Προσπάθεια διάσωσης των μολοσσικών σκύλων της Ηπείρου

Η προσωπική προσπάθεια μιας παρέας λίγων φίλων, στις αρχές του 1997, να «σώσουν τα ελληνικά τσοπανόσκυλα» μαζεύοντας τα τελευταία δείγματα της φυλής, οδήγησε το 2006 στην ίδρυση του Διασωστικού Ομίλου του Μολοσσού της Ηπείρου, ενός σκύλου- φύλακα, ο οποίος απαντάται σε αναφορές από την αρχαιότητα στον ελλαδικό χώρο, ενώ εξελίχθηκε στις συνθήκες της Πίνδου αλλά κινδυνεύει με μιγαδοποίηση.

Αφορμή για τη γνωριμία με το εθελοντικό εγχείρημα, ήταν η δωρεά 4 κουταβιών μολοσσικών ποιμενικών και ενός ελληνικού ποιμενικού σκύλου σε κτηνοτρόφους της περιοχής του Εθνικού Πάρκου Βόρειας Πίνδου, που έγινε με τη συνεργασία του Διασωστικού Ομίλου, του Φορέα Διαχείρισης Εθνικών Δρυμών Βίκου - Αώου και Πίνδου και της Καλλιστώ.

«Ξεκινήσαμε να σώσουμε την ποιμενική φυλή, τον μολοσσό της Ηπείρου, και διαπιστώσαμε ότι οι φυλές είναι πολλές. 

Ο ελληνικός ποιμενικός, ο μολοσσός της Ηπείρου, το λευκό ελληνικό τσοπανόσκυλο, καθώς και μία σπάνια ράτσα τα «μουστακάτα» στη λαϊκή διάλεκτο, ο αρχαίος γρίφος που μοιάζει με γκριφόν και συναντάται σπάνια στη Δυτική Μακεδονία και τα Πιέρια Όρη».

Τα μέλη του Ομίλου μίλησαν στο ΑΠΕ-ΜΠΕ για την «προσπάθεια που δεν είναι επιδοτούμενη», όπως τόνισαν, αλλά και για την ανάγκη υποστήριξής της. 

«Τηρούμε παγκόσμιους κανόνες για την αναπαραγωγή των ζώων για να σωθεί η φυλή τους, ώστε να έχουμε καθαρόαιμα. 

Ζητάμε φίλους και συνεργάτες για να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα επιλεκτικής αναπαραγωγής του Ομίλου με στόχο τη διάσωση, τη διάδοση και τη διεθνή αναγνώριση της φυλής, από την FCI, τη Διεθνής Κυνολογική Ομοσπονδία».

Ο μολοσσός της Ηπείρου χρησιμοποιήθηκε από την αρχαιότητα ως σήμερα τόσο ως φύλακας αλλά κυρίως στην κτηνοτροφία, για φύλακας κοπαδιών. 

Τα τελευταία αρχέγονα δείγματα, συναντώνται στις αρχές της δεκαετίας του 1980. 

Πρόκειται για ένα όμορφο και περήφανο ζώο, που κινδύνεψε να εξαφανιστεί λόγω της αστυφιλίας, της εισαγωγής άλλων φυλών, των ασθενειών, της φόλας, αλλά και της αλλαγής στην διαχείριση των κοπαδιών. 

Οι παλαιότεροι θυμούνται και αναφέρουν ότι οι Σαρακατσαναίοι είχαν τα ελληνικά ποιμενικά, ενώ οι Βλάχοι κατά κανόνα, είχαν βραχύσωμα ζώα, πιο δυνατά, με κοντή τρίχα, τα «ζάρκα».





 ΑΠΕ-ΜΠΕ

Κίνδυνος εξαφάνισης των νησιών Μάρσαλ

Τα νησιά Μάρσαλ στον Βόρειο Ειρηνικό, αποτελούνται από 29 κοραλλιογενείς ατόλες, οι οποίες κινδυνεύουν άμεσα από την κλιματική αλλαγή που έχει δημιουργήσει η υπερθέρμανση του πλανήτη.

Οι μεγάλες παλίρροιες και τα τεράστια κύματα του Ειρηνικού ωκεανού έχουν δημιουργήσει σημαντικά προβλήματα διάβρωσης του εδάφους, το οποίο σταδιακά χάνεται κάτω από την επιφάνεια του νερού.

