10 Αυγ 2012

Δέκα συμβουλές για «οικονομική» κηπουρική



 
Αν είστε λάτρης της κηπουρικής αλλά τα οικονομικά σας έχουν συρρικνωθεί και σκέφτεστε να εγκαταλείψετε τα αγαπημένα σας φυτά, ξανασκεφτείτε το αφού διαβάσετε πρώτα τον 10λογο της «οικονομικής» κηπουρικής:

1. Ξεχάστε τα χημικά λιπάσματα και επενδύστε στη δημιουργία φυτικού κοπμπόστ από τα υπολείμματα του κήπου και της κουζίνας. Όχι μόνο θα γλιτώσετε χρήματα, αλλά θα είστε σίγουροι ότι τα φυτά σας τρέφονται οργανικά!
2. Αντικαταστήστε τα χημικά εντομοκτόνα και φάρμακα με βιολογικά σκευάσματα που θα φτιάχνετε μόνοι σας στην κουζίνα. Υπάρχουν λύσεις σχεδόν σε όλα τα προβλήματα!
3. Ξεκινήστε την καλλιέργεια από σπόρους! Δεν χρειάζεται να αγοράζετε έτοιμα φύτρα για τα περισσότερα φυτά. Αγοράστε αντ΄αυτού σπόρους και απολαύστε όλη την διαδικασία από το φύτρωμα μέχρι την καρποφορία.
4. Μάθετε να πολλαπλασιάζετε τα φυτά σας. Αντί να αγοράζετε κάθε χρόνο καινούρια φυτά, απλά επενδύστε σε ένα καλό βιβλίο για τις μεθόδους πολλαπλασιασμού και φτιάξτε το δικό σας φυτώριο.
5. Ανταλλάξτε σπόρους και πολλαπλασιαστικό υλικό με φίλους ή με γείτονες. Αν έχετε περίσσευμα από τους σπόρους που αγοράσατε ή αν σας αρέσει ένα φυτό ενός φίλου, απλά προτείνετε μια ανταλλαγή. Και οι δύο θα βγείτε κερδισμένοι.
6. Αφήστε τη δημιουργικότητα σας να εκφραστεί και φτιάξτε γλάστρες από καθημερινά αντικείμενα του σπιτιού που σας είναι άχρηστα. Ένας κάδος σκουπιδιών που χάλασε το καπάκι, ένα παλιό σουρωτήρι, ένας ανοξείδωτος τενεκές ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να φιλοξενήσει λίγο χώμα, μπορεί να γίνει γλάστρα για τα φυτά σας.
7. Μην αγοράζετε φτηνά εργαλεία. Να είστε προσεκτικοί κατά την αγορά του εξοπλισμού. Προτιμήστε μια πιο ακριβή επιλογή που σας παρέχει όμως εγγύηση ποιότητας από το αντικαθιστάτε κάθε χρόνο τα εργαλεία σας.
8. Εξοικονομήστε νερό εκμεταλλευόμενοι το νερό της βροχής και καλύψτε το χώμα με οργανικό υλικό για να αποφεύγετε την εξάτμιση του νερού. Μπορείτε να αγοράσετε συλλέκτες νερού τους οποίους θα τους συνδέσετε με τον αγωγό που μεταφέρει το βρόχινο νερό στην αποχέτευση. Έτσι, το νερό θα πέφτει στον συλλέκτη και θα διαφεύγει μόνο ότι περισσεύει.
9. Ασχοληθείτε εσείς με τον κήπο σας και μην πληρώνετε κηπουρό για την εβδομαδιαία συντήρηση. Η κηπουρική προσφέρει χαρά και ευεξία. Γιατί να χάνετε την ευκαιρία;
10. Αγοράζετε φυτά που ταιριάζουν στις συνθήκες της περιοχής ώστε να έχετε τις λιγότερες απώλειες και προβλήματα. Ένα φυτό που μεγαλώνει σε μη ευνοϊκό περιβάλλον είναι αδύναμο και άρα ευαίσθητο σε προσβολές. Όσο και να σας αρέσει ένα φυτό, είναι κρίμα να το αγοράσετε και να το χάσετε σε ελάχιστο χρόνο.


http://kipouremata.blogspot.gr



Διαβάστε περισσότερα ...

Κουμκουάτ..το χρυσό πορτοκάλι !




Κουμκουάτ, το χρυσό πορτοκάλι

Το κουμκουάτ ανήκει στο γένος Φορτουνέλλα και στην οικογένεια ρυτοειδών (Rutaceae) (= εσπεριδοειδών (Hesperidaceae)) και περιλαμβάνει 5 είδη αειθαλών θάμνων ή δέντρων. Αρχικά είχε ταξινομηθεί στην οικογένεια των κίτρων, αλλά από το 1915 και με πρωτοβουλία τουWalter T. Swingle, έξι ασιατικά είδη φρούτων ονομάστηκαν οικογένεια Fortunela προς τιμή του Robert Fortunel.

Η καταγωγή του είναι από τη Κίνα όπου το καλλιεργούσαν από το 12ο αιώνα, έφτασε δε να καλλιεργείται στην Ευρώπη στα μέσα του 19ου αιώνα ως καλλωπιστικό φυτό. Το όνομα Κουμκουάτ (στα Κινέζικα των Μανδαρίνων chin chu και στα Καντονέζικα kam kwat) σημαίνει χρυσό πορτοκάλι. Το κουμκουάτ ήταν αρκετά διαδεδομένο στην Κίνα και στην Ιαπωνία - μάλιστα η παλαιότερη περιγραφή του που σώζεται είναι σε κινέζικο κείμενο του 1178 μ.Χ., αλλά άγνωστο στη Δύση μέχρι το 1846. Εκείνη την χρονιά το έφερε στην Ευρώπη ο Robert Fortunel.

Το κουμκουάτ είναι μικρό δέντρο ή θάμνος, έχει ύψος που φτάνει τα 4 μέτρα και σήμερα καλλιεργείται στις εύκρατες και υποτροπικές περιοχές της γης για τον ομώνυμο καρπό του αλλά και ως διακοσμητικό φυτό. Ευδοκιμεί κυρίως στην Ιαπωνία, στην Κίνα και στην Φλόριντα των ΗΠΑ. Στη Χαβάη το δένδρο κουμκουάτ ανθίζει και βγάζει καρπούς συνέχεια, ενώ στον υπόλοιπο κόσμο τον Δεκέμβριο ο πράσινος καρπός γίνεται πορτοκαλί και η συγκομιδή των κουμκουάτ μπορεί να γίνει μέχρι τον Μάρτιο. Πρέπει να αναφέρουμε ότι τα κουμκουάτ είναι πιο ανθεκτικά στο κρύο από άλλα εσπεριδοειδή.

Ο καρπός της είναι στρογγυλός ή ωοειδής ανάλογα με το είδος και έχει διάμετρο που φτάνει τα 4 εκατοστά. Το χρώμα του είναι πορτοκαλί ή πορτοκαλοκίτρινο και η φλούδα του καρπού είναι αρωματική και έχει γλυκιά γεύση. Η σάρκα του καρπού δεν είναι ιδιαίτερα χυμώδης και η γεύση της είναι λίγο όξινη και γλυκιά με μικρούς σπόρους. Το κουμκουάτ μπορεί να φαγωθεί ωμό μαζί με τον αρωματικό φλοιό του, ο οποίος είναι και το πιο γευστικό μέρος του φρούτου. Επίσης το χρησιμοποιούμε για να φτιάξουμε νόστιμες συνταγές όπως κουμκουάτ γλυκό του κουταλιού, λικέρ από τα άνθη ή το φλοιό, μαρμελάδα και φρούτο γλασέ κουμκουάτ. 


Τα φύλλα του είναι σκουροπράσινα, λογχοειδή και στιλπνά, τα άνθη του μοιάζουν με αυτά της πορτοκαλιάς και είναι μικρά, οδοντωτά και φύονται μόνα τους ή σε μικρές ταξιανθίες.

