Κάνοντας τη σύνδεση (Making the connection) (Greek subtitles)

Το «Κάνοντας τη Σύνδεση» είναι μια ταινία ντοκιμαντέρ της Vegan Society που παρουσιάζει σφαιρικά το θέμα της διατροφής, της εκμετάλλευσης των ζώων, της αειφορίας, της βιολογικής καλλιέργειας χωρίς ζωικά συστατικά (stockfree ή veganic), και του veganism. 

Μεταξύ των ομιλητών είναι:
- η διατροφολόγος Sandra Hood, η οποία έχει γράψει το βιβλίο Feeding your vegan infant with confidence
- η μαραθωνοδρόμος Fiona Oakes
- ο συγγραφέας και ποιητής Benjamin Zephaniah
Παραγωγή 2010. Διάρκεια 30 λεπτά.
Με ελληνικούς υπότιτλους, πατώντας CC και επιλέγοντας Greek.

http://www.ftiaxno.gr

Πελίτι- «Μια επανάσταση μέσα από την αυλή μας».

Δύο είδη καλλιεργούμενης βρώμης

Υπάρχουν δύο υποείδη βρώμης που καλλιεργούνται η κοινή βρώμη (Avena sativa) και η ερυθρά βρώμη (Avena byzantina), σύμφωνα με το Ινστιτούτο Σιτηρών.

Παγκοσμίως το 80% των εκτάσεων που διατίθενται για την καλλιέργεια της βρώμης καταλαμβάνονται από την A. sativa ενώ σε ζεστά κλίματα όπως είναι οι παραμεσόγειες χώρες της Αφρικής και Ευρώπης, στις νότιες Η.Π.Α. στην Αργεντινή και Αυστραλία που δεν μπορεί να αναπτυχθεί ικανοποιητικά η A. sativa καλλιεργείται η A. byzantina. Η βρώμη είναι το σιτηρό με τις μεγαλύτερες απαιτήσεις σε υγρασία.
Στην Ελλάδα χαρακτηριστική είναι η κατανομή της στο δυτικό κυρίως τμήμα της χώρας που δέχεται και τις υψηλότερες βροχοπτώσεις.
Προσαρμόζεται σε ποικίλα εδάφη γιατί είναι λιγότερο απαιτητική από τα άλλα σιτηρά αρκεί να αποστραγγίζονται και να έχουν έστω και μικρή περιεκτικότητα σε θρεπτικά στοιχεία.
Αποδίδει σε βαριά εδάφη καθώς και σε αμμώδη που έχουν αρκετή υγρασία. Έχει το καλύτερο ριζικό σύστημα από τα υπόλοιπα σιτηρά και αντιδρά καλύτερα στην λίπανση. Τέλος, ενώ στην αλκαλικότητα του εδάφους είναι ευαίσθητη αντέχει πολύ σε όξινα εδάφη (pH = 5, 6).
Παλαιότερα το σύνολο σχεδόν της παραγωγής χρησιμοποιόταν σαν ζωοτροφή και σχεδόν αποκλειστικά σαν τροφή των ιπποειδών. Αργότερα άρχισε να χρησιμοποιείται σε ολοένα μεγαλύτερο βαθμό σαν τροφή και για τα υπόλοιπα αγροτικά ζώα.
Η ποιότητα και η θρεπτική αξία της βρώμης επηρεάζεται από την αναλογία του προϊόντος σε λέπυρα, που κυμαίνεται από 20-35%.
Την τελευταία 10ετία η βρώμη άρχισε να ενδιαφέρει και να χρησιμοποιείται και για ανθρώπινη κατανάλωση. Χάρις στην υψηλή περιεκτικότητα σε σύγκριση με άλλα σιτηρά λόγω της εξαιρετικής ποιότητας των φυτικών ινών (β-γλυκάνες) καθώς και βιταμινών (α-τοκοτριενόλες) αυξήθηκε το ενδιαφέρον του καταναλωτή για αρτοσκευάσματα ή νιφάδες με βάση τη βρώμη.
Να σημειωθεί, τέλος, ότι το Ινστιτούτο Σιτηρών έχει δημιουργήσει δύο ποικιλίες Βέρμιο (A. sativa) και Κασσάνδρα (A. byzantina) από ντόπιους πληθυσμούς. Επίσης έχει μία συλλογή 370 περίπου ποικιλιών βρώμης (A. sativa και A. byzantina). Μετά το 1998 προστέθηκαν δύο καινούργιες ποικιλίες αποτέλεσμα του προγράμματος βελτίωσης η Παλλήνη και η Φλέγα (A. sativa) με εξαιρετικά τεχνολογικά και αγρονομικά χαρακτηριστικά για τις σύγχρονες απαιτήσεις.

www.agronews.gr

Ερευνητές αμφισβητούν το όφελος από βιοκαύσιμα

Γερμανοί ερευνητές αποκάλυψαν στοιχεία που υπαινίσσονται πως οι ευρωπαϊκοί ισχυρισμοί σύμφωνα με τους οποίους το βιοντίζελ από τοπικά παραγόμενη ελαιοκράμβη μειώνει τουλάχιστον κατά 38% τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου σε σύγκριση με τα ορυκτά καύσιμα, είναι αβάσιμοι, σύμφωνα με την ευρωπαϊκή πύλη Euractiv.

Tα 8 από τα 12 σενάρια για την παραγωγή βιοντίζελ από ελαιοκράμβη δεν ανταποκρίθηκαν στον ισχυρισμό ότι εκπέμπονται 35% λιγότερα αέρια του θερμοκηπίου, όπως είχε ορίσει η ντιρεκτίβα του 2009 για τις ΑΠΕ.

