Νοσοκομείο “θεραπεύει” τους ασθενείς μέσω της επαφής με τη φύση

Το νέο πανεπιστημιακό νοσοκομείο του Άαλμπρογκ στη Βόρεια Γιουτλάνδη της Δανίας είναι μια πρωτοποριακή μονάδα που περιλαμβάνεται στην πολιτική μεταρρύθμισης της υγείας στη χώρα.

Η νοσοκομειακή μονάδα που σχεδιάστηκε από το το αρχιτεκτονικό γραφείο Schmidt Hammer Lassen Architects εκτείνεται σε μια επιφάνεια 330,000 τ.μ, με τους εσωτερικούς χώρους των κτηρίων να έχουν επιφάνεια 134,500 τ.μ και ακόμα 17.000 τ.μ να προορίζονται για το τμήμα Ιατρικής του πανεπιστημίου του Άαλμποργκ.Η κατασκευή του νοσοκομείου θα ξεκινήσει το 2013 και θα διαρκέσει 17 χρόνια.

Αυτό που είναι εξαιρετικό με το εν λόγω νοσοκομείο είναι ότι ενσωματώνει τις αρχές της πράσινης δόμησης και βοηθά στην θεραπεία των ασθενών τόσο μέσω των εργαλείων της ιατρικής όσο και μέσω της επαφής τους με τη φύση.

Το μέγεθος και η κλίμακα των κτηρίων προσαρμόστηκαν έτσι ώστε να δώσουν την αίσθηση ενός καλαίσθητου αστικού περιβάλλοντος με δρόμους, μονοπάτια και χώρους πρασίνου που “αγκαλιάζουν” και υποδέχονται τον επισκέπτη.Ιδιαίτερη έμφαση έχει δοθεί στον φυσικό φωτισμό των εσωτερικών χώρων ώστε αυτοί να ενταχθούν ομαλά στο φυσικό τοπίο.

Τα εξωτερικά ιατρεία με τα επείγοντα είναι διακριτά, αλλά επικοινωνούν μέσω ενός οριζόντιου άξονα. Ο ίδιος άξονας συνενώνει, λειτουργώντας ως κεντρική αρτηρία, όλες τις διαφορετικές υπηρεσίες και τμήματα που στεγάζονται στους εσωτερικούς χώρους επιτρέποντας με αυτό τον τρόπο την ομαλή συνεργασία τους και τη διάχυση της πληροφορίας.




econews.

ΑΓΡΟΔΑΣΟΠΟΝΙΑ:MIA ΑΕΙΦΟΡΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑΣ!!

Αγροδασοπονία, η «σκόπιμη» μείξη δένδρων με καλλιέργειες ή ζώα,  είναι το συστατικό-κλειδί της διατροφικής και ενεργειακής ασφάλειας σε ένα απρόβλεπτο κόσμο που επηρεάζεται από την κλιματική αλλαγή και την έλλειψη ορυκτών καυσίμων. 

Η Αγροδασοπονία είναι ένα αειφόρο σύστημα διαχείρισης της γης που αυξάνει την ολική παραγωγή, συνδυάζει γεωργικά και δενδρώδη φυτά και ενδεχομένως ζώα, συγχρόνως ή διαδοχικά και εφαρμόζει πρακτικές διαχείρισης που είναι συμβατές με τις καλλιεργητικές παραδόσεις του τοπικού πληθυσμού.  

Η πιο δημοφιλής μορφή αγροδασοπονικού συστήματος είναι "ο κήπος της γιαγιάς", με τα διάφορα κηπευτικά και μια ποικιλία δέντρων όπως καρυδιές, κερασιές, φουντουκιές κ.ά.  Αποκλειστικό λίπασμα αποτελούσε η "κοπριά" από τα ζώα της οικογένειας.  

Ανάμεσα στα κηπευτικά φυτεύονταν αρωματικά φυτά όπως ο βασιλικός ή/και δυόσμος για να διώχνουν τα έντομα τα οποία καταπολεμούσαν με φυσικούς τρόπους.  

Ήταν η εποχή που δεν υπήρχε η έννοια "σκουπίδι" και όλα ήταν χρήσιμα και ανακυκλώσιμα.

Η αγροδασοπονία αποτελεί εξέλιξη μιας αρχαίας τέχνης καλλιέργειας της γης. 

Αν και αυτή η τέχνη δεν είχε ιδιαίτερο όνομα, περιγραφές της βρίσκουμε στο κεφάλαιο της Γένεσης (2:8-9) της Βίβλου, για κήπους όπου όλων των ειδών τα δέντρα φύτρωναν, προσφέροντας ομορφιά αλλά και τροφή. 

Σε άλλη πηγή, υπάρχει αναφορά σε ζωγραφιές και περιγραφές σε πάπυρο, κήπων με σαφή αγροδασοπονικά χαρακτηριστικά που βρέθηκαν στην Ανατολή και χρονολογούνται περίπου στο 3.000 π.Χ. Ανάλογα παραδείγματα συναντώνται στην αρχαία Ινδία, σε Ρωμαίους συγγραφείς, στη Νεολιθική εποχή, στο Μεσαίωνα, στην κεντρική Αμερική, στην Ασία, στην Αφρική και αλλού σε διάφορες χρονολογικές περιόδους και γεωγραφικές περιοχές .

Στη χώρα μας, όλα τα προηγούμενα συστήματα χρήσης γης μέχρι και τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο μπορούν να χαρακτηριστούν ως αγροδασοπονικά.  

Μετά την περίοδο αυτή άρχισε η εντατικοποίηση της γεωργίας με τη ευρεία χρήση χημικών λιπασμάτων και ζιζανιοκτόνων καθώς και γεωργικών μηχανημάτων.  

Τα δέντρα απομακρύνθηκαν από τα χωράφια καθώς εμπόδιζαν την κυκλοφορία των γεωργικών μηχανημάτων και καταλάμβαναν χώρο που θα μπορούσε να καλλιεργηθεί.   

Η οικονομική ενίσχυση των μονοκαλλιεργειών ήρθε να ενισχύσει την προηγούμενη τακτική με τελικό αποτέλεσμα τη μετατροπή πολλών οικοσυστημάτων σε απλά συστήματα.  

Τα πολλά οικονομικά και περιβαλλοντικά προβλήματα που συνοδεύουν τη λογική της "ποσότητας" και δευτερευόντως της ποιότητας, δημιούργησαν την ανάγκη μιας διαφορετικής προσέγγισης της επιθυμητής παραγωγής με σεβασμό στο περιβάλλον.  

Η ιδέα της αγροδασοπονίας ήταν η λογική συνέχεια αυτής της ανάγκης και ουσιαστικά μια επιστροφή σε παραδοσιακούς τρόπους καλλιέργειας.

Η αναγνώριση της αγροδασοπονίας ως ιδιαίτερης επιστήμης, έγινε προς το τέλος της δεκαετίας του `70 και τις αρχές της δεκαετίας του `80.  Το 1977 δημιουργήθηκε το Διεθνές Συμβούλιο Έρευνας για την Αγροδασοπονία (I.C.R.AF.) στο Ναϊρόμπι της Κένυας με σκοπό να αντισταθμίσει την αποδάσωση των τροπικών δασών, το χάσιμο γόνιμης γης και τη φτώχεια του αγροτικού πληθυσμού με την εφαρμογή βελτιωμένων αγροδασοπονικών συστημάτων. Ο Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών, γνωστός ως F.A.O. , έχει αναγνωρίσει το ρόλο της Αγροδασοπονίας και βοηθά τα μέλη του στην επέκτασή της. Σε πολλά ευρωπαϊκά και αμερικανικά πανεπιστήμια υπάρχουν τμήματα σχολών με αντικείμενο την αγροδασοπονία.

Μέχρι 37% μπορούν να αυξήσουν τα εισοδήματά τους οι γεωργοί και κτηνοτρόφοι που θα ασχοληθούν με τη σύγχρονη αγροδασοπονία.

Μέχρι 37% μπορούν να αυξήσουν τα εισοδήματά τους οι γεωργοί και κτηνοτρόφοι που θα ασχοληθούν με τη σύγχρονη αγροδασοπονία. Αυτό είναι το κύριο συμπέρασμα της φετινής συνόδου του Θερινού Σχολείου που διοργανώνεται από το 2009 από το Κοινωφελές Ιδρυμα Ιωάννης Λ. Λάτσης. Φέτος το θέμα ήταν «Μεσογειακή Αγροδασοπονία και ο ρόλος της στις Σύγχρονες Περιβαλλοντικές Προκλήσεις».

Τα κύρια συμπεράσματα που προέκυψαν είναι ότι τα αγροδασικά συστήματα πρέπει να ενισχυθούν σε σχέση με τις μονοκαλλιέργειες καθώς μπορούν να αποτελέσουν μία καλή επαγγελματική απασχόληση για τους νέους. 

Τα οικοσυστήματα αυτά διατηρούν και ενισχύουν τη βιοποικιλότητα, είναι πιο σταθερά, κινδυνεύουν λιγότερο από επιδημίες και ασθένειες και ερευνητικές μελέτες έχουν καταδείξει πως μπορούν να αυξήσουν κατά 37% το εισόδημα γεωργών - κτηνοτρόφων. Συνδιοργανωτές του Θερινού Σχολείου ήταν το ΤΕΙ Λαμίας, το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, το Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας στην Ιταλία και το Πανεπιστήμιο Extremadura στην Ισπανία. Πραγματοποιήθηκε στο διάστημα 4-15 Ιουλίου στην Αθήνα και έλαβαν μέρος 34 μεταπτυχιακοί φοιτητές από 11 χώρες και 27 καθηγητές από 8 χώρες.

http://www.greenapple.gr

www.ethnos.gr

Τα πιο «ζόρικα» αβγά στον κόσμο

Επιστήμονες στην Πολωνία μελέτησαν τα αβγά ενός οστρακόδερμου και διαπίστωσαν ότι είναι τα πιο ανθεκτικά από οποιοδήποτε άλλο είδος αβγού στον πλανήτη. Μπορούν να αντέχουν και να μην παθαίνουν τίποτε απέναντι σχεδόν σε κάθε επιβλαβή παράγοντα. Τα αβγά υπέστησαν πλήθος «βασανιστηρίων» και άντεξαν προστατεύοντας τα έμβρυα που έκλειναν μέσα τους.