Καλλιέργεια
Στην Ελλάδα το έφερε ο Άγγλος Μέρλιν. Το 1924 φύτεψε το πρώτο δέντρο κουμκουάτ στο αγρόκτημά του στην Κέρκυρα και από τότε άρχισε καλλιεργείται σε όλη την Κέρκυρα αλλά και αργότερα και στα άλλα Ιόνια νησιά. Ακόμη και σήμερα παράγονται κουμκουάτ στο Δήμο Θιναλίων της Κέρκυρας, από τον Αγροτοβιομηχανικό Συνεταιρισμό Νυμφών. Το κερκυραϊκό κουμκουάτ μάλιστα έχει αναγνωριστεί ως προϊόν προστατευόμενης γεωγραφικής ένδειξης. Το είδος που καλλιεργείται για τον καρπό του, κυρίως στην Κέρκυρα και στα άλλα Ιόνια νησιά, είναι το μαργαρίτα, που χρησιμοποιείται στη ζαχαροπλαστική, γίνεται γλυκό του κουταλιού και θαυμάσιο λικέρ. Ανθίζει στα μέσα του καλοκαιριού και ο πολλαπλασιασμός αλλά και η καλλιέργεια του είναι ίδια όπως τα άλλα εσπεριδοειδή.


fytokomia.gr/



Διαβάστε περισσότερα ...

Μπονσάι: γνωρίστε τα και καλλιεργήστε τα !




 
Η τέχνη για τη δημιουργία νάνων δέντρων, που είναι γνωστή με το γιαπωνέζικο όνομα "μπονσάι" (= καλό δέντρο, δέντρο του δίσκου), έχει πανάρχαιη κινέζικη προέλευση, αναδείχτηκε όμως και διαδόθηκε από τους Ιάπωνες. Αρχή της τέχνης αυτής είναι να δοθεί σ' ένα δέντρο που κανονικά φτάνει σε δεκάδες μέτρα ύψος, ένα λιλιπούτειο ύψος (όσο π.χ. και ένα κυκλάμινο) και, συγχρόνως, μια διάρκεια ζωής πολλών χρόνων (υπάρχουν τέτοια δέντρα ηλικίας 300 χρονών). Τα "μπονσάι" έχουν χονδρό και ροζιασμένο κορμό, ρίζες επίσης χονδρές με έξω από το χώμα το τμήμα τους που είναι κοντά στον κορμό, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τα γέρικα δέντρα που αναπτύσσονται ελεύθερα στη φύση, κλάδους στρεβλούς και εξ ίσου βασανισμένους αλλά υπέροχα ισοζυγισμένους και γενικά, εμφάνιση που δείχνει ότι πέρασαν, πραγματικά, πολλά χρόνια από πάνω τους για να δημιουργηθούν.



Όσο μεγάλη και αν είναι η ηλικία τους, τα "μπονσάι" μπορεί να διατηρήσουν τη φυσική τους όψη, ώστε να μην είναι μόνο πιστά αντίγραφα μεγάλων και γερασμένων δέντρων, αλλά και πραγματικά έργα τέχνης. Ειδικότερα στα πεύκα, δίνεται από τους ειδικούς στην τέχνη αυτή μια ελικοειδής σιλουέτα, που μοιάζει το φυτό σαν να κρέμεται πάνω από κάποιο γκρεμό, όπως ακριβώς συμβαίνει σε δέντρα που βρίσκονται στην πλαγιά ενός βουνού ή στα απόκρημνα βράχια μιας ακροθαλασσιάς.



Για να γίνουν, όμως, τα "μπονσάι" όχι μόνο πείρα αλλά και γνώση της μορφολογίας και οικολογίας του είδους που πρόκειται να νανοποιηθεί, ώστε να εξασφαλίζεται η διατήρησή του σε παρόμοιες συνθήκες κλίματος, εδάφους, τροφής, υγρασίας και φωτισμού, όπως στο φυσικό περιβάλλον που αναπτύσσεται το μητρικό είδος φυτού. με τη διαφορά ότι, στα "μπονσάι" όλα αυτά θα δοθούν με "τσιγκουνιά" από τη νεαρή τους ηλικία ακόμα, ώστε τα φυτά να διατηρούνται, απλώς, στη ζωή, ή μάλλον μεταξύ ζωής και θανάτου. Συγχρόνως κατά τη δημιουργία τους υποβάλλονται σε πολλές κακώσεις (στρέβλωμα, κοπή ριζών, κορφολογήματα κ.λπ..), ώστε το δέντρο, αντί να ανεβαίνει σε ύψος, να μένει "κατσιασμένο", το δε ύψος του να μη ξεπεράσει τις λίγες δεκάδες εκατοστά. Για όλα αυτά χρειάζεται, ακόμα, υπομονή και επιμονή.



Στην Ελλάδα το εμπόριο "μπονσάι" δεν είναι τόσο συστηματικό όσο στο εξωτερικό και λίγοι ερασιτέχνες ή επαγγελματίες καταγίνονται στη δημιουργία τέτοιων δέντρων. Τα τελευταία χρόνια όμως, υπάρχει αυξημένο ενδιαφέρον για τη γνωριμία της τέχνης αυτής. Γι' αυτό θα περιγράψουμε με λίγα λόγια τις αρχές της, με τη διευκρίνηση ότι χρειάζεται να περάσουν αρκετά χρόνια (τουλάχιστον είκοσι) για να αποκτήσει κανείς ένα "μπονσάι" με κάποια αξία καλλιτεχνική, από τα οποία τα 4-6 πρώτα είναι τα πιο δύσκολα ενώ τα υπόλοιπα το φυτό απλώς θα διατηρηθεί στη ζωή.



Κατάλληλα είδη.

Οι Ιάπωνες έχουν αποδείξει ότι "μπονσάι" μπορούν να γίνουν από 350 περίπου είδη και βοτανικές ποικιλίες δέντρων και θάμνων. Τα καλύτερα, όμως, γίνονται από είδη και ποικιλίες των κωνοφόρων και αυτό γιατί το φύλλωμά τους είναι πιο μικρό και ταιριάζει με τη σιλουέτα του νάνου δέντρου. Εκτός αυτού, μερικά κωνοφόρα (τούγια, γιουνίπερος, χαμαικυπάρισσος κ. α.) έχουν και νάνες ποικιλίες που μπορεί ευκολότερα να γίνουν απ' αυτές "μπονσάι".



Περισσότερο κατάλληλα απ' όλα τα κωνοφόρα είναι τα πεύκα και ιδιαίτερα μερικά είδη ξενικής προελεύσεως, γιατί ο κορμός τους είναι εύκαμπτος. Επίσης κατάλληλος είναι και ο Γιουνίπερος ο σινικός  (ξενικό είδος), ο τάξος, ο χαμαικυπάρισσος, ο κέδρος (Λιβάνου, γλαυκός, Θεοδάρα) και η κρυπτομέρια. Από τα κωνοφόρα της ελληνικής χλωρίδας κατάλληλα είναι το Πεύκο (Pinus silvestris), τα Ψευδοκυπαρίσσια και το "Κέδρο" (Γιουνίπερος ή Άρκευθος), καθώς και ο κοινός Γιουνίπερος.



Από τα άλλα αειθαλή δέντρα και θάμνους θεωρούνται περισσότερο κατάλληλα για νανοποίηση τα: Αζαλέα, Άκερ (Σφεντάμι και προπαντός το Γιαπωνέζικο Σφεντάμι), Βερβερίς, Γιασεμί κίτρινο, Γλυτσίνα, Δρυς (διάφορα είδη), Ίλεξ ή Ου, Ιτιά κλαίουσα, Καμέλια, Κάρπινος (Γαύρος), Κράταιγος, Κυδωνιάστρα διάφορα, Μηλιά (ανθομηλιά), Προύνος (Αμυγδαλιά, Βερικοκιά, Δαμασκηνιά κ.α. είδη), Ροδιά (και προπαντός η νάνος ποικιλία), Τάμαριξ (Αλμυρίκι), Τσιντόνια (Κυδωνιά η Ιαπωνική), Φορσύθια, Φτελιά (Καραγκάτσι) κ. α.



