Το θαύμα της Ανάβρας Μαγνησίας. Απλά δείτε τα βίντεο.

 

Αφιερώστε λίγο από τον χρόνο σας, για τα παρακάτω βίντεο.

http://www.e-geoponoi.gr

Σύγχρονοι μέθοδοι Συγκομιδής μαρουλιών θερμοκηπίου. (Βίντεο)

Δείτε μια εξελιγμένη μέθοδο συγκομιδής σε καλλιέργεια μαρουλιών θερμοκηπίου.

 Με βάση τα παρακάτω δεδομένα, γίνεται προγραμματισμός, εξοικονόμηση χρημάτων-εργατικών,

 αλλά και με τις σύγχρονες μεθόδους καλλιέργειας αποφυγή σκευασμάτων στο έδαφος.

Η εικόνα μιλάει από μόνη της

Από το e-geoponoi.gr

ΕΚΤΡΟΦΗ ΣΑΛΙΓΓΑΡΙΩΝ (VIDEO)

Εκτροφη σαλιγκαριων - Αγροφαρμα

Κερδοφόρα η καλλιέργεια σαλιγκαριών

Σαλιγκά­ρια γιαχνί, σαλιγκάρια στιφάδο, χοχλιοί μπουρμπουριστοί… ένα θέμα που  προκαλεί διαφωνία και διχασμό ιδιαίτερα στους Έλληνες! Στα πρωτοβρόχια τα  σαλιγκάρια «ξεμυτίζουν» σιγά – σιγά και προκαλούν συζητήσεις, καθώς είναι ένα  θέμα στο οποίο δεν υπάρχει μέση οδός… παρά μόνο άκρα. Ή τα λατρεύεις ή τα σιχαίνεσαι, δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να τα βλέπουν ούτε καν στο δρόμο και άλλοι που όταν βρίσκονται στο πιάτο τους τα θεωρούν έναν από τους εκλεκτότερους και σπανιότερους μεζέδες… Τα σαλιγκάρια όμως αποτελούν και μια ιδιαίτερα θρεπτική τροφή, καθώς είναι μια εξαιρετικά πλούσια πηγή σιδήρου, ανώτερη και από το κόκκινο κρέας, αλλά και ­πρωτεΐνης, ενώ έχουν και πάρα πολύ χαμηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά. Μάλιστα πρόκειται για μια τροφή που οι πρόγονοί μας από πολύ παλιά τα είχαν συμπεριλάβει στη διατροφή τους, ενώ αργότερα οι πιο καλοφαγάδες Ρωμαίοι τα απολάμβαναν μαγειρεμένα με διαφορετικούς τρόπους. Στην Ρώμη άλλωστε τα σαλιγκάρια θεωρούνταν τροφή των ευγενών και για το λόγο αυτό τα εξέτρεφαν σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους των αυλών τους. Στην Ελλάδα, εκτός από την Κρήτη που είναι πιο εξοικειωμένοι και αποτελούν μια από την κύρια  τροφή τους, άλλωστε οι Κρητικοί είναι πρωταθλητές παγκοσμίως στην κατανάλωση τους, τα σαλιγκάρια δεν είναι αγαπητά, ενώ δεν είναι λίγοι εκείνοι που πραγματικά αηδιάζουν στο άκουσμα και την θέα τους. Παραμένουν όμως περιζήτητα ως έδεσμα από τους μερακλήδες. Τα γαστερόποδα,  κεφαλόποδα μαλάκια με πνεύμονα, αυτή είναι η πλήρη επιστημονική ονομασία τους,  ακόμα είναι διαδεδομένα ιδιαίτερα στην Γαλλία και την Ιταλία. Το πρώτο σαλιγκαροτροφείο στον Αλμυρό Στην περιοχή «Καραγάτσι» Αλμυρού υπάρχει η πρώτη και μοναδική στην Μαγνησία πρότυπη μονάδα εκτροφής σαλιγκαριών. Ο ιδιοκτήτης της Θανάσης Μασούρας έχει δημιουργήσει σε μια έκταση 500 τ.μ. εκτροφείο σαλιγκαριών που αποτελεί πραγματικό χρυσορυχείο… Η ιδέα για την δημιουργία της μονάδας προήλθε από την σύζυγό του Θανάση, Αναστασία, με την οποία διατηρεί την μονάδα. Η ίδια κατάγεται από την Μικρά Ασία, όπου τα σαλιγκάρια  ήταν κύριο κομμάτι της καθημερινής διατροφής  τους. «Ψάξαμε στο ίντερνετ βρήκαμε κάποιες πληροφορίες και μετά απευθυνθήκαμε στο  Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας γιατί στο τμήμα γεωπονίας, ιχθυολογίας και υδάτινου περιβάλλοντος υπήρχε μια ομάδα φοιτητών που ασχολούνταν με τα σαλιγκάρια. Τα παιδιά και συνεργάτες του Πανεπιστημίου μας βοήθησαν πάρα πολύ στα πρώτα  μας βήματα» λέει ο κ. Μασούρας, ενώ τονίζει πως «ακόμα είμαστε σε νηπιακό επίπεδο. Θα αναπτυχθούμε ακόμα παραπάνω αλλά χρειάζεται χρόνος». Ο κ. Μασούρας εκτρέφει ένας είδος κρητικού χοχλιού που αποτελεί είδος ερμαφρόδιτο και υποχρεωτικά ετερογονιμοποιούμενο. Τα σαλιγκάρια αυτά γονιμοποιούνται  την άνοιξη, νωρίς το καλοκαίρι και στην Ελλάδα και το φθινόπωρο. Να αναφερθεί εδώ πως στη χώρα μας, η περίοδος συλλογής σαλιγκαριών καθορίζεται με  προεδρικό ­διάταγμα από τον Μάρτιο μέχρι τον Ιούνιο, αλλά, κακά τα ψέματα, αυτό δεν ­τηρείται,  επιφέροντας και τις ανάλογες επιπτώσεις. Σύμφωνα με μελέτη που ­εκπονήθηκε πρόσφατα  από τη Σχολή Γεωπονικών Επιστημών του Πανεπιστη­μίου Θεσσαλίας, από τη δεκαετία  του ’80 έως και του ’90 υπήρχε μια σημαντική μεταπρατική βιομηχανία σαλιγκαριών με  πολλές εξαγωγές, που σήμερα πια έχει ατονήσει. Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους:  Στις αρχές της δεκαετίας του ’80, συλλέγονταν 800-1.000 τόνοι χοχλιών (Helix aspersa)  το χρόνο, ενώ ­σήμερα με δυσκολία ξεπερνούν τους 150… Η εγκατάσταση Η σαλιγκαροτροφία είναι μια ιδιαίτερη παραγωγή που θα πρέπει κάποιος να έχει όρεξη  και υπομονή αρχικά, να διαθέτει εδαφική έκταση αλλά και να έχει εξασφαλίσει την  υδροδότηση του χωραφιού. Στο χωράφι πρέπει να υπάρχουν περίφραξη, λαμαρίνες, σύστημα τεχνικής βροχής καθώς  και λίπανσης-απολύμανσης, πάσσαλοι, ενώ παράλληλα ο παραγωγός θα πρέπει να προμηθευτεί πιστοποιημένες μάνες, φυτά για διατροφή και πάχυνση όπως μαρούλι, ηλίανθος,  κοκκινογούλι, ιταλικό τριφύλλι, ειδικό δίκτυ εσωτερικής περίφραξης και απολυμαντικά. Από το δεύτερο χρόνο και