Δύο ειδικοί από το Πανεπιστήμιο Τζένα Σίλερ της ανατολικής Γερμανίας χρησιμοποίησαν το ίδιο υπολογιστικό σύστημα με αυτό που εφαρμόζει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αλλά βρήκαν ότι τα 8 από τα 12 σενάρια για την παραγωγή βιοντίζελ από ελαιοκράμβη δεν ανταποκρίθηκαν στον ισχυρισμό ότι εκπέμπονται 35% λιγότερα αέρια του θερμοκηπίου, όπως είχε οριστεί από την ντιρεκτίβα του 2009 για τις ΑΠΕ.
Τα ευρήματα από τους ακαδημαϊκούς Gernot Pehnelt και Christoph Vietze έρχονται σε μια στιγμή όπου η συγκομιδή ελαιοκράμβης είναι σε πλήρη εξέλιξη στις χώρες παραγωγής όπως είναι η Γαλλία και η Γερμανία, και ενώ οι τιμές των ζωοτροφών αυξάνονται.
Η χρήση βιοκαυσίμων αυξάνει την προσπάθεια μείωσης αερίων του θερμοκηπίου
Επίσης συγκλίνουν με νέες προτάσεις για μείωση των εκπομπών διοξειδίου από τα νέα αυτοκίνητα κατά 95 γρ. ανά χιλιόμετρο – που στηρίζονται κυρίως στην μεγαλύτερη αξιοποίηση της ανάμειξης βιοκαυσίμων με το συμβατικό πετρέλαιο και το ντίζελ. Τόσο η πολιτική όσο και η πολεμική αεροπορία εντείνουν επίσης τη χρήση βιοκαυσίμων στους κινητήρες αεριώθησης.
Οι Γερμανοί ειδικοί έκαναν χρήση στοιχείων που είναι διαθέσιμα στο κοινό προκειμένου να προχωρήσουν στην έρευνά τους, η οποία όπως ισχυρίζονται είναι πιο εμπεριστατωμένη από άλλες ανεξάρτητες αναλύσεις αλλά τόνισαν ότι οι έρευνές τους παρεμποδίστηκαν από την άρνηση της ΕΕ να δημοσιεύσει όλα τα δεδομένα. Όπως είπαν, το Κέντρο Έρευνας δεν τους απάντησε όταν του ζήτησαν πληροφορίες.
Η έλλειψη διαφάνειας της ΕΕ έχει ήδη αμφισβητηθεί από ΜΚΟ όπως η ClientEarth και οι συγγραφείς ισχυρίζονται ότι αυτό προσθέτει βάρος στο «απλό και κατανοητό» συμπέρασμα ότι οι ισχυρισμοί των Βρυξελλών περί μείωσης των εκπομπών του θερμοκηπίου από τη χρήση βιοκαυσίμων και συγκεκριμένα από την παραγωγή ελαιοκράμβης είναι σκόπιμα υπερβολές και «πολιτικά» παρά «επιστημονικά»
Εκπρόσωπος της Κομισιόν αρνήθηκε να σχολιάσει συγκεκριμένα την έκθεση ωστόσο είπε «διαφορετικές εκθέσεις μπορούν να καταλήξουν σε διαφορετικά αποτελέσματα, ανάλογα με τις παραδοχές που χρησιμοποιήθηκαν». Υποστήριξε παράλληλα τα δεδομένα που έχει η Κομισιόν, λέγοντας ότι «τα στοιχεία που χρησιμοποιήθηκαν ως προεπιλεγμένες τιμές από την Κομισιόν είναι το αποτέλεσμα μιας εμπεριστατωμένης διαδικασίας. Ο ισχυρισμός ότι τα δεδομένα δεν έγιναν διαθέσιμα από το Κέντρο Έρευνας δεν είναι σωστός, όλα τα δεδομένα είναι δημοσιευμένα στην ιστοσελίδα του Κέντρου».
«Αυτό που χρειαζόμαστε είναι διαφάνεια. Η Κομισιόν διστάζει να δημοσιεύσει όλα τα βασικά στοιχεία και υπόσχεται να καταλήξει σε νέους υπολογισμούς για κάθε ξεχωριστό βιοκαύσιμο αλλά δεν έχουν καταλήξει σε οποιεσδήποτε τιμές ακόμα», είπε ο Gernot Pehnelt.

http://www.agronews.gr

Αγρότες κινδύνευσαν από επέλαση αγριόχοιρων!

Πραγματικός  εφιάλτης έχουν γίνει για τους  αγρότες της Ελασσόνας οι καθημερινές επιδρομές αγριογούρουνων στις καλλιέργειες, καθώς βλέπουν την παραγωγή τους να γίνεται… τροφή για τα κοπάδια. Δυο από αυτούς, μάλιστα, κινδύνευσαν σοβαρά όταν βρέθηκαν μπροστά στην επέλαση μιας αγέλης αγριόχοιρων!

Τα ογκώδη  ζώα που παρασέρνουν τα πάντα στο πέρασμά τους όταν τρέχουν είχαν ξεκινήσει μια νέα επιδρομή, αλλά δεν είδαν το αυτοκίνητο με τους δυο γεωργούς και έπεσαν με ορμή πάνω του! Οι επιβάτες είδαν το χάρο με τα μάτια τους, αλλά σώθηκαν χωρίς τραύματα. Το αυτοκίνητό τους, όμως, υπέστη μεγάλες ζημιές από τα χτυπήματα που δέχθηκε! Το ίδιο συνέβη και σε ένα άλλο αυτοκίνητο, που η αγέλη έπεσε πάνω του μέσα στη νύχτα με αποτέλεσμα να σκοτωθούν αρκετά αγριογούρουνα.

Οι κάτοικοι στα χωριά Σαραντάπορο και Λιβάδι βρίσκονται σε απόγνωση από τις επιδρομές αγριογούρουνων που κατεβαίνουν σε μεγάλες ομάδες από το βουνό αναζητώντας τροφή και πέφτουν με μανία στα χωράφια με τις καλαμποκιές, καταστρέφοντας ολόκληρη την παραγωγή που με κόπο δημιούργησαν οι αγρότες. Πριν από λίγες ημέρες, αγέλη αγριογούρουνων είχε καταστρέψει τις καλλιέργειες και στο Νέο Μοναστήρι του δήμου Κιλελέρ.

protothema.gr

Καλλιέργεια φράουλας στο σπίτι video

 

Κεράσια… Η γλυκιά συντροφιά του καλοκαιριού!

Μέρα με τη μέρα ο ήλιος καίει όλο και περισσότερο, με αποτέλεσμα σιγά - σιγά στο διαιτολόγιό μας να ενταχτούν τα κεράσια…

Στην χώρα μας  καλλιεργούνται, στα Γρεβενά, την Έδεσσα και σε πολλά άλλα μέρη. Κανείς δεν ξέρει να πει με σιγουριά για τον τόπο καταγωγής της κερασιάς, ωστόσο, οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι προερχόταν από τη Μικρά Ασία και πιο συγκεκριμένα από την πόλη της Κερασούντας (εξ’ ου και το όνομα) στην Ανατολία της σημερινής Τουρκίας, κοντά στη Μαύρη Θάλασσα. Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή το όνομα της κερασιάς προέρχεται από τη λέξη “κεραία”, εξαιτίας της ορθόκλαδης διαμόρφωσης του δένδρου.

Ο Θεόφραστος, ο αρχαίος χρονογράφος που κατέγραψε τα είδη των φυτών, αναφέρει ότι η κερασιά ευδοκιμεί όπου και η φιλύρα (φλαμουριά) και περιέγραψε το κεράσι ως ένα “φρούτο χρώματος ερυθρού το οποίο έμοιαζε στο σχήμα με διόσπυρο και στο μέγεθος με φασόλι”.



Ο γλυκός αυτός καρπός περιέχει βιταμίνες Α, C και βιταμίνες του συμπλέγματος Β. Επίσης μας προσφέρει φυτικές ίνες, ενώ είναι πλούσιο σε χαλκό, φώσφορο, σίδηρο, ασβέστιο και μαγνήσιο. Ακόμη περιέχουν ανθοκυανίνες.

Τα κεράσια βοηθάνε στην αντιμετώπιση αλλά και πρόληψη κάποιων ασθενειών όπως :

• Ενισχύουν την άμυνα του οργανισμού
• Είναι ενάντια της πλάκας και της τερηδόνα των δοντιών
• Μειώνουν των κίνδυνο εμφάνισης διαφόρων καρκίνων
• Είναι κατά του διαβήτη
• Καθώς και της δυσκοιλιότητας
• Ενώ είναι μία πολύ καλή επιλογή σε δίαιτες για μείωση βάρους
• Μειώνουν την χοληστερίνη
• Αυξάνουν την παραγωγή αίματος, οπότε ενδείκνυται σε ασθενείς με αναιμία
• Προστατεύουν το ήπαρ και τη χολή
• Ακόμη προσφέρουν αντισηπτικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες.

Μπορείτε να τα απολαύσετε χωρίς να σκέφτεστε και πολύ τις θερμίδες , αφού ένα κεράσι αποδίδει μόλις 4 Kcal . Ενώ μπορείτε να φυλάξετε τα κοτσάνια τους, και να τα χρησιμοποιήσετε ως αφέψημα  το χειμώνα,για την προστασία του ουροποιητικού συστήματος.

