20 Νοε 2012

Πιγκουίνοι έμειναν πιστοί για δεκαέξι χρόνια


Το πιο αγαπημένο ζευγάρι στο ζωικό βασίλειο είναι δυο πιγκουίνοι του Μαγγελάνου που, σύμφωνα με τους επιστήμονες, έχουν μείνει πιστοί ο ένας στον άλλο για 16 ολόκληρα χρόνια.

Οι δυο πιγκουίνοι δεν απάτησαν ποτέ τον σύντροφό τους παρά το γεγονός ότι έμειναν χωριστά για μεγάλα χρονικά διαστήματα και έκαναν μεγάλα ταξίδια διανύοντας αποστάσεις που ξεπερνούν τα 320.000 χιλιόμετρα.Μάλιστα μετά από κάθε ταξίδι τα δυο πουλιά πάντα επέστρεφαν την περίοδο αναπαραγωγής στην ίδια φωλιά για να γεννήσουν νέα μικρά.

Η αντοχή της σχέσης των δυο πιγκουίνων έχει εντυπωσιάσει τους βιολόγους, καθώς τα περισσότερα ζευγάρια χωρίζουν είτε επειδή ο ένας από τους δυο συντρόφους πεθαίνει κατά τη διάρκεια των ταξιδιών είτε επειδή δεν καταφέρνουν να αναθρέψουν τα μικρά τους, τα οποία σκοτώνονται από θηρευτές ή πεθαίνουν από την πείνα.

Όπως τονίζουν οι επιστήμονες μάλιστα, «αν οι πιγκουίνοι δεν καταφέρουν να αναθρέψουν τους νεοσσούς τους αυτομάτως χωρίζουν και βρίσκουν νέους συντρόφους».

Οι προηγούμενες σχέσεις πιγκουίνων με τη μεγαλύτερη διάρκεια είχαν κρατήσει πέντε και δέκα χρόνια, ωστόσο τα ζευγάρια χώρισαν όταν δεν κατάφεραν να αναπαραχθούν με επιτυχία.

Το προσδόκιμο ζωής των πιγκουίνων είναι 20 χρόνια. Οι πιστοί πιγκουίνοι του Μαγγελάνου έμειναν μαζί το μεγαλύτερο μέρος της αναπαραγωγικής τους ηλικίας και τώρα θα γεράσουν μαζί.



Πηγή: econews.gr


Δηλητηριώδες ψάρι που μοιάζει με πέτρα!


Το γένος ψαριών Synanceia της οικογένειας Synanceiidae περιλαμβάνει δηλητηριώδη και άκρως θανατηφόρα για τον άνθρωπο ψάρια, γνωστά με την κοινή ονομασία «Stone fishes», ή αλλιώς «ψάρια-πέτρες».

Τα εν λόγω ψάρια ζουν στις παράκτιες περιοχές του Ειρηνικού Ωκεανού, ενώ οφείλουν την ονομασία τους στο γεγονός ότι μοιάζουν με πέτρες της θάλασσας, τόσο πολύ μάλιστα που είναι πολύ δύσκολο για κάποιον να τα ξεχωρίσει.

Έχουν την ικανότητα να ζουν μέχρι και 24 ώρες εκτός νερού, για το λόγο αυτό απαντούν κυρίως στις αμμώδεις ακτές των θαλασσών παραπλανώντας τους λουομένους με την… εμφάνισή τους, που θυμίζουν βράχια ή κοράλλια!

Θεωρούνται από τα πιο δηλητηριώδη ψάρια στον κόσμο, καθώς φέρουν ισχυρή τοξική ουσία στα ραχιαία αγκάθια τους και όταν το ψάρι πατηθεί κατά λάθος από άνθρωπο μπορεί να επιφέρει ακόμη και το θάνατο.

Ανάλογα, μάλιστα, με την πίεση που ασκείται στο σώμα του ψαριού εκκρίνεται και περισσότερο ή λιγότερο δηλητήριο, ενώ στην Αυστραλία αρκετοί άνθρωποι μεταφέρονται κάθε χρόνο εσπευσμένα στα νοσοκομεία από ανάλογα τσιμπήματα. Το βίντεο που ακολουθεί είναι ιδιαιτέρως κατατοπιστικό.





Πηγή: perierga.gr


Μυρμήγκια εισβάλλουν στο νησί των καβουριών


Ο κόκκινος κάβουρας μέσα στην εδαφιαία βλάστηση είναι 10.000 φορές βαρύτερος από το κίτρινο μυρμήγκι. Παρ’ όλα αυτά ο γίγαντας είναι σίγουρα χαμένος.

Όταν ο κίτρινος λιλιπούτειος στρατός βαδίζει κατά της «πανοπλίας» του καβουριού, οι στρατιώτες δεν πυροβολούν προειδοποιητικά. Πυροβολούν για να σκοτώσουν. Εκατοντάδες μυρμήγκια εκτοξεύουν ταυτόχρονα το φορτίο τους, το μυρμηγκικό οξύ, απευθείας στα μάτια του καβουριού. Ο γίγαντας τυφλώνεται αμέσως, γίνεται απαθής, βγαίνουν αφροί από το στόμα του και υποφέρει πεθαίνοντας αργά αργά.