Πανίσχυρα!

Τα αβγά που μελετήθηκαν από ειδικούς του Πανεπιστημίου του Γκντάνσκ ανήκουν στο οστρακόδερμο Eucypris virens που ζει σε γλυκά νερά. Τα αβγά του E.virens προστατεύουν τα έμβρυα που φυλάσσουν εντός τους από το κρύο αφού δεν παθαίνουν τίποτε αν εκτεθούν σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες. Δεν παθαίνουν τίποτε αν εκτεθούν ακόμη και σε ακτινοβολία, αν ρίξουν πάνω τους αλατόνερο, αν στερηθούν το οξυγόνο ή εκτεθούν σε εντομοκτόνα!

Οι ερευνητές εξέθεσαν τα αβγά σε θερμοκρασία -72 βαθμών Κελσίου για 3 εβδομάδες. Τα ακτινοβόλησαν με υπεριώδη ακτινοβολία Β για δέκα ώρες, τους στέρησαν το οξυγόνο για μια εβδομάδα, τα έβαλαν να αναπτυχθούν σε συνθήκες απόλυτου σκότους χωρίς καθόλου νερό, τα έβαλαν σε νερό υψηλής αλατότητας και τα εξέθεσαν σε εντομοκτόνα. Τίποτε από όλα αυτά δεν κατάφερε να πειράξει έστω και στο ελάχιστο τα τρομερά αυτά αβγά.

Το μόνο που κάπως «ενόχλησε» τα αβγά του E.virens ήταν η υπεριώδης ακτινοβολία UV-B η οποία απλώς καθυστέρησε λίγο την εκκόλαψη τους. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Freshwater Biology».




tovima

Μια προβληματισμένη… ροζ ακρίδα!

Αυτή η ακρίδα δεν φαίνεται να μπορεί να κρύψει τη σύγχυσή της μόλις βρέθηκε πρόσωπο με πρόσωπο με τη φωτογραφική μηχανή.
 
Η ανεκτίμητη έκφραση του εντόμου καθώς έσπρωξε το κεφάλι του στα πλάι, μοιάζοντας να το στηρίζει με το πόδι της(!), συνελήφθη από τον Ινδονησίο φωτογράφο Lessy Sebastian. 

Ο… παρεμβατικός φωτογράφος δεν ενθουσίασε και τόσο το έντομο που πέρα από την αμηχανία που αισθάνεται, προβληματίζεται κιόλας με το αποτέλεσμα!

«Μοιάζει σαν να ξύνει το κεφάλι της, σαν να προσπαθεί να σκεφτεί κάτι, σαν να λέει από μέσα της «μα καλά ποιος είσαι;»», αναφέρει χαριτολογώντας ο φωτογράφος. 




perierga

Τα μεγάλα αιωνόβια δέντρα πεθαίνουν με αυξανόμενο ρυθμό

Οι μεγαλύτεροι ζωντανοί οργανισμοί της Γης, τα μεγάλα αιωνόβια δένδρα, που φιλοξενούν αμέτρητα πουλιά και άλλες μορφές ζωής, πεθαίνουν με αυξανόμενο ρυθμό. Μια νέα επιστημονική έρευνα από τρεις κορυφαίους ερευνητές οικολόγους, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Science", χτυπάει «καμπανάκι κινδύνου» ότι δέντρα ηλικίας 100 έως 300 ετών εξαφανίζονται με ολοένα μεγαλύτερη συχνότητα στα δάση του πλανήτη, στις σαβάνες, στις καλλιεργούμενες περιοχές, ακόμη και στις πόλεις.

«Πρόκειται για ένα παγκόσμιο πρόβλημα και φαίνεται να συμβαίνει στα περισσότερα είδη δασών», δήλωσε ο επικεφαλής της μελέτης καθηγητής Ντέιβιντ Λιντενμάγιερ του Αυστραλιανού Εθνικού Πανεπιστημίου. «Οι μελέτες των οικοσυστημάτων σε όλο τον κόσμο δείχνουν ότι οι πληθυσμοί των μεγάλων γέρικων δέντρων μειώνονται με γοργό ρυθμό», πρόσθεσαν οι άλλοι δύο ερευνητές, ο καθηγητής Μπιλ Λόρανς του αυστραλιανού πανεπιστημίου Τζέημς Κουκ και ο καθηγητής Τζέρι Φράνκλιν του πανεπιστημίου Ουάσινγκτον στις ΗΠΑ, όπως μετέδωσε το Αθηναϊκό Πρακτορείο.

Οι τρεις επιστήμονες τονίζουν ότι είναι επείγουσα ανάγκη να εντοπιστούν οι αιτίες που συμβαίνει αυτή η εξαφάνιση των αιωνόβιων δέντρων και να χαραχτούν στρατηγικές για την αντιμετώπισή της. Όπως επεσήμαναν, τα δέντρα αυτά δεν πεθαίνουν μαζικά μόνο κατά τις μεγάλες δασικές πυρκαγιές, που έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια, αλλά και σε περιόδους ή σε περιοχές όπου δεν υπάρχουν φωτιές. Ο ρυθμός θανάτου τους είναι δεκαπλάσιος από τον φυσιολογικό και η εξέλιξη αυτή αποδίδεται στην ξηρασία, τις υψηλές θερμοκρασίες, την υλοτομία, τις αγροτικές πρακτικές, τις επιθέσεις εντόμων κ.ά.

Η τάση εξαφάνισης είναι ορατή σε όλα τα γεωγραφικά πλάτη του πλανήτη, από την Καλιφόρνια έως τις αφρικανικές σαβάνες και από τα βροχοδάση της Βραζιλίας έως τα εύκρατα και τα βορινά δάση της Ευρώπης. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, τα μεγάλα γέρικα δέντρα παίζουν ζωτικούς ρόλους ιδίως σε μερικά οικοσυστήματα, όπου παρέχουν τροφή και καταφύγιο μέχρι και στο 30% των πουλιών και ζώων. Επιπλέον, αφομοιώνουν τεράστιες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα (αποτελώντας έτσι άμυνα κατά των «αερίων του θερμοκηπίου» και της κλιματικής αλλαγής), συγκρατούν το έδαφος και ανακυκλώνουν τις θρεπτικές ουσίες του, ενώ επηρεάζουν θετικά την κυκλοφορία των υδάτων και το κλίμα.

Οι ερευνητές παρομοιάζουν την παγκόσμια απώλεια των μεγάλων γέρικων δέντρων με την τραγωδία που πλήττει ήδη τα μεγαλύτερα θηλαστικά του πλανήτη, όπως ελέφαντες, ρινόκερους, τίγρεις και φάλαινες, οι πληθυσμοί των οποίων έχουν μειωθεί δραματικά σε πολλές περιοχές της Γης.



.real

Φτιάχνω μόνος μου αποστραγγιστικό αύλακα

Για να κάνουμε μια υδρομάστευση (να μαζέψουμε νερό) από ένα σημείο του χωραφιού μας προκειμένου να το χρησιμοποιήσουμε για άρδευση ή να εμποδίσουμε την διάβρωση του εδάφους κάτω από αυτό, ειδικά σε πλαγιές θα πρέπει να κάνουμε πρώτα από όλα, έναν αύλακα. Ο αύλακας αυτός μπορεί να είναι διαφόρων διαστάσεων ανάλογα με τις ανάγκες μας.

Στην δική μου περίπτωση έπρεπε να εμποδίσω το νερό που κατέβαινε σχεδόν επιφανειακά από την πλαγιά, να περνάει ένα τμήμα της που ίσιωσα γιατί ήθελα να κάνω το θερμοκήπιο μου. Ταυτόχρονα θα εκμεταλλευόμουν το νερό αφού το αποθήκευα σε παλετοδεξαμενές για να ποτίζω  κάποιους μήνες το καλοκαίρι με σταγόνες τα κηπευτικά μου κάνοντας οικονομία.

Με ένα μικρό τσαπάκι μηχανοκίνητο έκανα έναν αύλακα διαστάσεων 50 εκατοστά βάθος με 50 εκατοστά πλάτος και μήκος περίπου 10 μέτρα. Το ύψος του  αύλακα σε σχέση με το κτήμα ( κεκλιμένο επίπεδο ) το υπολόγισα έτσι ώστε να γεμίζουν οι παλετοδεξαμενές με φυσική ροή αλλά και να ποτίζω πάλι από τις δεξαμενές με τον ίδιο τρόπο, χωρίς να έχω την ανάγκη ηλεκτρικής ή μηχανικής ενέργειας. Πρόσθεσα το ύψος της παλετοδεξαμενής, το ύψος τους αύλακα και επιπλέον 50 εκατοστά για να έχω μια πολύ μικρή πίεση-ροή ως την ρίζα των φυτών μου.

