Όσοι ρίχνουν ένα καβούρι ή ένα αστακό ζωντανό στη φωτιά, θα πρέπει να το ξανασκεφτούν, καθώς μια νέα βρετανική επιστημονική έρευνα παρέχει νέες ενδείξεις ότι τα μαλακόστρακα (καβούρια, γαρίδες, αστακοί, καραβίδες) νιώθουν πόνο. Οι επιστήμονες ζητούν το θέμα να αντιμετωπισθεί πλέον πιο σοβαρά και να τεθούν από τις αρμόδιες Αρχές κανονισμοί προστασίας κατά τη μεταχείριση αυτών των ζώων, που έχουν την ατυχία να αποτελούν εκλεκτά εδέσματα για τους ανθρώπους.
Οι ερευνητές, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό πειραματικής βιολογίας "Journal of Experimental Biology", σύμφωνα με το BBC, έκαναν πειράματα με καβούρια, τα οποία υπέβαλαν σε μικρά ηλεκτρικά σοκ. Τα καβούρια αντιδρούσαν στις ηλεκτρικές εκκενώσεις και, επιπλέον, στη συνέχεια προσπαθούσαν να τις αποφύγουν, όπως μετέδωσε το Αθηναϊκό Πρακτορείο.
Προηγούμενες μελέτες με γαρίδες από τους ίδιους ερευνητές έχουν καταλήξει σε παρόμοιο συμπέρασμα, όσον αφορά το κατά πόσο αυτά τα ζώα αισθάνονται τον πόνο. Οι Βρετανοί επιστήμονες, για μια ακόμη φορά, καλούν την αλιευτική βιομηχανία, τον κλάδο εστίασης και τους καταναλωτές να αναθεωρήσουν τη συμπεριφορά τους απέναντι σε αυτά τα θαλάσσια είδη.
Ο πόνος είναι υποκειμενική εμπειρία και η μελέτη του στα ζώα, ειδικά στα ασπόνδυλα όπως τα καβούρια, ανέκαθεν δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Όμως το νέο ειδικά σχεδιασμένο πείραμα φαίνεται να δείχνει ότι τα μαλακόστρακα όντως πονάνε. Τα ζώα μάθαιναν από το δυσάρεστο ηλεκτρικό ερέθισμα και μετά έκαναν ό,τι μπορούσαν για να το αποφύγουν, αναζητώντας καταφύγιο σε απόμερα μέρη.
Οι Βρετανοί επιστήμονες πιστεύουν ότι όλα τα δεκάποδα μαλακόστρακα (συμπεριλαμβανομένων των αστακών και των καραβίδων) πονάνε, γι’ αυτό, όπως είπαν, πρέπει να υπάρξουν κανονισμοί προστασίας αυτών των ζώων από απαράδεκτες και επώδυνες πρακτικές, όπως π.χ. να κόβονται οι δαγκάνες από τα ζωντανά καβούρια και μετά αυτά να πετάγονται πάλι στο νερό.
Εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Αρχής Ασφάλειας Τροφίμων (EFSA) δήλωσε ότι ενώ ο Οργανισμός αναγνωρίζει πως τα ψάρια μπορούν να νιώσουν πόνο, στην περίπτωση των μαλακόστρακων δεν υπάρχει ανάλογη παραδοχή, καθώς, όπως είπε, το ζήτημα παραμένει υπό αμφισβήτηση και εξαρτάται από την ερμηνεία που δίνει κανείς στα στοιχεία των επιστημονικών ερευνών.
«Από φιλοσοφική άποψη είναι αδύνατο να αποδείξει κανείς με απόλυτο τρόπο ότι ένα ζώο νιώθει πόνο. Όμως υπάρχουν διάφορα κριτήρια που δείχνουν αν βιώνεται ή όχι πόνος. Δεν ξέρω τι γίνεται στο μυαλό ενός καβουριού. Όμως αυτό που μπορώ να πω είναι ότι η όλη συμπεριφορά του ξεπερνά το απλό αντανακλαστικό και ταιριάζει με όλα τα κριτήρια του πόνου», σχολίασε ο καθηγητής Έλγουντ. Όπως είπε, η μελλοντική έρευνα θα αναζητήσει νέες αποδείξεις για το αίσθημα του πόνου, ψάχνοντας για ορμονικές και άλλες βιοχημικές αλλαγές στα μαλακόστρακα εξαιτίας του στρες που βιώνουν, όταν πονάνε.
real.
