Κόκκινες μέλισσες στη Νέα Υόρκη

Ο μελισσοκόμος Cerise Mayo από τη Νέα Υόρκη ανέφερε ένα εξαιρετικά περίεργο φαινόμενο καθώς παρατήρησε τις μελισσές του να αποκτούν ένα μυστηριώδες κόκκινο χρώμα.

Το μέλι τους απέκτησε επίσης μια έντονη κόκκινη απόχρωση. Όπως ο ίδιος δήλωσε στους New York Times, ένας φίλος του αστειευόμενος του είπε ότι οι μέλισσες ¨κλέβουν¨ χυμό από την παρακείμενη βιοτεχνία επεξεργασίας βύσσινου.

Όλως παραδόξως το αστείο φαίνεται να αποδεικνύεται πραγματικότητα καθώς πιστοποιήθηκε ότι οι μέλισσες έχουν το ίδιο ακριβώς χρώμα με το χυμό βύσσινου.

Ο εμπειρογνωμόνων Andrew Cote δήλωσε στην εφημερίδα ότι οι μέλισσες έχουν δημιουργήσει μεγάλη ενόχληση στο εργοστάσιο.

Πηγή:perierga.gr

Η Μεσόγειος έχει τα όριά της…

Η αυξανόμενη ζήτηση για τα οικοσυστήματα της Μεσογείου απειλεί τα θεμέλια της κοινωνικής και οικονομικής ευημερίας της περιοχής, αναφέρεται σε έρευνα διάρκειας δυο ετών που εκπονήθηκε από τον διεθνώς αναγνωρισμένο επιστημονικό φορέα «Διεθνές Δίκτυο για το Αποτύπωμα» (Global Footprint Network). Η έκθεση με τα αποτελέσματα της έρευνας θα δοθεί στη δημοσιότητα κατά τη διάρκεια διεθνούς συνεδρίου που θα πραγματοποιηθεί στη Βενετία την 1η Οκτωβρίου.

Η έκθεση με τίτλο «Mediterranean Ecological Footprint Trends» (Τάσεις του οικολογικού αποτυπώματος της Μεσογείου) του Global Footprint Network καταδεικνύει ότι συνεχίζει να διευρύνεται το οικολογικό έλλειμμα. Μεταξύ 1961 και 2008, περίοδο με τα πλέον πρόσφατα διαθέσιμα δεδομένα, οι τάσεις αύξησης του πληθυσμού και της κατανάλωσης τριπλασίασαν τις απαιτήσεις για ανανεώσιμους πόρους και οικολογικές υπηρεσίες. Το 2008, το Οικολογικό Αποτύπωμα της περιοχής – η ζήτηση δηλαδή για βιοπαραγωγική γη και θαλάσσιες εκτάσεις – υπερέβησαν τους τοπικά διαθέσιμους οικολογικούς πόρους κατά περισσότερο από 150%.

«Η πρόσβαση της Μεσογείου σε βασικούς πόρους και υπηρεσίες για την υποστήριξη της ζωής διατρέχει αυξανόμενο κίνδυνο», δηλώνει ο Ματίς Βάκερναγκελ (Mathis Wackernagel), Πρόεδρος του Global Footprint Network και συν-δημιουργός του «οικολογικού αποτυπώματος», υπολογιστικού εργαλείου για την επάρκεια των φυσικών πόρων.

Κάθε χώρα της Μεσογείου, με πιθανή εξαίρεση την Πορτογαλία, έχει πλέον υποβαθμιστεί από τη θέση του οικολογικού πιστωτή στη θέση του οικολογικού οφειλέτη και απαιτεί περισσότερους από τους ανανεώσιμους πόρους που είναι τοπικά διαθέσιμοι. Οι χώρες εξυπηρετούν τα εγχώρια οικολογικά ελλείμματα μέσω του εμπορίου και της υπερεκμετάλλευσης των δικών τους οικοσυστημάτων.