Αγόρασα σωλήνα αποχέτευσης (6 ΑΤ) διαμέτρου 7,5 εκατοστών (Φ 75). Από το σημείο δεν θα περνάνε οχήματα παρά μόνο άνθρωποι οπότε αυτή η σωλήνα ήταν αρκετή σε διατομή και αντοχές. Με έναν μικρό γωνιακό τροχό και δίσκο κοπής σιδήρου τύπου CD έκανα σχισμές ανά 2 εκατοστά σε σχήμα ψαροκόκαλου μόνο στην πάνω πλευρά του σωλήνα και κάθετα προς το μήκος του. Πρόσεξα έτσι ώστε οι σχισμές να άφηναν ανέπαφο τον σωλήνα στην κάτω πλευρά του έτσι ώστε το νερό που θα εισχωρεί από τις σχισμές της πάνω πλευράς να το μεταφέρει η κάτω πλευρά του που είχε μικρή κλήση κατά την τοποθέτηση. Αφού ετοίμασα τον σωλήνα τον τάπωσα στην μία πλευρά έτσι ώστε να μην έχω απώλειες νερού. Έστρωσα ένα γεώπανο στο δάπεδο αλλά και στην πλευρά του αύλακα προς την κατηφόρα εμποδίζοντας με αυτό τον τρόπο να ανακατευτεί το χώμα με το χαλίκι μέσα στον αύλακα. Έτσι το νερό που έρχεται από την πλαγιά θα περνάει ελεύθερα μέσα στην ψηφίδα και στην συνέχεια <<φιλτραρισμένο >> από το χώμα θα μπαίνει στον σωλήνα. Το επόμενο βήμα ήταν να μεταφέρω και να ρίξω μέσα τον αύλακα μέχρι την μέση του, ψηφίδα με μέση διάμετρο ανά τεμάχιο περίπου ( κόκκο άμμου)  2 εκατοστά. Αμέσως μετά τοποθέτησα το σωλήνα ελέγχοντας τις κλήσεις του. Συμπλήρωσα όλο τον αύλακα με ψηφίδα καλύπτοντας όλο το σωλήνα και από πάνω έστρωσα ένα γεώπανο ακόμα και έριξα λίγο χώμα να το κρατήσει εκεί. Η ψηφίδα θα εμποδίσει να εισχωρήσει χώμα στον σωλήνα, οι σχισμές θα συγκρατούν την ψηφίδα γιατί πλέον σχημάτισε ένα είδος φίλτρου, επιτρέποντας ταυτόχρονα να κυκλοφορεί πολύ άνετα το νερό που θα συλλέγει ο σωλήνας και θα το στέλνει στην δεξαμενή μου. Υπάρχουν και έτοιμες σωλήνες με σχισμές διαφόρων διαστάσεων για αυτή την δουλειά που μπορούμε να προμηθευτούμε από καταστήματα υδραυλικών ειδών.

Η διάβρωση του εδάφους από νερά έχει προξενήσει τεράστιες καταστροφές για αυτό  σε περιπτώσεις που θέλουμε να προστατεύσουμε πιο σύνθετες κατασκευές όπως αποθήκες, μάντρες κ.λ.π καλό είναι να γίνει μελέτη από ειδικό γιατί μπορεί να προκληθεί ατύχημα με θύμα άνθρωπο ή ζώο.

ftiaxno

Ξεκίνησε η διάσκεψη του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή

Άρχισε στη Ντόχα η 18η διάσκεψη του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή, με τη συμμετοχή εκπροσώπων από περίπου 190 χώρες που επιθυμούν να σημειωθεί πρόοδος στις δύσκολες διαπραγματεύσεις για τον περιορισμό των εκπομπών αερίων που ευθύνονται για το φαινόμενο του θερμοκηπίου.

Στις 4 Δεκεμβρίου θα φτάσουν στην πρωτεύουσα του Κατάρ περισσότεροι από 100 υπουργοί για να πάρουν μέρος στις εργασίες που όλοι ελπίζουν ότι θα καταλήξουν σε συμφωνία, ένα νέο βήμα στις διαπραγματεύσεις υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών, οι οποίες άρχισαν το 1995.

Η νέα αυτή περιβαλλοντική συνάντηση πραγματοποιείται ενώ πολλαπλασιάζονται τα σημάδια της αυξανόμενης υπερθέρμανσης του πλανήτη, καθώς και οι εκκλήσεις για άμεση αντιμετώπισή της.

«Είναι μια διάσκεψη ουσιαστικής σημασίας», τόνισε ο πρόεδρος της διάσκεψης, υπουργός του Κατάρ Αμπντουλάχ αλ-Ατίγιαχ.

Ανάμεσα στα σημαντικά θέματα που θα συζητηθούν είναι η δεύτερη πράξη του πρωτοκόλλου του Κιότο, με καθαρά συμβολική σημασία, το προσχέδιο των βασικών αρχών μιας συνολικής συμφωνίας μέχρι το 2015 και η παροχή οικονομικής βοήθειας στις πλέον ευάλωτες χώρες.

Η διάσκεψη θα ολοκληρωθεί στις 7 Δεκεμβρίου.

newsbeast

( AMERICAN PIT BULL TERRIER) ΠΙΤ ΜΠΟΥΛ

Ίσως η πιο παρεξηγημένη ράτσα σκύλου. Το άκουσμα και μόνο της λέξης Πιτ Μπουλ, προκαλεί τρόμο και πανικό. Η ιδέα και μόνο να βάλουμε ένα Πιτ Μπουλ στο σπίτι μας, στο μυαλό μας αγγίζει τα όρια της αυτοκτονίας. Και όμως, τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι. Υπάρχει και η άλλη όψη της πλευράς του «δολοφόνου» και αυτή προσπαθούμε να παρουσιάσουμε, χωρίς βέβαια να μειώνουμε τη σημασία των επιθέσεων των σκύλων αυτών σε ανθρώπους και ζώα, ούτε και να κρύβουμε το γεγονός ότι όντως το Πιτ Μπουλ έχει έμφυτη την επιθετικότητα προς άλλα ζώα –όχι ανθρώπους-.

Σε αντίθεση με αυτό που προβάλλεται από τα ΜΜΕ και αυτό που πιστεύουν πολλοί, το Πιτ Μπουλ είναι στην πραγματικότητα ένας σκύλος πολύ γλυκός, με ευχάριστη προσωπικότητα, αξιόπιστος φύλακας, τρυφερός και φιλικός, πρόθυμος να υπερασπιστεί μέχρι θανάτου αυτούς που αγαπά. Έχει πολύ όμορφη σχέση με τα παιδιά όλων των ηλικιών και μπορεί ακόμα να συμβιώσει αρμονικά με όλων των ειδών τα ζώα αν κοινωνικοποιηθεί νωρίς και σωστά. 

http://www.cypruspet.com

Υποψήφια για την προστασία της UNESCO η μαστίχα Χίου

Εν αναμονή βρίσκεται η Χίος για την έγκριση της εγγραφής της «Μαστίχας Χίου» ως πολιτισμικό αγαθό της UNESCO.

Άλλη μία ελληνική κληρονομιά έρχεται να  συμπεριληφθεί στον κατάλογο της UNESCO. Έτσι, μετά τη Μεσογειακή διατροφή και η «Μαστίχα Χίου» γίνεται υποψήφια για την προστασία της UNESCO. Μία κίνηση που στοχεύει αφενός στην  προστασία της κληρονομιάς των προγόνων μας  αφετέρου στη μετάδοση των γνώσεων και των πρακτικών σχετικά με τη τεχνογνωσία και τον πολιτισμό της μαστίχας στις επόμενες γενιές.

Η τελική έγκριση αναμένεται να έρθει από το Παρίσι, όπου και θα συνεδριάσει  η 7η Διακυβερνητική επιτροπή για την Διαφύλαξη της Άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς 3 με 7 Δεκεμβρίου.

Η «Μαστίχα Χίου» έχοντας ήδη πάρει  θετική γνωμοδότηση από την αρμόδια διερευνητική επιτροπή περιμένει την τελική έγκριση της πρότασης υποψηφιότητας για εγγραφή της ως πολιτισμικού αγαθού στον Αντιπροσωπευτικό Κατάλογο της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.

Πηγή:news247.gr

Πιγκουίνοι έμειναν πιστοί για δεκαέξι χρόνια

Το πιο αγαπημένο ζευγάρι στο ζωικό βασίλειο είναι δυο πιγκουίνοι του Μαγγελάνου που, σύμφωνα με τους επιστήμονες, έχουν μείνει πιστοί ο ένας στον άλλο για 16 ολόκληρα χρόνια.

Οι δυο πιγκουίνοι δεν απάτησαν ποτέ τον σύντροφό τους παρά το γεγονός ότι έμειναν χωριστά για μεγάλα χρονικά διαστήματα και έκαναν μεγάλα ταξίδια διανύοντας αποστάσεις που ξεπερνούν τα 320.000 χιλιόμετρα.Μάλιστα μετά από κάθε ταξίδι τα δυο πουλιά πάντα επέστρεφαν την περίοδο αναπαραγωγής στην ίδια φωλιά για να γεννήσουν νέα μικρά.

Η αντοχή της σχέσης των δυο πιγκουίνων έχει εντυπωσιάσει τους βιολόγους, καθώς τα περισσότερα ζευγάρια χωρίζουν είτε επειδή ο ένας από τους δυο συντρόφους πεθαίνει κατά τη διάρκεια των ταξιδιών είτε επειδή δεν καταφέρνουν να αναθρέψουν τα μικρά τους, τα οποία σκοτώνονται από θηρευτές ή πεθαίνουν από την πείνα.

Όπως τονίζουν οι επιστήμονες μάλιστα, «αν οι πιγκουίνοι δεν καταφέρουν να αναθρέψουν τους νεοσσούς τους αυτομάτως χωρίζουν και βρίσκουν νέους συντρόφους».

Οι προηγούμενες σχέσεις πιγκουίνων με τη μεγαλύτερη διάρκεια είχαν κρατήσει πέντε και δέκα χρόνια, ωστόσο τα ζευγάρια χώρισαν όταν δεν κατάφεραν να αναπαραχθούν με επιτυχία.

