοστά. Η εξωτερική επιφάνεια του καρπού είναι λεία και γυαλιστερή. Το χρώμα του είναι μωβ ενώ κατά μήκος του εμφανίζονται γραμμές με πιο ανοικτή απόχρωση. Έχει γλυκιά γεύση και εκτός από την μαγειρική, η Τσακώνικη μελιτζάνα χρησιμοποιείται και στην ζαχαροπλαστική. Το γλυκό μελιτζανάκι είναι ένα από τα πιο νόστιμα γλυκά κουταλιού που φτιάχνονται στην χώρα μας.

• Το δεύτερο γνωστότερο είδος μελιτζάνας που καλλιεργείται στην Ελλάδα είναι η Λευκή μελιτζάνα της Σαντορίνης. Καλλιεργείται στην Θήρα και δίνει ένα καρπό σφαιροειδή χρώματος λευκού. Είναι πολύ νόστιμη, γλυκιά και έχει πολύ λίγους σπόρους στο κέντρο της. Επειδή απορροφά λίγο λάδι, τηγανιτή αποτελεί ένα θαυμάσιο μεζέ για ουζάκι το καλοκαίρι.

Η χώρα με την μεγαλύτερη παραγωγή μελιτζάνας στις μέρες μας είναι η Κίνα, με δεύτερη την Ινδία και τρίτη την Τουρκία. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση πρώτη χώρα παραγωγής μελιτζάνας είναι η Ιταλία και ακολουθούν η Ισπανία και η Ελλάδα στην δεύτερη και τρίτη θέση αντίστοιχα. Τα στοιχεία αυτά αναφέρονται στην συστηματική καλλιέργεια του φυτού. Ας δούμε όμως τι μπορούμε να κάνουμε εμείς στον κήπο μας.

Καλλιέργεια

Όπως έχουμε ήδη αναφέρει η μελιτζάνα είναι καλοκαιρινό φυτό. Τα νεαρά φυτά τα φυτεύουμε στον κήπο μας στις αρχές Μαΐου σε απόσταση περίπου 60 εκ. το ένα από το άλλο. Αν αγοράσουμε έτοιμες μελιτζάνες από φυτώριο, το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να μετρήσουμε τον χώρο που θα διαθέσουμε και να αγοράσουμε το ανάλογο πλήθος φυτών.

Το μυστικό στην καλλιέργεια της μελιτζάνας είναι η απαραίτητη ύπαρξη βασιλικών ανάμεσα στις μελιτζάνες. Για κάθε 4 – 5 φυτά μελιτζάνας πρέπει να έχουμε ένα φυτό βασιλικό που θα βοηθήσει στην γονιμοποίηση των φυτών της καλλιέργειας μας. Έτσι μαζί με τις μελιτζάνες αγοράστε και τους ανάλογους βασιλικούς. Θα σας χρησιμεύσουν άλλωστε και στην μαγειρική τόσο της μελιτζάνας όσο και άλλων φαγητών.

Αν δεν θέλουμε να αγοράσουμε έτοιμα φυτά θα πρέπει τον Μάρτιο να βάλουμε σπόρους μελιτζάνας σε πλαστικά ποτηράκια με χώμα, αφού προηγουμένως έχουμε ανοίξει μία τρύπα στον πάτο τους. Τα ποτηράκια αυτά τα τοποθετούμε σε μέρος που να μην τα πιάνει το κρύο και τα ποτίζουμε καθημερινά μέχρι τα φυτά που θα αναπτυχθούν σε αυτά να φτάσουν σε ύψος περίπου 10 εκατοστών.

Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έχουμε φτάσει στον Μάιο και είμαστε έτοιμοι να φυτέψουμε τις μελιτζάνες μας. Αυτό που πρέπει να προσέξουμε είναι το μέρος του κήπου το οποίο θα αφιερώσουμε για την καλλιέργεια τους. Οι μελιτζάνες αγαπούν πολύ το φως. Βρείτε το μέρος του κήπου σας που έχει το περισσότερο φως και φυτέψτε τις μελιτζάνες σας ανοίγοντας μικρούς λάκκους σε απόσταση περίπου 60 εκ. ο ένας από τον άλλο. Τοποθετήστε μέσα τα φυτά σας και συμπληρώστε το κενό χώρο του λάκκου με χώμα. Μην ξεχάσετε να φυτέψετε και τους απαραίτητους βασιλικούς. Αν διαθέτετε κοπριά θα είναι καλό να εμπλουτίσετε το χώμα με αυτήν. Το μόνο που χρειάζονται πλέον οι μελιτζάνες είναι πότισμα. Πρέπει να έχετε στο νου σας ότι όσο περισσότερο νερό έχουν οι μελιτζάνες τόσο πιο γλυκούς καρπούς θα δώσουν. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι τα φυτά μας είναι Νούφαρα και θα τα καλλιεργήσουμε σε λίμνη. Απλά πρέπει να ποτίζουμε τόσο ώστε το χώμα γύρω από το φυτό να είναι κανονικό δηλαδή ούτε πολύ υγρό, ούτε πολύ στεγνό.

Μαζεύουμε τους καρπούς τρυφερούς, όταν δηλαδή είναι σφικτοί ακόμα, και προσέχουμε μαζί με τον καρπό να κόψουμε και λίγο κοτσανάκι. Αυτό το κάνουμε για να διατηρηθούν οι μελιτζάνες μας περισσότερο διάστημα στο ψυγείο. Το πότε η περίοδος συγκομιδής πλησιάζει στο τέλος της θα το καταλάβουμε από το ότι το μέγεθος των καρπών του φυτού θα αρχίσει να μικραίνει σημαντικά.

Ο καρπός

Όπως είπαμε οι καρποί της μελιτζάνας διαφέρουν στο σχήμα και στο χρώμα ανάλογα με την ποικιλία του φυτού. Όποια όμως και να είναι η εμφάνιση του καρπού, μέσα του θα βρούμε βιταμίνη Β3, βιταμίνη C, ασβέστιο, κάλιο, μαγνήσιο, σίδηρο, φώσφορο και κυρίως μια ουσία την nasunin. Η nasunin ανήκει στις ανθοκυανίνες και έχει υψηλή αντιοξειδωτική δράση.

Επιστημονικές μελέτες έχουν δείξει ότι η κατανάλωση μελιτζάνας βοηθά στην σωστή λειτουργία του εγκεφάλου, μειώνει την χοληστερόλη στο αίμα, βοηθά στην λειτουργία της καρδιάς, ασκεί διουρητική και καθαρτική δράση και τέλος διεγείρει τη λειτουργία του συκωτιού, του εντέρου και των νεφρών. Από τα φύλλα του φυτού φτιάχνονται καταπλάσματα για εγκαύματα και τα εξανθήματα. Τέλος να αναφέρουμε ότι τα κοτσάνια της μελιτζάνας  χρησιμοποιούνται για την παρασκευή μιας πούδρας που βοηθά στην θεραπεία των αιμορροΐδων.

fytokomia.gr

Διαβάστε περισσότερα ...