«Εάν ο κόσμος συνεχίσει να ζει με αυτόν τον τρόπο, συνεχίσει να έχει την ίδια νοοτροπία και να μολύνει το περιβάλλον, θα αντιμετωπίσουμε εδώ μια κατάσταση που δεν θα λάβει χώρα σε 100 χρόνια από σήμερα. Μιλάμε για κάτι που συμβαίνει ήδη σήμερα» ανέφερε ο Τόνι Ντε Μπρουν, υπουργός παρά τω προέδρω των Νησιών Μάρσαλ.

Στη διαδρομή προς την Λάουρα, όπου βρίσκεται ένα θαλάσσιο πάρκο, λίγα χιλιόμετρα μακριά από την πρωτεύουσα Μαζούρο, ο δρόμος έχει κυριολεκτικά πλημμυρίσει από τα νερά που υπερβαίνουν τους κυματοθραύστες που έχουν τοποθετηθεί.

Η διάβρωση του εδάφους είναι το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα της περιοχής, που παλεύει για τη φυσική αλλά και την οικονομική της σωτηρία.

«Είμαστε τα καναρίνια που πεθαίνουμε στο ορυχείο, που λένε στους εργάτες: βγείτε έξω, θα πεθάνετε κι εσείς. 

Εάν η ζημιά φτάσει σε τέτοιο επίπεδο, ώστε να χρειαστεί να εγκαταλείψουμε αυτά τα νησιά, τότε θα είναι πολύ αργά για τον υπόλοιπο κόσμο για να πετύχει τη δική του σωτηρία» επισήμανε ο Τόνι Ντε Μπρουν.

Μια ομάδα εργασίας από το Διακυβερνητικό Γκρουπ Κλιματικής Αλλαγής συναντήθηκε πρόσφατα στην Ιαπωνία για να εκδώσει την τελική της αναφορά για τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής σε διάφορες κοινωνίες και έθνη του κόσμου.

«Ένα από τα πράγματα που γνωρίζουμε από την τεράστια εμπειρία που έχουμε, είναι ότι ακόμη και μια μικρή άνοδος της στάθμης του νερού, όταν συνδυάζεται με ένα από αυτά τα ακραία φαινόμενα, την τεράστια παλίρροια ή τα τεράστια κύματα, μπορεί να δημιουργήσει ανεπανόρθωτες ζημιές και να οδηγήσει αυτά τα νησιά να μην είναι κατοικήσιμα» τόνισε ο Δρ. Κρις Φιλντ, συμπρόεδρος της ομάδας εργασίας του Διακυβερνητικού Γκρουπ Κλιματικής Αλλαγής.

Τα νησιά Μάρσαλ πρωτοστατούν στο κίνημα αλλαγής της συμπεριφοράς απέναντι στο περιβάλλον και έχουν προχωρήσει στην πλήρη απαγόρευση της χρήσης ορυκτών καυσίμων.

Μαζί με κατοίκους γειτονικών κρατιδίων προσπαθούν να κινητοποιήσουν τη διεθνή κοινότητα, ώστε να πάρει τα αναγκαία μέτρα, πριν είναι πολύ αργά.

 euronews.com

Απειλείται η Γη από επιστημονικό «αυτογκόλ»;

Διάσημος αστροφυσικός φοβάται ότι οι σούπερ επιταχυντές που κατασκευάζονται μπορεί να δημιουργήσουν «μαύρες τρύπες»που θα μας… καταπιούν!

Ολα ξεκίνησαν όταν έγινε γνωστό ότι ξεκινά η κατασκευή του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) στο CERN. Ανάμεσα στις μεγάλες προσδοκίες και τις ελπίδες της επιστημονικής κοινότητας για τη λειτουργία του επιταχυντή υπήρξαν και κάποιες μεμονωμένες φωνές που δήλωναν ανησυχία. Κάποιοι ειδικοί ανέφεραν ότι από τη βίαιη σύγκρουση σωματιδίων μέσα σε τέτοιους επιταχυντές είναι θεωρητικά δυνατόν να δημιουργηθούν «μαύρες τρύπες». Η απάντηση των συναδέλφων τους ήταν πως, ακόμη και στην (απίθανη) περίπτωση να συμβεί κάτι τέτοιο, οι «μαύρες τρύπες» που θα δημιουργούνταν θα ήταν μικροσκοπικές, η διάρκεια ζωής τους θα ήταν λίγα χιλιοστά του δευτερολέπτου και θα εξαφανίζονταν προτού προλάβουν να… καταπιούν τον πλανήτη.