Το προσδόκιμο ζωής των πιγκουίνων είναι 20 χρόνια. Οι πιστοί πιγκουίνοι του Μαγγελάνου έμειναν μαζί το μεγαλύτερο μέρος της αναπαραγωγικής τους ηλικίας και τώρα θα γεράσουν μαζί.



Πηγή: econews.gr

Δηλητηριώδες ψάρι που μοιάζει με πέτρα!

Το γένος ψαριών Synanceia της οικογένειας Synanceiidae περιλαμβάνει δηλητηριώδη και άκρως θανατηφόρα για τον άνθρωπο ψάρια, γνωστά με την κοινή ονομασία «Stone fishes», ή αλλιώς «ψάρια-πέτρες».

Τα εν λόγω ψάρια ζουν στις παράκτιες περιοχές του Ειρηνικού Ωκεανού, ενώ οφείλουν την ονομασία τους στο γεγονός ότι μοιάζουν με πέτρες της θάλασσας, τόσο πολύ μάλιστα που είναι πολύ δύσκολο για κάποιον να τα ξεχωρίσει.

Έχουν την ικανότητα να ζουν μέχρι και 24 ώρες εκτός νερού, για το λόγο αυτό απαντούν κυρίως στις αμμώδεις ακτές των θαλασσών παραπλανώντας τους λουομένους με την… εμφάνισή τους, που θυμίζουν βράχια ή κοράλλια!

Θεωρούνται από τα πιο δηλητηριώδη ψάρια στον κόσμο, καθώς φέρουν ισχυρή τοξική ουσία στα ραχιαία αγκάθια τους και όταν το ψάρι πατηθεί κατά λάθος από άνθρωπο μπορεί να επιφέρει ακόμη και το θάνατο.

Ανάλογα, μάλιστα, με την πίεση που ασκείται στο σώμα του ψαριού εκκρίνεται και περισσότερο ή λιγότερο δηλητήριο, ενώ στην Αυστραλία αρκετοί άνθρωποι μεταφέρονται κάθε χρόνο εσπευσμένα στα νοσοκομεία από ανάλογα τσιμπήματα. Το βίντεο που ακολουθεί είναι ιδιαιτέρως κατατοπιστικό.

Πηγή: perierga.gr

Μυρμήγκια εισβάλλουν στο νησί των καβουριών

Ο κόκκινος κάβουρας μέσα στην εδαφιαία βλάστηση είναι 10.000 φορές βαρύτερος από το κίτρινο μυρμήγκι. Παρ’ όλα αυτά ο γίγαντας είναι σίγουρα χαμένος.

Όταν ο κίτρινος λιλιπούτειος στρατός βαδίζει κατά της «πανοπλίας» του καβουριού, οι στρατιώτες δεν πυροβολούν προειδοποιητικά. Πυροβολούν για να σκοτώσουν. Εκατοντάδες μυρμήγκια εκτοξεύουν ταυτόχρονα το φορτίο τους, το μυρμηγκικό οξύ, απευθείας στα μάτια του καβουριού. Ο γίγαντας τυφλώνεται αμέσως, γίνεται απαθής, βγαίνουν αφροί από το στόμα του και υποφέρει πεθαίνοντας αργά αργά.

Δισεκατομμύρια μυρμήγκια έχουν εισβάλλει στην απομονωμένη Νήσο των Χριστουγέννων, στον Ινδικό ωκεανό, και οι παλιοί κυρίαρχοι του νησιού -εκατομμύρια καβούρια- είναι ανίσχυρα. Ωστόσο, την τελευταία στιγμή τα καβούρια απέκτησαν έναν σημαντικό σύμμαχο – την υπηρεσία του εθνικού πάρκου. 

Οι εργαζόμενοι εκεί θέλουν να διατηρήσουν την πανίδα του νησιού η οποία είναι μοναδική. Δεν υπάρχουν άλλα μέρη στη Γη όπου τα καβούρια να παίζουν τόσο σπουδαίο ρόλο στην ευταξία της φύσης. Εδώ ζει ο μεγαλύτερος στεριανός κάβουρας του κόσμου, ο κάβουρας Koko. 

Εδώ ζουν επίσης πολλά άλλα καβούρια ως φυτοφάγα και σαρκοφάγα στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας, ενώ ταυτόχρονα λιπαίνουν τη γη και την ανασκαλεύουν μια και σκάβουν αμέτρητες τρύπες για να φτιάξουν τις φωλιές τους. Όταν οι βροχές των μουσώνων χτυπούν το νησί, 40-60 εκατομμύρια κόκκινα καβούρια μετακινούνται προς τη θάλασσα για να ζευγαρώσουν και να αποθέσουν τα αυγά τους. Στη διάρκεια της πορείας τους τρώνε από την εδαφιαία βλάστηση σαν μια μυριοπόδαρη θεριστική μηχανή.

Ωστόσο τίποτα δεν είναι όπως ήταν κάποτε στη Νήσο των Χριστουγέννων, και γι’ αυτό φταίνε τα μυρμήγκια. Τα μυρμήγκια έφτασαν στο νησί πιθανόν κατά τη δεκαετία του 1930, με εμπορεύματα που μεταφέρονταν από τη Μαλαισία ή τη Σιγκαπούρη – πέρασαν όμως 60 χρόνια για να δημιουργήσουν κάποιο πρόβλημα. 

Τη δεκαετία του 1990 τα μυρμήγκια είχαν δημιουργήσει την πρώτη τους υπερ-αποικία. Μια υπερ-αποικία είναι μια προηγμένη κοινωνική δομή με αναρίθμητες υπόγειες φωλιές που κυβερνιούνται από 300 βασίλισσες. Μία και μόνη υπερ-αποικία μπορεί να φιλοξενεί πολλά δισεκατομμύρια μυρμήγκια.



Πηγή: scienceillustrated.gr

Οι παρθένες του τσαγιού στην Ινδία

Στην Ινδία λέγεται ότι το καλύτερο τσάι χρειάζεται όχι μόνο τα δύο ψηλότερα φύλλα του φυτού αλλά πρέπει να συλλεγεί από τα χέρια παρθένας κοπέλας η οποία το συλλέγει ευγενικά ψιθυρίζοντας θεραπευτικά λόγια mantra.

H φωτογραφία είναι από τη συλλογή τσαγιού σε υψόμετρο 1800 μέτρων στην Κεράλα. Οι γυναίκες ξεκινούν τη δουλειά νωρίς την αυγή και όλη η διαδικασία γίνεται με το χέρι. 

Συλλέγουν μόνο τα δύο ψηλότερα φύλλα και άνθη του φυτού, για να παράξουν το καλύτερο τσάι. Η χρήση μηχανών καταστρέφει τη διαδικασία, καθώς συλλέγει ταυτόχρονα και άχρηστα τμήματα του φυτού ενώ καταστρέφει τα φύλλα. Έτσι το τσάι που συλλέγεται μηχανικά είναι φτηνό αλλά κακής ποιότητας.

Η δουλειά είναι σκληρή και πολύπλοκη. Οι γυναίκες περνούν όλη την ημέρα κάτω από το καυτό ήλιο συλλέγοντας το τσάι με ιδιαίτερη προσοχή. Σύμφωνα με τους Ινδούς η δουλειά απαιτεί γυναικεία χέρια καθώς οι άντρες δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στην ίδια μονότονη δουλειά ολόκληρη την ημέρα.

Εκτός από τον ήλιο και την κούραση οι γυναίκες έχουν να αντιμετωπίσουν ένα ακόμη πρόβλημα. Τα χωράφια είναι γεμάτα βδέλλες και οι γυναίκες είναι πάντα εξοπλισμένες με ένα ραβδί για να τις απομακρύνουν.

Οφείλουμε να επισημάνουμε την εκμετάλλευση που υφίστανται οι Ινδές συλλέκτριες τσαγιού. Κάθε γυναίκα μπορεί να μαζέψει περίπου 40 κιλά τσάι την ημέρα για μια αμοιβή που δεν ξεπερνά τα 100-120 δολάρια το μήνα!



Πηγή: perierga.gr

Τα μεγαλύτερα νούφαρα στον κόσμο

Tα μεγαλύτερα νούφαρα του κόσμου,είναι αυτά του είδους Victoria amazonica και επιπλέουν σε λεκάνες με ρηχά νερά που σχηματίζει ο ποταμός Αμαζόνιος. Τα φύλλα τους φτάνουν εώς και τρία μέτρα σε διάμετρο και μπορούν να αντέξουν βάρος έως 30 κιλά!

Τα άνθη τους φτάνουν σε διάμετρο τα 40 εκατοστά και έχουν ένα πολύ ιδιαίτερο χαρακτηριστικό. Την πρώτη νύχτα που θα ανοίξουν είναι λευκά ενώ από τη δεύτερη κιόλας νύχτα αποκτούν ροζ χρώμα.



Πηγή:perierga.gr

Οι «πράσινες» ελπίδες πεθαίνουν τελευταίες

Το γεγονός ότι εκατομμύρια περιβαλλοντολόγοι παγκοσμίως χτυπούν ανά τακτά χρονικά διαστήματα «καμπανάκια» κινδύνου για τον πλανήτη είναι δικαιολογημένο. Ολόκληρα στρέμματα δασών εξαφανίζονται μέχρι να πεις «πράσινο», πόλεις όπως το Πεκίνο ή το Νέο Δελχί πνίγονται στο νέφος, το φαινόμενο του θερμοκηπίου αποτελεί καθημερινότητα και δεκάδες σπάνια είδη ζώων απειλούνται με εξαφάνιση. Σας… μαυρίσαμε την ψυχή; Και όμως, υπάρχει ελπίδα. Σχεδόν σαράντα χρόνια μετά την κορύφωση του περιβαλλοντικού κινήματος, ο κόσμος (και η Ελλάδα) έχει να διηγηθεί ουκ ολίγες «ιστορίες επιτυχίας» στον τομέα της προστασίας του περιβάλλοντος.
Είτε πρόκειται για διεθνείς συνθήκες και συμβάσεις, είτε για «πράσινες» πρωτοβουλίες πολιτών που απέδωσαν καρπούς, είτε για ακτιβιστικές δράσεις που στέφθηκαν με απόλυτη επιτυχία, έχουμε μπόλικους λόγους για να σκεφτόμαστε θετικά όσον αφορά την μοίρα του περιβάλλοντος ή – όπως λέει ένα γνωστό meme- να «επανακτήσουμε την πίστη μας στην ανθρωπότητα».

