Το χαλάζι όπως όλοι γνωρίζουμε, είναι μία μορφή βροχόπτωσης, που πέφτει από τον ουρανό, όχι υπο μορφή βροχής, αλλά υπο μορφή "παγωμένης" βροχής, ή πιο απλά, υπό μορφή παγωμένων σφαιριδίων.
Το φαινόμενο της πτώσης του χαλαζιού, όπως είναι αυτονόητο, ονομάζεται χαλαζόπτωση.
Τα σφαιρίδια αυτά, ανάλογα με το πόσο έντονο είναι το "παιχνίδι" που εξελίσσεται στα σύνεφφα, μπορούν να έχουν μέγεθος όσο ένα μικρό μπιζέλι, ή στη χειρότερη, μπορεί να έχουν το μέγεθος ένός μεγάλου πορτοκαλιού.
Ωραία όλα αυτά. Αλλά τι συμβαίνει εκεί πάνω και δημιουργείται το χαλάζι;
Πως είναι δυνατόν, ακόμα και με ζεστό καιρό, να πέφτουν "παγάκια" από τον ουρανό;
Για να δημιουργηθεί το χαλάζι, θα πρέπει να συμβούν πολλά πράγματα μαζί.
Αρχικά, θα πρέπει να δημιουργηθούν σύννεφα φορτωμένα με μεγάλη ποσότητα υγρασίας και σε ύψος τουλάχιστον 15 χιλιομέτρων.
Η θερμοκρασία σε αυτά τα ύψη, πολλές φορές είναι πολύ χαμηλή.
Είναι τόσο χαμηλή, που μπορούν πολύ εύκολα να παγώσουν τα σταγονίδια που υπάρχουν στα σύννεφα (την ενισχυμένη υγρασία που προαναφέραμε).
Όμως δεν αρκεί μόνο αυτό για τη δημιουργία του χαλαζιού.
Παράλληλα, στα σύννεφα αυτά, δημιουργούνται ισχυροί άνεμοι.
Αυτοί οι άνεμοι δημιουργούν ρεύματα αέρος από τη γη προς τον ουρανό.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να ανασηκώνονται μικροσκοπικά στερεά σωματίδια από τη γη (όπως μόρια σκόνης), μέχρι τα σύννεφα με τους παγωμένους κρυστάλλους.
Όταν αυτά τα μικροσκοπικά στερεά αντικείμενα, "διασχίσουν" τα σύνεφφα, με τη βοήθεια των ισχυρών ανέμων, θα έρθουν σε επαφή με τους παγωμένους κρυστάλλους.
Σε αυτό το σημείο, πολλά μικρά σύνολα κρυστάλλων(παγωμένα σταγονίδια), θα γίνουν μικρά παγωμένα σφαιρίδια, κατά την επαφή τους με τα στερεά μικροσκοπικά σωματίδια.
Αυτό οφείλεται σε ένα μετεωρολογικό φαινόμενο που λέγεται nuclei.
Τα μικρά παγωμένα σφαιρίδια που μόλις δημιουργήθηκαν(χαλάζι), έχουν μόλις αποκτήσει βάρος, που τους επιτρέπει να πέσουν στο έδαφος. Όμως πολλές φορές, ανάλογα με το πόσο ισχυροί είναι οι άνεμοι, μπορεί αυτά τα μικρά παγωμένα σφαιρίδια να "ξανατραβηχτούν" πάνω αρκετές φορές.
Σε κάθε ταξίδι που κάνουν προς τα πάνω, προστίθεται και μία επιπλέον στρώση πάγου πάνω τους, με αποτέλεσμα να μεγαλώνουν όλο και περισσότερο.
Απο κάποιο σημείο που επαναλαμβάνεται αυτό και μετέπειτα, θα έχουν αποκτήσει τόσο μεγάλο βάρος, που οι άνεμοι δεν θα μπορέσουν να τα ξανατραβήξουν επάνω και θα πέσουν στο έδαφος!
Έτσι, ανάλογα με το πόσο δυνατοί άνεμοι υπάρχουν και πόσο μεγάλη είναι η τάση των ανέμων, να τραβήξουν "βαρέα" αντικείμενα ψηλά, ανάλογο μέγεθος θα έχει και το χαλάζι.
Αν κάνουμε ανατομία ένα παγωμένο σφαιρίδιο χαλαζιού, θα δούμε ότι αποτελείται από πολλές στρώσεις, η μία μέσα στην άλλη, ακριβώς σαν το κρεμμύδι.