Φυτικό υλικό.

Τα φυτά, που θα χρησιμοποιηθούν για να δημιουργηθούν "μπονσάι", μπορεί να προέρχονται από:

- Δεντρύλλια που έχουν νανοποιηθεί αυτόματα στη φύση. Είναι η πιο γρήγορη μέθοδος για το σκοπό αυτό. Τέτοια φυτά μπορεί να βρεθούν σε ακροθαλασσιές, σε ορεινές και άγονες περιοχές και, προπαντός, όπου οι συνθήκες για την ανάπτυξη των φυτών γίνονται πάρα πολύ δύσκολες (από τη δριμύτητα του κλίματος τους δυνατούς αέρηδες ή από μεγάλη φτώχεια του εδάφους). Τα φυτά αυτά είναι ηλικιωμένα αλλά ατροφικά με ροζάρικους κορμούς και για να βρεθούν χρειάζεται επίμονο ψάξιμο στα πιο απρόσιτα μέρη. Χρειάζεται επίσης πολύ προσεκτικό ξερίζωμα που μπορεί να διαρκέσει και μήνες. Προτού φυτευτεί αφαιρείται η κυρία ρίζα και μετά τη φύτευση ελέγχεται η ανάπτυξη με κλάδεμα των κλάδων του δέντρου. Τα καινούρια βλαστάρια περιορίζονται πάλι με κλάδεμα, στρεβλώνονται και δένονται κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να επιτεθούν διάφορα σχήματα και να δημιουργηθούν καινούριες εντυπώσεις.

- Μικρά φυτά που αναπτύχθηκαν από σπόρους που φύτρωσαν μόνοι τους και έχουν καθυστερημένη ανάπτυξη επειδή βρίσκονται παραμελημένα (σε σχισμές βράχων, ανάμεσα από ξερολιθιές, στα όρια ενός κήπου ή χωραφιού κ.λπ.) Τα φυτά αυτά, που δεν πρέπει να είναι μεγαλύτερα σε ύψος από 15 - 20 εκ., ξεριζώνονται με προσοχή νωρίς την άνοιξη ή το φθινόπωρο με μικρή μπαλίτσα από χώμα στα κωνοφόρα και τα αειθαλή στις ρίζες τους.

- Μικρά φυτά, που αγοράζονται από κρατικά δασικά φυτώρια ή από ένα ιδιωτικό φυτώριο, περιορισμένης και καχεκτικής ανάπτυξης.

 - Έριζα φυτά που προέρχονται από μοσχεύματα για είδη που πολλαπλασιάζονται εύκολα με τον τρόπο αυτό (Τσιντόνια, Κυδωνιά, Ίλεξ ή Ου, Γιουνίπερος, Τάμαριξ (Αλμυρίχι), Κρυπτομέρια, Φορσύθια κ. α. Επίσης έρριζα φυτά που προέρχονται από πολλαπλασιασμό με καταβολάδες για ορισμένα είδη (Αζαλέα, Τσιντόνια, Γιασεμί γυμνανθές, Φορσύθια). Τα "μπονσάι" που προέρχονται από έρριζα μοσχεύματα και καταβολάδες γίνονται  γρηγορότερα, ζουν όμως λιγότερα χρόνια.



Η σειρά των εργασιών. 

Με οποιοδήποτε τρόπο, από τους παραπάνω, αποκτηθεί ένα νεαρό φυτάριο, αυτό δεν πρέπει να έχει ύψος παραπάνω από 15-20 εκ., ακολουθείται δε για τη δημιουργία του "μπονσάι" η παρακάτω σειρά ενεργειών:
 - Χρησιμοποιείται ένα δοχείο ανάβαθο, λ. χ. μια πήλινη γαβάθα ή ένα πλαστικό δοχείο που να έχει τρύπα για αποστράγγιση, στον πυθμένα του οποίου στρώνονται κομμάτια σπασμένης γλάστρας ή χαλίκι. Το δοχείο κατόπιν γεμίζεται με μίγμα φτωχό σε θρεπτικά στοιχεία (π.χ. 2 μέρη χώμα αμμουδερό, 2 μέρη άμμο, 1 μέρος φυλλόχωμα).

- Αφαιρείται με το δάχτυλο και προσεχτικά ένα μέρος από το χώμα πού περιβάλει τις ρίζες του φυτού, ώστε να μείνει αυτό που είναι στο κέντρο του ριζικού συστήματος και που είναι απαραίτητο για να πιάσει το φυτό. Κόβεται επίσης η κύρια ρίζα (πασσαλώδης, άτρακτος), ελαττώνεται στο μισό περίπου το μήκος των άλλων και κορυφολογείται επίσης ελαφρά το υπέργειο μέρος.

- Ακολουθεί η φύτευσή του στο δοχείο και επειδή αυτό δεν είναι βαθύ, στρώνονται οριζοντίως οι ρίζες, ώστε ο λαιμός του δενδρυλλίου να βρεθεί κατόπι στο χείλος του δοχείου και ύστερα σκεπάζονται οι ρίζες με λίγο χώμα που πιέζεται με τα δάχτυλα. Για να διατηρηθεί εύκολα το φυτό στη θέση αυτή και για να συμπληρωθεί, συγχρόνως το ντεκόρ τοποθετούνται δυο μικρές πέτρες διαλεγμένες με προσοχή, ώστε να έχουν διακοσμητική αξία, που να ακουμπούν απευθείας στις ρίζες. Γεμίζεται, κατόπι, το δοχείο ως ένα εκ. από τα χείλη, περίπου, με χώμα που πιέζεται δυνατά και στολίζεται στο τέλος η επιφάνεια με το σκέπασμά της με χαλίκια, βρύα κομμάτια από φλοιό κ.λπ και ακολουθεί πότισμα.
- Μετά τη φύτευση που γίνεται την άνοιξη ή το φθινόπωρο, πρέπει να περάσουν 3-4 μήνες, ώστε να εγκατασταθεί το φυτό καλά στην καινούρια του θέση ώστε να "ξεκινήσει" καλά η βλάστηση, και έπειτα να υποβληθεί το φυτό στην πρώτη μεταχείριση νανοποιήσεως. Αυτή συνίσταται στο κορυφολόγημα και στη στρέβλωση (στρίψιμο) για να πάρει τη μορφή του αληθινού "μπονσάι". Το στρέβλωμα του κυρίως βλαστού και των κλάδων, εξ άλλου, είναι απαραίτητο για να εμποδίζεται η άνοδος μεγάλης ποσότητας χυμού στο φύλλωμα, ώστε να περιοριστεί η ανάπτυξη του φυτού. Για να γίνει η στρέβλωση δένεται ένα κορδονέτο γύρω από το δοχείο, στο οποίο δένεται ένα λεπτό χάλκινο σύρμα ή ένας σπάγκος νάιλον, που τυλίγεται κατόπι σπειροειδώς στον κύριο βλαστό, σε τρόπο ώστε να γέρνει προς την οριζόντια θέση. Με άλλα δεσίματα απομακρύνονται οι κλάδοι στους οποίους δίνεται η επιθυμητή κρίση. Για να γίνει αυτό περιβάλλονται και αυτοί με χάλκινο σύρμα ή σπάγκο από νάιλον όπως ο κύριος βλαστός. Τα σύρματα ή οι σπάγκοι νάιλον θα μείνουν στη θέση τους επί ένα-δύο χρόνια, ώστε να ξυλοποιηθούν οι κλάδοι και ύστερα αφαιρούνται.