«Πράσινες» Διεθνείς Συνθήκες και Συμβάσεις: Μπορεί η υιοθέτησή τους από τις χώρες του πλανήτη να μην είναι πάντα η αναμενόμενη (βλ. Συνθήκη Κιότο και ΗΠΑ), όμως κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός ότι αποτελούν συμφωνίες – σταθμούς στον τομέα της προστασίας του περιβάλλοντος και κάθε άλλο παρά «διακοσμητικές» είναι.

Πρωτόκολλο του Μόντρεαλ: Αυτήν την περίοδο διανύουμε την 25η επέτειο της υπογραφής της πιο σημαντικής συμφωνίας για την προστασία του στρώματος του όζοντος. Διεθνής επιτυχία, κατά πολλούς, το Πρωτόκολλο επέτρεψε να περιορισθεί η χρήση του 95% των προϊόντων των οποίων προέβλεπε τον περιορισμό έως το 2010 ώστε να προστατευθεί το στρώμα του όζοντος. Δεσμεύει τις 186 χώρες που την έχουν επικυρώσει σήμερα στον περιορισμό και την αντικατάσταση σταδιακά έως το 2040 (το αργότερο) της παραγωγής και χρήσης ουσιών SAO (χημικά αέρια) τα οποία αποδυναμώνουν το στρώμα του όζοντος, υπό τον έλεγχο των Ηνωμένων Εθνών.

Σύμβαση του ΟΗΕ για τη Βιοποικιλότητα (UΝ Convention on Biological Diversity) : Από τις πιο σημαντικές συμβάσεις για την προστασία της βιοποικιλότητας στην Γη, η Σύμβαση αυτή του ΟΗΕ ξεκίνησε την «πορεία» της προς επικύρωση το Νοέμβριο του 1988, όταν το Πρόγραμμα Περιβάλλοντος του ΟΗΕ (UNEP) δημιούργησε ένα ειδικό σώμα, το “Ad Hoc Working Group of Experts on Biological Diversity”, για την επιστημονική μελέτη του προβλήματος της απώλειας της βιοποικιλότητας. Το Μάιο του 1989 ιδρύθηκε ένα “Ad Hoc Working Group of Technical and Legal Experts”, με σκοπό τη δημιουργία ενός διεθνούς νομικού οργάνου για την προστασία της βιοποικιλότητας, ενώ τον Φεβρουάριο του 1991 δημιουργήθηκε η Διακυβερνητική Διαπραγματευτική Επιτροπή, η οποία οδήγησε σε Σύνοδο που πραγματοποιήθηκε στις 22 Μαΐου 1992, στο Ναϊρόμπι της Κένυας, για την Υιοθέτηση του Κειμένου Συμφωνίας για τη Σύμβαση της Βιοποικιλότητας. Η Σύμβαση του ΟΗΕ για τη Βιοποικιλότητα υπογράφηκε εν τέλει στις 5 Ιουνίου 1992, στη Παγκόσμια Διάσκεψη του Ρίο για το Περιβάλλον και τη Βιώσιμη Ανάπτυξη.

Σύμβαση Ραμσάρ: Ο Φεβρουάριος του 1971 αποτέλεσε μήνα – σταθμό στην προστασία των υγροτόπων. Στις 2 Φεβρουαρίου 1971 στην πόλη Ραμσάρ του Ιράν, υπογράφηκε η ομώνυμη Σύμβαση, η οποία τέθηκε σε ισχύ στις 21 Δεκεμβρίου του 1975. Η Ελλάδα υπέγραψε την Σύμβαση και την επικύρωσε το ’74 ανακηρύσσοντας 11 υγροτοπικές περιοχές, οι οποίες περιλαμβάνονται στον κατάλογο Υγροτόπων Διεθνούς Σημασίας.

Σύμβαση CITES: Υπεγράφη στις 3 Μαρτίου του 1973 στην Ουάσιγκτον και αφορά στο διεθνές εμπόριο άγριων ειδών πανίδας και χλωρίδας τα οποία απειλούνται με εξαφάνιση. Εν ολίγοις, ρυθμίζει και ελέγχει το διεθνές εμπόριο των δειγμάτων, των μερών ή και των προϊόντων των ειδών, τα οποία προέρχονται από την άγρια πανίδα και την αυτοφυή χλωρίδα και τα οποία κινδυνεύουν με εξαφάνιση. Η Ελλάδα υπέγραψε την Σύμβαση και την επικύρωσε το 1992.

Σύμβαση της Βόννης: Πετάνε τα… σπάνια αποδημητικά πουλιά; Σίγουρα πετάνε και από την 1η Νοεμβρίου 1983 προστατεύονται κιόλας χάρη στην Σύμβαση της Βόννης. Σκοπός της; Η προστασία και διατήρηση των αποδημητικών ειδών της άγριας πανίδας, τα οποία είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα σε κινδύνους, όπως η συρρίκνωση των βιοτόπων αναπαραγωγής, το υπερβολικό κυνήγι κατά τις μεταναστευτικές διαδρομές και η υποβίβαση των περιοχών διατροφής. Η Ελλάδα υπέγραψε τη Σύμβαση και την επικύρωσε το 1999.

Δίκτυο Natura 2000: Το πιο «διάσημο» δίκτυο στον τομέα του περιβάλλοντος, αποτελεί ένα Ευρωπαϊκό Οικολογικό Δίκτυο περιοχών, οι οποίες φιλοξενούν φυσικούς τύπους οικοτόπων και οικοτόπους ειδών που είναι σημαντικοί σε ευρωπαϊκο επίπεδο. Οι περιοχές που εντάσσονται στο δίκτυο αυτό, ακολουθούν υποχρεωτικά τις διατάξεις – μέτρα της Οδηγίας 92/43/ΕΟΚ, τα οποία με την σειρά τους αποσκοπούν στη διασφάλιση της διατήρησης ή της αποκατάστασης σε ικανοποιητική κατάσταση διατήρησης, των φυσικών οικοτόπων και των άγριων ειδών χλωρίδας και πανίδας κοινοτικού ενδιαφέροντος. Στην Ελλάδα, έχουν ενταχθεί στο Δίκτυο Natura μεταξύ άλλων οι Εθνικοί Δρυμοί της Πάρνηθας, της Πίνδου, της Οίτης και του Βίκου – Αωού.