Οι διαστάσεις του θέματος είναι πολλαπλές. Ουσιαστικά, κάθε οικονομική δραστηριότητα, όπως ακριβώς η ίδια η ζωή εξαρτάται από την πρόσβαση σε οικολογικούς πόρους και υπηρεσίες. Όμως, καθώς το αποτύπωμα της ανθρωπότητας έχει αυξηθεί, ολόκληρος ο κόσμος έχει οδηγηθεί σε υπέρβαση των οικολογικών ορίων. Καθώς οι πόροι της γης γίνονται ολοένα και πιο σπάνιοι, εντείνονται τόσο ο ανταγωνισμός όσο και ο κίνδυνος σημαντικού απρόβλεπτου κόστους ή αύξησης διαταραχών στον ανεφοδιασμό.

«Καθώς οι περιορισμοί των διαθέσιμων πόρων αυξάνονται παγκοσμίως, τα κράτη που εξαρτώνται σημαντικά από οικολογικές υπηρεσίες άλλων κρατών είναι πιθανό να διαπιστώσουν ότι διατρέχουν κίνδυνο ανασφάλειας ως προς τον ανεφοδιασμό τους με πόρους. Πρόκειται για μια κατάσταση με βαθιές οικονομικές συνέπειες», λέει ο Βάκερνάγκελ.

Οι σημαντικότερες διαπιστώσεις του Global Footprint Network είναι οι εξής:

Η ζήτηση υπερβαίνει τη διαθεσιμότητα: Σε λιγότερο από 50 χρόνια, η περιοχή της Μεσογείου σχεδόν τριπλασίασε τις απαιτήσεις της σε οικολογικούς πόρους και υπηρεσίες και αύξησε το οικολογικό της έλλειμμα κατά 230%.

Μέγεθος αποτυπώματος και πλούτου: Όσο υψηλότερο είναι το εισόδημα σε μια χώρα, τόσο μεγαλύτερη είναι η ζήτηση για οικολογικούς πόρους και υπηρεσίες (και υψηλότερη η κατά κεφαλήν κατανάλωση). Τρεις μόνο χώρες συνέβαλαν κατά 50% στο συνολικό Αποτύπωμα της περιοχής για το 2008: η Γαλλία με 21%, η Ιταλία με 18% και η Ισπανία με 14%.

Τάσεις ανά κράτος: Η Αλγερία υπέστη τη μεγαλύτερη αλλαγή στο εθνικό της οικολογικό ισοζύγιο, μετακινούμενη από ένα σημαντικό απόθεμα το 1961 σε ένα μεγάλο έλλειμμα το 2008. Η Συρία, η Τυνησία και η Τουρκία επίσης μετακινήθηκαν από τη θέση του οικολογικού πιστωτή στη θέση του οικολογικού οφειλέτη κατά την ίδια περίοδο. Οι υπόλοιπες χώρες της Μεσογείου κατέγραψαν διαρκή επιδείνωση του οικολογικού τους ελλείμματος. Η Κύπρος, για παράδειγμα, κατέγραψε τη μεγαλύτερη αύξηση ελλείμματος, ενώ η Ιορδανία τη μικρότερη. Το Μαυροβούνιο καταγράφεται ως ο μοναδικός οικολογικός πιστωτής της Μεσογείου (τα δεδομένα όμως είναι ελλιπή), αλλά τα αποθέματά του συρρικνώνονται.

-Το 2008,η Ελλάδα είχε το τρίτο κατά κεφαλήν Οικολογικό Αποτύπωμα στη Μεσόγειο (η ΠΓΔΜ ήταν πρώτη και η Σλοβενία δεύτερη). Τα οικοσυστήματα της Ελλάδας συνέβαλαν κατά 32% στην ικανοποίηση της συνολικής ζήτησης της χώρας για οικολογικούς πόρους και υπηρεσίες. 40% των απαιτήσεων του πληθυσμού της χώρας αντιμετωπίστηκε με υπερεκμετάλλευση του οικολογικού κεφαλαίου και το υπόλοιπο μέσω του εμπορίου.

-Οι μεγαλύτεροι οικολογικοί οφειλέτες: Το 2008, τα πέντε κράτη της Μεσογείου με το μεγαλύτερο οικολογικό έλλειμμα ήταν η Ιταλία, η Ισπανία, η Τουρκία και η Αίγυπτος.