μετά, το μόνο που πληρώνει ο παραγωγός είναι τους σπόρους  ενώ το κύριο μέλημα του είναι το «δρόσισμα» των σαλιγκαριών: θα πρέπει καθημερινά να ποτίζει το εκτροφείο για 10 λεπτά της ώρας. Οι υποψήφιοι επενδυτές που θέλουν να δημιουργήσουν εκτροφείο σαλιγκαριών μπορούν να έχουν επιχορήγηση μέχρι και 40%, εξασφαλίζοντας μερίδιο αγοράς ικανό να συντηρήσει μια επιχείρηση και ικανοποιητικές τιμές παραγωγού. Στον εθνικό αναπτυξιακό νόμο στο κεφάλαιο με τις γεωργικές επενδύσεις συγκαταλέγεται και η σαλιγκαροτροφία. Ο ενδιαφερόμενος θα  πρέπει να συντάξει μελέτη και να υποβάλει τον φάκελο στην έδρα της περιφέρειας της περιοχής του. Ως μια εναλλακτική οικονομική δραστηριότητα στην ύπαιθρο, μπορεί να χρησιμοποιηθεί η  βιολογική σαλιγκαροτροφία με κλειστά ελεγχόμενα συστήματα εκτροφής. Η σαλιγκαροτροφία αποτελεί για τους κατοίκους της υπαίθρου μια εναλλακτική απασχόληση, είτε ως οικοτεχνία, είτε επιχειρηματικά, εάν οργανωθεί σε σωστή βάση. Η σαλιγκαροτροφία, και ειδικά η βιολογική σαλιγκαροτροφία, με χρήση αυτοχθόνων ειδών σαλιγκαριών μπορεί να αποτελέσει εναλλακτική  οικονομική δραστηριότητα και να συντελέσει στη διατήρηση των αυτοχθόνων ειδών σαλιγκαριών. Πάντως παρά το έντονο ενδιαφέρον αγροτών για τον κλάδο, εξακολουθεί να υπάρχει έλλειψη  εμπειριών, τεχνογνωσίας και τεχνολογίας προσαρμοσμένης στις συνθήκες κάθε περιοχής για  την παραγωγή σαλιγκαριών σε κλειστά ελεγχόμενα συστήματα εκτροφής. Η παραγωγή Στη φάση της τοποθέτησης των αυγών σκάβουν ελάχιστα χιλιοστά και τα τοποθετούν.  Ύστερα από μια περίοδο 20 ημερών το λιγότερο τα σαλιγκαράκια βγαίνουν στο έδαφος. Κάθε σαλιγκάρι γεννάει με περιοδικότητα 15 λεπτών και ολοκληρώνει την γέννηση σε 25 - 30 ώρες. Από κάθε σαλιγκάρι θα έχουμε 80 – 120 αυγά περίπου 3μμ διάμετρο. Το μικρό σαλιγκάρι θα  είναι ακριβώς το ίδιο με έναν ενήλικο, μόνο που θα διαθέτει πιο διάφανο καβούκι και το βάρος του θα αυξηθεί πολύ γρήγορα τρώγοντας. Σε 1.000 τ.μ. μπορούν να εκτραφούν τέσσερις τόνοι σαλιγκαριών, ενώ το κάθε σαλιγκάρι γεννά 5 φορές το χρόνο από 95-125 αυγά τη φορά. Ιταλία και Γαλλία «παρακαλάνε» για σαλιγκάρια Εχει ερευνηθεί ότι το καθαρό εισόδημα ανά στρέμμα εντατικά καλλιεργούμενης έκτασης μπορεί να φτάσει τα 15.000 ευρώ από το δεύτερο χρόνο και σε ετήσια βάση. Η ανά στρέμμα παραγωγή  μπορεί να φτάσει μέχρι και τέσσερις τόνους σαλιγκάρια τον χρόνο. Αξιοσημείωτο είναι επίσης ότι ο χρόνος διαχείρισης της μονάδας που απαιτείται από τον εκτροφέα είναι ελάχιστος, ενώ εξασφαλισμένη είναι και η πώληση ολόκληρης της παραγωγής. Ήδη όπως μας λέει ο Θανάσης Μασούρας υπάρχει μεγάλη ζήτηση για διάθεση σε Κρήτη και Κύπρο,  Ιταλία και Γαλλία ωστόσο ο ίδιος δεν μπορεί να εξάγει ακόμα καθώς πρόκειται για οικογενειακή επιχείρηση την οποία επεκτείνει σιγά – σιγά. «Αυτή την στιγμή η παραγωγή που έχω στο μισό στρέμμα δεν φτάνει για να καλύψω την ζήτηση στην Ελλάδα, που να βγω και εξωτερικό. Μόλις μεγαλώσουμε την μονάδα, επεκταθούμε θα πάμε και Ιταλία, Γαλλία και αλλού. Μας ζητάνε αλλά δεν έχουμε τόσα πολλά που θέλουνε», τονίζει ο κ. Μασούρας. Να αναφερθεί εδώ πως τα σαλιγκάρια πωλούνται περίπου προς 4.50 ευρώ το κιλό στην χονδρική,  ενώ αγγίζουν ακόμα και τα 9.00 ευρώ το κιλό στην λιανική πώληση. Προς το παρόν εξάγονται  κονσερβοποιημένα και όχι νωπά, παρά το γεγονός ότι η ζήτηση είναι μεγάλη από πολλές χώρες  της κεντρικής Ευρώπης, με πρώτη τη Γαλλία, όπου τα σαλιγκάρια -σύμφωνα με το έθιμο- είναι  και χριστουγεννιάτικο φαγητό. Τεράστια διατροφική αξία Τα σαλιγκάρια αποτελούν μια εξαιρε­τικά θρεπτική τροφή, χαμηλή σε θερμίδες. Τα 100 γρ. δίνουν 90 θερμίδες, 16,1% πρωτεΐνες και μόνο 1,4% λιπαρά. Ωστόσο οι τιμές που αναφέρουμε αφορούν τα σκέτα σαλιγκάρια. Ο τρόπος μαγειρέματος μπορεί να αυξήσει σημαντικά τα λιπαρά και τις θερμίδες. Επιπλέον, τα σαλιγκάρια έχουν πολύ χαμηλή περιεκτικότητα σε αλάτι, ενώ αποτελούν μια πλούσια  πηγή βιταμινών, ιχνοστοιχείων και μετάλλων (3,3%), ιδιαίτερα δε σιδήρου (περισσότερο και από το  κόκκινο κρέας), καλίου και μαγνησίου. Το σαλιγκάρι είναι υγιεινό αλλά και θεραπευτικό για πολλές παθήσεις και πωλείται στα φαρμακεία  του εξωτερικού, επειδή θεραπεύει ασθένειες όπως έλκος στομάχου, χοληστερίνη, νεφροπάθειες κ.ά.  Επίσης, το σαλιγκάρι είναι άοσμο, δε θορυβεί, δε μολύνει το περιβάλλον, αντιθέτως από το  κέλυφός του βγαίνει αρκετό ασβέστιο, εμπλουτίζοντας το χώρο στον οποίο ζει. Πηγή: Ταχυδρόμος του Βόλου

Γνωρίστε το Μύρτιλλο ή Blueberry

 

Μπλε, το χρώμα του καλοκαιριού! Θάλασσα, γαλανός ουρανός και μύρτιλλα. Ή κατά κόσμο, blueberries. Ένας καρπός που τα οφέλη του δεν είναι ακόμη τόσο διαδεδομένα στην χώρα μας, αν και το κλίμα και η ελληνική φύση είναι ιδανικά για την καλλιέργειά του. Απαντώνται αυτοφυή σε ορεινές περιοχές της Μακεδονίας, κυρίως στη Δράμα, και της Θεσσαλίας.