Το φυτό μας, είναι τώρα ένα νέο "μπονσάι" Γιουνίπερου, θα πρέπει όμως να περάσουν πολλά χρόνια για να χοντρύνει ο κορμός του και να γίνει ένα πραγματικά εκφραστικό "μπονσάι". Θα χρειαστεί και παρά πέρα υπομονή και επιμονή για μερικά χρόνια για να γίνει αυτό. Και μετά τα δεσίματα με σύρματα ή σχοινιά νάιλον ελέγχετε η εναέρια βλάστηση του φυτού με μικροκορυφολογήματα κ.α. Τα ποτίσματα θα γίνονται συχνά, αλλά με πολύ λίγο νερό κάθε φορά. Λιπάσματα διαλυμένα στο νερό θα χρησιμοποιούνται με πολλή σύνεση και σε πολύ μικρές ποσότητες. Κάθε χρόνο θα βγαίνει το φυτό από το δοχείο, θα γίνεται αφαίρεση λίγου χώματος, θα κόβονται οι χοντρές ρίζες και θα ξαναφυτεύεται. Σύγχρονος θα προστίθεται και λίγο καινούριο χώμα σε αντικατάσταση αυτού που αφαιρέθηκε. Για να δοθεί η εντύπωση της ηλικίας και στο νεαρό "μπονσάι", θα πρέπει να γυμνώνονται προσεκτικά από το χώμα οι ρίζες που είναι κοντά στον κορμό του δενδρυλλίου και να χαράζεται με μαχαιράκι ο κορμός, ώστε να ρυτιδωθεί σιγά-σιγά.



Μπονσάι με σπορά.
Οι επαγγελματίες για τη δημιουργία "μπονσαί" αρχίζουν, συνήθως, με σπορά σπόρων την άνοιξη, αφού προηγουμένως στρωματωθούν ή όχι (ανάλογα με το είδος) δε δοχεία διαμέτρου 2-3 εκ. που γεμίζονται με πολύ φτωχό μίγμα. Τα νεαρά φυτά ποτίζονται τακτικά όσο να αποκτήσουν ύψος μερικών εκατοστών και αμέσως αρχίζουν οι στερήσεις. Από τις τυχόν διακλαδώσεις τους διατηρείται η πιο αδύνατη.

Το φθινόπωρο για τα Κωνοφόρα και την άνοιξη για τα άλλα είδη γίνεται η πρώτη μεταφορά σε δοχείο μεγαλύτερο κατά μισό ως ένα εκατοστό και κόβεται η πασσαλώδης ρίζα. ανάλογα με την ανάπτυξη κάθε δύο-τρία χρόνια γίνεται και νέα μεταφορά σε μεγαλύτερο δοχείο, κατά την οποία αφαιρούνται ή κονταίνονται οι χοντρές ρίζες. Το νερό και τα ποτίσματα θα δίνονται πάντοτε με "τσιγκουνιά", γιατί το φυτό πρέπει να "λιμοκτονεί" για να νανοποιηθεί. Για να σταματήσει η ανάπτυξη και να πάρει το φυτό την επιθυμητή μορφή γίνονται και εδώ κορυφολογήματα και στρεβλώσεις του κορμού και των κλάδων.



Η εκλογή των δοχείων.
Η εκλογή του δοχείου, όπου θα διατηρηθεί ένα "μπονσάι" είναι το ίδιο σημαντική, γιατί συμπληρώνει την ομορφιά του φυτού. Αειθαλή δέντρα ζουν καλά σε μια απλή γλάστρα, αρμονικά δεμένη με το φυτό. Για δέντρα ευθυτενή, προτιμούνται ρηχές, ορθογώνιες ή ωοειδής γλάστρες. Για δέντρα που γέρνουν ή που κρέμονται τα κλαδιά τους, προτιμούνται τετράγωνες ή στρογγυλές, βαθιές γλάστρες, για να τονίζεται η εντύπωση των απόκρημνων βράχων. Οι άσπρες γλάστρες από πορσελάνη προτιμούνται για τα καλλωπιστικά φυτά, για να προβάλλονται καλύτερα τα πράσινα φύλλα τους και τα χτυπητά χρώματα των λουλουδιών τους.

Μπορεί, τέλος, στο ίδιο δοχείο να γίνει συνδυασμός λιλιπούτειων δέντρων και βράχων, αρμονικά δεμένων, ή και να φυτευθούν πολλά "μπονσάι" μαζί, ώστε να δημιουργηθεί η εντύπωση δάσους.



Η διατήρηση των "μπονσάι".

Τα "μπονσάι", επειδή προέρχονται από ανθεκτικά φυτικά είδη, είναι φυτά του ελεύθερου αέρα, που, καμιά φορά, καλλιεργούνται και σε ψυχρές σέρες. Παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον για την διακόσμηση των λεγόμενων "¨Γιαπωνέζικων κήπων", των βραχόκηπων (Rock gardens), για τις ταράτσες και τα μπαλκόνια. Αντίθετα, δεν μπορούν να διατηρηθούν για πολύ καιρό στα διαμερίσματα. Τα δέντρα χρειάζονται αρκετό ήλιο και καθαρό αέρα. Ωστόσο, δεν πρέπει να μένουν εκτεθειμένα στον καυτό ήλιο. Το χώμα τους πρέπει να στραγγίζει καλά, αλλά και να κρατάει, συγχρόνως, αρκετή υγρασία για να μην ξεραθούν οι ρίζες.


fytokomia.gr



Διαβάστε περισσότερα ...

Η νεα δημιούργια της εza ''Blue Island''




Αγροτικά Προϊόντα
H εzα πρότυπος ελληνική ζυθοποιία συνεχίζει να πρωτοπορεί λανσάροντας στην ελληνική αγορά μία νέα, φρέσκια καλοκαιρινή μπύρα. Η “Blue Island” αποτελεί το νέο δημιούργημα της εzα και πρόκειται για την πρώτη ελληνική καλοκαιρινή μπύρα, ιδανική για να σας ξεδιψάσει και να σας δροσίσει σε όλες τις καλοκαιρινές σας στιγμές. Συνδυάζοντας την υψηλή ποιότητα με την μοντέρνα συσκευασία ήρθε για να σας εκπλήξει και να σας χαρίσει ένα αξέχαστο καλοκαίρι! Μια νέα παγωμένη ελληνική μπύρα για το κλασικό καυτό ελληνικό καλοκαίρι. Αυτό είναι η Blue Island. Destination fun!





http://www.agrocapital.gr/
Διαβάστε περισσότερα ...

Η τομάτα στην διατροφή μας



Αγροτικά Προϊόντα
Η τομάτα μπαίνει στη διατροφή μας κάθε καλοκαίρι.Είναι ευεργετική για την υγεία μας καθώς είναι πλούσια σε βιταμίνες, μέταλλα και ιχνοστοιχεία που βοηθούν στην ρύθμιση του σακχάρου στο αίμα, στην δυσκοιλιότητα, καθώς και στην ρύθμιση της χοληστερόλης, ενώ έχει λίγες θερμίδες και αποτελεί ιδανική τροφή για άτομα σε δίαιτα.
Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ειναι καλύτερα να την καταναλώνουμε αφού έχει πρώτα μαγειρευτεί ενώ καποιοι άλλοι οτι θα πρέπει να την καταναλώνουμε όσο είναι φρέσκια.Καμία απο τις δυο απόψεις όμως δεν είναι απόλυτη.Oι λόγοι που θα πρέπει να τρώμε τομάτα είναι:

 1. Είναι γεμάτες βιταμίνη C, μια σημαντική θρεπτική ουσία που ισχυροποιεί το ανοσοποιητικό σύστημα. Τα δυο τρίτα της ημερήσιας ανάγκης μας στη βιταμίνη αυτή, καλύπτονται από δυο μέτριες τομάτες.

2. Περιέχουν μια σημαντική φυσική χρωστική ουσία που ονομάζεται λυκοπένιο και έχει αποδειχθεί ότι καταπολεμά τη γήρανση και έχει αντικαρκινικές ιδιότητες. Φαίνεται να είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικό κατά του καρκίνου του προστάτη και του παχέος εντέρου.

3. Το λυκοπένιο προστατεύει επίσης το γενετικό υλικό μας από τη φθορά και τις ασθένειες.

4. Οι τομάτες διεγείρουν την παραγωγή του αμινοξέος καρνιτίνη, ένα φυσικό θρεπτικό δομικό στοιχείο που έχει αποδειχθεί ότι επιταχύνει την ικανότητα του σώματος να καίει το λίπος, πάνω από 30%.