-Μια εξαίρεση: Η Πορτογαλία ήταν το μοναδικό κράτος της Μεσογείου που μείωσε σημαντικά το οικολογικό του έλλειμμα τα τελευταία χρόνια (18% κατά κεφαλήν μείωση μεταξύ 1998 και 2008). Όμως, το κατά κεφαλήν έλλειμμα παραμένει υψηλότερο από τον μέσο όρο της περιοχής.

-Προσφορά και ζήτηση σήμερα: Το 2008, το συνολικό Οικολογικό Αποτύπωμα της περιοχής υπερέβη κατά 150% την τοπική βιοϊκανότητα, δηλαδή την ικανότητα των οικοσυστημάτων να παρέχουν στους ανθρώπους πόρους και υπηρεσίες.

Το Global Footprint Network και η UNESCO, με την υποστήριξη του Ιδρύματος MAVA, θα παρουσιάσουν την έκθεση «Mediterranean Ecological Footprint Trends» την 1η Οκτωβρίου, κατά τη διάρκεια διήμερου συνεδρίου στο Παλάτζο Ζόρζι της Βενετίας. Η παρουσίαση θα περιλαμβάνει ενημερωτικό υλικό για τους δημοσιογράφους και ομάδες εργασίας που θα αναλύσουν και θα συζητήσουν τα αποτελέσματα της έκθεσης και τις εθνικές στρατηγικές που απαιτούνται σε έναν κόσμο με περιορισμένους πόρους. Οι σημαντικές διαπιστώσεις της έκθεσης περιλαμβάνονται στο ενημερωτικό του Global Footprint Network, Why Are Resource Limits Undermining Economic Performance? (Γιατί ο περιορισμός στους πόρους υποσκάπτει την οικονομία;). Το ενημερωτικό είναι διαθέσιμο επίσης στα γαλλικά και τα αραβικά.

Το συνέδριο αναμένεται να προσελκύσει εκπροσώπους κυβερνήσεων από τους χώρους της οικονομίας, του σχεδιασμού και του περιβάλλοντος, ΜΚΟ και ακαδημαϊκούς που επιδιώκουν να κατανοήσουν καλύτερα τη σύνδεση μεταξύ της οικονομικής και της περιβαλλοντικής κρίσης και να αναζητήσουν πιθανές λύσεις.

WWF Ελλάς

Τι είναι η τρύπα του όζοντος;

Το όζον είναι ένα αέριο το οποίο εμφανίζεται σε πολύ μικρές συγκεντρώσεις στην ατμόσφαιρα της Γης και του οποίου το μόριο αποτελείται από τρία άτομα οξυγόνου. Η μεγαλύτερη συγκέντρωση όζοντος (περίπου το 90%) εμφανίζεται στην στρατόσφαιρα, σε ένα «στρώμα» το οποίο ξεκινά από τα 10 με 17 περίπου χιλιόμετρα πάνω από την επιφάνεια της Γης και φτάνει έως και τα 50 χιλιόμετρα.

Το στρώμα του όζοντος μεταβάλλεται από περιοχή σε περιοχή και ανάλογα με τις εποχές, ενώ επηρεάζει και επηρεάζεται από το κλίμα, καθώς ο μηχανισμός σχηματισμού του εξαρτάται από τη θερμοκρασία, την υγρασία, τους ανέμους και τη περιεκτικότητα της ατμόσφαιρας σε άλλες χημικές ενώσεις. Το όζον της στρατόσφαιρας αποτελεί τη μοναδική ασπίδα του πλανήτη μας ενάντια στις βλαβερές επιπτώσεις της υπεριώδους ακτινοβολίας του Ήλιου, η οποία είναι ιδιαίτερα επιζήμια για όλους τους έμβιους οργανισμούς. Χωρίς την ασπίδα του όζοντος, για παράδειγμα, τα κρούσματα καρκίνων του δέρματος, καταρράκτη και βλαβών του ανοσοποιητικού μας συστήματος θα πολλαπλασιάζονταν ραγδαία.

Δυστυχώς, το όζον στη στρατόσφαιρα σιγά-σιγά καταστρέφεται από τις εκπομπές αερίων πάνω στη Γη όπως το διοξείδιο του άνθρακα και οι χλωροφθοράνθρακες (CFC). Περιοχές όπου το όζον έχει μειωθεί δραστικά έχει επικρατήσει να ονομάζονται «τρύπες του όζοντος» και για πρώτη φορά εντοπίστηκαν στη διάρκεια της δεκαετίας του 1970 επάνω από την Ανταρκτική.