Η φύση πάντα δίνει τη δική της απάντηση. Χαρείτε το καλοκαίρι σας με…. κεράσια!

www.agrotikabook.gr 

Τα πάντα για τις λεμονιές

Οι λεμονιές είναι δέντρα που δεν ξεπερνούν σε ύψος τα 6 μέτρα, έχουν κοντά και ισχυρά αγκάθια στους βλαστούς και βαθυπράσινα φύλλα.

Τα εύοσμα άνθη τους είναι ερμαφρόδιτα (διγενή) ή μόνο αρσενικά, έχουν πολυάριθμους στήμονες και πέταλα λευκά εσωτερικά και κοκκινωπά εξωτερικά.

Ο καρπός της λεμονιάς, το λεμόνι, είναι μία ωοειδής ή επιμήκης ράγα, με μαστοειδή απόληξη και κίτρινο χρώμα κατά την ωρίμανση.

Ποικιλίες
Υπάρχουν πολλές καλλιεργητικές ποικιλίες λεμονιάς, αλλά και υβρίδιά της με άλλα είδη του γένους Citrus. Ποικιλίες λεμονιάς που θα βρείτε σε ελληνικά φυτώρια είναι οι παρακάτω: Αδαμοπούλου, Βακάλου, Ζαμπετάκη, Μαγλήνη ή Μαγληνό, Χονδρολεμονιά, Eureka, Interdonato, Lisbon, Verna ή Berna κ.ά.

Lisbon Πολύ παραγωγική ποικιλία. Τα δέντρα της έχουν πλούσιο φύλλωμα, πολλά αγκάθια και είναι ανθεκτικότερα στο κρύο. Εχει καρπούς μεγάλους, με λίγα σπέρματα και μεγάλη περιεκτικότητα σε χυμό.

Interdonato Πρώιμη ιταλική ποικιλία της οποίας η συγκομιδή αρχίζει από το τέλος Αυγούστου. Είναι μονόφορη, αρκετά παραγωγική και συνήθως χωρίς αγκάθια. Εχει καρπό με λίγα σπέρματα, κυλινδρικό, λείο και πλούσιο σε χυμό.

Eureka δημιουργήθηκε στην Καλιφόρνια γύρω στο 1850. Είναι ποικιλία δίφορη, λιγότερο ανθεκτική στο ψύχος, αλλά πολύ παραγωγική. Τα δέντρα της δεν έχουν αγκάθια και οι καρποί της είναι μεγάλου μεγέθους, με λίγα σπέρματα και πλούσιοι σε χυμό. Η συγκομιδή αρχίζει από το τέλος του χειμώνα.

Χονδρολεμονιά είναι δίφορη και έχει καρπούς μετρίου ή μεγάλου μεγέθους, χωρίς σπέρματα, με χονδρή γευστική φλούδα και πλούσιο χυμό.

Verna (Berna) Τα δέντρα της είναι μεγάλα και δεν έχουν αγκάθια. Είναι ποικιλία δίφορη με καρπούς μεσαίου ή μεγάλου μεγέθους, που έχουν λίγα σπέρματα και χυμό λιγότερο ξινό.

Αδαμοπούλου η ποικιλία αυτή είναι πολύφορη και έχει καρπό μετρίου ή μεγάλου μεγέθους, με σάρκα χωρίς σπέρματα (κουκούτσια), πλούσια σε χυμό.

Ιδιότητες - Χρήσεις Ο πλούσιος σε βιταμίνη C, ξινός χυμός του λεμονιού χρησιμοποιείται ως άρτυμα, δίνοντας γεύση και άρωμα στα φαγητά, στα γλυκά και στα ποτά, αλλά και ως συντηρητικό. Τα λεμόνια χρησιμοποιούνται στη ζαχαροπλαστική, είτε για να αρωματίζουν γλυκά είτε για την παρασκευή μαρμελάδας (μόνα τους ή με άλλα εσπεριδοειδή) και γλυκών του κουταλιού. Ο χυμός του λεμονιού χρησιμοποιείται και στην ποτοποιία (σε αναψυκτικά και ηδύποτα). Το εξωτερικό δερματώδες περικάρπιο του λεμονιού, δηλαδή η φλούδα, χρησιμοποιείται στην παραγωγή αρωματικού λαδιού (αιθέριο έλαιο). Αιθέρια έλαια με ευρεία χρήση στην αρωματοποιία, στη σαπωνοποιία, αλλά και στην κοσμετολογία παράγονται και από άλλα μέρη του φυτού (φύλλα, νεαρούς βλαστούς, άνθη, ανώριμους καρπούς, σπέρματα). Το λεμόνι θεωρείται ότι έχει φαρμακευτική δράση, καθώς έχει διουρητικές, αντιασθματικές, απολυμαντικές, αντιμικροβιακές και άλλες ιδιότητες. Λόγω της μεγάλης ποσότητας βιταμίνης C που περιέχει, ενδείκνυται για την καταπολέμηση του σκορβούτου, των κρυολογημάτων, ενώ έχει ευεργετικές ιδιότητες έναντι των στομαχικών διαταραχών και της δυσπεψίας. Τέλος, ως σύμβολο αγνότητας, τα άνθη της λεμονιάς χρησιμοποιούνται και στις γαμήλιες τελετές.

Ασθένειες
Οι λεμονιές είναι ευαίσθητα δέντρα και προσβάλλονται από ασθένειες που οφείλονται σε μύκητες όπως η σήψη του ξύλου και του λαιμού (της βάσης του δέντρου), η κομμίωση, η ανθράκωση, η κορυφοξήρα και σε ασθένειες που οφείλονται σε ζωικούς οργανισμούς όπως ο ψευδόκοκκος, οι ψώρες, ο εριώδης (αλευρώδης), η μύγα της Μεσογείου, ο φυλλοκνίστης, τα ακάρεα, οι αφίδες (μελίγκρες) και οι νηματώδεις σκώληκες.

Κορυφοξήρα είναι από τις σοβαρότερες ασθένειες των εσπεριδοειδών. Προκαλείται από τον μύκητα Deuterophoma tracheiphila και εκδηλώνεται συνήθως με την απότομη ξήρανση των ακραίων βλαστών. Αντιμετωπίζεται με κλάδεμα των προσβεβλημένων κλάδων (σε αρχικά στάδια) και ψεκασμούς με χαλκούχα σκευάσματα. Από τις πλέον ανθεκτικές στην κορυφοξήρα είναι οι ποικιλίες Αδαμοπούλου και Lisbon.

Aνθράκωση κοινή ασθένεια, η οποία προσβάλλει κυρίως δέντρα απεριποίητα. Τα συμπτώματα μοιάζουν με της κορυφοξήρας, ενώ στους καρπούς εμφανίζεται με τη μορφή ξηρών σκουρόχρωμων κηλίδων. Ψευδόκοκκος (Planococcus citri) είναι πολύ διαδεδομένο ημίπτερο έντομο, που προσβάλλει όλα τα φυτικά τμήματα. Αντιμετωπίζεται με την αραίωση του φυλλώματος και με ψεκασμό με θερινό πολτό (καταστήματα γεωργικών ειδών). Εριώδης (Aleurothrixus floccosus) είναι έντομο και προσβάλλει τα φύλλα και τους καρπούς των εσπεριδοειδών. Αντιμετωπίζεται με τον ίδιο τρόπο με τον ψευδόκοκκο. Φυλλοκνίστης (Phyllocnistis citrella) είναι έντομο (λεπιδόπτερο) που εμφανίστηκε σχετικά πρόσφατα στη χώρα μας, αλλά έχει δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα στην καλλιέργεια των εσπεριδοειδών. Οι προνύμφες του (κάμπιες) τρέφονται με τα νεαρά φύλλα και τους νεαρούς βλαστούς σχηματίζοντας οφιοειδείς στοές. Οι τετράνυχοι (ακάρεα) και οι αφίδες (μελίγκρες) προσβάλλουν όλα τα μέρη του φυτού (φύλλα, βλαστούς και καρπούς) τα οποία απομυζούν.

