Υπάρχουν δύο υποείδη βρώμης που καλλιεργούνται η κοινή βρώμη (Avena sativa) και η ερυθρά βρώμη (Avena byzantina), σύμφωνα με το Ινστιτούτο Σιτηρών.
Παγκοσμίως το 80% των εκτάσεων που διατίθενται για την καλλιέργεια της βρώμης καταλαμβάνονται από την A. sativa ενώ σε ζεστά κλίματα όπως είναι οι παραμεσόγειες χώρες της Αφρικής και Ευρώπης, στις νότιες Η.Π.Α. στην Αργεντινή και Αυστραλία που δεν μπορεί να αναπτυχθεί ικανοποιητικά η A. sativa καλλιεργείται η A. byzantina. Η βρώμη είναι το σιτηρό με τις μεγαλύτερες απαιτήσεις σε υγρασία.
Στην Ελλάδα χαρακτηριστική είναι η κατανομή της στο δυτικό κυρίως τμήμα της χώρας που δέχεται και τις υψηλότερες βροχοπτώσεις.
Προσαρμόζεται σε ποικίλα εδάφη γιατί είναι λιγότερο απαιτητική από τα άλλα σιτηρά αρκεί να αποστραγγίζονται και να έχουν έστω και μικρή περιεκτικότητα σε θρεπτικά στοιχεία.
Αποδίδει σε βαριά εδάφη καθώς και σε αμμώδη που έχουν αρκετή υγρασία. Έχει το καλύτερο ριζικό σύστημα από τα υπόλοιπα σιτηρά και αντιδρά καλύτερα στην λίπανση. Τέλος, ενώ στην αλκαλικότητα του εδάφους είναι ευαίσθητη αντέχει πολύ σε όξινα εδάφη (pH = 5, 6).
Παλαιότερα το σύνολο σχεδόν της παραγωγής χρησιμοποιόταν σαν ζωοτροφή και σχεδόν αποκλειστικά σαν τροφή των ιπποειδών. Αργότερα άρχισε να χρησιμοποιείται σε ολοένα μεγαλύτερο βαθμό σαν τροφή και για τα υπόλοιπα αγροτικά ζώα.
Η ποιότητα και η θρεπτική αξία της βρώμης επηρεάζεται από την αναλογία του προϊόντος σε λέπυρα, που κυμαίνεται από 20-35%.
Την τελευταία 10ετία η βρώμη άρχισε να ενδιαφέρει και να χρησιμοποιείται και για ανθρώπινη κατανάλωση. Χάρις στην υψηλή περιεκτικότητα σε σύγκριση με άλλα σιτηρά λόγω της εξαιρετικής ποιότητας των φυτικών ινών (β-γλυκάνες) καθώς και βιταμινών (α-τοκοτριενόλες) αυξήθηκε το ενδιαφέρον του καταναλωτή για αρτοσκευάσματα ή νιφάδες με βάση τη βρώμη.
Να σημειωθεί, τέλος, ότι το Ινστιτούτο Σιτηρών έχει δημιουργήσει δύο ποικιλίες Βέρμιο (A. sativa) και Κασσάνδρα (A. byzantina) από ντόπιους πληθυσμούς. Επίσης έχει μία συλλογή 370 περίπου ποικιλιών βρώμης (A. sativa και A. byzantina). Μετά το 1998 προστέθηκαν δύο καινούργιες ποικιλίες αποτέλεσμα του προγράμματος βελτίωσης η Παλλήνη και η Φλέγα (A. sativa) με εξαιρετικά τεχνολογικά και αγρονομικά χαρακτηριστικά για τις σύγχρονες απαιτήσεις.
Στην Ελλάδα χαρακτηριστική είναι η κατανομή της στο δυτικό κυρίως τμήμα της χώρας που δέχεται και τις υψηλότερες βροχοπτώσεις.
Προσαρμόζεται σε ποικίλα εδάφη γιατί είναι λιγότερο απαιτητική από τα άλλα σιτηρά αρκεί να αποστραγγίζονται και να έχουν έστω και μικρή περιεκτικότητα σε θρεπτικά στοιχεία.
Αποδίδει σε βαριά εδάφη καθώς και σε αμμώδη που έχουν αρκετή υγρασία. Έχει το καλύτερο ριζικό σύστημα από τα υπόλοιπα σιτηρά και αντιδρά καλύτερα στην λίπανση. Τέλος, ενώ στην αλκαλικότητα του εδάφους είναι ευαίσθητη αντέχει πολύ σε όξινα εδάφη (pH = 5, 6).
Παλαιότερα το σύνολο σχεδόν της παραγωγής χρησιμοποιόταν σαν ζωοτροφή και σχεδόν αποκλειστικά σαν τροφή των ιπποειδών. Αργότερα άρχισε να χρησιμοποιείται σε ολοένα μεγαλύτερο βαθμό σαν τροφή και για τα υπόλοιπα αγροτικά ζώα.
Η ποιότητα και η θρεπτική αξία της βρώμης επηρεάζεται από την αναλογία του προϊόντος σε λέπυρα, που κυμαίνεται από 20-35%.
Την τελευταία 10ετία η βρώμη άρχισε να ενδιαφέρει και να χρησιμοποιείται και για ανθρώπινη κατανάλωση. Χάρις στην υψηλή περιεκτικότητα σε σύγκριση με άλλα σιτηρά λόγω της εξαιρετικής ποιότητας των φυτικών ινών (β-γλυκάνες) καθώς και βιταμινών (α-τοκοτριενόλες) αυξήθηκε το ενδιαφέρον του καταναλωτή για αρτοσκευάσματα ή νιφάδες με βάση τη βρώμη.
Να σημειωθεί, τέλος, ότι το Ινστιτούτο Σιτηρών έχει δημιουργήσει δύο ποικιλίες Βέρμιο (A. sativa) και Κασσάνδρα (A. byzantina) από ντόπιους πληθυσμούς. Επίσης έχει μία συλλογή 370 περίπου ποικιλιών βρώμης (A. sativa και A. byzantina). Μετά το 1998 προστέθηκαν δύο καινούργιες ποικιλίες αποτέλεσμα του προγράμματος βελτίωσης η Παλλήνη και η Φλέγα (A. sativa) με εξαιρετικά τεχνολογικά και αγρονομικά χαρακτηριστικά για τις σύγχρονες απαιτήσεις.
www.agronews.gr