 5. Η έρευνα έχει δείξει ότι το λυκοπένιο που βρίσκεται στις τομάτες, όταν καταναλώνεται τακτικά, μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο καρδιακών παθήσεων κατά 29%.

6. Η έλλειψη του λυκοπενίου από τη διατροφή μιας γυναίκας σε εμμηνόπαυση, έχει συνδεθεί με την οστεοπόρωση.

7. Οι φρέσκες τομάτες και τα εκχυλίσματα τομάτας, έχουν αποδειχθεί ότι μειώνουν την ολική χοληστερόλη, την LDL χοληστερόλη και τα τριγλυκερίδια. Επίσης έχει αποδειχθεί ότι αποτρέπουν τη δημιουργία θρόμβων στο αίμα, που είναι ένας παράγοντας κινδύνου για την αθηροσκλήρωση.

8. Οι τομάτες περιέχουν επίσης κι άλλα πολύτιμα φυτοθρεπτικά συστατικά, όπως: β-καροτένιο, λουτεΐνη και ζεαξανθίνη, τα οποία βελτιώνουν την όραση και προστατεύουν τα μάτια από την εκφύλιση της ωχράς κηλίδας.

9. Είναι νόστιμες και μπορείτε να τις καταναλώσετε με διάφορους τρόπους: σε σάλτσες ζυμαρικών, σούπες, μαγειρευτά, σάντουιτς και φυσικά σε σαλάτες, ακόμη και σε χυμό.

10. Η τομάτα περιέχει άφθονο φολικό οξύ, που είναι απαραίτητο για την αναδόμηση και την αποκατάσταση των κυττάρων του οργανισμού. Όσοι παίρνουν φάρμακα, πίνουν πολύ αλκοόλ ή καταναλώνουν πολύ κρέας, όπως επίσης οι έγκυες γυναίκες και οι ηλικιωμένοι, είναι καλό να καταναλώνουν πολλές τομάτες, λόγω των αυξημένων αναγκών τους σε φολικό οξύ.

11. Οι τομάτες αποτελούνται σχεδόν αποκλειστικά από νερό και βιολογικές ουσίες. Είναι πολύ φτωχές σε θερμίδες και για το λόγο αυτό, αποτελούν μια έξοχη τροφή για αδυνάτισμα.

http://www.agrocapital.gr/
Διαβάστε περισσότερα ...

Φτιάχνω σκιάχτρα-Προστασία από ζώα και πουλιά


ΤΑ ΖΟΥΛΑΠΙΑ - ΤΑ ΣΚΙΑΖΟΥΡΙΑ - ΟΙ ΤΣΑΚΑΤΟΥΡΕΣ 



α') Ποιά ζώα βλάφτουν τά σπαρτά.
Όλα τά ζούμπερα (μικρά και μεγάλα ζώα)  είναι κίντυνος στά σπαρτά. Άπ τό μερμήγκι ως τ’ αλλο μεγαλύτερο ζουλάπι μέ τον καημένον τό γεωργό τά βάζουν. Άπ’ αυτόν αρπάζουν γιά νά ζήσουν.

 Καί πρώτα-πρώτα: Τον καιρό όπου είναι χλόη ακόμα τό σιτάρι κιντυνεύει απ’ τούς λαγούς. Πέφτουν στη σπαρμουδιά μέ τά μοΰτρα καί σάν σέ λειβάδι τους βόσκουν γιά νά χορτάσουν. Χειμώνας τότε καί τά μόνα χορτάρια πού βρίσκουν είναι τοΰ γεωργού τό σιτάρι. Μά καί σάν πατήση ή άνοιξη, λιμασμένα από την πείνα πέφτουν τά σκατζοχέρια καί οί χελώνες.ο Τρώνε τρώνε κι αυτά, ξεκάνουν τό σιτάρι ολότελα κάποτε. Κι όταν έρθη ο καιρός καί ψανίση η ξεραθή, σκυλιά, πουλιά, μυρμήγκια στο χωράφι πέφτουν σάν τά όρνια στο λέσι, μέρα καί νΰχτα μέσα βρίσκονται. Άπό τον ιδρώτα τοΰ κακόμοιρου τοΰ γεωργοϋ πίνουν, καί πίνουν αλύπητα. Έφτασε κι ό καιρός πού γίνονται οί όψιμιές.
Ασβοί, σκυλιά, κοράκια, καρακάξες, χελώνες,, σκατζοχέρια, όλα- όλα τά ρούπετα χύνονται μονοκοπανιά νά ξεμπερδέψουν τό καλαμπόκι ευθύς πού θα αρχίση νά γαλατώνη.
Καί στά βουνά, όπου φτωχά τά χωράφια, τί τό παράξενο κι αν ξεκάνουν κάποτε όλοτελα σιτάρι καί καλαμπόκι! Δέν αφήνουν σπειρί γιά σπειρί άφάωτο, νά βρή νά μαζέψη ό γεωργός!
Κι αυτό είναι πού τον έκαμε νά σκεφτή νάβρη τόν τρόπο νά προφυλάγη τις σπαρμουδιές του άπό φανερούς καί κρυφούς οχτρούς.

β') Τά σκιάχτρα.
Έχει παρατηρήσει, έμαθε κι άπό τούς παλιούς πώς τά ζουλάπια σκιάζονται τόν άνθρωπο, τρομάζουν όταν άκούσουν βρόντο. Φοβούνται άπό κάμποσα παράξενα σχήματα καί χρώματα.
Έτσι πήγε ο νοΰς του νά φτιάση τά σ κ ι ά χ τ ρ α. Παίρνει, ας ποϋμε, ενα παντελόνι καί τό γεμίζει άχερα. Τό κρεμάει από ψηλό ξύλο καταμεσής στο χωράφι. Παραπάνω απ’ αυτό τεντώνει κι ένα σακάκι. Καπελώνει την κορφή τοΰ ξύλου και σοϋ κορτίζει έναν ψεύτικο άνθρωπο. Τό πουλί, ο ασβός, τό κάθε ρούπετο, βλέποντάς τον, λέει μέ τό νοϋ του :
'Ο  ν ο ι κ ο κ ύ ρ η ς είναι! Τό πιάνει ο φόβος. Δέ ζυγώνει νά χαλάση τό χωράφι.
Έγώ είπα ένα είδος ψεύτικον άνθρωπο. Μπορεΐ όμως να φτιάση και μέ φουστανέλλα άνθρωπο, η κι όπως αλλιώς αυτός τόν φαντασθή- σκιάχτρο δά φτιάνει, ας ειν’ ό,τι νάναι !
Άλλοτε πάλι φτιάνει ασπράδια ασβεστώνοντας τά δέματα τοΰ χωραφιού, Τό ίδιο σάν ανθρώπους. Ασπράδι εδώ, ασπράδι παραπέρα, όλο ασπράδια. Σ’ οποία ξερολιθιά κι αν κοιτάξη τό ροΰπετο, βλέπει τό ασπράδι και φαντάζεται άνθρωπο μέ φουστανέλλα και φύγει όπου φύγει από τό φόβο.

Θά φτιάσω  σ κ ι α ζ ο ύ ρ ι α'. Έστησα ακιαζούρι, άκοϋς νά λένε οί γεωργοί.
Κάποτε περνώντας έξω από σπαρμουδιά βλέπει κανείς στην κορφή παλουκιοϋ μπημένο κάρακλο  γαϊδουρινό, γαϊδουροκοκκάλα η γουμαροκοκκάλα, όπως λένε, κάποτε κι από βόδι η άπ  ό,τι άλλο μεγάλο ζώο κάρακλο.
Επίσης μπορεΐ νά ίδή κρεμασμένη από κάπου μιά σκορδοπλεξάνα (πλέχτρα από σκόρδα). Αυτά δεν τά βάζουν οΐ γεωργοί για νά σκιάζοϋν τά ρούπετα, παρά γιά νά διώχνουν τό κακό. Νά πέφτουν απάνω τους τών οχτρών τά μάτια, κι όχι στο σιτάρι ή στο καλαμπόκι, μην τΰχη και τά αβασκάνουν. Έχει νά κάμη τό κακό μάτι στά σπαρτά, σοϋ λένε.