• Η «συνταγή»

Οι «μαύρες τρύπες» δημιουργούνται συνήθως όταν ένα ογκώδες αλλά γερασμένο άστρο καταρρέει υπό το ίδιο του το βάρος. Αυτό που απομένει είναι ένα σημείο στον χώρο όπου η πυκνότητα της ύλης είναι άπειρη. Και αυτή η υπερσυγκέντρωση ύλης δημιουργεί ένα βαρυτικό πεδίο τόσο ισχυρό ώστε τίποτα, ακόμη και το φως, να μην μπορεί να δραπετεύσει από τη θανάσιμη έλξη του.

Με βάση τη θεωρία του Αϊνστάιν για την ισοδυναμία μάζας και ενέργειας, θα μπορούσε θεωρητικώς να δημιουργηθεί στο εργαστήριο μια «μαύρη τρύπα» χρησιμοποιώντας όχι βέβαια μάζα αλλά ενέργεια. Θα μπορούσε κάτι τέτοιο να συμβεί κατά την πρόσκρουση σωματιδίων που έχουν μεν αμελητέο βάρος αλλά κινούνται με μεγάλη ταχύτητα και έχουν επομένως υψηλή κινητική ενέργεια. Νεότερες μελέτες έδειξαν ότι η ενέργεια που απαιτείται για τη γέννηση των λεγομένων μίνι μελανών οπών είναι μικρότερη από ό,τι είχε αρχικά εκτιμηθεί. Παραμένει όμως όχι απλά υψηλή αλλά απλησίαστη για τα δεδομένα του LHC ή κάποιου άλλου από τους υπάρχοντες επιταχυντές.

• Η «παράξενη» απειλή

Η ανακοίνωση των επιτελών του επιταχυντή Realistic Heavy Ion Collider στο Εθνικό Εργαστήριο Brookhaven στις ΗΠΑ ότι θα κάνουν μια μεγάλη αναβάθμιση σε αυτόν προκάλεσε την αντίδραση του διάσημου βρετανού αστρονόμου Μάρτιν Ρις, ο οποίος επανέφερε στο προσκήνιο τα καταστροφολογικά σενάρια. Ο Ρις υποστηρίζει ότι η αναβάθμιση του επιταχυντή και τα πειράματα που έχουν σχεδιαστεί να γίνουν με αυτόν είναι πιθανόν να δημιουργήσουν μίνι «μαύρες τρύπες» και «εξωτικά» υποατομικά σωματίδια όπως το «strangelet». Πρόκειται για ένα υποθετικό μικροσκοπικό σωματίδιο «παράξενης ύλης» το οποίο περιέχει σχεδόν ίσο αριθμό διαφόρων ειδών κουάρκ. Το σωματίδιο έχει λάβει την ελληνική ονομασία παραδοξόνιο. Σύμφωνα με τον Ρις, η δημιουργία παραδοξονίων είναι πιθανόν να μετατρέψει τη Γη σε μια αδρανή υπέρπυκνη σφαίρα με διάμετρο μόλις 100 μέτρων. Αλλοι θιασώτες της ίδιας θεωρίας υποστηρίζουν ότι τα παραδοξόνια δεν θα κάνουν τη Γη υπέρπυκνη σφαίρα αλλά θα μετατρέψουν τα πάντα σε αυτήν σε κάποιο «παράξενο» είδος ύλης, με τελικό αποτέλεσμα να καταστραφεί ο πλανήτης μας. Ακόμη και αν δεχθούμε ότι το παραδοξόνιο μπορεί να καταστρέψει τελικά τη Γη, το… παράδοξο είναι ότι εκείνοι που προέβλεψαν κάτι τέτοιο δεν θα προλάβουν να δικαιωθούν αφού θα τους έχει «καταπιεί» η προφητεία τους.

Δημοσιεύθηκε στο HELIOS PLUS στις 24 Φεβρουαρίου 2014

Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