Ένα από τα σημαντικότερα σύμβολα της Αφρικής, το λιοντάρι, κινδυνεύει να σβήσει οριστικά από τον χάρτη, όπως τουλάχιστον αναφέρεται στην έρευνα της βρετανικής ΜΚΟ Lionaid.
Τα νούμερα που έδωσε στη δημοσιότητα η οργάνωση είναι σοκαριστικά: σήμερα υπάρχουν ελεύθερα 15.000 λιοντάρια, έναντι 200.000 πριν από μόλις 30 χρόνια. Σε 25 χώρες το ζώο έχει εξαφανιστεί τελείως, ενώ σε άλλες 10 τελεί υπό εξαφάνιση.
Χειρότερη είναι η κατάσταση στις δυτικές και κεντρικές περιοχές της Αφρικής, όπου μόλις μετά βίας επιβιώνουν 615 λιοντάρια.
«Στις δυτικές περιοχές της Αφρικής το είδος είναι εντελώς απροστάτευτο» λέει ο Πίτερ Κατ, βιολόγος και διευθυντής της Lionaid.
Ο ίδιος εξηγεί ότι στις περιοχές αυτές υπάρχει τρομερή φτώχεια, αλλά και έλλειψη πολιτικής βούλησης για την προστασία του είδους. Επιπλέον στις περιοχές αυτές δεν έχει αναπτυχθεί ιδιαίτερα ο τουρισμός.
Αντίθετα σε χώρες όπως η Ζάμπια, στη δυτική Αφρική, τα πράγματα είναι ασφαλώς καλύτερα: «Έχουν συνειδητοποιήσει ότι ένα λιοντάρι αξίζει περισσότερο ζωντανό, παρά νεκρό. Ο τουρισμός που φέρνει στη χώρα η παρουσία του συγκεκριμένου ζώου δημιουργεί έσοδα 2 εκατ. ευρώ» εξηγεί ο Κατ.
Η ίδια οργάνωση κρούει το καμπανάκι του κινδύνου, λέγοντας ότι η εξαφάνιση του λιονταριού θα σημάνει την εξαφάνιση ενός κομματιού από την κουλτούρα της Αφρικής. «Αν χαθεί αυτό το ζώο, θα χαθεί ένα κομμάτι από την ίδια την καρδιά της» καταλήγει ο Πίτερ Κατ.
in.
Πλημμύρες, ξηρασίες και θερμοκρασίες σε τιμές – ρεκόρ συνθέτουν σύμφωνα με πολλούς ειδικούς την εικόνα της κλιματικής αλλαγής παγκοσμίως. Στην κλιματική αλλαγή αποδίδουν και κάποιοι ειδικοί το ελληνικό καλοκαίρι του 2012, το πιο θερμό τα τελευταία 115 χρόνια. Επικίνδυνα φαινόμενα όμως επικρατούν και τα τελευταία 24ωρα στη χώρα μας με έντονες βροχές, καταιγίδες και χιονοπτώσεις στον ηπειρωτικό κορμό. Η κακοκαιρία, που συνοδεύεται από θυελλώδεις ανέμους έως 9 μποφόρ, θα κορυφωθεί σήμερα στη Θράκη, στην Ανατολική Στερεά και την Αττική, την Εύβοια, την Ανατολική και Νότια Πελοπόννησο, την Κρήτη, τις Κυκλάδες, τα Δωδεκάνησα.