Τά όσα είπαμε παραπάνω σκιάχτρα τά φτιάνουν γιά τις άλουπές, γιά τούς λαγούς, γιά τούς ασβούς...γιά τά πουλιά είναι άχρηστα.
Πολλές φορές μάλιστα τά κοπροπούλια  (σπουργίτια), κοράκια κι άλλα πουλιά, όχι μόνο δέ σκιάζονται παρά πάνε καί κάθονται πάνω σ’ αυτά. Δέν τά χαμπερίζουν ολότελας. Τόσο τό καλύτερο γι’ αυτά τέτοια σκιάχτρα. Βρίσκουν κάτι μέσα στο άδεντρο χωράφι γιά νά σταθούν.


γ') Οί τσακατοΰρες.
Τά ξέρει αυτά ο γεωργός. Ξέρει όμως κι ένα άλλο. Τόν παραμικρό βρόντο άκουσε τό πουλί, πετάει τρομασμένο. Αυτή ή παρατήρηση τόν οδήγησε νά βρή άλλο είδος  σ κ ι ά χ τ ρ ο, την τσακατούρα. Νά κάνη κάθε ώρα καί στιγμή τσάκα! τσάκα ! Ν' άκούη τό πουλί τό βρόντο της καί νά φεύγη. 
Άλλες τσακατοΰρες κάνουν τράκα, τρούκα, τράκα, τ ρ ο ύ κ α, κι «καυ από αύτό' τις ώνόμασαν τρακατρούκες (έτσι λέγονται και τα γνωστά πυροτεχνήματα).

Μά γιά νά φτιαστή η τσακατοΰρα, μην τό νομίζης καί τόσο εύκολο. Χρειάζεται τέχνη, και τέχνη μεγάλη. Μά έννοια σου ό γεωργός πού καταφέρνει τό αλέτρι του, έμαθε νά καταφέρνη κι άλλα πολλά, και α αυτά κοντά καί την τσακατοΰρα.

Καρφώνει τέσσσερα ξύλα εξήντα πόντους τό καθένα, και φτιάνει ενα τετράγωνο τελάρο. 
Καί φαντάσου το ορθό. Κοντά στις κορφινές άγγωνές του, πάνω στα όρθάρια ανοίγει δυο τρύπες μεγάλες, ίσια νά περνάη ενα αδράχτι (αα) πού νά μπορή νά στριφογυρίζει σάν την ά ν ε μ ο δ ο ύ ρ α. Τα’ αδράχτι ξεπέχει κι απ’ τις δυο μεριές τοΰ τελάρου. Στη μιά μεριά καρφώνει κατακόρυφα ξυλένιον έλικα μέ σχήμα X, πού τόν ονομάζει φτερά (ββ).
Στη μέση τοΰ αδραχτιού δένει δυο σκοινιά σάν κλώσσια.

Στις άκρες τους κρεμάει βρονταλίδια σφαιρίδια ή πέτρες, τά κ ο υ ρ έ λ ι α πού τά λένε (γγ). 
Αυτά μέ τό στριφογΰρισμα τοΰ άδραχτιοΰ κουνιούνται καί χτυπούν πάνω στη σανίδα (δ), όπως λένε ένα τενεκέ σφηνωμένο ανάμεσα στά όρθάρια τοΰ τελάρου παρακάτω απ' τή μέση. Κοντά στις κάτω άγγωνές σφηνώνεται άπό ορθάρι σέ ορθάρι τό τιμόνι (ε) πού ξεπέχει κι άπό δώ κι άπό κεΐ κάμποσο.
Όλη αυτή ή μηχανή στηρίζεται σέ ενα μακρύ παλούκι (ζθ), μυτερό κάτω γιά νά μπήγεται στή γή. Καί ή πάνω του άκρη μπαίνει σέ μιά γουβίτσα (ζ) τοΰ τιμονιού. Γύρω σ’ αυτό τό παλούκι μπορεΐ νά στρεφογυρίζει το τελάρο δίχως καμμιά δυσκολία. Νά, ή στακατούρα.
 Τη στήνει ό γεωργός μπήγοντας τό παλούκι σέ ύψωμα, οπού είναι τό πιό ξάγναντο μέρος τοΰ χωραφιού του. Ώστε άπ’όθε κι αν ράξη (εμφανιστεί) τό ζουλάπι, αυτή φαίνεται. Άκούεται ο βρόντος της κιόλας πιο καλά άπό κεΐ.

Καί τώρα πώς δουλεύει ή στακατούρα: Όποιος κι αν τραβάη ο άνεμος, τό στρεφογυρίζει τό τιμόνι, και τό τιμόνι στριφογυρίζει τήν τσακατοΰρα. Με τό στρεφογΰρισμα τά κουρέλια άλλοτε ξεμακραίνουν κι άλλοτε σιμώνουν και κροΰνε τήν τενεκεδένια σανίδα. Τάγκ! τάγκ! τάγκ! τάγκ! Θαρρείς πώς άκοϋς χτυπήματα από βρονταρίδια, πού φτιάνουν γιά νά ρεκλαμάρουν τό εμπόρευμά τους οί ποτοπουλητάδες, κι άκοΰοντάς τα οί περαστικοί νά σιμώνουν από περιέργεια κι ετσι νά γίνωνται πελάτες στά δροσιστικά ποτά πού πωλοΰν τό καλοκαίρι.
Μέρα, νΰχτα τό ίδιο, διόλου ή τσακατοΰρα δεν παύει τό βρόντο. Πού νά ζυγώση απ’ τό φόβο του τό ρούπετο! πού νά μπή πουλί στο σπαρτό γιά νά τσιμπήση σπόρους.
Σε μερικά χωριά φτιάνουν νεροτσακατοΰρες, δηλαδή τσακατούρες πού μέ νερό κινούνται. Εννοείται πώς εκλέγουν εκεί πού έχει το νερό κρέμαση γιά νάχη δύναμη νά τις κινάη.

Υπάρχει κι άλλο είδος τσακατοΰρας, πού και μικρό παιδί νά τήν μπιχειριστή, τή φτιάνειτόσο εύκολη είναι. Κι όπως φαίνεται, αυτή θα είναι καί ή πρώτη τσακατοΰρα πού κατάφερε ό γεωργός πού έβαλε στο νού του νά σκιάζη τά ρούπ ετα. Ύστερώτερα τήν τελειποίησε καί τής έδωκε τή μορφή πού είδαμε παραπάνω.

Θέλεις νά τή φτιάσης, πάρε ξυλοστέφανο από κάδη. Όλόγυρά του κρέμασε μέ σκοινιά βρονταλίδια. Βλέποντάς το ό νοΰς σου πάει στον κηροπλάστη. Είδες εκείνος τι κάνει! Κρεμάει φυτίλια γΰρω σέ κόθρο από κόσκινο- έπειτα χΰνει στο κάθε φυτίλι λειωμένο κηρί καί φτιάνει τά κηριά τής εκκλησίας. Έτσι εΐναι κι ή τσακατοΰρα.

Τό στεφάνι αυτό κρέμασε το από ένα λιανό κλωνάρι δέντρου, τό ίδιο όπως κρεμάει κι ό κηροπλάστης τον κόθρο από κάπου. 'Οριζόντια θέλω νά πώ. Καταμεσής στο στεφάνι δάγκωσε έναν τενεκέ από πάφιλα. Αυτόν θά χτυπούν τά βρονταλίδια καί θά κάνουν τό βρόντο. Καί τώρα ποιά δΰναμη είναι κείνη πού τά κουνάει; Ή δΰναμη τοΰ αέρα. 
Όσο ήσυχα κι αν φυσάη ό αέρας, τό κλωνάρι θά κουνιέται πάνω και κάτω. Τό κρεμασμένο στεφάνι στρεφογυρίζει άπό τό κούνημα και τά βρονταλίδια άπό τό σείσιμο κροΰνε πάνω στον τενεκέ τσάκ τσάκ-τσάκ, άκούεται αδιάκοπα στην ερημιά τής εξοχής.