Τα μύρτιλλα αποτελούν μια πλούσια πηγή αντιοξειδωτικών, γεγονός που βοηθά στην καταπολέμηση των ελεύθερων ριζών στον οργανισμό μας. Το δέρμα μας παραμένει σφριγηλό και νεανικό, τα κύτταρά μας αναδομούνται και η διαδικασία γήρανσης επιβραδύνεται.

Φτιάξτε scrub σώματος για απαλό και λαμπερό δέρμα με δύο φλιτζάνια καστανή ζάχαρη, δύο κουταλάκια πολτοποιημένα μπλε μούρα και τρία κουταλάκια χυμό λεμονιού.

Η λύση για την καλή λειτουργία του ουροποιητικού συστήματος

Καθώς τα μύρτιλλα είναι πλούσια σε πολυφαινόλες, εμφανίζουν έντονη αντιφλεγμονώδη και αντιμικροβιακή δράση. Χάρη σε αυτές και σε πολλά ακόμη συστατικά τους, εμποδίζουν την προσκόλληση βακτηρίων στα τοιχώματα της ουροδόχου κύστης, προλαβαίνοντας λοιμώξεις το ουροποιητικού συστήματος. Για όσους αντιμετωπίζουν τέτοια προβλήματα, μια χούφτα μύρτιλλα κάθε πρωί μαζί με γιαούρτι μπορεί να είναι η καλύτερη λύση.

Μπλε καρπός εναντίον του καρκίνου

Οι ανθοκυανίνες, φυτικές ουσίες που περιέχονται στα μύρτιλλα και είναι υπεύθυνες για το μπλε τους χρώμα, μάχονται τις ελεύθερες ρίζες που προκαλούν τον καρκίνο και φαίνεται πως μπορούν ακόμη και να εμποδίσουν την ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων, σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου του Illinois. Αντικαρκινικές κι όχι μόνο ιδιότητες επιδεικνύει η ουσία ρεσβερατρόλη, που περιέχεται στην φλούδα των μπλε μούρων. Επίσης, εμφανίζει αντιμικροβιακές, αντιφλεγμονώδεις και νευροπροστατευτικές ιδιότητες. Μισή κούπα την ημέρα είναι αρκετή για να απολαύσουμε αυτά τα οφέλη. Δοκιμάστε να τα βάλετε μέσα σε κέικ και πίτες.

Τροφή για τον εγκέφαλο

Για να γίνεστε κάθε μέρα κι εξυπνότεροι, προτιμήστε για κολατσιό στο σχολείο ή την δουλειά μια χούφτα ξερά μπλε μούρα. Σύμφωνα με έρευνα του Peninsula Medical School στην Βρετανία, τα μύρτιλλα έχουν την ικανότητα να αντιστρέφουν την σχέση απώλειας μνήμης - ηλικίας, χάρη στα φλαβονοειδή που περιέχουν.

Αν οι παραπάνω ιδιότητες των μύρτιλλων δεν φτάνουν για να σας πείσουν να τα βάλετε στην ζωή και το τραπέζι σας, τότε λάβετε υπόψη ότι είναι επίσης, πλούσια πηγή φυτικών ινών, βιταμινών Α, C και Ε, περιέχουν επίσης, β καροτένιο και τα ιχνοστοιχεία κάλιο, μαγγάνιο και μαγνήσιο.

Οικονομικά και η καλλιέργεια του blueberry είναι αποδοτική με δεδομένη την υψηλή τιμή του προϊόντος: ένα κεσεδάκι νωπών blueberries Δράμας, βάρους 125 γραμμαρίων, πωλείται στη λιανική τιμή προς 5 ευρώ, ενώ οι χυμοί στοιχίζουν 3,30 ευρώ το μπουκάλι, η κομπόστα και η μαρμελάδα 6,30, η πάστα 7,60 και τα αποξηραμένα φύλλα (πίνονται ως ρόφημα) 1,5 ευρώ η συσκευασία.

Πηγή: .tovima.gr

Παγκόσμιος Πανικός για το φυτό Στέβια. Ήδη έχουν πατενταριστεί 20 χρήσεις του φυτού

Στέβια σε τσάι, αναψυκτικά, σε τρόφιμα ως υποκατάστατο της ζάχαρης, σε παγωτά, μαστίχες, καραμέλες, οδοντόπαστες, υγρά καθαριότητας, ακόμα και φαρμακευτικά προϊόντα. Ξαφνικά συντελείται μια μικρή επανάσταση κατά της ζάχαρης, με «παντιέρα» τη γλυκαντική αυτή ουσία από τα φύλλα ενός μικροσκοπικού θάμνου που έλκει την καταγωγή του από τη Λατινική Αμερική. Διατροφική πρόοδος ή ένα ακόμα «κόλπο» του παγκόσμιου μάρκετινγκ, προκειμένου να αξιοποιηθεί η στροφή όλο και περισσότερων καταναλωτών προς τα φυτικά προϊόντα; 

Το μόνο βέβαιο είναι πως τα τελευταία χρόνια κολοσσοί, μεταξύ των οποίων η Coca-Cola, η Pepsico, η Unilever, η National Beverage Corp., η Eli Lilly, αλλά και ελληνικές εταιρείες όπως η ΕΨΑ έχουν υλοποιήσει σημαντικές επενδύσεις για να αντικαταστήσουν μέρος των ποσοτήτων ζάχαρης που χρησιμοποιούν με στέβια. Πολυεθνικές έχουν ήδη κατοχυρώσει πάνω από 20 διαφορετικές χρήσεις της στέβιας και πήραν έγκριση για χρήση στη μεγαλύτερη αγορά του κόσμου, τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, ενώ διεθνώς εντείνεται η συζήτηση τόσο σε φαρμακευτικό, εμπορικό, επιχειρηματικό και, φυσικά, αγροτικό, επίπεδο για τη χρήση της.

Πού οφείλεται, όμως, η μεταστροφή αυτή; Όπως εξηγούν στελέχη της αγοράς τροφίμων, οι λόγοι είναι δύο. Πρώτον, λόγω των φυσικών ιδιοτήτων της. Είναι ένα ισχυρό γλυκαντικό, 300 φορές πιο γλυκό από τη ζάχαρη, αλλά χωρίς καθόλου θερμίδες, και είναι ασφαλές για την ανθρώπινη υγεία, χωρίς ενδείξεις ανεπιθύμητης δράσης στον ανθρώπινο οργανισμό. Ήδη η στέβια προβάλλει ως ισχυρός ανταγωνιστής των τεχνητών γλυκαντικών ουσιών (όπως της ασπαρτάμης).

Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει με την εκτόξευση της τιμής της ζάχαρης. Τα τελευταία χρόνια, το λεγόμενο ράλι των εμπορευμάτων είχε ως αποτέλεσμα τη ραγδαία άνοδο της τιμής της ζάχαρης και, κατ΄ επέκταση, του κόστους παραγωγής εκατοντάδων χιλιάδων προϊόντων. Η ζάχαρη έφτασε να κοστίζει σχεδόν τρεις φορές περισσότερο από όσο το 2000 και, παρά την πρόσφατη διόρθωση της τιμής, συνεχίζει να κινείται σε υψηλά επίπεδα. Πίσω από το ράλι τιμών βρίσκονται η ολοένα μεγαλύτερη ζήτηση για αγαθά από ανερχόμενες αγορές, όπως η Κίνα και η Ινδία, και γενικότερα από χώρες όπου η οικονομική ανάπτυξη ανεβάζει το βιοτικό επίπεδο.

Μάλιστα, σύμφωνα με μελέτη της εταιρείας συμβούλων McKinsey, καθώς παγκοσμίως η μεσαία τάξη εκτιμάται πως θα φτάσει τα 5 δισ. το 2030, από 1,8 δισ. που υπολογίζεται σήμερα, προβλέπεται πως η ζήτηση για εμπορεύματα θα συνεχίσει να ωθεί τις τιμές προς τα πάνω.

Ως αποτέλεσμα, η βιομηχανία τροφίμων κυρίως αναζήτησε φθηνότερες εναλλακτικές, με τη στέβια ήδη να χαρακτηρίζεται ως «η ζάχαρη του μέλλοντος». Πέραν της Λατινικής Αμερικής, χώρες με μεγάλη αγροτική παραγωγή και φθηνά αγροτικά χέρια, όπως η Ινδία και, κυρίως, η Κίνα, που αποτελεί τον μεγαλύτερο καλλιεργητή στέβιας στον κόσμο, έχουν αυξήσει εντυπωσιακά την παραγωγή τους τα τελευταία χρόνια.

Σύμφωνα με έρευνα της Zenith International, κατά το 2010 οι πωλήσεις της στέβιας διεθνώς ανήλθαν στους 3.500 μετρικούς τόνους, αυξήθηκαν δηλαδή 27% σε σχέση με το 2009, αντιπροσωπεύοντας συνολική αξία 285 εκατ. δολαρίων. Οι πιο πρόσφατες μελέτες αναφέρουν πως έως το 2014 προβλέπεται ότι η αγορά της στέβιας θα αγγίξει τα 825 εκατ. δολάρια.

Αγροτική παραγωγή

Η στέβια προσφέρει σήμερα μια ευκαιρία αντίστοιχη με εκείνη που πρόσφερε παλιότερα η τευτλοκαλλιέργεια και η βιομηχανική παραγωγή ζάχαρης για τη δημιουργία απασχόλησης, αλλά και αγροτικής και βιομηχανικής ανάπτυξης στην Ελλάδα.

Σύμφωνα με τον γεωπόνο Παύλο Καπόγλου, υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον από μέρους των αγροτών, ύστερα από τις επιτόπιες ενημερωτικές επισκέψεις που τους έγιναν, γιατί είναι μια καλλιέργεια που γίνεται χωρίς υψηλές απαιτήσεις σε εισροές, λιγότερο «κουραστική», πολύ πιο προσοδοφόρα απ΄ ό,τι πολλές παλιές καλλιέργειες (σιτάρι, βαμβάκι, ζαχαρότευτλα, καλαμπόκι, ηλίανθος, καπνός κ.ά.), και μάλιστα οικονομικά αυτοδύναμη.

Εκτιμάται πως τα μικτά κέρδη από την καλλιέργεια στέβιας μπορούν να διαμορφωθούν στα 1.000 ευρώ ανά στρέμμα και είναι πολύ μεγαλύτερα σε σχέση με τη βαμβακοκαλλιέργεια, που αποδίδει μικτά κέρδη όχι περισσότερα από 250 ευρώ ανά στρέμμα.

Την ίδια στιγμή, με την Ευρωπαϊκή Ένωση να έχει αποφασίσει τη διακοπή της επιδότησης προς τους καπνοπαραγωγούς από το 2013, η στέβια εκτιμάται ότι μπορεί να αντικαταστήσει μέρος της ήδη φθίνουσας καπνοκαλλιέργειας στη χώρα.

Από τα χωράφια στα ράφια των σούπερ-μάρκετ 

Δεκάδες ήδη προϊόντα στην Ελλάδα έχουν αντικαταστήσει τη ζάχαρη με στέβια. Ακόμα περισσότερο, γνωστές εταιρείες έχουν προχωρήσει στη δημιουργία νέων προϊόντων που βασίζονται στη χρήση της εναλλακτικής αυτής γλυκαντικής ουσίας, προσδοκώντας να καρπωθούν οφέλη από την τάση αλλαγής των διατροφικών συνηθειών και στη χώρα μας.

Η Coca-Cola 3E ήταν μία από τις πρώτες εταιρείες στην Ευρώπη που λάνσαρε ρόφημα με συνδυασμό στέβιας και άλλων γλυκαντικών φυσικής προέλευσης. Στην Ελλάδα έχει ήδη λανσάρει το Nestea Stevia, το οποίο διαθέτει 30% λιγότερα σάκχαρα και θερμίδες. Ο Βασίλης Λώλας, διευθυντής Επικοινωνίας της εταιρείας, σημειώνει πως η Coca-Cola 3E επιδεικνύει ενδιαφέρον για τη χρήση της στέβιας και δεν αποκλείεται η χρήση της να επεκταθεί και σε άλλα προϊόντα του ομίλου. Σε άλλες αγορές, όπως στη Γαλλία, η Coca-Cola France ανακοίνωσε πως, εκτός του Nestea, θα χρησιμοποιήσει την εναλλακτική της ζάχαρης γλυκαντική ουσία και για τη Sprite.

Μετά τα πρώτα βιολογικά αναψυκτικά, η ΕΨΑ ανακοίνωσε την κυκλοφορία των ΕΨΑ light, των «πρώτων ελληνικών αναψυκτικών με στέβια», αποτέλεσμα έρευνας και δοκιμών στο εργαστήριο της εταιρείας που διήρκεσαν πάνω από δύο χρόνια. Η ΕΨΑ light λεμονάδα και η ΕΨΑ light πορτοκαλάδα περιέχουν 2 και 9 θερμίδες ανά 100 ml, αντίστοιχα.

Αλλά και σε τρόφιμα γίνεται στροφή από τη ζάχαρη. Η Unilever ξεκίνησε την προώθηση της Hellmann΄s Ketchup με Stevia, με 50% λιγότερη ζάχαρη. Επίσης, πρόσφατα κυκλοφόρησε στην ελληνική αγορά το Sweete, από τη Φάρμα-σερβ-Λίλλυ, ένα φυσικό γλυκαντικό από φύλλα στέβιας, χωρίς θερμίδες, εναλλακτικό της ζάχαρης και των συνθετικών γλυκαντικών ουσιών. Είναι, επίσης, κατάλληλο για τα άτομα με σακχαρώδη διαβήτη, δεν περιέχει νάτριο ή αλάτι, ούτε γλουτένη.