Η πρώτη διεθνής προσπάθεια περιορισμού των CFC έγινε με την υπογραφή τουΠρωτοκόλλου του Μόντρεαλ το 1987, στο οποίο τέθηκαν συγκεκριμένοι στόχοι αναφορικά με το περιορισμό των χημικών ουσιών που αποδεδειγμένα καταστρέφουν το όζον της στρατόσφαιρας.

Πηγή: science illustrated

Πόσο ψηλά στο βορρά φτάνει η δενδρογραμμή;

Η δενδρογραμμή δεν είναι κάποια σαφώς καθορισμένη γραμμή, αλλά μια μεταβατική ζώνη, όπου τα δέντρα γίνονται όλο και λιγότερα, μέχρι τελικά να πάψουν να υπάρχουν. Το φαινόμενο οφείλεται, πιθανότατα, στο ότι η εποχή της βλάστησης βόρεια της δενδρογραμμής είναι τόσο σύντομη, που τα δέντρα δεν προλαβαίνουν να αναπτύξουν νέους βλαστούς. Το έδαφος είναιπαγωμένο τους περισσότερους μήνες του χρόνου και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να επικρατείλειψυδρία, η οποία αναχαιτίζει αποτελεσματικά την ανάπτυξη των δέντρων – παρ’ όλο που υπάρχει άφθονο ηλιακό φως. Η θερμοκρασία το χειμώνα δεν έχει, πάντως, ιδιαίτερη σημασία, αφού ορισμένα είδη δέντρων επιβιώνουν και κάτω από τους -50 βαθμούς Κελσίου.

Το όριο βλάστησης των δέντρων δεν είναι το ίδιο γύρω από όλη την Αρκτική. Στη βόρεια Νορβηγία η θερμότητα από το Ρεύμα του Κόλπου έχει σαν αποτέλεσμα η δενδρογραμμή να βρίσκεται περίπου στον 70ο παράλληλο, ενώ στην ανατολική πλευρά του Hudson Bay στον Καναδά το όριο φτάνει μόλις στον 55ο παράλληλο, που στην Ευρώπη αντιστοιχεί, π.χ., στη Μόσχα. Οι περισσότεροι κλιματολόγοι πιστεύουν ότι η εποχή της βλάστησης τις επόμενες δεκαετίες θα έχει μεγαλύτερη διάρκεια στην Αρκτική, λόγω της ανόδου της παγκόσμιας θερμοκρασίας, γι’ αυτό και η δενδρογραμμή θα μετακινηθεί βορειότερα. Με τη βοήθεια προηγμένων υπολογιστικών μοντέλων, έχει βρεθεί ότι η επέκτασή της στις παράκτιες περιοχές θα είναι περίπου 50-100 χιλιόμετρα, ενώ στην ενδοχώρα του Καναδά θα μετακινηθεί μέχρι και 500 χιλιόμετρα βορειότερα.

Πηγή:science illustrate

Πώς σχηματίζονται οι σταλακτίτες;

Σπήλαια με σταλακτίτες υπάρχουν κυρίως σε περιοχές με ασβεστολιθικό έδαφος. Από την οροφή των σπηλαίων στάζει νερό υψηλής περιεκτικότητας σε ασβέστιο, το οποίο εναποτίθεται στο έδαφος. Με το πέρασμα χιλιάδων ετών, στα σημεία απ’ όπου πέφτουν οι σταγόνες σχηματίζονται στήλες ασβεστίου που κρέμονται από την οροφή. Οι στήλες αυτές ονομάζονται σταλακτίτες, ενώ αυτές που ορθώνονται από τα σημείο του δαπέδου του σπηλαίου όπου πέφτει το νερό ονομάζονται σταλαγμίτες.