δ') Άλλα είδη σκιάχτρα.
Άλλο σκιάχτρο : Ό γεωργός παρατήρησε πώς τά πουλιά φοβούνται νά περάσουν άπό μέρος όπου εΐναι τεντωμένη κλωστή. Ή παρατήρηση αυτή τοΰ έδωκε άφορμή νά βρή κι άλλο είδος σκιάχτρο.
Όλόγυρα στό σπαρτό μπήγει παλούκια μέτρια στον ψήλο. Άπό παλούκι σέ παλούκι τεντώνει σκοινί σάν τηλεγραφικό σύρμα και ζώνει απ’ ολόγυρα τό χωράφι. Τά πουλιά βλέποντας τό σκοινί, δέ ζυγώνουν μυστήριο γιατί.

'Ως και γιά τήν πονηρή αλεπού βρήκε ό γεωργός σκιάχτρο.
Σκορπάει άχερα όλόγυρα στό σπαρτό κι έτσι φτιάνει μιά στράτα αχυρένια. Φόβος και τρόμος τής αλεπούς είναι αυτή ή στράτα. Έτυχε νά τήν ιδή ξαφνικά, τά χάνει. Ποιος ξέρει τι κακό βάνει στό νού της, και πισωδρομίζει.Γλυτώνει τό σπαρτό απ’ τήν επίσκεψή της.

Πηγή: Γεωργικά της Ρούμελης
Διαβάστε περισσότερα ...

Αρωνία: Aronia melanocarpa Γνωρίστε την καλλιέργεια του




http://blog.behnkes.com/wp-content/uploads/2010/07/Aronia-melanocarpa-Viking.jpg
Το φυτό Αρωνία ίσως δεν είναι γνωστό τους περισσότερους καλλιεργητές ή καταναλωτές. Ανήκει σε ένα από τα θρεπτικότερα φυτά (super food) και για τα Ελληνικά δεδομένα μπορεί να αποτελέσει άλλη μία εναλλακτική καλλιέργεια.


Το Φυτό Αρωνία Aronia melanocarpa, ανήκει στην Οικογένεια Rosaceae. Είναι ευρέως διαδεδομένη και ως Black choceberry

Η Αρωνία είναι φυλλοβόλος θάμνος και το ύψος του μπορεί να φτάσει τα 2 έως 2.5 μέτρα. Είναι πολύ ανθεκτικό φυτό σε ποικίλες εδαφοκλιματικές συνθήκες και το εύρος θερμοκρασιών της καλλιέργειας είναι από -25 έως + 40 βαθμούς κελσίου. Οι δε απαιτήσεις του σε θρεπτικά στοιχεία είναι πολύ περιορισμένη ενώ μπορεί να καλλιεργηθεί σε πολλούς τύπους εδαφών από αμμώδη έως αργιλώδη.

Το φυτό ανθίζει ανάλογα, από τον Ιούλιο έως τον Αύγουστο και ο καρπός ωριμάζει αργά το φθινόπωρο.
http://www.millernursery.com/image/plantPicFiles/SmallWebPics/aroniaMelanocarpaVarElataEP.jpg
Η καλλιέργεια του φυτού μπορεί να είναι γραμμική με αποστάσεις φύτευσης 1.20 μέτρα επί της γραμμής και 2.50 μέτρα μεταξύ των γραμμών. Συνολικά απαιτούνται 320 φυτά ανά στρέμμα.

http://www.ars-grin.gov/cor/presentations/Intergeneric%20Pomes%20HTML/IntergenericPomes_slide0053_image042.jpg

Η σπουδαιότητα του φυτού.

Ο καρπός της Αρωνίας περιέχει βιταμίνες :Α, Β1, Β2, Β3, Β5, Β6, Β9, C, E, K, P.
Το πιο χαρακτηριστικό της αρώνιας είναι ασύγκριτα η υψηλή περιεκτικότητα των ζωτικών πολυφαινολών της βιταμίνης p.
Η ιδιαίτερη περιεκτικότητα του φυτού σε πεκτίνη βοηθά στην απορρόφηση και την προστασία των οργανισμών από την ραδιενέργεια. Για αυτό τον λόγο στις Ανατολικές χώρες της Ευρώπης και στην πρώην ΕΣΣΔ ο καρπός της Αρωνίας χορηγείται σε εργάτες πυρηνικών εργοστασίων και κοσμοναύτες, πριν και μετά τις διαστημικές τους αποστολές.
Επιπλέον ο καρπός θεωρείται εξαιρετικά ωφέλιμος για τον ανθρώπινο οργανισμό αφού :
1. Ομαλοποιεί την αρτηριακή πίεση
2. Βοηθά στην καταπολέμηση της υπέρτασης 50ml χυμό 3 φορές την ημέρα. (Κλινικές δοκιμές)
3. Προλαμβάνει και αντιμετωπίζει μια σειρά από καρδιαγγειακά νοσήματα.
4. Ενισχύει τους συνδετικούς ιστούς.
5. Μειώνει τα επίπεδα των ορμονών του στρες.
6. Προκαλεί απελευθέρωση του ραδιόφωνου δραστικών ουσιών και βαρέων μετάλλων
7. Βοηθά την θεραπεία του καρκίνου.
8. Έχει Ισχυρές αντιοξειδωτικές δράσεις
9. Αυξάνει την ζωτικότητα του σώματος, υπερνικά νευρικές διαταραχές, και την κόπωση ,διεγείρει την ανάπλαση των μυών και των ιστών, το σχηματισμό του αίματος και το μεταβολισμό.
10. 'Εχει Αντισηπτικές ιδιότητες: Ισχυρό εργαλείο για την καταπολέμηση του ιού της γρίπης. Υψηλή περιεκτικότητα του ιωδίου οφέλη την ανάπτυξη στα παιδία. Ανακουφίζει από βρογχίτιδα.
11. Είναι Επωφελής για τις εγκύους, παιδιά, διαβητικούς, αθλητές και για ασθενείς που υποβάλλονται σε πολύπλοκες αγωγές.
12. Αντιμετωπίσει τις λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος.
13. Έχει Υποαλλεργικά αποτελέσματα: Χρησιμοποιείται σε γαστρίτιδα, αιμορραγία, αναιμία, ρευματισμούς.

Ο καρπός του φυτού Αρωνία μπορεί να καταναλωθεί σε μορφές
Μαρμελάδας - κρασιού- λικέρ- χυμού- καρπός νωπός και κατεψυγμένος

Σήμερα στον κόσμο καλλιεργούνται 54.000 στρέμματα στην Ρωσία αλλά και σε μικρότερες εκτάσεις στον Καναδά και την Αμερική. Το Εθνικό κέντρο Γεωργικών ερευνών έχει μελετήσει την καλλιέργεια της Αρωνίας στην Ελλάδα και μελέτες δείχνουν ότι η καλλιέργεια του σε ευρύτερη κλίμακα είναι εφικτή στην χώρα μας.




Από το e-geoponoi.gr


Διαβάστε περισσότερα ...

Χρειάζεται… υπομονή για το ελληνικό γαϊδουρινό γάλα




Χρειάζεται… υπομονή για το ελληνικό γαϊδουρινό γάλα

Μια εναλλακτική διέξοδο στον κλάδο της… ονοτροφίας αναζήτησαν κι επέτυχαν δυο αδέρφια από το νομό Αργολίδας, που δημιούργησαν μονάδα εκτροφής γαϊδουριών. Σκοπός τους, η παραγωγή γάλακτος και η διάθεσή του στην εγχώρια αγορά ως τυποποιημένο γαλακτοκομικό προϊόν. Στην προσπάθειά τους αυτή, ωστόσο, δεν είναι λίγα τα εμπόδια που συναντούν, κυρίως γραφειοκρατικά.
Σε μία έκταση πενήντα στρεμμάτων, γεμάτη με ελιές, βρίσκεται η μονάδα παραγωγής γαϊδουρινού γάλακτος του κ. Σπύρου Οικονόμου κοντά στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου στην Αργολίδα. Ο κ. Οικονόμου με τον αδερφό του Γιώργο εκτρέφει στη μονάδα 30 γαϊδουράκια, τα οποία είναι σταβλισμένα στο κέντρο του ελαιώνα και ελεύθερα να κινούνται και να βόσκουν στην ελληνική γη και σε πείσμα της τάσης και των επιστημονικών δεδομένων, που δείχνουν ότι ο πληθυσμός των γαϊδουριών παρουσιάζει μείωση στην Ελλάδα.