Θεραπεία χωρίς φυτοφαρμακα

Για την καταπολέμησή τους χωρίς τη χρήση φυτοφαρμάκων μπορεί να γίνει ψεκασμός με ένα διάλυμα πράσινου σαπουνιού και οινοπνεύματος σε νερό. Σε ένα λίτρο νερό διαλύετε δύο κουταλιές πράσινο σαπούνι, προσθέτοντας μια κουταλιά φωτιστικό (μπλε) οινόπνευμα. Ψεκάζετε τα προσβεβλημένα φυτά 1-2 φορές την εβδομάδα μέχρι να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα.

Καλλιέργεια
Θέση Οι λεμονιές προτιμούν ηλιόλουστες θέσεις, που δεν εκτίθενται σε ισχυρούς ανέμους. Ευδοκιμούν σε όλα σχεδόν τα εδάφη, από τα αμμώδη έως τα αργιλώδη, αλλά προτιμούν τα καλά αεριζόμενα, με καλή αποστράγγιση, νοτερά και μη αλατούχα εδάφη. Οι λεμονιές είναι ευπαθείς στο κρύο και καταστρέφονται από τις χαμηλές θερμοκρασίες και τον παρατεταμένο παγετό. Επίσης, είναι ευαίσθητες στις παρατεταμένες υψηλές θερμοκρασίες, όταν συνοδεύονται από χαμηλή υγρασία.

Φύτεμα Στη γλάστρα

Είναι φυτό που μπορεί να ευδοκιμήσει και σε μεγάλη γλάστρα στο μπαλκόνι. Ιδανικές για την καλλιέργεια σε γλάστρα είναι οι νάνες ποικιλίες, των οποίων το ύψος δεν ξεπερνά τα 2 μέτρα.

Φύτεμα Στον κήπο

• Αρχικά σκάβετε έναν λάκκο με πλάτος διπλάσιο από το πλάτος της γλάστρας του φυτού που πρόκειται να μεταφυτέψετε και με βάθος μέχρι μιάμιση φορά μεγαλύτερο από το ύψος της.
• Τοποθετείτε το φυτό στη μέση του λάκκου και, αν θέλετε, γύρω από την μπάλα χώματος προσθέτετε μία χούφτα οργανικού λιπάσματος.

• Αναμειγνύετε το χώμα που βγάλατε από τον λάκκο με κομπόστ ή καλά χωνεμένη κοπριά
σε αναλογία 2 προς 1.

• Γεμίζετε τον λάκκο με το χώμα μέχρι το επίπεδο του εδάφους.

• Περιμετρικά του κορμού ανυψώνετε το χώμα και σχηματίζετε μια κοιλότητα.

• Γεμίζετε σιγά σιγά την κοιλότητα με νερό και περιμένετε μέχρι να απορροφηθεί.
• Επαναλαμβάνετε τη διαδικασία ποτίσματος άλλες δύο φορές.

• Ποτίζετε το φυτό τακτικά (1-2 φορές εβδομαδιαίως) τις πρώτες έξι βδομάδες.

• Αν η περιοχή έχει κοκκινόχωμα ή αλκαλικά εδάφη με κακή αποστράγγιση, επιλέγετε λεμονιές εμβολιασμένες σε υποκείμενα νεραντζιάς (Citrus aurantium) ή Citrus volkameriana γιατί είναι πιο ανθεκτικά. Στη γλάστρα

• Αν θέλετε να φυτέψετε λεμονιά στο μπαλκόνι σας, διαλέγετε μία αρκετά μεγάλη γλάστρα.

• Χρησιμοποιείτε είτε έτοιμο φυτόχωμα για οπωροφόρα δέντρα είτε κοινό χώμα που έχετε αναμείξει με κομπόστ.

• Εμπλουτίζετε το χώμα με λίπασμα τύπου 5-10-20 ή οργανικό λίπασμα.

• Στη βάση της γλάστρας βάζετε ελαφρόπετρα ή άλλο αδρανές υλικό για καλή αποστράγγιση του χώματος.

• Προσθέτετε το μισό από το χώμα και πάνω του τοποθετείτε το φυτό. Συμπληρώνετε το υπόλοιπο χώμα έως 10 εκατοστά από το χείλος της γλάστρας. Ποτίζετε καλά.

Πολλαπλασιασμός
Οι λεμονιές πολλαπλασιάζονται με μοσχεύματα αλλά συνηθέστερος είναι ο εμβολιασμός (ενοφθαλμισμός) της επιθυμητής ποικιλίας σε υποκείμενα άλλων εσπεριδοειδών, συνήθως νεραντζιάς.

Κλάδεμα Οι λεμονιές κλαδεύονται στο τέλος Φεβρουαρίου και τον Μάρτιο. Καλό είναι να αποφεύγετε το υπερβολικό κλάδεμα, το οποίο έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία νέων κλάδων και μπορεί να αποβεί σε βάρος της καρποφορίας. Περιοριστείτε σε κλάδεμα διαμόρφωσης ή μορφοποίησης και στην απομάκρυνση των νεκρών και κατεστραμμένων βλαστών. Στο κλάδεμα διαμόρφωσης δίνετε στο φυτό σχήμα κυπελλοειδές, αφαιρώντας τους κλάδους που κατευθύνονται προς το εσωτερικό. Ετσι επιτυγχάνεται ο καλύτερος αερισμός και φωτισμός του δέντρου. Περιορίζετε το ύψος του δέντρου για να είναι πιο εύκολη η συγκομιδή και οι άλλες εργασίες. Αφαιρείτε τα ξερά, σπασμένα ή προσβεβλημένα κλαδιά. Αφαιρείτε επίσης όλους τους «λαίμαργους» βλαστούς, δηλαδή τα κλαδιά με γρήγορη, κατακόρυφη ανάπτυξη, γιατί στερούν από το δέντρο θρεπτικά συστατικά και νερό. Για το κλάδεμα χρησιμοποιείτε κλαδευτήρι για τα μικρά κλαδιά και πριόνι για τα μεγαλύτερα. Επειδή οι μεγάλες τομές μπορεί να αποτελέσουν αιτία προσβολής του δέντρου, φροντίστε τες με πάστα επούλωσης (σε καταστήματα γεωργικών ειδών). Πριν από το κλάδεμα μαζεύετε τους ώριμους καρπούς. Τα άρρωστα κλαδιά που αφαιρέσατε καλό είναι να τα καταστρέψετε καίγοντάς τα.

Πότισμα
Η ποσότητα του απαιτούμενου νερού εξαρτάται από τη θερμοκρασία, τους ανέμους και την υγρασία της περιοχής, από την ποσότητα και την ετήσια κατανομή των βροχοπτώσεων και από τη σύσταση του εδάφους. Τα νεαρά δέντρα ποτίζονται 2 φορές εβδομαδιαίως. Τα μεγάλα δέντρα λιγότερο τακτικά ανάλογα με την εποχή. Το καλοκαίρι ποτίζετε κάθε 8-12 ημέρες. Τον υπόλοιπο χρόνο, όταν ο καιρός είναι πιο ψυχρός και πιο υγρός, αραιότερα ή και καθόλου.  Οι λεμονιές που βρίσκονται σε γλάστρες χρειάζονται τακτικότερο πότισμα από αυτές που βρίσκονται στο έδαφος, αλλά αυτό εξαρτάται από διάφορους παράγοντες (μέγεθος γλάστρας, άνεμοι, θερμοκρασία, αποστράγγιση του χώματος). Εκείνο που πρέπει να θυμάστε είναι ότι το υπερβολικό
πότισμα είναι εξίσου επιβλαβές με την ξηρασία.