Η διαδικασία που οδηγεί στο σχηματισμό σταλακτιτών αρχίζει με τη χημική αντίδραση ανάμεσα στο νερό της βροχής και το διοξείδιο του άνθρακα στο έδαφος, κατά την οποία σχηματίζεται ανθρακικό οξύ. Λόγω της αναπνοής των μικροοργανισμών, το έδαφος περιέχει 30% περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα απ’ ό,τι ο αέρας, σημαντικά μεγαλύτερη ποσότητα δηλαδή. Το ανθρακικό οξύ διασπά τον ασβεστόλιθο, ο οποίος αποτελείται κυρίως από ανθρακικό ασβέστιο. Με αυτό τον τρόπο μεταφέρονται ιόντα ασβεστίου και διττανθρακικού πιο βαθιά κάτω από την επιφάνεια της γης, μέχρι να καταλήξουν στην οροφή ή στο δάπεδο του σπηλαίου. Μόλις τα ιόντα έρθουν σε επαφή με τον αέρα μέσα στο σπήλαιο, το νερό τα αποβάλει και αρχίζει εκ νέου ο σχηματισμός ασβεστόλιθου υπό μορφή σταλακτιτών ή σταλαγμιτών.

Πρόσφατα, γεωφυσικοί του Πανεπιστημίου της Αριζόνα στις ΗΠΑ ανακάλυψαν ότι ο καθαυτό σχηματισμός ενός σταλακτίτη και η τελική του μορφή εξαρτώνται από τον τρόπο της αρχικής ενστάλαξης του ασβεστίου. Κατέληξαν ότι η διαδικασία αυτή μπορεί να περιγραφεί καλύτερα με τη βοήθεια των μη γραμμικών μαθηματικών, τα οποία χρησιμοποιούνται και στην περιγραφή χαοτικών συστημάτων. Αυτό σημαίνει ότι ακόμη και πολύ μικρές διαφορές στο σημείο απ’ όπου στάζει το νερό μπορεί να έχουν μεγάλες επιπτώσεις στην τελική διαμόρφωση του σταλακτίτη.

Πηγή:science illustrated

Πράσινες στέγες: Η λύση για τις μεγαλουπόλεις

Μπορούν ν’ απορροφήσουν τόνους βροχόνερο. Μετριάζουν την αφόρητη ζέστη. Είναι ανθεκτικές. Οι πράσινες στέγες είναι μια απλή αλλά ιδιοφυής ιδέα, και μπορεί να αποδειχτούν η σημαντικότερη ασπίδα προστασίας των πόλεων από το κλίμα της Γης που γίνεται όλο και θερμότερο.

Στις 23 Ιουλίου 2011 σκοτεινά σύννεφα μαζεύτηκαν ξαφνικά πάνω από το Σικάγο. Η εβδομάδα που είχε περάσει ήταν ασυνήθιστα ζεστή ξαφνικά άνοιξαν οι ουρανοί και τεράστιες ποσότητες νερού έπεσαν πάνω στη βορειοαμερικανική πόλη. Το μετεωρολογικό κέντρο του Σικάγου διαπίστωσε ότι η καταιγιστική βροχή έριξε 17,5 εκατοστά νερό στην περιοχή – η μεγαλύτερη βροχόπτωση σε μία και μοναδική μέρα από τότε που ξεκίνησαν οι μετρήσεις, δηλαδή από το 1871. Τρία χρόνια νωρίτερα η πόλη είχε και πάλι χτυπηθεί από ισχυρή νεροποντή.

Οι μετεωρολόγοι προβλέπουν ότι η ισχυρή βροχόπτωση στο Σικάγο είναι απλώς η αρχή. Όσο προχωρά η υπερθέρμανση του πλανήτη, μεγαλώνει και ο κίνδυνος εμφάνισης ακραίων φυσικών φαινομένων – τα φαινόμενα αυτά θα είναι όλο και πιο έντονα και καταστροφικά. Απειλούνται ιδιαίτερα οι μεγάλες πόλεις της Γης που δεν έχουν φυτά ούτε χώμα που να απορροφά το νερό της βροχής.

Για το λόγο αυτό οι σχεδιαστές πόλεων ανά τον κόσμο χρησιμοποιούν τα μέσα της ίδιας της φύσης και κατασκευάζουν μικρά οικοσυστήματα στις στέγες των κτιρίων των πόλεων έτσι ώστε να ελαττώσουν την επίδραση της μανίας της φύσης.