Όπως αναφέρει ο Γιώργος Οικονόμου πρόκειται ίσως για τη μοναδική οργανωμένη προσπάθεια εκτροφής των συμπαθών τετράποδων σε πανελλαδικό επίπεδο. Κι αυτό δεν είναι τυχαίο, υποστηρίζει ο νέος σε ηλικία αγρότης, από την Πελοπόννησο, Γιατί, όπως εξηγεί, «αν αναζητήσει κανείς τη νομοθεσία που διέπει τέτοιου είδους προσπάθειες, που έχουν να κάνουν με την ίδρυση δηλαδή τυποποιητικής μονάδος, για το γάλα που παράγουν τα γαϊδούρια, δεν θα μπορέσει να βρει ιδιαίτερα πράγματα, καθώς η ελληνική πολιτεία δεν έχει φροντίσει για κάτι τέτοιο ανέκαθεν».

«Και είναι πράγματι να απορεί κανείς», επισημαίνει ο νέος επιχειρηματίας, «πως κάποιος έχει τη δυνατότητα να εισάγει το γαϊδουρινό γάλα από το εξωτερικό, ωστόσο δεν μπορεί κάποιος να «στήσει» επιχείρηση στην Ελλάδα». Μπροστά σ’ αυτή τη δύσκολη κατάσταση, τα δυο αδέρφια παράγουν το γάλα, αρμέγοντας τα ζώα τρεις φορές την ημέρα.

Στη συνέχεια το γάλα αποστραγγίζεται και εμφιαλώνεται σε μπουκάλια των 200 γραμμαρίων, που πληρούν όλες τια απαραίτητες προδιαγραφές ποιότητας.

Τα δείγματα, μάλιστα, αποστέλλονται για ανάλυση, ενώ το γάλα καταψύχεται στους -18 βαθμούς Κελσίου.

Σ’ αυτές τις συνθήκες φυλάσσεται μέχρι την πώλησή του. «Η ημερήσια παραγωγή είναι 20 κιλά περίπου», καταλήγει ο κ. Οικονόμου, ζητώντας τη συμπαράσταση της πολιτείας.

ΑΠΘ: Καμπανάκι κινδύνου για εξαφάνιση

Με τους πληθυσμούς όνων στην Ελλάδα έχει ασχοληθεί διεξοδικά η ερευνητική ομάδα της Κτηνιατρικής Σχολής Θεσσαλονίκης, με συντονιστή τον αναπληρωτή καθηγητή Γεώργιο Αρσένο.
Ιδιαίτερη σημασία έχει το γεγονός ότι ο πληθυσμός των ελληνικών όνων είναι πλέον κάτω από τις 13.000, όταν μόλις δεκαπέντε χρόνια πριν ήταν 95.000.

Επίσης είναι αδιευκρίνιστο σε ποιες φυλές ανήκουν τα εναπομείναντα ζώα, ενώ καμία από τις εγχώριες φυλές όνων δεν περιλαμβάνεται στον κατάλογο απειλούμενων φυλών του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας (F.A.O), ο οποίος αποτελεί την παγκόσμια βάση αναφοράς.

Τα οφέλη

Με δεδομένη την ευρωπαϊκή εμπειρία, όπου το γαϊδουρινό γάλα χρησιμοποιείται κυρίως για την παραγωγή καλλυντικών, αλλά και για ανθρώπινη κατανάλωση, στην έρευνα παρουσιάζονται στοιχεία από την ελληνική πραγματικότητα των υφιστάμενων μονάδων παραγωγής γαϊδουρινού γάλακτος και αναλύονται οι προοπτικές αυτής της καινοτόμου δραστηριότητας.

Είναι γεγονός ότι στη διαθέσιμη επιστημονική βιβλιογραφία παρατηρείται μια έντονη ερευνητική δραστηριότητα με αντικείμενο το γαϊδουρινό γάλα. Μόνο την τελευταία πενταετία έχουν δημοσιευτεί 60 περίπου επιστημονικές εργασίες αποκλειστικά για το γαϊδουρινό γάλα. Οι εργασίες αυτές υποδηλώνουν, ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως εναλλακτική λύση για τα βρέφη που παρουσιάζουν δυσανεξία στο αγελαδινό γάλα και σε επιλεγμένες περιπτώσεις αλλεργίας, αλλά και ως προληπτικό μέτρο για μια σειρά από παθήσεις ενηλίκων ατόμων.

Από τα στοιχεία για τη χημική σύνθεση του γαϊδουρινού γάλατος και τις αναλύσεις, που έχουν πραγματοποιηθεί, προκύπτει ότι είναι σχετικά φτωχό σε ολικά στερεά (8 έως 10%) και πρωτεΐνες (1,5 έως 1,8%) ενώ έχει υψηλή περιεκτικότητα σε λακτόζη (6 έως 7%).

Η λιποπεριεκτικότητά του κυμαίνεται από 0,28% έως και 1,82% και εξαρτάται από την εποχή του έτους. Η ημερήσια γαλακτοπαραγωγή μιας γαϊδούρας κυμαίνεται από 0.9 έως 1.7 λίτρα, ενώ η μέση ετήσια ποσότητα είναι 489±36 λίτρα με μέση διάρκεια αρμέγματος 295±12 μέρες.

Θα πρέπει να τονιστεί ότι, όλες οι επιχειρήσεις με γαϊδούρια που έγιναν στο εξωτερικό βασίστηκαν αποκλειστικά στην ιδιωτική πρωτοβουλία και την ευρηματικότητα των δημιουργών τους.

Σήμερα, εκτρέφονται στην Ελλάδα περίπου 14.600 γαϊδούρια. Στη Θεσσαλία εκτρέφονται 801 γαϊδούρια, σύμφωνα με στοιχεία που υπάρχουν για τους νομούς Τρικάλων, Καρδίτσας και Μαγνησίας, ενώ για το νομό Λάρισας δεν υπάρχουν δηλωμένα ζώα.

Φυσικό αντιβιοτικό, το γαϊδουρινό γάλα

Οι αρχαίοι έλληνες το θεωρούσαν άριστη θεραπεία για διάφορες ασθένειες, οι Ρωμαίοι το εξυμνούσαν ως ένα… ποτό πολυτελείας.

Ο Ιπποκράτης το συνιστούσε για όλα τα είδη των ασθενειών και των παθήσεων.

Το γαϊδουρινό γάλα ήταν πολύτιμο για τους αρχαίους έλληνες, αφού είναι πολύ θρεπτικό, δεν χρειάζεται παστερίωση και θεωρείται ότι είναι το πιο κοντινό γάλα στο μητρικό γάλα του ανθρώπου.

Περιέχει περισσότερη λακτόζη και λιγότερα λιπαρά από το αγελαδινό και χαρακτηρίζεται από μια γλυκιά, ελαφριά γεύση. Επίσης, είναι πολύ πιο εύπεπτο απ’ όλα τα είδη γάλακτος.

Μια πλούσια ποικιλία βιταμινών το καθιστούν ελκυστικό τόσο για κατανάλωση όσο και για την περιποίηση της επιδερμίδας.

http://www.paseges.gr

Διαβάστε περισσότερα ...

ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΤΕ ΠΑΡΑΘΑΛΑΣΣΙΟ ΑΓΡΟΤΕΜΑΧΙΟ ΑΠΟ 7000€ ΣΤΗ ΝΕΑ ΠΟΤΙΔΑΙΑ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