Το φαινόμενο της πτώσης του χαλαζιού, όπως είναι αυτονόητο, ονομάζεται χαλαζόπτωση.
Τα σφαιρίδια αυτά, ανάλογα με το πόσο έντονο είναι το "παιχνίδι" που εξελίσσεται στα σύνεφφα, μπορούν να έχουν μέγεθος όσο ένα μικρό μπιζέλι, ή στη χειρότερη, μπορεί να έχουν το μέγεθος ένός μεγάλου πορτοκαλιού.Ωραία όλα αυτά. Αλλά τι συμβαίνει εκεί πάνω και δημιουργείται το χαλάζι;
Πως είναι δυνατόν, ακόμα και με ζεστό καιρό, να πέφτουν "παγάκια" από τον ουρανό;
Για να δημιουργηθεί το χαλάζι, θα πρέπει να συμβούν πολλά πράγματα μαζί.
Αρχικά, θα πρέπει να δημιουργηθούν σύννεφα φορτωμένα με μεγάλη ποσότητα υγρασίας και σε ύψος τουλάχιστον 15 χιλιομέτρων.Η θερμοκρασία σε αυτά τα ύψη, πολλές φορές είναι πολύ χαμηλή.
Είναι τόσο χαμηλή, που μπορούν πολύ εύκολα να παγώσουν τα σταγονίδια που υπάρχουν στα σύννεφα (την ενισχυμένη υγρασία που προαναφέραμε).
Όμως δεν αρκεί μόνο αυτό για τη δημιουργία του χαλαζιού.
Παράλληλα, στα σύννεφα αυτά, δημιουργούνται ισχυροί άνεμοι.Αυτοί οι άνεμοι δημιουργούν ρεύματα αέρος από τη γη προς τον ουρανό.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να ανασηκώνονται μικροσκοπικά στερεά σωματίδια από τη γη (όπως μόρια σκόνης), μέχρι τα σύννεφα με τους παγωμένους κρυστάλλους.
Όταν αυτά τα μικροσκοπικά στερεά αντικείμενα, "διασχίσουν" τα σύνεφφα, με τη βοήθεια των ισχυρών ανέμων, θα έρθουν σε επαφή με τους παγωμένους κρυστάλλους.
Σε αυτό το σημείο, πολλά μικρά σύνολα κρυστάλλων(παγωμένα σταγονίδια), θα γίνουν μικρά παγωμένα σφαιρίδια, κατά την επαφή τους με τα στερεά μικροσκοπικά σωματίδια.
Αυτό οφείλεται σε ένα μετεωρολογικό φαινόμενο που λέγεται nuclei.
Τα μικρά παγωμένα σφαιρίδια που μόλις δημιουργήθηκαν(χαλάζι), έχουν μόλις αποκτήσει βάρος, που τους επιτρέπει να πέσουν στο έδαφος. Όμως πολλές φορές, ανάλογα με το πόσο ισχυροί είναι οι άνεμοι, μπορεί αυτά τα μικρά παγωμένα σφαιρίδια να "ξανατραβηχτούν" πάνω αρκετές φορές.
Σε κάθε ταξίδι που κάνουν προς τα πάνω, προστίθεται και μία επιπλέον στρώση πάγου πάνω τους, με αποτέλεσμα να μεγαλώνουν όλο και περισσότερο.
Απο κάποιο σημείο που επαναλαμβάνεται αυτό και μετέπειτα, θα έχουν αποκτήσει τόσο μεγάλο βάρος, που οι άνεμοι δεν θα μπορέσουν να τα ξανατραβήξουν επάνω και θα πέσουν στο έδαφος!
Έτσι, ανάλογα με το πόσο δυνατοί άνεμοι υπάρχουν και πόσο μεγάλη είναι η τάση των ανέμων, να τραβήξουν "βαρέα" αντικείμενα ψηλά, ανάλογο μέγεθος θα έχει και το χαλάζι.
Αν κάνουμε ανατομία ένα παγωμένο σφαιρίδιο χαλαζιού, θα δούμε ότι αποτελείται από πολλές στρώσεις, η μία μέσα στην άλλη, ακριβώς σαν το κρεμμύδι.
Τέλος, ο λόγος που φτάνει στη γη σε στέρεη μορφή(πάγος) και όχι σε υγρή, είναι επειδή πολύ απλά, δεν πρόλαβε να λιώσει, επειδή πέφτει σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.
Είναι σαν να πετάμε ένα μικρό παγάκι από την ταράτσα της πολυκατοικίας μας: θα φτάσει στο έδαφος σαν παγάκι γιατί δεν θα έχει προλάβει να λιώσει.