Οι πράσινες ταράτσες «ιδρώνουν» και αποβάλλουν νερό

Μία από τις λύσεις που προκρίθηκαν μετά τις καταιγιστικές βροχές στο Σικάγο ήταν η εγκατάσταση φυτών σ’ ένα μεγάλο μέρος των ψηλών κτιρίων. Ακόμα και στη στέγη του δημαρχείου της πόλης υπάρχουν διάφορα φυτά που καλύπτουν κατά το ήμισυ την επιφάνειά της. Φυσικά τα φυτά στις στέγες δεν θα μπορούσαν να εμποδίσουν τις πλημμύρες στους δρόμους της πόλης και στο αποχετευτικό δίκτυο, αλλά είναι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση.

Η πράσινη στέγη λειτουργεί σαν σφουγγάρι κατά τη διάρκεια των ισχυρών βροχοπτώσεων και ταυτόχρονα έχει και άλλες λειτουργίες. Βελτιώνει την ποιότητα του αέρα μετατρέποντας το διοξείδιο του άνθρακα σε οξυγόνο. Επίσης, στη διάρκεια των θερμών καλοκαιριών τα φυτά δροσίζουν το δημαρχείο και τον περιβάλλοντα αέρα μέσω της διαφυγής υγρασίας. Αυτό σημαίνει ότι τα φυτά «ιδρώνουν» αποβάλλοντας νερό, κι έτσι καταναλώνεται θερμότητα και ψυχραίνει ο αέρας.

Τέλος, η πράσινη στέγη απορροφά πολύ λιγότερη θερμότητα απ’ όση απορροφά η στρωμένη με πίσσα μαύρη στέγη που υπήρχε παλιότερα και βοηθά στην ψύχρανση του κτιρίου στη διάρκεια των καλοκαιριών που όσο περνά ο καιρός είναι όλο και θερμότερα. Έτσι μειώνεται η ανάγκη χρήσης κλιματιστικών.

Οι πόλεις υποφέρουν από τη ζέστη

Παρ’ όλο που η ύπαρξή τους δεν αποτελεί πρόσφατο γεγονός, οι πράσινες στέγες αρχίζουν μόλις τώρα να κερδίζουν έδαφος στις μεγαλουπόλεις του κόσμου. Στο μέλλον, στο Τόκιο όλα τα δημόσια κτίρια με στέγη άνω των 1.000 τετραγωνικών μέτρων θα έχουν φυτά στο ένα πέμπτο τουλάχιστον της έκτασης αυτής. Το 2010 οι αρχές του Τορόντο στον Καναδά αποφάσισαν ότι όλα τα νέα κτίρια που έχουν μεγάλη επιφάνεια στέγης θα καλυφθούν από βλάστηση. Σήμερα στο Σικάγο, πρωτοπόρο στον τομέα αυτό στις ΗΠΑ, η βλάστηση καλύπτει πάνω από 185.000 τετραγωνικά μέτρα στις στέγες των κτιρίων της πόλης.

Είναι λογικό να κοιτούν προς τα πάνω οι ερευνητές, οι πολιτικοί και φυσικά οι σχεδιαστές πόλεων. Οι μεγαλουπόλεις του κόσμου μεγαλώνουν και καθίσταται όλο και δυσκολότερη η αποφυγή της ζέστης – και ειδικότερα τα καλοκαίρια όταν η θερμοκρασία είναι κατά πολλούς βαθμούς ανώτερη από εκείνη των περιοχών που περιβάλλουν τις πόλεις αυτές.

Πηγή: scienceillustrated.gr

Το μέλι της Τραπεζούντας

Μέσα στο τεράστιο και ανεξερεύνητο ΜΕΤΑΛΛΕΙΟ ΧΡΥΣΟΥ της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας, υπάρχει ένα βιβλίο του Αριστοτέλη το οποίο ονομάζεται «ΠΕΡΙ ΘΑΥΜΑΣΙΩΝ ΑΚΟΥΣΜΑΤΩΝ».