Τις μεγάλες επιπτώσεις από την αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας βιώνει ήδη η Αμερική. Αυτές οι επιπτώσεις, που στο άμεσο μέλλον αναμένεται να λάβουν ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις, οφείλονται κατά κύριο λόγο στην κλιματική αλλαγή που προκαλεί η ανθρωπογενής δραστηριότητα και ιδίως η καύση ορυκτών πόρων, σύμφωνα με το προσχέδιο της έκθεσης που συνέταξαν 240 επιστήμονες για λογαριασμό της αμερικανικής κυβέρνησης. Η έκθεση με τον τίτλο «Αποτίμηση του κλίματος των ΗΠΑ» συντάσσεται βάσει νόμου κάθε τέσσερα χρόνια, και σύμφωνα με το προσχέδιο που ανακοινώθηκε την περασμένη Παρασκευή, η αυξημένη εκδήλωση τυφώνων και πλημμυρών, οι παρατεταμένες ξηρασίες, και το λιώσιμο των πάγων έχουν ήδη μεγάλο αντίκτυπο στη ζωή των κατοίκων της Αμερικής.
«Αν η μεγαλύτερη οικονομία στη Γη βιώνει ήδη την πίεση της κλιματικής αλλαγής και φοβάται για τις επιπτώσεις στο άμεσο μέλλον, τότε άλλα έθνη βρίσκονται αντιμέτωπα με ένα ζοφερό μέλλον αφού οι θερμοκρασίες συνεχίζουν να ανεβαίνουν χάρη στα αέρια του θερμοκηπίου που εξακολουθούν να συσσωρεύονται στην ατμόσφαιρα», παρατηρούν ειδικοί.
Η έκθεση μεταξύ άλλων επισημαίνει ότι 13 αμερικανικά αεροδρόμια μπορεί να πλημμυρίσουν από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας και ότι δισεκατομμύρια δολάρια θα απαιτηθούν για την αποκατάσταση ζημιών στο οδικό δίκτυο της Αλάσκας, σε αγωγούς νερού και αποχετευτικά συστήματα, σε κτίρια και αεροδρόμια όπου το λιώσιμο πάγων διαβρώνει το έδαφος. Πρόκειται για φαινόμενα που δεν αφορούν μόνο τις ΗΠΑ, αλλά θα κληθούν να τα αντιμετωπίσουν όλα τα κράτη.
Πατήστε πάνω στην εικόνα και διαβάστε το δημοσίευμα της εφημερίδας «ΤΑ ΝΕΑ»
ΤΑ ΝΕΑ
Διαβάστε περισσότερα ...
Τα έντομα κινούνται παντού και μπορούν να είναι τα μάτια και τα αυτιά του ανθρώπου σε επικίνδυνες καταστάσεις και περιβάλλοντα.
Αυτή είναι η σκέψη πίσω από τα έντομα cyborg, η δημιουργία των οποίων έχει δρομολογηθεί σε εργαστήριο από ερευνητές του πανεπιστημίου του Michigan.
Τα έντομα αυτά θα είναι εφοδιασμένα με εμφυτευμένα ηλιακά κύτταρα και μπαταρίες λεπτού φιλμ καθώς και με ειδικά πιεζοηλεκτρικά και θερμοηλεκτρικά στοιχεία τα οποία παίρνουν ενέργεια από την κίνηση των φτερών και την ανάπτυξη θερμότητας.
Όλα αυτά τα στοιχεία μαζί παράγουν αρκετό ηλεκτρικό ρεύμα ώστε να λειτουργήσουν οι κάμερες, τα μικρόφωνα, οι αισθητήρες και ο υπόλοιπος εξοπλισμός παρακολούθησης που μοντάρεται πάνω στα έντομα.
Η επόμενη πρόκληση είναι πώς θα κατευθύνει και θα ελέγχει κανείς τα έντομα. Πάνω σ’ αυτό εργάζεται ο αμερικανικός στρατιωτικός τομέας έρευνας DARPA με μια τεχνολογία που ονομάζεται HI-MEMS (Hybrid Micro Electromechanical System), με την οποία διεγείρονται τα νεύρα, οι μύες και τα αισθητήρια όργανα του ζώου.
