 |
Ένα πρωτότυπο και άκρως εντυπωσιακό πείραμα γύρω από τη μελέτη της επικοινωνίας των μυρμηγκιών και της δομής των περίπλοκων αποικιών τους ξεκίνησαν βρετανοί επιστήμονες. Είναι η πρώτη φορά, που ερευνητές επιχειρούν να διεισδύσουν στα «άδυτα» μιας… μυρμηγκοφωλιάς, εξοπλίζοντας τους μικροσκοπικούς εξερευνητές με λιλιπούτειους ραδιοδέκτες.
Το τριετές ερευνητικό πρόγραμμα από τους ειδικούς του Πανεπιστημίου του Γιόρκ πραγματοποιείται σε ένα εθνικό πάρκο στο Ντερμπισάιρ, όπου εντοπίζεται το διεθνώς προστατευόμενο είδος Formica lugubris. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, εκεί φιλοξενούνται περί τις 1.000 φωλιές χωρητικότητας έως 50 εκατ. ακούραστων εργατών.
«Τσιπαρισμένα» μυρμήγκια
Στόχος των ειδικών είναι να τοποθετήσουν τους μεγέθους ενός χιλιοστού δέκτες σε περίπου 1.000 μυρμήγκια που δεν ξεπερνούν το μέγεθος του νυχιού του αντίχειρα ενός ενηλίκου. Η όλη διαδικασία, υποστηρίζουν, είναι άκρως «φιλική» προς τα κοινωνικά έντομα.
«Μέσα από τη συγκεκριμένη μελέτη θα προσπαθήσουμε να ανακαλύψουμε πώς ακριβώς επικοινωνούν μεταξύ τους τα μυρμήγκια, αλλά και πώς “ταξιδεύουν” τόσο μέσα σε ένα αχανές δίκτυο φωλιών, όσο και στο ευρύτερο περιβάλλον τους» εξηγεί ο βιολόγος δρ Σάμουελ Ελις.
«Οι δέκτες παίζουν τον ρόλο ενός γραμμικού κώδικα (barcode) προσδίδοντας ξεχωριστή ταυτότητα σε κάθε “σημαδεμένο” μυρμήγκι. Κάθε μυρμήγκι ξεχωριστά μπορεί να μη διακρίνεται για την φοβερή εξυπνάδα του, ωστόσο αποτελεί μέρος ενός ευφυούς και ιδιαίτερα αποδοτικού συστήματος στη συγκεκριμένη περιοχή» προσθέτει ο ειδικός.
«Ο τρόπος με τον οποίο τα μυρμήγκια χρησιμοποιούν το δίκτυο αυτό παίζει ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στο πώς αλληλεπιδρούν με το περιβάλλον τους. Επίσης ο τρόπος με τον οποίο οι πληροφορίες μεταδίδονται μέσω του συγκεκριμένου δικτύου θα μπορούσε να βρει εφαρμογές στην ανθρώπινη πληροφόρηση και στα ανθρώπινα τηλεπικοινωνιακά δίκτυα» καταλήγει ο δρ Ελις.
ΠΗΓΗ: tovima.gr
Το τριετές ερευνητικό πρόγραμμα από τους ειδικούς του Πανεπιστημίου του Γιόρκ πραγματοποιείται σε ένα εθνικό πάρκο στο Ντερμπισάιρ, όπου εντοπίζεται το διεθνώς προστατευόμενο είδος Formica lugubris. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, εκεί φιλοξενούνται περί τις 1.000 φωλιές χωρητικότητας έως 50 εκατ. ακούραστων εργατών.
«Τσιπαρισμένα» μυρμήγκια
Στόχος των ειδικών είναι να τοποθετήσουν τους μεγέθους ενός χιλιοστού δέκτες σε περίπου 1.000 μυρμήγκια που δεν ξεπερνούν το μέγεθος του νυχιού του αντίχειρα ενός ενηλίκου. Η όλη διαδικασία, υποστηρίζουν, είναι άκρως «φιλική» προς τα κοινωνικά έντομα.
«Μέσα από τη συγκεκριμένη μελέτη θα προσπαθήσουμε να ανακαλύψουμε πώς ακριβώς επικοινωνούν μεταξύ τους τα μυρμήγκια, αλλά και πώς “ταξιδεύουν” τόσο μέσα σε ένα αχανές δίκτυο φωλιών, όσο και στο ευρύτερο περιβάλλον τους» εξηγεί ο βιολόγος δρ Σάμουελ Ελις.
«Οι δέκτες παίζουν τον ρόλο ενός γραμμικού κώδικα (barcode) προσδίδοντας ξεχωριστή ταυτότητα σε κάθε “σημαδεμένο” μυρμήγκι. Κάθε μυρμήγκι ξεχωριστά μπορεί να μη διακρίνεται για την φοβερή εξυπνάδα του, ωστόσο αποτελεί μέρος ενός ευφυούς και ιδιαίτερα αποδοτικού συστήματος στη συγκεκριμένη περιοχή» προσθέτει ο ειδικός.
«Ο τρόπος με τον οποίο τα μυρμήγκια χρησιμοποιούν το δίκτυο αυτό παίζει ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στο πώς αλληλεπιδρούν με το περιβάλλον τους. Επίσης ο τρόπος με τον οποίο οι πληροφορίες μεταδίδονται μέσω του συγκεκριμένου δικτύου θα μπορούσε να βρει εφαρμογές στην ανθρώπινη πληροφόρηση και στα ανθρώπινα τηλεπικοινωνιακά δίκτυα» καταλήγει ο δρ Ελις.
ΠΗΓΗ: tovima.gr