Τέσσερα «μυστικά» για τη ζάχαρη του μέλλοντος

Τι είναι η στέβια;
Η στεβια (stevia rebaudiana) είναι ένα είδος φυτού με προέλευση από τη Βραζιλία και την Παραγουάη. Περιέχει μια ουσία που ονομάζεται στεβιόζη ή στεβιόλη και η οποία έχει πολλαπλάσια γλυκαντική δύναμη σε σύγκριση με τη ζάχαρη. Είναι συγγενικό με διάφορα βότανα και άνθη, όπως το χαμομήλι, η μαργαρίτα και το χρυσάνθεμο. Η γλυκιά γεύση των φύλλων της είναι γνωστή εδώ και αιώνες στους αυτόχθονες της Ν. Αμερικής, που τη χρησιμοποιούν ως φυσικό γλυκαντικό. Όμως, πλέον, χρησιμοποιείται σε αρκετές χώρες ως εναλλακτική γλυκαντική ουσία, εξαιτίας της αυξημένης ζήτησης σε ουσίες με χαμηλή περιεκτικότητα σε ζάχαρη, υδατάνθρακες και θερμίδες. Η γλυκαντική ύλη από το φυτό στέβια εγκρίθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή τον Νοέμβριο του 2011, ακολουθώντας τη σύμφωνη γνώμη της Ευρωπαϊκής Αρχής για την Ασφάλεια των Τροφίμων.

Είναι ασφαλής η κατανάλωσή της;
Η Ιαπωνία ήταν από τις πρώτες χώρες που, από τις αρχές του 1 970, αξιολόγησαν την ασφάλεια της στέβιας και των γλυκαντικών της και ενέκριναν τη χρήση τους σε τρόφιμα και ροφήματα. Το 2008, ο Αμερικανικός Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων (U.S. Food and Drug Administration - FDA) αναγνώρισε τη στέβια ως Generally Recognized As Safe - GRAS (γενικά αναγνωρισμένη ως ασφαλής). Την ίδια χρονιά, η Κοινή Επιστημονική Επιτροπή του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας του ΟΗΕ και του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για τα πρόσθετα των τροφίμων (JECFA) έκρινε ότι τα εκχυλίσματα στέβιας είναι ασφαλή για κατανάλωση, ενώ η χρήση της εγκρίθηκε σε Αυστραλία και Ν. Ζηλανδία.

Το 2010, η Ευρωπαϊκή Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων (EFSA) αξιολόγησε το σύνολο των δεδομένων από μελέτες που διερεύνησαν την ασφάλεια των γλυκοζιτών στεβιόλης και, σε συμφωνία με την JEFCA, τους θεώρησε ασφαλείς για κατανάλωση, δηλώνοντας ότι «δεν είναι καρκινογόνος, δεν είναι τοξική και δεν είναι επικίνδυνη για την ανθρώπινη αναπαραγωγή». Τέλος, το 201 1, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ενέκρινε τη χρήση των γλυκοζιτών στεβιόλης ως γλυκαντικού σε τρόφιμα και ροφήματα.

Ωστόσο, σε κάποιες χώρες, η στέβια δεν έχει πάρει άδεια χρήσης. Για παράδειγμα, στο Χονγκ Κονγκ και στη Σιγκαπούρη παραμένει επισήμως απαγορευμένη. Ο λόγος είναι ότι οι Οργανισμοί Υγείας σε κάθε χώρα αξιολογούν διαφορετικά τις έρευνες που έχουν γίνει γύρω από τη στέβια.

Μελετώνται οι φαρμακευτικές της ιδιότητες;
Έρευνες γίνονται για την επίδραση της στέβιας στη μείωση της αρτηριακής πίεσης και του σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, αφού θεωρείται πως ενεργοποιεί την έκκριση ινσουλίνης. Επίσης, πιστεύεται ότι ενισχύει την άμυνα του οργανισμού και προστατεύει από ιούς και βλάβες του DNA. Θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί, ενδεχομένως, για τη μείωση της υπέρτασης, τη μείωση των επιπέδων ουρικού οξέος ή ως καρδιοτονωτικό, όμως καμία από τις ιδιότητες αυτές δεν έχουν ακόμη επισήμως επιβεβαιωθεί.

Θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στη φαρμακοβιομηχανία;
Παράγοντες από τον χώρο του φάρμακου θεωρούν πως η στέβια δύσκολα θα μπορούσε να αποτελέσει συστατικό φαρμάκου ή θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως έκδοχο για τη βελτίωση της γεύσης. Εντούτοις, η ευρωπαϊκή και η ελληνική νομοθεσία θέτουν πολύ αυστηρούς περιορισμούς στον τομέα του φαρμάκου. Θα πρέπει, εξάλλου, να αξιολογηθεί κατά πόσο συμφέρει η αντικατάσταση των γλυκαντικών που ήδη χρησιμοποιούνται ως έκδοχα με τη στέβια, σε τι δοσολογία θα χρησιμοποιηθεί και εάν η επαναλαμβανόμενη κατανάλωσή της μέσω του φαρμάκου επιφέρει οποιουδήποτε είδους παρενέργειες στον ανθρώπινο οργανισμό. Επιπλέον, αν επιτραπεί η χρήση στέβιας, το τελικό φαρμακευτικό προϊόν θα πρέπει να λάβει την απαραίτητη έγκριση για κυκλοφορία του στην αγορά.

Πηγή: e-geoponoi.gr

Κεράσια… Η γλυκιά συντροφιά του καλοκαιριού!

Μέρα με τη μέρα ο ήλιος καίει όλο και περισσότερο, με αποτέλεσμα σιγά - σιγά στο διαιτολόγιό μας να ενταχτούν τα κεράσια…

Στην χώρα μας  καλλιεργούνται, στα Γρεβενά, την Έδεσσα και σε πολλά άλλα μέρη. Κανείς δεν ξέρει να πει με σιγουριά για τον τόπο καταγωγής της κερασιάς, ωστόσο, οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι προερχόταν από τη Μικρά Ασία και πιο συγκεκριμένα από την πόλη της Κερασούντας (εξ’ ου και το όνομα) στην Ανατολία της σημερινής Τουρκίας, κοντά στη Μαύρη Θάλασσα. Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή το όνομα της κερασιάς προέρχεται από τη λέξη “κεραία”, εξαιτίας της ορθόκλαδης διαμόρφωσης του δένδρου.

Ο Θεόφραστος, ο αρχαίος χρονογράφος που κατέγραψε τα είδη των φυτών, αναφέρει ότι η κερασιά ευδοκιμεί όπου και η φιλύρα (φλαμουριά) και περιέγραψε το κεράσι ως ένα “φρούτο χρώματος ερυθρού το οποίο έμοιαζε στο σχήμα με διόσπυρο και στο μέγεθος με φασόλι”.



Ο γλυκός αυτός καρπός περιέχει βιταμίνες Α, C και βιταμίνες του συμπλέγματος Β. Επίσης μας προσφέρει φυτικές ίνες, ενώ είναι πλούσιο σε χαλκό, φώσφορο, σίδηρο, ασβέστιο και μαγνήσιο. Ακόμη περιέχουν ανθοκυανίνες.

Τα κεράσια βοηθάνε στην αντιμετώπιση αλλά και πρόληψη κάποιων ασθενειών όπως :

• Ενισχύουν την άμυνα του οργανισμού
• Είναι ενάντια της πλάκας και της τερηδόνα των δοντιών
• Μειώνουν των κίνδυνο εμφάνισης διαφόρων καρκίνων
• Είναι κατά του διαβήτη
• Καθώς και της δυσκοιλιότητας
• Ενώ είναι μία πολύ καλή επιλογή σε δίαιτες για μείωση βάρους
• Μειώνουν την χοληστερίνη
• Αυξάνουν την παραγωγή αίματος, οπότε ενδείκνυται σε ασθενείς με αναιμία
• Προστατεύουν το ήπαρ και τη χολή
• Ακόμη προσφέρουν αντισηπτικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες.