Λίπασμα
Για να έχετε καλύτερη παραγωγή λιπαίνετε τις λεμο-
νιές κάθε μήνα ή τουλάχιστον κάθε έξι βδομάδες από τον Φεβρουάριο έως τον Αύγουστο. Οι λεμονιές που αναπτύσσονται σε γλάστρες λιπαίνονται κάθε 15 ημέρες. Καλό είναι να μη λιπαίνουμε κατά τη διάρκεια των ψυχρών μηνών. Τα λιπάσματα που θα χρησιμοποιήσετε πρέπει να είναι πλούσια σε άζωτο και να έχουν τα απαραίτητα ιχνοστοιχεία, όπως μαγνήσιο, ψευδάργυρο, χαλκό, σίδηρο. Προτού λιπάνετε θα πρέπει να έχετε ποτίσει τα φυτά σας.

Κόστος
Στα φυτώρια μπορείτε να βρείτε λεμονιές που κοστίζουν από 10 ευρώ (για δέντρα ηλικίας 2 ετών), ενώ η τιμή ανεβαίνει ανάλογα με το μέγεθος και την ηλικία (περίπου 70 ευρώ κοστίζει ένα δέντρο ηλικίας 6 ετών).

kipouremata

Πως αντιμετωπίζουμε τους εχθρούς των φυτών μας

Η όμορφη εικόνα του κήπου μας συχνά απειλείται από διάφορες αντιξοότητες, ασθένειες και εισβολείς, που ταράζουν την ισορροπία του χώρου και δημιουργούν προβλήματα στην ανάπτυξη των φυτών μας. Αυτοί οι εξωγενείς παράγοντες μπορούν να αντιμετωπιστούν προληπτικά, λαμβάνοντας τα κατάλληλα μέτρα προστασίας ή αργότερα, τα απαιτούμενα μέτρα ίασης των «άρρωστων» ζωντανών οργανισμών μας. Ακόμη και αν εκτεθεί κάποια μονάδα ή ομάδα του χώρου μας σε κίνδυνο, θα πρέπει να δραστηριοποιηθούμε άμεσα, ώστε να μην επεκταθεί το εκάστοτε πρόβλημα σε όλη την επιφάνεια του κήπου, καταστρέφοντας τους κόπους χρόνων.

Ο παράγοντας των καιρικών φαινομένων, όπως είναι ο καύσωνας, η παγωνιά και οι δυνατοί άνεμοι, μπορούν να καταστρέψουν τα φυτά τα οποία δεν έχουν προετοιμαστεί κατάλληλα για την αντοχή τους σε τέτοιου είδους συνθήκες. Γι’ αυτό το λόγο ανάλογα με την αναμονή κάθε δύσκολης εποχής, πρέπει να λαμβάνονται προληπτικά προστατευτικά μέτρα. Έτσι για να αποφύγουμε ζημιές από τον καύσωνα, δροσίζουμε συχνά τα διψασμένα είδη που το έχουν περισσότερο ανάγκη (gold crest, leylandii, χλοοτάπητας) ή όπου υπάρχει δυνατότητα (φυτά σε δοχεία) μεταφέρουμε τα ευαίσθητα είδη σε δροσερά μέρη. Μπροστά στην απειλή μιας παγωνιάς, καλύπτουμε τα φυτά που κινδυνεύουν, ελαττώνουμε ή διακόπτουμε τα ποτίσματα και δεν τελούμε ευαίσθητες κηπουρικές εργασίες όπως είναι το κλάδεμα και οι λιπάνσεις. Για την αντιμετώπιση δυνατών ανέμων φροντίζουμε να δημιουργήσουμε πράσινους ανεμοφράκτες (δενδρύλλια, δέντρα) οι οποίοι θα περιορίζουν το φαινόμενο, προστατεύοντας τα υπόλοιπα φυτά του χώρου.

Οι ασθένειες συμπεριλαμβάνουν όλους τους μύκητες, τα βακτήρια και τους ιούς που μπορούν να προκαλέσουν αλλοιώσεις στους φυτικούς ιστούς των ειδών μας, οδηγώντας τους σταδιακά σε ξήρανση. Ασθένειες όπως το ωίδιο που είναι ένας μύκητας με μορφή λευκής σκόνης που καλύπτει όλα τα μέρη ενός φυτού, εμποδίζει την ανάπτυξή του και κιτρινίζει-ξηραίνει τα φύλλα. Απειλεί κυρίως τις τριανταφυλλιές και αντιμετωπίζεται προληπτικά με πασπάλισμα του φυτού (φύλλα, βλαστός, οφθαλμοί) με θειάφι. Ο περονόσπορος αποτελεί άλλη μια σοβαρή ασθένεια που νεκρώνει τα φύλλα (καφέτιασμα) και οδηγεί σε σήψη τους καρπούς. Βλαστοί και μίσχοι εμφανίζουν καφέ κηλίδες. Για την καταπολέμησή του, συστήνεται η χρήση ειδικών μυκητοκτόνων. Για την πρόληψη, προτείνεται  αραιή φύτευση (σωστός αερισμός) και η αποφυγή υπερβολικής άρδευσης καθώς ο μύκητας ευνοείται από τις έντονες συνθήκες υγρασίας. Η σκωρίαση είναι μια ασθένεια που εμφανίζεται με τη μορφή κόκκινων ή κίτρινων κηλίδων σε βλαστούς, κλαδιά και φύλλα που σταδιακά οδηγούν σε σήψη του φυτού και ευνοείται επίσης από τον παράγοντα της υγρασίας. Προστατέψτε την καλλιέργειά σας τοποθετώντας την εξαρχής παράλληλα με τη φορά των ανέμων ή αν έχει ήδη προσβληθεί, εφαρμόστε ψεκασμούς με ειδικά μυκητοκτόνα.

Στους εισβολείς που απειλούν τα φυτά, ανήκουν και τα διάφορα ζώα, πουλιά και ποντίκια που καταστρέφουν τους καρπούς και τις ρίζες, τα έντομα, τα ακάρεα, οι κάμπιες, τα σαλιγκάρια και τα αρθρόποδα. Αλεπούδες, σκύλοι, γάτες, ποντίκια και αρουραίοι μπορούν να απομακρυνθούν από το χώρο μας με τη χρήση ηχητικών συστημάτων απώθησης ή με ειδικές παγίδες σύλληψης. Για προστασία από πουλιά προτιμήστε συσκευές που εκπέμπουν δέσμες φωτός laser. Η μελίγκρα είναι η πιο συνηθισμένη ανοιξιάτικη προσβολή από έντομα, τα οποία πολλαπλασιάζονται με γρήγορους ρυθμούς, γεμίζουν τα νεαρά φύλλα και τους οφθαλμούς, τρώνε τον τρυφερό φυτικό ιστό και παραμορφώνουν φύλλα και άνθη. Εφαρμόστε για την αντιμετώπισή τους, βιολογικές μεθόδους προστασίας ή βιολογικά εντομοκτόνα. Δείχνοντας ιδιαίτερα ανεπτυγμένη οικολογική συνείδηση, τοποθετήστε στο άρρωστο φυτό σας κάποια ωφέλιμα έντομα όπως οι πασχαλίτσες, οι οποίες θα δράσουν άμεσα και αποτελεσματικά. Οι κάμπιες ζουν παρασιτικά, εις βάρος των πολύτιμων φυτών μας, τρέφονται με φύλλα και βλαστούς και δημιουργούν σοβαρές ζημιές κυρίως στα λαχανικά. Απωθήστε τις με ψεκασμούς ειδικών σκευασμάτων πλούσιων σε βάκιλο Θουριγγίας. Ακόμη ένα έντομο που ευθύνεται για το δαντελωτό φάγωμα των φύλλων ενός φυτού ,είναι και οι οτιόρρυγχοι (μαύρα έντομα με μακρύ ρύγχος και μεγάλες κεραίες). Η καταπολέμησή τους είναι δύσκολη και τελείται με τη χρήση ειδικών εντομοκτόνων που εφαρμόζονται κατόπιν συμβουλών γεωπόνου. Με τον ίδιο τρόπο θα απαλλαχθείτε και από τις ενοχλητικές ψώρες και βαμβακάδες.

