Τους αρέσει να τρέφονται με ένα πολύ κοινό παράσιτο, την αφίδα (μελίγκρα).
Η προνύμφη δεν μοιάζει καθόλου με το ενήλικο σκαθάρι, είναι σαν αλιγάτορας στην εμφάνιση και δεν έχει φτερά.
Μία πασχαλίτσα θα φάει περίπου 5000 αφίδες στη διάρκεια της ζωής της.
Τα έντομα αυτά δεν προκαλούν καμία βλάβη στον άνθρωπο ή στα ζώα συντροφιάς.
Δεν δαγκώνουν, ούτε τσιμπούν, δεν προκαλούν διαρθρωτικά προβλήματα στα σπίτια μας, ούτε μολύνουν με ασθένειες τα τρόφιμα και τον ρουχισμό.
Οι πασχαλίτσες δεν έχουν φυσικούς εχθρούς, εξαιτίας μιας υγρής ουσίας που εκκρίνουν από το σώμα τους, η οποία μυρίζει άσχημα και καθιστά άσχημη τη γεύση τους για οποιοδήποτε άλλο έντομο, πουλί, ή ζώο.
Συνήθως ζουν σε δέντρα και θάμνους, αλλά καθώς πλησιάζει ο χειμώνας πετούν πάνω από τα δέντρα αναζητώντας προστατευμένα σημεία για να περάσουν το χειμώνα μαζί. Προσελκύονται από κτήρια με φωτεινά χρώματα, και ακόμη περισσότερο από το έντονο φως, γι 'αυτό τείνουν να συγκεντρώνονται στις ηλιόλουστες πλευρές των κτισμάτων.
Για να προσελκύσουν η μία την άλλη σε μια ιδανική τοποθεσία, εκκρίνουν μια χημική ουσία γνωστή ως «συναθροιστική φερομόνη», που λειτουργεί ως «χημικός χάρτης».
Μόλις η ομάδα σχηματιστεί, αρχίζουν να αναζητούν καταφύγιο και γι 'αυτό μπαίνουν στα κτήρια, και πάνε σε οποιαδήποτε πλευρά του, όχι μόνο στην ηλιόλουστη.
Μπορούν να βρεθούν στις ρωγμές των θεμελίων, στις στέγες, γύρω από τα κουφώματα, σε σωρούς ξύλων, σε σοφίτες ή φωτιστικά σώματα, ανοίγματα εξαερισμού και άλλα ασφαλή σημεία.
Καθώς ο χειμώνας τελειώνει σιγά-σιγά, αναδύονται όσο ζεσταίνουν οι ημέρες και συναθροίζονται πάλι για να ζευγαρώσουν.
Ύστερα πετούν μακριά στα δέντρα και τους θάμνους για να γεννήσουν τα αυγά τους και να ξεκινήσουν και πάλι τη διατροφή τους.
Η φάση ζευγαρώματος συνήθως διακόπτεται τη νύχτα όταν η θερμοκρασία πέσει.
Μετά από μια με δύο εβδομάδες τα περισσότερα από τα σκαθάρια έχουν εμφανιστεί, έχουν ζευγαρώσει και επιστρέψει πίσω στα δέντρα και τους θάμνους.
http://www.en-gr.com