Μπορείτε να τα απολαύσετε χωρίς να σκέφτεστε και πολύ τις θερμίδες , αφού ένα κεράσι αποδίδει μόλις 4 Kcal . Ενώ μπορείτε να φυλάξετε τα κοτσάνια τους, και να τα χρησιμοποιήσετε ως αφέψημα  το χειμώνα,για την προστασία του ουροποιητικού συστήματος.

Η φύση πάντα δίνει τη δική της απάντηση. Χαρείτε το καλοκαίρι σας με…. κεράσια!

Πηγή: veriapress.gr

Νέος δικτυακός τόπος από τη Freshfel με στόχο την προώθηση της κατανάλωσης των φρούτων και των λαχανικών

Η Freshfel ανακοίνωσε τη λειτουργία του νέου δικτυακού τόπου, που κύριο στόχο έχει τη διάδοση της κατανάλωσης φρούτων και λαχανικών από τους μικρούς μαθητές, ενώ παράλληλα προσφέρει χρήσιμες συμβουλές σε γονείς και καθηγητές.

Περισσότερα στο: www.kidsenjoyfresh.eu/

Αύγουστος στο αγρόκτημα

Σπέρνουμε: Μπρόκολα, κουνουπίδια, λάχανα, μαρούλια, καρότα, παντζάρια, ραπανάκια, πατάτες.

Μεταφυτεύουμε: Αγγούρια, κολοκύθια, μπρόκολα, κουνουπίδια, λάχανα.

Συγκομιδή: Καλαμπόκια, ντομάτες, μελιτζάνες, κολοκύθια, αγγούρια, πιπεριές, φασόλια, μπάμιες, βλίτα, αντράκλα, σέλινο, μαϊντανό, κόλιανδρο.




Φρούτα: Ροδάκινα, αχλάδια, αμύγδαλα, μήλα, σύκα, καρπούζια, πεπόνια.


Δεντροκομικές εργασίες το μήνα Αύγουστο

Οι δενδροκομικές εργασίες γενικώς αποβαίνουν ελάχιστες. Αυτές κυρίως είναι τα ποτίσματα, τα οποία όμως βαθμηδόν πρέπει να λιγοστεύουν για όσα δένδρα έχει τελειώσει η συγκομιδή, ενώ πρέπει να συνεχίζονται τακτικά για αυτά που βρίσκονται σε καρποφορία. Πάντως, κατά την εποχή αυτή πρέπει να αποφεύγεται η απότομος διακοπή ή κατάχρησης των ποτισμάτων, γιατί βλάπτονται τα δέντρα από ανώμαλη διαταραχή της βλαστήσεως, οι δε καρποί συνήθως διαρρηγνύονται (γόμα στα πυρηνόκαρπα και σχίσιμο στα ρόδια, σύκα κλπ.).
Στα σπορεία και φυτώρια συνεχίζονται κανονικά οι καλλιεργητικές εργασίες, ποτίσματα, σκαλίσματα, μονοβεργίσματα κλπ, καθώς και οι εμβολιασμοί επί των πυρηνοκάρπων, γιγαρτοκάρπων και καστανέων. Αυτοί οι εμβολιασμοί εφαρμόζονται και προς εξημέρωση των άγριων αυτοφυών οπωροφόρων δέντρων.
Ενεργείται η καταπολέμησης των παρουσιαζόμενων ασθενειών, όπως είναι ο τίγρης της αχλαδιάς, ο φυτόπτης, ο καπνότης, ο τετράνυχος κλπ. με τα ενδεικνυόμενα μέσα.
Κατά τον Αύγουστο μήνα ωριμάζουν και συγκομίζονται φρούτα διαφόρων ειδών και ποικιλιών, όπως βερίκοκα, δαμάσκηνα, ροδάκινα, αχλάδια, μήλα, αμύγδαλα, σύκα και φουντούκια.


Βότανα: Είναι η εποχή να μαζέψουμε αψιθιά, απήγανο, δάφνη, μέντα, δυόσμο, μαντζουράνα, ρίγανι και άλλα αρωματικά φυτά για να τα αποξεράνουμε.

Γενικές εργασίες και φροντίδες: Επιθεωρούμε τακτικά τα φυτά μας για ύπαρξη εχθρών και ασθενειών. Σκαλίζουμε τα λαχανικά μας και τα λιπάρουμε με φουσκί, κομπόστα ή βιολογικό λίπασμα κατά προτίμηση και εφαρμόζουμε εδαφοκάλυψη. Ψεκάζουμε με βιολογικά εντομοκτόνα, χαλκό ή θειάφι τις καλλιέργειές μας ανάλογα με τις ανάγκες.

Για σπόρο: Μαζεύουμε και ξεραίνουμε σπόρους από τα καλοκαιρινά λαχανικά και φρούτα μας όπως ντομάτες, μελιτζάνες, πιπεριές, κολοκύθια, καρπούζια, καλαμπόκια, πεπόνια και τα αποθηκεύουμε. Το ίδιο κάνουμε με τα αρωματικά φυτά μας όπως πράσα, κρεμμύδια, σέλινο, μαϊντανό, κόλιανδρο κ.α.

Πηγή: Πλήρης οδηγός του Δενδροκαλλιεργητού-Παράρτημα "Γεωργικού δελτίου" μηνός Ιουλίου 1937

Σπαράγγι...μια πολλά υποσχόμενη εναλλακτική καλλιέργεια!

Το σπαράγγι, συμβάλλοντας σημαντικά τα τελευταία χρόνια στη σταδιακή αντικατάσταση συμβατικών καλλιεργειών όπως ο καπνός και ο αραβόσιτος, αποτελεί μια πολλά υποσχόμενη εναλλακτική καλλιέργεια που ανέκαθεν είχε εξαγωγικό προσανατολισμό.

Eνα προϊόν που γνωρίζει "δόξες" τα τελευταία χρόνια κερδίζοντας φανατικούς υποστηρικτές, κυρίως νέους, αλλά και μεγαλύτερους σε ηλικία αγρότες.

Με εξασφαλισμένη, ως είθισται, την εγχώρια παραγωγή σπαραγγιών -δεδομένου ότι το 90% της παραγόμενης εν Ελλάδι ποσότητας εξάγεται προς τις αγορές του εξωτερικού και ειδικότερα της Γερμανίας- η καλλιέργεια αυτή προσφέρει σταθερό εισόδημα.

Το σπαράγγι ως καλλιέργεια ξεκίνησε στη χώρα μας το 1961, εντούτοις συγκεντρώνει το ενδιαφέρον των καλλιεργητών από τη δεκαετία του '80. Αποτελεί δυναμική καλλιέργεια, ο κύριος όγκος παραγωγής (περίπου το 95%) βρίσκεται στη Μακεδονία και τη Θράκη και αφορά μόνο το λευκό σπαράγγι. 

Σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Γεωργίας, το 2008 η καλλιεργούμενη έκταση έφτασε τα 42.420 στρέμματα και η παραγωγή τους 18.328 τόνους. Το σύνολο σχεδόν της παραγωγής εξάγεται στις ευρωπαϊκές αγορές, με κυριότερη τη γερμανική, όπου το ελληνικό σπαράγγι αντιπροσωπεύει το 52% της συνολικής εισαγομένης ποσότητας στη χώρα αυτή. Η συνολική αξία των εξαγόμενων ποσοτήτων ανήλθε στα 49,4 εκατ. ευρώ

Μπορεί βέβαια τα επόμενα χρόνια οι καλλιεργητές σπαραγγιών να λέγεται ότι εύλογα θα αισθανθούν την πίεση του ανταγωνισμού από χώρες όπως η Γαλλία και η Γερμανία που αυξάνουν τις καλλιεργούμενες εκτάσεις τους, καλύπτοντας μέρος των ελληνικών εξαγωγών, ωστόσο το στοιχείο που συνεχίζει να προσδίδει μεγάλες προοπτικές έχει να κάνει με την εγχώρια αγορά, που εμφανίζει τεράστια περιθώρια ανάπτυξης.

Το σπαράγγι είναι φυτό πολυετές, το οποίο καλλιεργείται για τους εδώδιμους βλαστούς του, που συγκομίζονται πράσινοι ή λευκοί. Η παραγωγή λευκών βλαστών σπαραγγιού επιτυγχάνεται με την κατασκευή "σαμαριών" (αναχωμάτων) πάνω από τη γραμμή φύτευσης των φυτών, 1-2 μήνες πριν από την έναρξη της συγκομιδής τους (Ιανουάριο-Φεβρουάριο). Οι βλαστοί αναπτύσσονται μέσα στο ανάχωμα, προστατευμένοι από το φως και συγκομίζονται μόλις η κορυφή τους εμφανισθεί στην επιφάνεια του αναχώματος.

Η διάρκεια της περιόδου συγκομιδής είναι συνήθως 60-70 ημέρες κάθε έτος και στη συνέχεια τα "σαμάρια" καταστρέφονται και οι εκπτυσσόμενοι βλαστοί σχηματίζουν τη βλάστηση. Για την παραγωγή πράσινων βλαστών δεν κατασκευάζονται "σαμάρια", οι βλαστοί αναπτύσσονται σε περιβάλλον με φως και έτσι έχουν πράσινο χρώμα.

Το σπαράγγι είναι απαιτητικό κηπευτικό ως προς το είδος του εδάφους όπου θα εγκατασταθεί. Προτιμά τα εδάφη που δέχονται έντονη ηλιοφάνεια, είναι βαθιά, καλά στραγγιζόμενα, αμμώδη ή ελαφριάς σύστασης. Στα ελαφρά (αμμώδη) εδάφη οι βλαστοί αναπτύσσονται ανεμπόδιστα, ταχύτερα και πιο εύκολα με αποτέλεσμα η παραγωγή να είναι καλύτερης ποιότητας και μεγαλύτερη σε σχέση με τα βαριά εδάφη. Η φύτευση των ριζωμάτων σε βάθος μεγαλύτερο των 30 cm έχει ως αποτέλεσμα την παραγωγή μικρότερου αριθμού βλαστών, μεγαλύτερου όμως πάχους.

Στη χώρα μας παράγεται σχεδόν κατά αποκλειστικότητα λευκό σπαράγγι (95%) και σε ελάχιστες ποσότητες πράσινο.

Τα σπαράγγια αποτελούν πηγή πλούσια σε μείγμα αντιοξειδωτικών και διάφορων άλλων φαινολών. Μεταξύ 23 κοινών λαχανικών που καταναλώνονται, το σπαράγγι έχει αναφερθεί ότι είναι το πλουσιότερο σε αντιοξειδωτικά, ενώ το κύριο συστατικό που είναι υπεύθυνο για την υψηλή βιοενέργεια του σπαραγγιού είναι οι φαινόλες. Το σπαράγγι είναι μια καλή πηγή βιταμίνης Α και C και μεταλλικών στοιχειών.

Καλλιεργείται κυρίως σε Μακεδονία και Θράκη

Το ελληνικό σπαράγγι παράγεται από δεκάδες ομάδες παραγωγών και αγροτικούς συλλόγους στον Εβρο, στα Γιαννιτσά, στην Καβάλα, την Αιτωλοακαρνανία και την Ξάνθη, μεταξύ των οποίων και ο αγροτικός συνεταιρισμός κοινής γεωργικής εκμετάλλευσης Τυχερού Εβρου, που ιδρύθηκε το 1991 από παραγωγούς της περιοχής.

Με σκοπό την καλλιέργεια, τυποποίηση και εξαγωγή νωπού σπαραγγιού, η ομάδα παραγωγών Τυχερού που αποτελείται από 23 μέλη, εξάγει το 100% της παραγωγής της στη Γερμανία. Η Ομάδα Παραγωγών Τυχερού σήμερα λειτουργεί υπό κοινή διαχείριση ως προς:

• την υποδομή (διαλογητήριο, ψυκτικοί θάλαμοι, κονσερβοποιείο, Γραφεία και Μηχανογράφηση)
• τον κοινό εξοπλισμό για την καλλιέργεια,
• τις κοινές υπηρεσίες ως προς την τεχνική στήριξη στην καλλιέργεια, σε όλα τα στάδια παραγωγής και τυποποίησης,
• την κοινή εξαγωγή για το σύνολο της παραγωγής (το 100% της παραγωγής διατίθεται στη Γερμανία).

Οι τεχνικές καλλιέργειας και οι αποδόσεις της φυτείας

Το κόστος προετοιμασίας και εγκαταστάσεων για την καλλιέργεια σπαραγγιών μπορεί να είναι υψηλό, ωστόσο το εισόδημα που μπορούν να πετύχουν οι παραγωγοί σύμφωνα με τις στρεμματικές αποδόσεις μιας φυτείας με σπαράγγια φθάνει και ξεπερνά τα 2.500 ευρώ.

Συγκεκριμένα, η καλλιέργεια του σπαραγγιού και ιδιαίτερα του λευκού, έχει υψηλό κόστος, κυρίως λόγω της ανάγκης χρήσης των πλαστικών κάλυψης για την πρωίμηση της παραγωγής, της ανάγκης για καθημερινή συλλογή, της υψηλής τιμής του πολλαπλασιαστικού υλικού, αλλά και των ειδικών καλλιεργητικών χειρισμών που απαιτεί. Ωστόσο, η καλλιέργεια αυτή φτάνει να αποδίδει ανά στρέμμα 1.000 - 1.300 κιλά, προς 2 έως 2,3 ευρώ το κιλό για την κατηγορία ποιότητας 22+ και 1 έως 1,5 ευρώ για την κατηγορία ποιότητας κορυφής.

Βέβαια, η τιμή πώλησης του σπαραγγιού στις αγορές του εξωτερικού εξαρτάται από την ποιότητα του προϊόντος και την εποχή διάθεσής του.

Η παραγωγή λευκών σπαραγγιών επιτυγχάνεται με την κατασκευή "σαμαριών" (αναχωμάτων), πριν την περίοδο της συγκομιδής, περίπου στα μέσα Ιανουαρίου με μέσα Φεβρουαρίου, αρχίζοντας από το δεύτερο έτος από τη φύτευση, και για όλη τη διάρκεια της καλλιεργητικής περιόδου.

Οι εμπορεύσιμοι βλαστοί συλλέγονται πριν εξέλθουν από το έδαφος. Από το κόστος της καλλιέργειας, το 75% είναι για την παραγωγή και το 25% για την εμπορία. Η συλλογή αρχίζει από το 1ο - 3ο έτος μετά την εγκατάσταση των ριζωμάτων στον αγρό, ενώ αξιόλογη συγκομιδή σημειώνεται από το 5ο έτος και μετά, μέχρι το 10ο έτος. Η έναρξη της συλλογής στην Ελλάδα γίνεται από νωρίς τον μήνα Μάρτιο μέχρι τον Ιούνιο, δηλαδή αρκετά πρώιμα ώστε να επιτυγχάνονται υψηλές τιμές στις διεθνείς αγορές.