του Νικόλα Γεωργιακώδη

http://www.rizaonline.gr

Η Σημασία της Ανακύκλωσης

από τόν Γιώργος Βλοντάκης
Γεωπόνος-Περιβ/λόγος

Δεν ξέρω πόσοι από τους συμπολίτες μου στο Ηράκλειο έχουν μάθει για τη συνεχιζόμενη απεργία (εδώ και 50 μέρες) στη μονάδα ανακύκλωσης των στερεών απορριμμάτων που βρίσκεται στην περιοχή της νέας λαχαναγοράς, κοντά στη Ν. Αλικαρνασσό. Σίγουρο  είναι πάντως το γεγονός  πως κανείς δεν νοιώθει κάποια πίεση στην καθημερινότητά του από το γεγονός αυτό, σε αντίθεση, για παράδειγμα, με μια απεργία των εργαζομένων στην αποκομιδή των απορριμμάτων.
Όμως, το κοινωνικό κόστος από την απεργία αυτή υπάρχει, κι ας μη φαίνεται. Είναι το περιβαλλοντικό και οικονομικό κόστος από τις ποσότητες των απορριμμάτων των μπλέ κάδων που ΔΕΝ ανακυκλώνονται, αλλα όλες αυτές τις 50  μέρες πηγαίνουν (κατά το μεγαλύτερο μέρος)  στους Πέρα Γαλήνους και θάβονται,  μειώνοντας με τον τρόπο αυτό  το χρόνο ζωής του χώρου ταφής. Μιλάμε για μια πολύ μεγάλη ποσότητα υλικών, δεδομένου ότι  ανα 24ωρο περνούν 45-60 τόννοι από τη διαλογή του εργοστασίου και το 65-70% ξεχωρίζεται και αξιοποιείται στην ανακύκλωση. Αυτή τη στιγμή το τμήμα καθαριότητας του  Δήμου Ηρακλείου στέλνει τα απορριμματοφόρα   σε επιλεγμένες  περιοχές, όπου  μαζεύονται  στους μπλέ κάδους μεγάλες ποσότητες από  καθαρά υλικά συσκευασίας, κυρίως πλαστικά, χαρτόνια και γυάλινα μπουκάλια και προσπαθεί, με διαλογή στο σταθμό μεταφόρτωσης να σώσει κάποια από αυτά  τα υλικά από την ταφή. Τα αποθηκεύουν  –συμπιεσμένα- στα 11 κονταίινερς των 40 τόννων που διαθέτουν.  Οπου να ναι, όμως, η δυνατότητα αυτή εξαντλείται….
Η ανακύκλωση είναι απαραίτητο στάδιο στα σύγχρονα συστήματα διαχείρισης των στερεών απορριμμάτων –με πρώτο, φυσικά, τη μείωση παραγωγής απορριμμάτων- γιατί, σε μια εποχή εξάντλησης των φυσικών πόρων του πλανήτη,  γλυτώνει υλικά και ενέργεια που αλλιώς θα πήγαιναν χαμένα και εξοικονομεί χώρους ταφής,  που και  δύσκολα χωροθετούνται και κοστίζει η δημιουργία και η λειτουργία τους.
Και γιατί αυτή η ζημιά σε όλους μας; Γιατί η εταιρεία που διαχειρίζεται το εργοστάσιο, αποφάσισε πως θα κέρδιζε περισσότερα αν συμπίεζε τους μισθούς των εργαζομένων, δεδομένου του εργασιακού κλίματος και των νόμων που έχουν ψηφιστεί κατ απαίτηση των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων.  Συγκεκριμένα, οι εγκαταστάσεις του εργοστασίου ανήκουν στην Ελληνική Εταιρεία Αξιοποίησης Ανακύκλωσης (το βασικό σχήμα που καλύπτει στην Ελλάδα την ανακύκλωση υλικών-κυρίως από συσκευασίες), αλλα η δουλειά στο εργοστάσιο έχει ανατεθεί σε υπεργολάβο, την εταιρεία ΕΠΑΝΑ Α.Ε. (Εδώ μπαίνει ένα ερώτημα: γιατί όλο αυτό το μπέρδεμα; Δεν θα μπορούσε η δημοτική υπηρεσία – που έτσι κι αλλοιώς συνεργάζεται με την Ε.Ε.Α.Α.,-  να δημιουργήσει έναν τομέα για να αναλάβει το κομμάτι αυτό της λειτουργίας του εργοστασίου; ).  Η ΕΠΑΝΑ Α.Ε., λοιπόν, θέλησε να επιβάλει μείωση κατά 22% στους μισθούς των εργαζομένων, οι οποίοι αντέδρασαν με την απεργία. Να σημειωθεί πως η συγκεκριμένη εταιρεία είναι οικονομικά εύρωστη και η προσπάθεια μείωσης των μισθών των εργαζομένων της δεν έχει καμμιά δικαιολογία. Η διαμάχη έχει, φυσικά,  και νομική διάσταση, και ως τώρα το δικαστήριο έχει δικαιώσει το συνδικάτο των εργαζομένων.
Είναι σημαντικό να τονίσουμε πως η συγκεκριμένη δουλειά στη μονάδα ανακύκλωσης είναι δύσκολη και ανθυγιεινή – γίνεται χειροδιαλογή του περιεχομένου που έρχεται από τους μπλέ κάδους πάνω σε ιμάντα μεταφοράς.
Η ελληνική -και όχι μόνο η τοπική- κοινωνία πρέπει να μάθει την προσφορά του συγκεκριμένου κλάδου εργαζομένων. Και ως δείγμα εκτίμησης, αλλα και πνεύματος στοιχειώδους κοινωνικής δικαιοσύνης, να τους υποστηρίξει στον αγώνα τους απέναντι σε μια άπληστη εργοδοσία. Επι πλέον, ο Δήμος Ηρακλείου-πέρα από την ηθική συμπαράσταση στους εργαζομένους που έχει ήδη εκφράσει-, θα πρέπει να αναλάβει μια ουσιαστική πρωτοβουλία υποστήριξης, για να δικαιωθούν οι εργαζόμενοι και να λειτουργήσει ξανά η ανακύκλωση.