Οι ερευνητές προσδοκούν ότι ένας συνδυασμός των τεχνικών αυτών, σ’ ένα όχι και τόσο μακρινό μέλλον, θα δημιουργήσει τηλεκατευθυνόμενα έντομα που, εκτός των άλλων, θα παρακολουθούν και θα εξερευνούν περιοχές που έχουν υποστεί καταστροφές. Σε καιρό πολέμου τα ζωντανά ρομπότ θα είναι ιδανικά για αναγνωρίσεις και για κατασκοπεία πίσω από τις γραμμές του εχθρού.
scienceillustrated.
Ο αρσενικός ιππόκαμπος προστατεύει τα αυγά μέχρι να ολοκληρωθεί η εκκόλαψη. Έπειτα από ένα προχωρημένο χορό ζευγαρώματος το θηλυκό βάζει τα αυγά του σε μια υποδοχή που έχει το αρσενικό στην κοιλιά του.
Η μεταφορά των αυγών γίνεται όταν και οι δύο ιππόκαμποι ενώνουν τις ουρές τους τυλίγοντας τη μία γύρω από την άλλη. Το εσωτερικό της υποδοχής στο σώμα του αρσενικού είναι από μαλακό ιστό ο οποίος διογκώνεται και μετατρέπεται σ’ ένα είδος μήτρας αφού εισέλθουν τα αυγά. Στη συνέχεια εκκολάπτονται από τον αρσενικό ιππόκαμπο.
Ο «χρόνος επώασης» ποικίλλει γιατί εξαρτάται από το είδος του ιππόκαμπου. Κρατάει από 9 μέχρι και 45 μέρες. Όταν πια τα αυγά έχουν ολοκληρώσει την ανάπτυξή τους, σκληρή δουλειά περιμένει τον αρσενικό ιππόκαμπο. Κάνει μια τρύπα στην υποδοχή και μαζεύει με δύναμη τους μυς της κοιλιάς του ώστε λόγω της πίεσης να πεταχτούν προς τα έξω τα μικρά τα οποία είναι μικρά αντίγραφα των ενήλικων ιππόκαμπων.
Συνήθως ένας αρσενικός ιππόκαμπος «γεννάει» 100 με 300 μικρά, αλλά στα μικρότερα σε μέγεθος είδη γεννιούνται μόλις πέντε μικρά. Στα μεγαλύτερα είδη μπορεί να γεννηθούν μέχρι και 2.000 μικρά. Το μήκος των μικρών όταν εξέρχονται από το θύλακα είναι μεταξύ 2 και 20 χιλιοστών. Στη συνέχεια αφήνονται να τα καταφέρουν μόνα τους καθώς ο αρσενικός ιππόκαμπος δεν τους παρέχει περαιτέρω φροντίδα.
scienceillustrated.
Η οπτική ικανότητα των ζώων εξαρτάται από το αν είναι δραστήρια την ημέρα ή τη νύχτα. Γι’ αυτό ορισμένα ζώα βλέπουν καλύτερα την ημέρα, ενώ άλλα βλέπουν καλύτερα τη νύχτα.
Τα νυκτόβια ζώα έχουν συνήθως μεγάλα μάτια σε σχέση με το σωματικό τους μέγεθος. Ήδη πρόκειται για πλεονέκτημα γιατί τα μεγάλα μάτια συλλαμβάνουν περισσότερο από το ασθενικό φως της νύχτας. Η καλή νυχτερινή όραση ενισχύεται από το γεγονός ότι ο αμφιβληστροειδής των νυκτόβιων ζώων περιέχει σχετικώς πολλά ραβδία που καταγράφουν φωτόνια σε χαμηλές φωτεινές εντάσεις.
Τέλος, τα περισσότερα νυκτόβια έχουν πίσω από τον αμφιβληστροειδή τους μια κρυσταλλική στιβάδα που αντανακλά μη καταγεγραμμένα φωτόνια προς τον αμφιβληστροειδή.
scienceillustrated
Διαβάστε περισσότερα ...