Προφυλάξτε τα πολύτιμα φυτά σας λαμβάνοντας τα κατάλληλα μέτρα για τη θωράκιση της υγείας τους. Η πρόληψη είναι η καλύτερη θεραπεία, εάν όμως υπάρχει οποιαδήποτε προσβολή, θα πρέπει να εντοπίζεται άμεσα ώστε να αντιμετωπιστεί ευκολότερα, αποτελεσματικότερα και με τις λιγότερες δυνατές απώλειές. Φροντίστε τον κήπο σας, εξασφαλίζοντας τη σωστή ανάπτυξη των ειδών που φιλοξενούνται στο εσωτερικό του.

  

fytokomia.gr

Ακτινίδιο, φρούτο με... βιταμίνες για τον παραγωγό

Πρόκειται για μια πολλά υποσχόμενη καλλιέργεια που βρίσκεται σε διαρκή ανάπτυξη με την εγχώρια παραγωγή να έχει διαρκώς αυξητικές τάσεις. Εκτιμάται ότι τα επόμενα χρόνια η παραγωγή θα φτάσει τους 150.000 τόνους και η Ελλάδα θα καταστεί μία εκ των σημαντικότερων χωρών παραγωγών στην Ευρώπη.
Το ακτινίδιο είναι καθαρά εξαγώγιμο προϊόν σε ποσοστό του 95% της παραγωγής του. Η Πιερία έχει την πρωτοκαθεδρία στην καλλιέργεια ακτινίδιου παράγοντας περίπου το 40% της εθνικής παραγωγής, ενώ σημαντικές καλλιεργητικές εκτάσεις διαθέτουν οι νομοί Ημαθίας, Πέλλας, Αρτας, Φθιώτιδας και Λάρισας. Σήμερα, η ετήσια ελληνική παραγωγή ανέρχεται γύρω στους 100.000 τόνους.
Οι εξαγωγές ξεκίνησαν προ 7-8 ετών και σήμερα το ελληνικό ακτινίδιο έχει κερδίσει έδαφος σε χώρες της Ε.Ε., όπως είναι η Ισπανία, η Γαλλία, η Γερμανία, αλλά και σε Ρωσία, Μέση Ανατολή, Καναδά, ΗΠΑ, Χονγκ Κονγκ και Σιγκαπούρη
Ενα από τα μεγάλα πλεονεκτήματα του ακτινίδιου σε σχέση με άλλα προϊόντα -όπως επισημαίνει στις Επαγγελματικές Ευκαιρίες ο πρόεδρος της Ενωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Καβάλας, Κώστας Λεπίδας- είναι ότι διατηρείται σε κατάλληλους ψυκτικούς χώρους και έτσι μπορεί να διατεθεί στην αγορά ακόμα και ένα εξάμηνο από την συγκομιδή του. Δίνει έτσι τη δυνατότητα να το εμπορευτεί ακόμα και ένας παραγωγός.