http://www.rizaonline.gr/

Θησαυροί της φύσης

Πολλά πράγματα είναι μπροστά στα μάτια μας αλλά πρέπει κάποιος άλλος να μας κάνει να τα δούμε. Κάποτε, σε μια ανάλυση της στρατηγικής σημασίας τους, γράφτηκε για τα νησιά του Αιγαίου ότι, σε περίπτωση πολεμικής σύρραξης, ήταν όλα μαζί ένα αεροπλανοφόρο που μας είχε κάνει δώρο η Φύση και δεν είχαμε πληρώσει δραχμή για να το αποκτήσουμε.
Σήμερα, όπως και πριν από πολλά χρόνια, μια ερευνητική ομάδα από το Τμήμα Βιολογίας του Πανεπιστημίου της Πάτρας μάς λέει ότι τα ίδια αυτά νησιά, μαζί και με τις πιο ταπεινές βραχονησίδες, που εμείς απλά τους έχουμε κρεμάσει πωλητήρια, είναι φυσικά βιολογικά εργαστήρια που προσφέρονται για την παρατήρηση και τη μελέτη βασικών βιολογικών διεργασιών. Αλλά όχι μόνον αυτό. Αρκετοί άνθρωποι από το εξωτερικό θα ήθελαν να έλθουν την άνοιξη, στο πλαίσιο ενός πρωτότυπου και με πολλές προοπτικές οικοτουρισμού, πριν από τα μελτέμια, προτού ακόμη ζεσταθεί το νερό στη θάλασσα, εδώ στο Αιγαίο πέλαγος και να βρεθούν μέσα σε ένα πράσινο, πολύχρωμο, λιτό αλλά πανέμορφο βοτανικό μουσείο, με είδη φυτών που εγκαταστάθηκαν και ζουν στον τόπο αυτόν τουλάχιστον για μερικά εκατομμύρια χρόνια.
«Flora Aegaea»
Η ομάδα της Πάτρας, ύστερα από 25 και πλέον χρόνια ερευνών στο Αιγαίο, θεωρεί ότι ήλθε η ώρα να συγκεντρώσει το διαθέσιμο ερευνητικό υλικό σε έναν τόμο που θα πληροφορεί κάθε ενδιαφερόμενο για το πού, πόσα και ποια είδη φυτών απαντούν στον χώρο του Αιγαίου. Θα μπορούσαμε μάλιστα να ισχυριστούμε ότι κάτι τέτοιο είναι υποχρέωση και των ελλήνων βοτανικών επιστημόνων, αλλά και της ελληνικής Πολιτείας, μια και το πιο πρόσφατο σχετικό έργο είναι η «Χλωρίδα του Αιγαίου, Flora Aegaea» του αυστριακού βοτανικού K. H. Rechinger που εκδόθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1940!.. Σημειώνεται επίσης ότι μια επιστημονικά τεκμηριωμένη και καλαίσθητη σχετική έκδοση ευρείας κυκλοφορίας θα μπορούσε να εξυπηρετήσει και κάποιους εθνικούς στόχους και να βάζει κάποια άλλα πράγματα στη θέση τους. Ποια είναι αυτά; Θέματα σχετικά και με τις «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο! Διότι υπάρχουν στη διεθνή βιβλιογραφία, χωρίς αυτό να είναι γνωστό έξω από τον κύκλο των ειδικών, σημαντικά συγγράμματα που αναφέρονται στη χλωρίδα του Αιγαίου. Εκεί όμως περιλαμβάνονται και χάρτες που παρουσιάζουν τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου ως τμήμα της Μικράς Ασίας και ως επαρχίες της Τουρκίας. Μάλιστα κατά τη διάρκεια της κρίσης γύρω από τα Ιμια η πολιτική ηγεσία είχε έλθει σε επαφή με την ερευνητική ομάδα της Πάτρας και προμηθεύθηκε φωτογραφικό υλικό που απεδείκνυε ότι ως και το 1995 τα νησιά αυτά δεν τα θεωρούσαν γκρίζες ζώνες ούτε και αυτοί οι Τούρκοι, αφού μέλη της ομάδας προσέγγιζαν την ξηρά με τη βοήθεια πλοίων του Πολεμικού Ναυτικού μας χωρίς οι γείτονες απέναντι να ενοχλούνται!
Με την έκδοση λοιπόν μιας νέας «Flora Aegaea» τώρα, εντελώς ειρηνικά, θα μπορούσε μέσα από τους σχετικούς χάρτες να αποκατασταθεί η αλήθεια. Διότι από την άλλη πλευρά του Αιγαίου έχει εκδοθεί «Η χλωρίδα της Τουρκίας και των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου» με έτος ολοκλήρωσης το 1980, αλλά (συνεχίζει να) επικαιροποιείται μεγαλώνοντας ανά τακτά χρονικά διαστήματα, αφού τα όποια καινούργια ευρήματα συγκεντρώνονται και εκδίδονται, με την αμέριστη στήριξη του Ιδρύματος Ερευνών της Τουρκίας, χωρίς όμως να αλλάζουν οι παλιοί εκείνοι χάρτες.
Παλαιο-γέφυρες ξηράς
Οι ειδικοί, μελετώντας την παλαιογεωγραφία του Αιγαίου, αλλά και τα πρότυπα εξάπλωσης των ειδών της χλωρίδας στην περιοχή, μπορούν εύκολα να διακρίνουν δύο γέφυρες ξηράς, τη μία στον χώρο του Κεντρικού Αιγαίου (Κυκλάδες) και την άλλη στον χώρο του Νότιου Αιγαίου (Κάρπαθος, Κάσος, Κρήτη, Κύθηρα, Πελοπόννησος) που συνέδεαν ως πριν από 5 εκατομμύρια χρόνια περίπου την ελληνική με τη μικρασιατική χερσόνησο. Τότε που άρχισε η τελευταία φάση σχηματισμού του νησιωτικού χώρου του Αιγαίου, στη σημερινή του μορφή, με αρχή την απομόνωση της Κρήτης. Η σημερινή γεωγραφία του αιγαιακού χώρου είναι αποτέλεσμα μιας σειράς γεωτεκτονικών και κλιματικών διεργασιών που είχαν αποτέλεσμα την εμφάνιση και εξαφάνιση νησιών, την αύξηση και μείωση του μεγέθους τους και την αυξομείωση του βαθμού γεωγραφικής απομόνωσης των χερσαίων τμημάτων (νησιών). Με τα υπάρχοντα στοιχεία κατά την περίοδο του Πλειστοκαίνου (τελευταία 900.000 χρόνια) η στάθμη της θάλασσας στο Αιγαίο ανεβοκατέβαινε κατά 150-200 μέτρα και αυτό συνέβη για περισσότερες από μία φορές.
Ολα τα παραπάνω είχαν σημαντικές συνέπειες για τους κατοίκους των νησιών, τα μεγέθη των πληθυσμών τους, τις επαφές και τις απομονώσεις αυτών. Ετσι δεν είναι περίεργο ότι ακόμη και σήμερα το νησιωτικό σύμπλεγμα του Αιγαίου θεωρείται ένα εξελικτικό εργαστήρι για τη μελέτη πολλών βιολογικών φαινομένων (ειδογένεση, πρότυπα γεωγραφικής εξάπλωσης ειδών, γενετική διαφοροποίηση).
Μετανάστευση προς δυσμάς
Οπως εξηγεί στο «ΒΗΜΑScience» ο επικεφαλής της ομάδας, καθηγητής Δ. Τζανουδάκης: «Τα παραπάνω γεωγραφικά χαρακτηριστικά είναι σημαντικά, με δεδομένο ότι ισχύουν δύο άλλες παραδοχές: Οτι όλα τα είδη (ζώων και φυτών) έχουν έμφυτη την τάση να διευρύνουν την περιοχή εξάπλωσής τους και ότι η διεύρυνση αυτή στην περιοχή του Αιγαίου ήταν κυρίως από ανατολικά προς δυτικά, αφού οι τροπικές περιοχές της Κεντρικής Ασίας ευνοούσαν περισσότερο την εμφάνιση των φυτών. Με αυτό ως δεδομένο οι γέφυρες ξηράς που συνέδεαν τη Μικρά Ασία με περιοχές του ελληνικού χώρου ήταν ιδιαίτερα σημαντικές για τη μετανάστευση ειδών χλωρίδας και πανίδας από τα ανατολικά προς τα δυτικά. Ο ελληνικός χώρος δέχθηκε και άλλα μεταναστευτικά κύματα, ιδιαίτερα κατά την περίοδο των παγετωδών περιόδων με κατεύθυνση από Βορρά προς Νότο, αλλά αυτά επηρέασαν κυρίως τις περιοχές της ηπειρωτικής Ελλάδας, γιατί την περίοδο του Πλειστοκαίνου τα νησιά του Κεντρικού και Νότιου Αιγαίου είχαν ήδη αποκοπεί και απομονωθεί από τις ηπειρωτικές περιοχές.
Το ότι τα νησιά ήταν ενωμένα μεταξύ τους αλλά και με τις παρακείμενες ηπειρωτικές ξηρές βοήθησε στον εποικισμό τους από πολλά είδη. Τα υπόλοιπα γεγονότα (κατακερματισμός, απομονώσεις, άνοδος και κάθοδος της θαλάσσιας στάθμης) βοήθησαν στη διαμόρφωση των ιδιαιτεροτήτων και της μοναδικότητας ως προς την παρουσία διαφόρων φυτών στο Αιγαίο. Η αξία της βιοποικιλότητας μιας περιοχής δεν κρίνεται μόνο από τον πλούτο της (υψηλός αριθμός ειδών) αλλά και από άλλα ποιοτικά χαρακτηριστικά της (ενδημισμός, σπανιότητα, ηλικία ή/και εξελικτική διαδρομή των στοιχείων της). Για παράδειγμα,η χλωρίδα περιοχών όπως η Κρήτη και οι Κυκλάδες δεν είναι ιδιαίτερα πλούσια σε αριθμό ειδών, είναι όμως ιδιαίτερα σημαντική για τη μοναδικότητα των ειδών της (ενδημικά), τα πρότυπα εξάπλωσής τους (υπολειμματικά), την καταγωγή τους κ.λπ».
Συνεχίζοντας το έργο του Θεόφραστου
Θεόφραστος, πατέρας της Βοτανικής (3ος αιώνας π.Χ.), και ο Διοσκουρίδης, πατέρας της φαρμακογνωσίας (1ος αιώνας μ.Χ.), ήταν μεταξύ των πρώτων που μελέτησαν και κάνουν αναφορά στα φυτά του Αιγαίου. Βέβαια, το κύμα των μελετητών αρχίζει με εξερευνητικές αποστολές από τον 18ο αιώνα που εντείνονται ακόμη περισσότερο μετά τη δημοσίευση από τον Δαρβίνο των παρατηρήσεών του για τα νησιά Γκαλάπαγκος. Μάλιστα μια από τις εξέχουσες ιστορικές εξερευνητικές αποστολές ήταν αυτή του καθηγητή του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης John Sibthorp (1786-1795), που είχε βασικούς στόχους της από τη μια να επιβεβαιώσει τη δουλειά των Ελλήνων Θεόφραστου και Διοσκουρίδη αναφορικά με τα φαρμακευτικά φυτά και από την άλλη να εντοπίσει την καταγωγή των καλλωπιστικών φυτών που στόλιζαν τους ευρωπαϊκούς κήπους αλλά δεν τα είχε συναντήσει κανείς στη φύση. Το υλικό των εξερευνητικών αποστολών του John Sibthorp απετέλεσε τη βάση για τη δημοσίευση αργότερα του περίφημου πολύτομου και εικονογραφημένου έργου «Flora Graeca Sibthorpiana». Και εδώ μπορεί να δημιουργηθεί η εξής απορία: Αφού τη χλωρίδα των νησιών μας οι διάφορες αποστολές τη μελετούν από τόσο παλιά, υπάρχουν ακόμη θέματα που να παρουσιάζουν ενδιαφέρον; Στο σημείο αυτό ο καθηγητής Τζανουδάκης απαντά καταφατικά και χωρίς δισταγμό με δύο επιχειρήματα:
«1. Μια έρευνα ποτέ δεν ολοκληρώνεται. Πάντα υπάρχουν νέα ευρήματα και νέες προσεγγίσεις. Ενδεικτικά και μόνο αναφέρεται ότι στο εργαστήριο Βοτανικής του Πανεπιστημίου της Πάτρας τα τελευταία 25 χρόνια μέσα από τη δραστηριότητα του που σχετίζεται με την εξερεύνηση και μελέτη της ελληνικής χλωρίδας έχουν μελετηθεί πάρα πολλές περιοχές, ορεινές και νησιωτικές, και έχουν εντοπισθεί και περιγραφεί δεκάδες είδη φυτών ως νέα, όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για την επιστήμη.