Θερμοκρασία

Η απόδοση του σπαραγγιού στα εύκρατα κλίματα την άνοιξη διαφοροποιείται ανάλογα με τις επικρατούσες συνθήκες θερμοκρασίας και υγρασίας κατά την προηγούμενη καλλιεργητική περίοδο καθώς και κατά τη διάρκεια της τρέχουσας συγκομιδής. Ο βαθμός στον οποίο είναι "ισορροπημένο" το καλοκαίρι ως προς τους δύο αυτούς περιβαλλοντικούς παράγοντες επηρεάζει τον αριθμό και τη διάμετρο βλαστών που θα παραχθούν την άνοιξη.

Οι ανάγκες της καλλιέργειας σπαραγγιού σε νερό σχετίζονται με την εποχή και την ποσότητα της βλάστησης.

Η άρδευση κατά την περίοδο του σχηματισμού της βλάστησης αυξάνει την απόδοση σε εδώδιμους βλαστούς, κατά την επόμενη χρονιά, αυξάνοντας και τον αριθμό και τη διάμετρό τους.

H αύξηση της απόδοσης προκύπτει από την αύξηση της φωτοσυνθετικής ικανότητας των φυτών, που οδηγεί στην αποθήκευση μεγαλύτερων ποσοτήτων υδατανθράκων στο ρίζωμα των φυτών, από τους οφθαλμούς του οποίου συγκομίζονται οι εδώδιμοι βλαστοί την επόμενη άνοιξη.

Αντίθετα, η άρδευση κατά τη διάρκεια της περιόδου συγκομιδής μειώνει την απόδοση, πιθανότατα λόγω μείωσης της θερμοκρασίας του εδάφους.

Η μορφή και το σχήμα του βλαστού καθορίζουν την ποιότητα

Η κατάταξη των βλαστών σπαραγγιού σε κατηγορίες ποιότητας γίνεται με βάση διάφορα χαρακτηριστικά που σχετίζονται με την εμφάνιση των βλαστών (π.χ. σχήμα, μορφή, μήκος και διάμετρος βλαστών, σχήμα, μορφή και χρώμα κορυφής κ.ά.).

H μορφή και το σχήμα των βλαστών και των κορυφών είναι τα πιο σημαντικά χαρακτηριστικά που χρησιμοποιούνται ως κριτήριο ποιότητας του λευκού σπαραγγιού μαζί με το μήκος και τη διάμετρο των βλαστών, την υφή (σκληρότητα, τρυφερότητα) και την υγιεινή κατάσταση (συμπτώματα ασθενειών ή εντομολογικών προσβολών).

H εμφάνιση ολόκληρων των βλαστών καθώς και των κορυφών είναι το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό που χρησιμοποιείται ως αρχικό κριτήριο για την ποιότητα του λευκού σπαραγγιού σε όλη την αλυσίδα της διάθεσης.

Το χρώμα όμως της άκρης (κορυφής) είναι η βάση της ταξινόμησης των λευκών σπαραγγιών σε εμπορικές κατηγορίες, ενώ βλαστοί με πορφυρό χρώμα (βιολέ) στην κορυφή τους εκτιμούνται με υποβάθμιση της ποιότητάς τους. Η βιολέ απόχρωση της κορυφής των βλαστών οφείλεται στη σύνθεση ανθοκυανών στον επιδερμικό ιστό.

Η υφή είναι ο σημαντικότερος παράγοντας στον καθορισμό της ποιότητας, που γίνεται αντιληπτή από τον καταναλωτή αφού αγοράσει και καταναλώσει το προϊόν και καθορίζεται από την περιεκτικότητα των βλαστών σε ίνες.

Η απόδοση, η πρωιμότητα και η ποιότητα του σπαραγγιού επηρεάζονται από διάφορους παράγοντες που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, όπως οι εδαφοκλιματικές συνθήκες, οι καλλιεργητικές φροντίδες, ο γενότυπος κ.ά.

Η θερμοκρασία σε όλη τη διάρκεια του έτους ασκεί καθοριστική επίδραση στα διάφορα στάδια αύξησης και ανάπτυξης των βλαστών και της βλάστησης και καθορίζει τόσο την πρώιμη, όσο και τη συνολική παραγωγή. Επιπλέον, η θερμοκρασία ασκεί σημαντική επίδραση στην ποιότητα των βλαστών.

Βλαστοί που αναπτύσσονται σε υψηλές θερμοκρασίες είναι πιο τρυφεροί και έχουν χαμηλότερη περιεκτικότητα σε ίνες. Ωστόσο, εάν κατά τη διάρκεια της συγκομιδής επικρατήσουν πολύ υψηλές θερμοκρασίες, παρατηρείται άνοιγμα τις κορυφής, με αποτέλεσμα να υποβαθμίζεται η ποιότητα και οι βλαστοί να καθίστανται μη εμπορεύσιμοι. Γενικά η σταθερή θερμοκρασία των 28οC εμφανίζεται ως η πιο ευνοϊκή θερμοκρασία για το σπαράγγι όσον αφορά ανάπτυξη βλαστών για όλες τις ποικιλίες, γιατί σε αυτή τη θερμοκρασία τα φυτά του σπαραγγιού παράγουν τη μέγιστη απόδοση και μέγεθος βλαστών.

Πηγή : http://www.ethnos.gr

Απόβλητα «ξαναζωντανεύουν» ξηραμένα χωράφια

Ξεκίνησε η άρδευση 4.000 στρεμμάτων από επεξεργασμένα απόβλητα του Βιολογικού Καθαρισμού του Δήμου Ηρακλείου, με στόχο μελλοντικά το πότισμα να επεκταθεί σε 30.000 στρέμματακαλλιεργειών.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της ιστοσελίδας ethnos.gr, σε πρώτη φάση αρδεύονται 4.000 στρέμματα αμπελώνων, ελαιώνων και κηπευτικών περιμετρικά της πόλης του Ηρακλείου.

Το πότισμα σε εκτάσεις που μέχρι σήμερα ήταν ξηραμένες γίνεται από τις εγκαταστάσεις της Δημοτικής Επιχείρησης Ύδρευσης και Αποχέτευσης (ΔΕΥΑΗ) στη Φοινικιά Ηρακλείου, μέσω μιας πρωτοποριακήςμονάδας τριτοβάθμιας επεξεργασίας υγρών αποβλήτων.

Το νερό υφίσταται ειδική επεξεργασία, απολυμαίνεται με υπεριώδη ακτινοβολία (UV) και στη συνέχεια μέσω αντλιοστασίων και αγωγών οδηγείται στις υφιστάμενες αρδευτικές δεξαμενές και τελικά στα δίκτυα άρδευσης των περιοχών Προφήτη Ηλία, Βασιλειών και Αγίου Βλάσση.

Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, οι επιδράσεις του επεξεργασμένου νερού στη φυτική παραγωγή θα τεθούν υπό αυστηρή παρακολούθηση, αφού θα ελέγχονται εργαστηριακά για μήνες, ώστε να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα για τα αποτελέσματα της άρδευσης με αυτόν τον τρόπο

www.agrotikabook.gr