«Σημείο κλειδί βέβαια για την επιτυχή ανάπτυξη της καλλιέργειας του ακτινίδιου και της σταθεροποίησης των τιμών σε κερδοφόρα επίπεδα είναι -συνεχίζει ο πρόεδρος της ΕΑΣ Καβάλας- η αύξηση της εγχώριας παραγωγής. Εκτός από ποιότητα και συνέπεια, χρειάζονται και μεγάλες ποσότητες προϊόντος για να εισχωρήσουμε σε πολλές χώρες του εξωτερικού. Ο ίδιος θυμάται πως όταν προ ετών η παραγωγή της Ελλάδας ήταν μικρή, οι περισσότερες ποσότητες πήγαιναν Ιταλία σε σχεδόν εξευτελιστικές τιμές και όποτε οι Ιταλοί είχαν ανάγκη.
Σε υψηλά επίπεδα
Το ελληνικό ακτινίδιο απέκτησε δύναμη όταν άρχισε η παραγωγή να αυξάνεται και η ποιότητα να παραμένει σε πολύ υψηλά επίπεδα. Τα ακτινίδια αν και είναι αυτοφυής καλλιέργεια στην Κίνα, οι πρώτοι που την αξιοποίησαν εμπορικά ήταν οι Νεοζηλανδοί, όντας οι πρώτοι που κατάλαβαν τη διατροφική τους αξία.
Οι Νεοζηλανδοί το καλλιέργησαν συστηματικά ενώ ο φυτοκόμος Hayward Wright πειραματίστηκε με τα φυτά και δημιούργησε τη διάσημη ποικιλία που φέρει το όνομά του. Στην Ευρώπη, η εντατική του καλλιέργεια ξεκίνησε μόλις τη δεκαετία του '70, ενώ στην Ελλάδα οι πρώτες φυτείες δημιουργήθηκαν το 1975.
Τα ακτινίδια συγκομίζονται από τα τέλη του Οκτωβρίου έως και τον Δεκέμβριο, έως ότου δηλαδή οι καρποί αποκτήσουν τα απαραίτητα σάκχαρα. Λόγω όμως της σχετικά εύκολης συντήρησης τους στα επαγγελματικά ψυγεία, διατίθενται στην αγορά σχεδόν όλο το χρόνο.
Πέρα από τη Hayward, που καλλιεργείται περισσότερο στη χώρα μας, αξιοσημείωτη είναι επίσης η ελληνική ποικιλία «Τσεχελίδης», που δημιουργήθηκε τα τελευταία χρόνια: δίνει μεγαλύτερους καρπούς, πιο ομοιόμορφους και πλούσιους σε θρεπτικά συστατικά, ιδίως σε βιταμίνη C. Το ακτινίδιο εξαιτίας του γεγονότος ότι είναι φυτό δίχως πολλούς εχθρούς και ασθένειες, δεν επιβαρύνεται με ψεκασμούς.
«Σοδειά» 3.200 ευρώ ανά στρέμμα
Εως 3.200 ευρώ μπορούν να φθάσουν τα έσοδα ανά στρέμμα στην καλλιέργεια ακτινιδίου, ανάλογα με την ποικιλία του προϊόντος και με βάση τις τρέχουσες τιμές της αγοράς.
Οι πλέον διαδεδομένες ποικιλίες ακτινιδίου που χρησιμοποιούν κατά κόρον οι Ελληνες παραγωγοί είναι η «Τσεχελίδης» και η «Hayward».
Οπως αναφέρει στις «Επαγγελματικές Ευκαιρίες» ο εδικός γραμματέας της Πανελλήνιας Ενωσης Νέων Αγροτών, Βασίλης Κόλλιας, η ελληνική ποικιλία «Τσεχελίδης» αποδίδει από 6 έως 8 τόνους ακτινιδίου. Με την ποικιλία «Hayward» τύπου 7 κάθε στρέμμα παράγει από 2,5 έως 4,5 τόνους ακτινίδιου.
Με τις τρέχουσες τιμές να κινούνται στα επίπεδα των 0,42 λεπτών το κιλό, η οικονομική απόδοση ανά στρέμμα με την ποικιλία «Τσεχελίδης» κυμαίνεται μεταξύ 2.400 και 3.200 ευρώ, ενώ με την ποικιλία «Hayward» η απόδοση φθάνει έως 1.600 ευρώ.
Το κόστος εγκατάστασης κινείται στα 1.500 ευρώ ανά στρέμμα περίπου και το ετήσιο κόστος παραγωγής στο οποίο περιλαμβάνονται λιπάσματα, αρδεύσεις, κλάδεμα και συγκομιδή ανέρχεται σε ετήσια βάση από 500 έως 800 ευρώ.
Το πρώτο σημαντικό που πρέπει να προσέξει κάποιος στην καλλιέργεια του ακτινίδιου όπως επισημαίνει στις «Επαγγελματικές Ευκαιρίες», ο Βασίλης Κόλλιας, αγρότης - παραγωγός και ειδικός γραμματέας της Πανελλήνιας Ενωσης Νέων Αγροτών είναι οι θερμοκρασίες που επικρατούν στην περιοχή.
Το ακτινίδιο παθαίνει ζημιές από τις χαμηλές θερμοκρασίες την περίοδο της ανθοφορίας, δηλαδή τέλη Απρίλιου με μέσα Μαΐου. Αν είναι από 2 έως 0 καίγονται οι στήμονες, ενώ αν πέσει κάτω από -4 ξεραίνονται και οι νέοι βλαστοί, οπότε οι θερμοκρασίες αυτής της περιόδου είναι που ενδιαφέρουν περισσότερο. Τον χειμώνα αντέχει μέχρι και τους -17 με -20. Ειδικότερα, όμως μπορεί ο καθένας να ενημερωθεί για τις ακραίες θερμοκρασίες από τα γραφεία γεωργικής ανάπτυξης του συγκεκριμένου νομού.
Το δεύτερο και πιο σημαντικό από το κρύο, είναι το έδαφος. Πρέπει το ph να είναι μεταξύ 6 και 7, χωρίς δηλαδή ενεργό ασβέστιο. Το ακτινίδιο καλλιεργείται και σε εδάφη με ph έως 7,5 ή και 8, αλλά θα χρειάζονται αρκετά εδαφοβελτιωτικά. Το έδαφος πρέπει να έχει σύσταση αμμοπηλώδες, βαθύ, όχι πολύ επικλινές και δροσερό. Ως προς το νερό, να μην έχει υψηλή αλατότητα και να μην περιέχει χλώριο. Κατάλληλες εποχές φύτευσης είναι τρεις. Καλύτερη τα τέλη Αυγούστου με αρχές Σεπτεμβρίου, με φυτά σε σακουλάκι, γιατί ο καλλιεργητής μπαίνει στην παράγωγη έναν χρόνο νωρίτερα. Η δεύτερη είναι αρχές με μέσα Μαρτίου με γυμνόριζα φυτά και η τρίτη στις αρχές Μαΐου με φυτά σε σακούλα.
Φυτώρια υπάρχουν πολλά: Μπορεί κάποιος να καλλιεργήσει ακτινίδια hayward, ή να επιλέξει τα φυτώρια Καριπίδης-Τσεχελίδης με τις δικές τους ποικιλίες και για summer-kiwi την εταιρεία Κυριακίδη.
Ως προς την καλλιέργεια, αφού επιλεγεί ο τρόπος διαμόρφωσης, δηλαδή κρεβατίνα, ταφ ή παλμέτα, χρειάζονται να ληφθούν υπόψη τα εξής:
Θέλει τακτικό πότισμα, κάθε δύο με τρεις μέρες, ανάλογα τη θερμοκρασία που επικρατεί.
Τα χόρτα που φυτρώνουν κόβονται με χορτοκόπτη και δεν ραντίζονται με ζιζανιοκτόνα γιατί από λάθος χειρισμό μπορεί να γίνει ζημία στο φυτό.
Γίνονται προληπτικά 4 ριζοποτίσματα με χαλκούχα σκευάσματα ένα για κάθε μήνα από Μάιο μέχρι Αύγουστο
Αμεσο κλάδεμα μόλις πέσουν τα φύλλα τον χειμώνα και ποτέ μετά τις 15 με 20 Φεβρουαρίου, γιατί αν «δακρύσουν» οι βλαστοί, το δέντρο δεν καρπίζει και μένει ατροφικό γι' αυτή τη χρονιά.
Λιπάσματα βασικά π.χ. 11-15-15 αρχές Φεβρουαρίου και νιτρικά αρχές Μαΐου, αρχές Ιουνίου και λίγα αρχές Αυγούστου.
Οδηγίες για τη φροντίδα της καλλιέργειας
Η καλλιέργεια του ακτινιδίου είναι εύκολη, σε σχέση με άλλους καρπούς και συνάμα χρειάζεται πολλή προσοχή και φροντίδα. Αναπτύσσεται σε δέντρα τα οποία έχουν τις ιδιότητες του κλίματος να απλώνουν τα κλαδιά τους. Ετσι δίπλα από κάθε δέντρο υπάρχει και ένα δοκάρι, το οποίο κρατάει μια μακριά σιδερένια βέργα κατά μήκος του περιβολιού. Πάνω σε αυτές τις βέργες στηρίζονται δυνατά σύρματα, που χρησιμεύουν για να απλώσουν, επάνω τους, τα κλαδιά των δέντρων.
Το πότισμα των ακτινιδίων γίνεται αυτόματα από μια εγκατάσταση από μπεκ που διαθέτει το περιβόλι. Στη βάση κάθε δέντρου βρίσκεται ένα μικρό μπεκ, που τροφοδοτείται με νερό, μέσω πλαστικών σωλήνων που βρίσκονται δεμένοι κατά μήκος του περιβολιού, επάνω στις σιδερένιες βέργες. Αυτοί οι σωλήνες με την σειρά τους, τροφοδοτούνται από ένα σύστημα άρδευσης.
Ενα όπλο για τον οργανισμό
O καρπός του ακτινιδίου είναι πλούσιος σε κάλιο, μαγνήσιο, φώσφορο, φυτικές ίνες και ιχνοστοιχεία. Εκατό γραμμάρια καρπού δίνουν μόλις 44 θερμίδες, ενώ η περιεκτικότητά τους σε βιταμίνη C καλύπτει την ημερήσια ανάγκη του οργανισμού. Με ικανοποιητικές ποσότητες σε κάλιο, μαγνήσιο, φώσφορο, φυτικές ίνες, ιχνοστοιχεία και βιταμίνη Ε, τα ακτινίδια βοηθούν στην καλύτερη άμυνα του οργανισμού, στη θωράκιση του κυκλοφορικού συστήματός μας, στην πέψη και στην εύρυθμη λειτουργία του εντέρου κ.λπ.
Πρόσφατες, μάλιστα, επιστημονικές έρευνες δείχνουν ότι άτομα που καταναλώνουν δύο με τρία ακτινίδια ημερησίως έχουν βελτιωμένη ικανότητα διόρθωσης του DNA των κυττάρων μετά από πρόκληση κάποιας βλάβης. Η ύπαρξη πολλών βιταμινών καθιστά το ακτινίδιο ως το καλύτερο μέσο για την άμυνα κατά των μικροβίων. Απομακρύνει τον κίνδυνο θρομβώσεων στο κυκλοφορικό σύστημα. Η κατανάλωση ακτινιδίων μπορεί να μειώσει σημαντικά τον κίνδυνο θρομβώσεων του κυκλοφορικού και να ελαττώσει τα λιπαρά στο αίμα. Επίσης, είναι πλούσιο σε λουτεΐνη, μια ισχυρή αντιοξειδωτική ουσία που συντελεί στη βελτίωση της όρασης