Το βιβλίο αυτό, που στις μέρες μας εξακολουθεί να παραμένει προκλητικά άγνωστο, μας επιτρέπει να μεταφερθούμε, όπως αποδεικνύεται τελικά, στην τελείως άγνωστη εποχή της Αρχαίας Ελλάδας και να πληροφορηθούμε για συμβάντα και γεγονότα που ο ίδιος ο Αριστοτέλης τα καταγράφει ως «αξιοθαύμαστα».

Στην σύγχρονη σημερινή εποχή θα μπορούσαμε να αποδώσουμε σε μία ελεύθερη μετάφραση τον τίτλο αυτού του Βιβλίου ως «ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΑΛΗΘΙΝΑ»

Χωρίς αμφιβολία, θα διαπιστώσουμε για άλλη μία φορά το υψηλότατο επίπεδο πολιτισμού των προγόνων μας, την τεχνογνωσία και τις επιστημονικές γνώσεις που διέθεταν.

Αλήθεια, ποιος από εμάς θα μπορούσε σήμερα να φανταστεί, ότι με το ειδικό μέλι που παρήγαγε εκείνη την εποχή η Τραπεζούντα του Πόντου, μπορούσαν να θεραπεύσουν ολοκληρωτικά, όπως τουλάχιστον ισχυρίζεται το αρχαίο κείμενο, την ασθένεια της Επιληψίας;

Ας απολαύσουμε λοιπόν ένα μικρό απόσπασμα, από αυτό το άγνωστο κείμενο του Αριστοτέλη:

…Λέγεται δ’ ὑπό τινων μέλι τὸ καλούμενον ἄνθινον περὶ Μῆλον καὶ Κνίδον γίνεσθαι εὐῶδες μὲν τῆ ὀσμῆ, ὀλιγοχρόνιον δέ, ἐν τούτω δέ καὶ τὴν ἐριθάκην γίνεσθαι.

…Λέγεται από κάποιους, σχετικά με το μέλι το οποίο αποκαλείται «μέλι ανθέων» το οποίο παράγεται στην Μήλο και στην Κνίδο, ότι έχει ωραία οσμή, η οποία διατηρείται για μικρό χρονικό διάστημα και ότι από αυτό το μέλι παράγεται και ο «βασιλικός πολτός».

(Με την ονομασία Κνίδος, ήταν γνωστές στην εποχή της Αρχαίας Ελλάδας, δύο πόλεις. Η μία βρισκόταν στην Κύπρο και η άλλη στα παράλια της Μικράς Ασίας. Δυστυχώς ο Αριστοτέλης δεν μας διευκρινίζει ποια από τις δύο πόλεις εννοεί).

περὶ Καππαδοκίαν ἔν τισι τόποις ἄνευ κηρίου φασὶν ἐργάζεσθαι τὸ μέλι,

Κοντά στην Καππαδοκία, σε κάποιες περιοχές χρησιμοποιούν μία τεχνική, κατά την οποία παράγουν το μέλι μέσα σε «τεχνητές κηρύθρες»,

γίνεσθαι δὲ τὸ πάχος ὅμοιον ἐλαίω.

Και αυτό το μέλι είναι λεπτόρρευστο, όπως το λάδι.
 
ἐν Τραπεζοῦντι τῆ ἐν τῶ Πόντω γίνεται τὸ ἀπὸ τῆς πύξου μέλι βαρύοσμον,

Στην Τραπεζούντα του Πόντου, παράγεται μέλι από το φυτό πυξός, το οποίο έχει πολύ βαριά οσμή.

Καὶ φασι τοῦτο τοὺς μὲν ὑγιαίνοντας ἐξίστάναι,

Και όπως λένε, αυτό το μέλι, αυτούς μεν που είναι υγιείς τους τονώνει ακόμα περισσότερο και τους διεγείρει σεξουαλικά,

τοὺς δ’ ἐπιλήπτους καὶ τελέως ἀπαλλάττειν.

ΑΥΤΟΥΣ ΔΕ ΠΟΥ ΠΑΣΧΟΥΝ ΑΠΟ ΕΠΙΛΗΨΙΑ ΤΟΥΣ ΘΕΡΑΠΕΥΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ!

Απόσπασμα από το άρθρο του κ. Γιώργου Χαραλαμπίδη στο astrology

http://www.pontos-news.gr