Δισεκατομμύρια μυρμήγκια έχουν εισβάλλει στην απομονωμένη Νήσο των Χριστουγέννων, στον Ινδικό ωκεανό, και οι παλιοί κυρίαρχοι του νησιού -εκατομμύρια καβούρια- είναι ανίσχυρα. Ωστόσο, την τελευταία στιγμή τα καβούρια απέκτησαν έναν σημαντικό σύμμαχο – την υπηρεσία του εθνικού πάρκου. 

Οι εργαζόμενοι εκεί θέλουν να διατηρήσουν την πανίδα του νησιού η οποία είναι μοναδική. Δεν υπάρχουν άλλα μέρη στη Γη όπου τα καβούρια να παίζουν τόσο σπουδαίο ρόλο στην ευταξία της φύσης. Εδώ ζει ο μεγαλύτερος στεριανός κάβουρας του κόσμου, ο κάβουρας Koko. 

Εδώ ζουν επίσης πολλά άλλα καβούρια ως φυτοφάγα και σαρκοφάγα στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας, ενώ ταυτόχρονα λιπαίνουν τη γη και την ανασκαλεύουν μια και σκάβουν αμέτρητες τρύπες για να φτιάξουν τις φωλιές τους. Όταν οι βροχές των μουσώνων χτυπούν το νησί, 40-60 εκατομμύρια κόκκινα καβούρια μετακινούνται προς τη θάλασσα για να ζευγαρώσουν και να αποθέσουν τα αυγά τους. Στη διάρκεια της πορείας τους τρώνε από την εδαφιαία βλάστηση σαν μια μυριοπόδαρη θεριστική μηχανή.

Ωστόσο τίποτα δεν είναι όπως ήταν κάποτε στη Νήσο των Χριστουγέννων, και γι’ αυτό φταίνε τα μυρμήγκια. Τα μυρμήγκια έφτασαν στο νησί πιθανόν κατά τη δεκαετία του 1930, με εμπορεύματα που μεταφέρονταν από τη Μαλαισία ή τη Σιγκαπούρη – πέρασαν όμως 60 χρόνια για να δημιουργήσουν κάποιο πρόβλημα. 

Τη δεκαετία του 1990 τα μυρμήγκια είχαν δημιουργήσει την πρώτη τους υπερ-αποικία. Μια υπερ-αποικία είναι μια προηγμένη κοινωνική δομή με αναρίθμητες υπόγειες φωλιές που κυβερνιούνται από 300 βασίλισσες. Μία και μόνη υπερ-αποικία μπορεί να φιλοξενεί πολλά δισεκατομμύρια μυρμήγκια.



Πηγή: scienceillustrated.gr



Οι παρθένες του τσαγιού στην Ινδία




Στην Ινδία λέγεται ότι το καλύτερο τσάι χρειάζεται όχι μόνο τα δύο ψηλότερα φύλλα του φυτού αλλά πρέπει να συλλεγεί από τα χέρια παρθένας κοπέλας η οποία το συλλέγει ευγενικά ψιθυρίζοντας θεραπευτικά λόγια mantra.

H φωτογραφία είναι από τη συλλογή τσαγιού σε υψόμετρο 1800 μέτρων στην Κεράλα. Οι γυναίκες ξεκινούν τη δουλειά νωρίς την αυγή και όλη η διαδικασία γίνεται με το χέρι. 

Συλλέγουν μόνο τα δύο ψηλότερα φύλλα και άνθη του φυτού, για να παράξουν το καλύτερο τσάι. Η χρήση μηχανών καταστρέφει τη διαδικασία, καθώς συλλέγει ταυτόχρονα και άχρηστα τμήματα του φυτού ενώ καταστρέφει τα φύλλα. Έτσι το τσάι που συλλέγεται μηχανικά είναι φτηνό αλλά κακής ποιότητας.

Η δουλειά είναι σκληρή και πολύπλοκη. Οι γυναίκες περνούν όλη την ημέρα κάτω από το καυτό ήλιο συλλέγοντας το τσάι με ιδιαίτερη προσοχή. Σύμφωνα με τους Ινδούς η δουλειά απαιτεί γυναικεία χέρια καθώς οι άντρες δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στην ίδια μονότονη δουλειά ολόκληρη την ημέρα.

Εκτός από τον ήλιο και την κούραση οι γυναίκες έχουν να αντιμετωπίσουν ένα ακόμη πρόβλημα. Τα χωράφια είναι γεμάτα βδέλλες και οι γυναίκες είναι πάντα εξοπλισμένες με ένα ραβδί για να τις απομακρύνουν.

Οφείλουμε να επισημάνουμε την εκμετάλλευση που υφίστανται οι Ινδές συλλέκτριες τσαγιού. Κάθε γυναίκα μπορεί να μαζέψει περίπου 40 κιλά τσάι την ημέρα για μια αμοιβή που δεν ξεπερνά τα 100-120 δολάρια το μήνα!



Πηγή: perierga.gr