ΠΗΓΗ: ethnos.gr

5 τρόποι για να στηρίξετε τις ντοματιές σας

 

Όσο οι ντομάτες σας μεγαλώνουν, επεκτείνονται ακανόνιστα σε όλες τις κατευθύνσεις. Γιατί να χρησιμοποιείτε ακριβούς τρόπους για να τις στηρίξετε; Οι κατασκευές που θα στηρίξουν τις ντομάτες σας, θα βοηθήσουν στο να μπορείτε να μαζεύετε περισσότερους καρπούς, αφού το φυτό δεν έρχεται σε επαφή με το έδαφος και δεν χάνει, ακουμπώντας το, εν δυνάμει καρπούς και φυσικά στο να κερδίσετε πολύτιμο χώρο.

1) Στηρίξτε τα

Χρησιμοποιήστε ότι στηρίγματα έχετε, ξύλινα, μπαμπού, μεταλλικά, απλά βεβαιωθείτε ότι είναι αρκετά ψηλά. Αυτή είναι η πιο εύκολη μέθοδος, παρόλο που θα πρέπει να τα δένετε τακτικά, για όσο διάστημα μεγαλώνουν, αλλά είναι πρακτική και οικονομική.

2) Φράξτε τα

Εάν έχετε ήδη ένα φράχτη στον κήπο σας μπορείτε να στηρίξετε τις ντομάτες σας πάνω του, όπως κάνουν στα αμπέλια. Αν δεν έχετε ήδη φράχτη, αλλά σας αρέσει, μπορείτε να αγοράσετε έναν απλό, από αυτούς που χρησιμοποιούν για τα αναρριχώμενα φυτά.

3) Εγκλωβίστε τα

Αυτές οι κωνικές κατασκευές είναι φθηνές και εύκολες να τις φτιάξετε με μαλακό, χοντρό σύρμα. Είναι πρακτικές γιατί μπορούν να στηρίξουν μεγάλο βάρος, των καρπών, στο επάνω μέρος του φυτού, αλλά θα πρέπει να βεβαιωθείτε ότι είναι αρκετά σταθερές, βάζοντας μεγάλο μέρος τους μέσα στο έδαφος.

4) Εγλκωβίστε τα- πρόταση μέγιστης ασφάλειας!

Υπάρχουν κλουβιά και κλουβιά. Αυτοί οι πύργοι για ντομάτες, ανθεκτικά κλουβιά υψηλής αντοχής, βρίσκονται έτοιμα στην αγορά και θα τα κρατήσετε για αρκετά χρόνια. Μπορείτε, αν πιάνουν τα χέρια σας, να τα κατασκευάσετε και μόνοι σας και θα σας απαλλάξουν από το άγχος της στήριξης μια για πάντα.

5) Κρεμάστε τα

Για ποιο ανεπτυγμένες φάρμες και μεγαλύτερη παραγωγή, το σύστημα με πασσάλους και δίχτυα για τη στήριξη, είναι η πιο αποτελεσματική και οικονομική λύση, καθώς τα φυτά στηρίζοντα και κάθετα και οριζόντια.

Πηγή: http://cityfarmer.gr

Χυμός από κράνα ασπίδα κατά των λοιμώξεων

Ο χυμός από κράνα (cranberry) μπορεί να προλάβει τις ουρολοιμώξεις, σύμφωνα με όσα υποστηρίζουν επιστήμονες από την Ταϊβάν που κατάφεραν να τεκμηριώσουν επιστημονικά την ευεργετική επίδραση των καρπών του (θάμνου) βακκίνιου μακρόκαρπου.

Όπως αναφέρεται σε σχετικό άρθρο του επιστημονικού εντύπου Archives of Internal Medicine, ερευνητές του Εθνικού Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Ταϊβάν επανεξέτασαν δέκα έρευνες για την επίδραση των κράνων έναντι απουσίας θεραπείας, σε δείγμα 1.500 εθελοντών.
Ο χυμός των κράνων περιέχει μια ουσία που μπορεί να εμποδίσει συγκεκριμένα βακτήρια να προσκολληθούν στα τοιχώματα της ουροδόχου κύστης. Το βακτήριο Ε. coli για παράδειγμα προκαλεί άνω του 80% του συνόλου των ουρολοιμώξεων.
Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι ο χυμός κράνων και άλλα προϊόντων που περιέχουν κράνα και πωλούνται κυρίως σε φαρμακεία, μπορούν να προλάβουν ορισμένες από τις μολύνσεις που προκαλεί το βακτήριο E. coli.
Διευκρινίζουν πάντως ότι η ποσότητα που πρέπει να καταναλώσει ένα άτομο για να αποκομίσει το όφελος (δύο ποτήρια καθημερινά για μήνες ή χρόνια), μπορεί να μην είναι εφικτή. Και επιπλέον να μην είναι αποτελεσματική μέθοδος προστασίας για όλους.
Οι ερευνητές εξηγούν ότι ο χυμός κράνων τείνει να είναι αποτελεσματικός για τις γυναίκες που έχουν επαναλαμβανόμενες ουρολοιμώξεις. Ενώ ο χυμός είναι ελαφρώς καλύτερος από τα αναβράζοντα δισκία ή χάπια που περιέχει κράνα.
Αν και θα πρέπει να μελετηθεί σε βάθος το ζήτημα προκειμένου να καθοριστεί η άριστη δόση, εργαστηριακές μελέτες έχουν δείξει ότι η αντι-συγκολλητική δραστηριότητα των κράνων στα βακτήρια της ουροδόχου κύστης διαρκεί για περίπου οκτώ ώρες μετά την λοίμωξη, άρα μερικές δόσεις την ημέρα είναι αρκετές.
Αλλά δεδομένου ότι ο χυμός κράνων περιέχει και αρκετή ποσότητα ζάχαρης, μπορεί να μην ενδείκνυται για την συνολικότερη κατάσταση της υγείας.
Σε μια από τις δέκα έρευνες που επανεξετάστηκαν, οι ερευνητές είχαν μελετήσει τη δοσολογία και είχαν αποφασίσει να την μειώσουν, επειδή πολλές γυναίκες που είχαν συμπεριληφθεί στο δείγμα δεν μπορούσαν να πιουν τρία ποτήρια χυμού την ημέρα.
Ανεξαρτήτως της ανασκόπησης, ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης μιας ουρολοίμωξης είναι η κατανάλωση πολλών υγρών, ενώ ενδεχομένως να είναι αναγκαία και η λήψη αντιβιοτικών. Να θυμάστε πάντως, ότι τα κράνα μπορούν να αλληλεπιδράσουν με την βαρφαρίνη, αντιπηκτικό που λαμβάνουν αρκετές κατηγορίες ασθενών.

Πηγή: health.in.gr