2. Ο ελληνικός χώρος λόγω της ιδιαίτερης γεωμορφολογίας του και του έντονου κατακερματισμού του (νησιά, βουνά,χαράδρες, ποικιλία μικροβιοτόπων κ.λπ.) δεν είναι τόσο εύκολο να εξερευνηθεί».
Εξερευνητικές αποστολές, ελλήνων και ξένων, έχουν ξεκινήσει από πολύ παλιά αλλά δεν είχαν πάντοτε συνέχεια, καθώς οργανώνονταν από ανεξάρτητες ομάδες που συχνά δεν είχαν επαφή μεταξύ τους. Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μπορεί μια περιοχή να έχει εξερευνηθεί από κάποιους συλλέκτες αλλά το υλικό να μένει κάπου φυλαγμένο χωρίς να έχει μελετηθεί επισταμένως και να έχουν δημοσιευθεί τα σχετικά δεδομένα. Περιπτώσεις όχι και λίγες στην Ελλάδα...
Ξεφεύγουν τα είδη που ανθίζουν φθινόπωρο
Κάτι που δεν είναι και πολύ γνωστό έχει σχέση με τον χρόνο επίσκεψης στην Ελλάδα των διαφόρων ξένων αποστολών. Πήγαιναν συνήθως κατά την περίοδο της άνοιξης, επειδή τότε ανθίζουν τα περισσότερα είδη φυτών, αλλά, όπως αποδείχθηκε με πρόσφατες εξερευνητικές αποστολές και μελέτες, πολλά είδη ανθίζουν άλλες εποχές, κυρίως το φθινόπωρο, και έτσι παρέμεναν ως πρόσφατα εντελώς άγνωστα.
Τα ως τώρα στοιχεία πάντως πρέπει επιπλέον να επικαιροποιηθούν και γι' αυτό συχνά απαιτούνται όχι μόνο εξερευνήσεις στο πεδίο αλλά και στη βιβλιογραφία και στα βοτανικά μουσεία όπου φυλάσσονται παλιές συλλογές προκειμένου να καταλήξουμε στο αν κάποιο είδος υπάρχει ή όχι σε μια περιοχή, για να μάθουμε και πόσα και ποια είδη τελικά υπάρχουν στην Ελλάδα συνολικά αλλά και σε κάθε περιοχή της ειδικά. Ευτυχώς, εδώ και έναν χρόνο, με πρωτοβουλία του ΔΣ της Ελληνικής Βοτανικής Εταιρείας, έχει συγκροτηθεί μια 8μελής διεθνής επιτροπή (Ελλήνων, Γερμανών, Σκανδιναβών) προκειμένου του χρόνου τέτοια εποχή να έχει συντάξει έναν πλήρη και επικαιροποιημένο κατάλογο των φυτικών ειδών που απαντούν στον ελληνικό χώρο. Η ερευνητική αυτή ομάδα εργάζεται, εθελοντικά, χωρίς καμία χρηματοδότηση, για να ολοκληρώσει το σχετικό έργο. Η πρωτοβουλία μάλιστα θεωρήθηκε αρκετά σημαντική και πριν από περίπου έναν μήνα στις Πρέσπες υπογράφηκε ένα μνημόνιο συνεργασίας (να και ένα καλό μνημόνιο!..) μεταξύ των οκτώ ερευνητών, του προέδρου της Βοτανικής Εταιρείας και του διευθυντή του Βοτανικού Μουσείου και του Βοτανικού Κήπου του Βερολίνου (ερευνητικό κέντρο με παράδοση στη μελέτη της ελληνικής χλωρίδας) προκειμένου το τελευταίο να αναλάβει τη χρηματοδότηση της σχετικής έκδοσης στα αγγλικά. Και μάλιστα όχι απλά ενός καταλόγου αλλά μιας έκδοσης με σχόλια και φωτογραφικό υλικό.
Κάν' το όπως οι Ολλανδοί
Τέλος, ο καθηγητής Τζανουδάκης υπενθυμίζει κάτι που είχε ειπωθεί από κάποιους παλαιότερους βοτανικούς: «Η δουλειά ενός βοτανικού δεν τελειώνει με τη δημοσίευση του καταλόγου των φυτών μιας περιοχής _ αντίθετα, τότε αρχίζει...».
Στο πλαίσιο της παραπάνω ρήσης τα φυτικά είδη είναι ένας φυσικός πόρος που μπορεί να διαχειριστεί ανάλογα ο άνθρωπος, πέραν των άλλων (τροφή, πρώτη ύλη, θεραπευτική), και στην εφηρμοσμένη γεωργία και ανθοκομία. Πολλά είδη της ελληνικής χλωρίδας έχουν συγγένειες με τα καλλιεργούμενα και θα μπορούσαν να αποτελέσουν τη βάση για τη γενετική βελτίωσή τους! Μεγάλα ερευνητικά ιδρύματα, όπως για παράδειγμα αυτά από την Ολλανδία, δραστηριοποιούνται στον τομέα έντονα συλλέγοντας άγριες ποικιλίες, τις μελετούν και τις διατηρούν σε τράπεζες γενετικού υλικού για μελλοντικές έρευνες και εφαρμογές. Υπενθυμίζεται ότι το μείζον περιβαλλοντικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε σήμερα, δηλαδή η απώλεια βιοποικιλότητας, δεν αφορά μόνο τα άγρια και αυτοφυή είδη. Περισσότερο έντονο είναι το πρόβλημα αναφορικά με τις καλλιεργούμενες ποικιλίες. Τοπικές ποικιλίες προσαρμοσμένες στα κλιματικά δεδομένα κάποιων περιοχών χάνονται είτε λόγω οριστικής εγκατάλειψης του τομέα της γεωργικής παραγωγής (βλ. τουριστικά νησιά) είτε λόγω της επικράτησης μονοκαλλιεργειών με ποικιλίες αυξημένης απόδοσης, αλλά με περισσότερες ανάγκες σε λίπανση και φυτοφάρμακα. Η διατήρηση επομένως των παλαιών καλλιεργούμενων ποικιλιών, καθώς και αυτοφυών ειδών που έχουν συγγένειες με τα καλλιεργούμενα είδη, θα μπορούσαν να φανούν ιδιαίτερα πολύτιμες για το μέλλον της γεωργίας. Και όχι μόνο. Οταν μάθουμε ποια είδη έχουμε, τότε αρχίζουμε τη μελέτη τους προκειμένου να μάθουμε τη βιολογική πληροφορία που φέρουν και πώς η πληροφορία αυτή μπορεί να αξιοποιηθεί στο πλαίσιο των εφηρμοσμένων επιστημών, όπως η ιατρική, η φαρμακογνωσία, η αρωματοποιία, η γεωργία κ.ά.
Στο Αιγαίο υπάρχει ένας θησαυρός που ούτε ο Ιούλιος Βερν δεν είχε φανταστεί.
ΒΟΤΑΝΙΚΗ… ΟΡΘΟΦΩΝΙΑ
Οσοι ασχολούνται με τα φυτά έχουν βέβαια τους δικούς τους κώδικες συνεννόησης που προσδίδουν ακρίβεια στις επικοινωνίες τους. Ενα μικρό γλωσσάριο μπορεί να διευκολύνει και τον μη ειδικό αναγνώστη:
Βοτανική: Η επιστήμη που μελετά τη Βιολογία των φυτικών οργανισμών. Συγκεκριμένα μελετά τη μορφή, τη δομή, τις λειτουργίες, την εξελικτική πορεία και τις αλληλεπιδράσεις με τα άλλα έμβια όντα και το υπόλοιπο περιβάλλον.
Πρωτογενείς παραγωγοί: Ανάμεσα στα βασικά και κοινά χαρακτηριστικά των έμβιων όντων είναι η ανάγκη τους να προσλαμβάνουν ενέργεια από το περιβάλλον προκειμένου να λειτουργήσουν (δηλαδή να εμφανίσουν τις εκδηλώσεις της ζωής). Με αυτό ως κοινή ομοιότητα, τα έμβια όντα διακρίνονται σε τρεις κατηγορίες:
· Αυτότροφοι (παραγωγοί/φωτοσυνθετικοί οργανισμοί)
· Ετερότροφοι (καταναλωτές/ζώα)
· Αποικοδομητές (μύκητες και κάποια βακτήρια).
Οι φωτοσυνθετικοί οργανισμοί (τα φυτά δηλαδή) λέγονται πρωτογενείς παραγωγοί γιατί μέσα από τη διαδικασία της φωτοσύνθεσης και χρησιμοποιώντας ανόργανα συστατικά (διοξείδιο άνθρακα, νερό) και ηλιακή ενέργεια παράγουν οργανικά μόρια. Οι άλλες δύο κατηγορίες μέσα από την τροφή τα παίρνουν έτοιμα και μέσα από τον μεταβολισμό τους παράγουν άλλα και λειτουργούν ή τα διασπούν (αποικοδομητές), βρίσκονται δηλαδή σε άμεση εξάρτηση από τους πρωτογενείς παραγωγούς. Ενας τρόπος μέτρησης της παραγωγικότητας ενός οικοσυστήματος είναι η παραγόμενη φυτική βιομάζα ανά μονάδα επιφάνειας.
Χλωρίδα: Με τον όρο αυτόν εννοούμε το σύνολο των διαφορετικών φυτικών ειδών που ζουν σε μια συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή.
Βλάστηση: Ο όρος παραπέμπει στο είδος της φυτοκάλυψης που συγκροτούν τα φυτικά είδη στην περιοχή (π.χ. δάσος, λιβάδι, θαμνώνας κ.λπ.).
Υπολειμματικά στοιχεία - υπολειμματική εξάπλωση: Σε περίπτωση που κάποιο είδος εμφανίζει διακεκομμένη (μη συνεχή) περιοχή εξάπλωσης. Απαντά, για παράδειγμα, σε δύο νησιά απομακρυσμένα και απομονωμένα μεταξύ τους (βλ. Αμοργό και Κρήτη) και πουθενά αλλού και ταυτόχρονα δεν έχει στενά συγγενικά είδη σε παρακείμενες περιοχές. Τέτοια είδη έχουν ιδιαίτερη επιστημονική αξία όχι μόνο επειδή είναι ενδημικά (δεν απαντούν πουθενά αλλού) αλλά και επειδή θεωρούνται ότι είναι «λείψανα» μιας χλωρίδας που υπήρχε στην περιοχή του Αιγαίου πριν από τον κατακερματισμό των δύο γεφυρών ξηράς που συνέδεαν την ελληνική με τη μικρασιατική χερσόνησο. Αν θωρήσουμε ότι στοιχεία της πολιτιστικής κληρονομιάς μας (βλ. Παρθενώνας, Ολυμπία, Κνωσός) έχουν μια ηλικία ολίγων χιλιάδων ετών, στοιχεία της φυσικής κληρονομιάς μας όπως τα παραπάνω είδη κατοικούν αδιάκοπα στο Αιγαίο για τουλάχιστον μερικά εκατομμύρια χρόνια.
ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΞΕΡΟΛΙΘΙΑΣ
Κάποια μικρά νησιά του Αιγαίου αντιμετωπίζονται ως στάνες απ' όπου τα ζώα δεν μπορούν να φύγουν και φυσικά δεν χρειάζονται φύλαξη. Αυτό είναι καταστροφικό γιατί ουσιαστικά στα νησιά αυτά η βλάστησή τους κατατρώγεται. Και ουσιαστικά έχουμε πλήρη ερημοποίηση του νησιού. Επίσης με την εξαφάνιση της υπάρχουσας βλάστησης με τη βόσκηση μειώνεται ο ανταγωνισμός και κάποιοι νέοι έποικοι έχουν περισσότερες ευκαιρίες για εγκατάσταση.
Μια συχνή διαχειριστική πρακτική που χρησιμοποιούν εκεί οι βοσκοί ήταν από παλιά το κάψιμο της ξυλώδους βλάστησης για την επικράτηση άλλων ποωδών ειδών (γρασίδια) που τα προτιμούν τα ζώα. Δηλαδή ακόμη μία διαταραχή στο οικοσύστημα.
Πρέπει βέβαια να σημειωθεί ότι στο παρελθόν σε μεγαλύτερα μικρά νησιά (π.χ. Λειψοί, Αρκοί) χρησιμοποιούνταν από τους κατοίκους ορθές διαχειριστικές πρακτικές για αειφορική διαχείριση. Π.χ. χώριζαν το νησί σε ζώνες και γινόταν εκ περιτροπής βόσκηση ανά έτος. Από τις μελέτες σε 75 βραχονησίδες του Ανατολικού Αιγαίου η ομάδα της Πάτρας διεπίστωσε ότι, παρ' όλο που μπορεί να αλλάζει η σύνθεση της χλωρίδας από νησί σε νησί, η Φύση (αν αφεθεί βέβαια) έχει την ικανότητα να κρατάει τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της χλωρίδας σε κάθε νησί σχεδόν σταθερά.
* Οι φωτογραφίες είναι από το αρχείο του Εργαστηρίου Βοτανικής του Πανεπιστημίου Πατρών και συγκεκριμένα των καθηγητών του Τομέα Βιολογίας Φυτών Δ. Τζανουδάκη, Γ. Ιατρού και του διδάκτορα Η. Πολέμη.



Υγεία + fitness